მამა ბასილი (ახვლედიანი): ევროკავშირსა და ნატოში გაწევრიანება თვითმკვლელობის ტოლფასია

რა საფრთხე დაინახა და რატომ დაუპირისპირდა საპატრიარქო «იდენტობის» ინიციატივას, აქვს თუ არა სიკეთის კეთების უფლება ყველას და ასევე, უნდა ისჯებოდეს თუ არა რელიგიური გრძნობების შეურაცხყოფა ქვეყანაში _ ამ და სხვა მიმდინარე საკითხებზე «საქართველო და მსოფლიოს» ესაუბრა აკაურთას სიონის ტაძრის წინამძღვარი, დეკანოზი მამა ბასილი (ახვლედიანი).

_ რატომ დაუპირისპირდა საპატრიარქო ორგანიზაცია «იდენტობის» ინიციატივას, გაეხსნა თავშესაფარი უსახლკაროებისთვის, ამ შემთხვევაში რა საფრთხე დაინახა ეკლესიამ?

_ ამ საკითხთან დაკავშირებით საპატრიარქოს განცხადებაში ცალსახად იკითხება, რომ «იდენტობის» მიერ წამოყენებული ნებისმიერი ინიციატივა შეიძლება შეფასდეს როგორც ანტიდემოკრატიული, ანტისახელმწიფოებრივი და ანტიქრისტიანული ქმედება. აქედან გამომდინარე, როგორც არ უნდა შეიფუთოს ამ ორგანიზაციის ნებისმიერი ინიციტივა თუ ნოვაცია, სავარაუდოდ, თავშივე მიუღებელი იქნება და დაიბლოკება. ეს ადამიანები თავიანთი რეალური მიზნების შესახებ, ბუნებრივია, ოფიციალურად არ განაცხადებენ, მაგრამ საზოგადოება, რომელიც სოდომ–გომორს უჭერს მხარს, უკვე საფუძველშივე უპირისპირდება სახელმწიფოს ტრადიციულ, რელიგიურ თუ კულტურულ ფასეულობებს და ის სასიკეთოს ვერასდროს შემოგვთავაზებს.

_ მაგრამ, მამაო, სიკეთის კეთების უფლება ხომ ყველას აქვს?

_ ქრისტეს აღიარება და მასში ღვთის შეცნობა, განსაკუთრებით მაშინ, როდესაც განკაცდა, იყო სიკეთის ერთ-ერთი უმაღლესი გამოვლინება, მაგრამ განმმარტებლები გვაუწყებენ, რომ უფალს ბოროტისგან უმაღლესი სიკეთის გამოვლინებაც არ აინტერესებდა, ვინაიდან, ბოროტში აუცილებლად ფარული მზაკვრობაა ჩამალული. ბუნებრივია, კანონით ამ ადამიანებს აქვთ ამის უფლება, მაგრამ ხშირ შემთხვევაში, ქრისტიანობა და არსებული კანონმდებლობა წინააღმდეგობაში მოდის. მაგალითად, კანონით თავისუფალია ადამიანი სოდომური ცოდვის გამოვლინებაში, მაგრამ სჯულის კანონით ეს სასტიკი ბოროტებაა. ქართველმა ბოლოსდაბოლოს უნდა გაიგოს, რომ კანონზე მაღლა საღვთო სჯულთან შეზავებული ის ტრადიცია და კულტურა დგას, რომელმაც საქართველო დღემდე მოიყვანა.

«იდენტობა» ამდენად რომ კადნიერდება და საპატრიარქოს უხდება მისთვის პასუხის გაცემა, ხალხი კი, ფაქტობრივად, თვლემს, სწორედ ამიტომ არ არის გამორიცხული, მომავალში ამ ორგანიზაციამ კიდევ უფრო მეტი სიურპრიზი შემოგვთავაზოს. ადამიანები უნდა გამოფხიზლდნენ და გაიხსენონ, ვისი გორისანი არიან.

_ 17 მაისი არ იყო გამოფხიზლება? მაშინ ხომ 40 ათასი კაცი გამოვიდა ჰომოსექსუალთა წინააღმდეგ…

_ სხვათა შორის, 17 მაისს, საზოგადოების გარკვეული ნაწილი და არა მცირე ნაწილი, სოდომ-გომორის წინააღმდეგ და ტრადიციებისა და ფასეულობების დასაცავად არ გამოსულა. ეს იყო ქართული მენტალობის გავლენის შედეგი. როდესაც, მაგალითად, უბანში ერთმა თქვა, რომ ჰომოსექსუალთა წინააღმდეგ უნდა გასულიყვნენ, მეორემ და მესამემ უარი ვერ თქვეს, რათა მასზე სხვანაირად არ ეფიქრათ. ფაქტობრივად, რამდენი ათასი კაცი ამ პრინციპმა შეკრიბა. ვინაიდან, რეალურად მართლაც ქართული ტრადიციების დასაცავად რომ გამოსულიყო იქ ხალხი, როცა ორი მღვდელი დაიჭირეს, ამ ფაქტის გასაპროტესტებლად ას კაცზე მეტი არ მივიდა. ასევე არ მინდა დავიჯერო და ვერც დავიჯერებ, რომ საპატრიარქომ ორი სასულიერო პირის დასჯაზე თანხმობა გასცა. მჯერა და მწამს, რომ საპატრიარქო კულუარებში ამაზე განგაშს ატეხდა. წარმოუდგენელია, მაგრამ მღვდელი დასაჯეს მხოლოდ იმიტომ, რომ სოდომ–გომორის ცოდვას წინ აღუდგა. წინა ხელისუფლებასაც კი, რომელიც აშკარად შიზოფრენიის ზღვარზე იყო მისული თავისი განდიდების მანიითა და მოქმედებით, ეს არ გაუკეთებია.

_ მამაო, ჩვენს წინა ინტერვიუში გლობალიზაციის საფრთხეზე ისაუბრეთ, როგორი უნდა იყოს საქართველოს საგარეო პოლიტიკა, რომ გარკვეული საფრთხეებისგან დაცულები ვიყოთ და ამ შემთხვევაში ნატო და ევროკავშირი არის თუ არა ჩვენი ქვეყნის უსაფრთხოების გარანტია?

_ ნატოსა და ევროკავშირში გაწევრიანება უსაფრთხოების გარანტიად მხოლოდ უმეცარი საზოგადოებისთვის აღიქმება. ადამიანი თუ კარგად გაერკვევა ნატოს მუშაობის პრინციპში და ევროკავშირის ისტორიას, მის მოქმედებას გაეცნობა, თავად დარწმუნდება, რომ არავითარი უსაფრთხოების გარანტია ეს არ არის. ნატო და ევროკავშირი ჩვენისთანა ქვეყნებს მეათეხარისხოვან ქვეყნებად განიხილავენ, მათთვის ჩვენ საცდელი ლაბორატორია ვართ და ეს ჩვენს ყოფილ პრეზიდენტსაც არაერთხელ უთქვამს. პირიქით, ეს არის ლომის ხახაში თავის შეყოფა და თვითგანადგურების პროცესი. ევროკავშირსა და ნატოში გაწევრიანება შეიძლება აღვიქვათ, როგორც თვითმკვლელობის ტოლფასი.

_ მაშინ სად ხედავთ გამოსავალს?

_ საქართველო დიდ სახელმწიფოებს შორის ლავირებას ყოველთვის ახერხებდა და ასე უნდა გააგრძელოს. როდესაც ერთ რომელიმე დიდ ქვეყანას მიეკედლები, უკვე ჩნდება საფრთხე, დაკარგო საკუთარი იდენტობა. ყველასთან უნდა ეცადო საერთო ენის გამონახვას. რუსეთზე იტყვი რამეს და ეგრევე პრორუსულობას დაგაბრალებენ, ამერიკაზე იტყვი და პროამერიკელობას დაგწამებენ. ეს «პრო» უნდა მოვაშოროთ და ყველასთან უნდა შევეცადოთ ურთიერთობის მოგვარებას. როგორც ილია ჭავჭავაძე ბრძანებდა, ხორბალი შემოვიტანოთ, მაგრამ ღვარძლს ნუ შემოვაყოლებთ.

_ მთავრობის მიერ პარლამენტში ინიცირებული საკანონმდებლო ინიციატივა, რომელიც რელიგიური გრძნობების შეურაცხყოფისთვის გარკვეულ სასჯელს ითვალისწინებს, უფლებადამცველებმა არაკონსტიტუციურად ჩათვალეს. რამდენად მართებულია, რელიგიური გრძნობების შეურცხყოფისთვის ადამიანს სასჯელი დაეკისროს?

_ ეს არის ანტიმართლმადიდებლური ქმედება და ამ კანონის მიღება მართლმადიდებლურ მრწამსს უპირისპირდება. ხედავდე ცოდვას და არ ამხილო, მონაწილე ხარ ცოდვის, მაგრამ, მეორე მხრივ, «ღმერთნი წარმართთანი ეშმაკ არიან.» ჩვენ ვიცით, რომ ერთადერთი ჭეშმარიტი სარწმუნოება მართლმადიდებლობაა და ჩვენი მთავარი მიზანი არის ადამიანის გადარჩენა. შესაბამისად, მე ყოველთვის შევეცდები, მოვუწოდო ადამიანებს მართალი სარწმუნოებისკენ და დავანახო მათი სარწმუნოების ცდომილება და ვამხილო ისინი, რასაც აკეთებდნენ წმინდა მამები, მოციქულები და, როგორც კი ვიწყებ ადამიანის სულების გადარჩენაზე ზრუნვას, ამ კანონით ეს უკვე მათი შეურაცხყოფა გამოდის და დანაშაულად მეთვლება.

ეს ანტიმართლმადიდებლური ინიციატივაა, სხვა რელიგიური დენომინაციების დასაცავად მიმართული, რომელიც, ერთის მხრივ, მათ პოზიციებს კიდევ უფრო გაამყარებს და ხელს შეუწყობს მართლმადიდებლური სარწმუნოების დისკრედიტაციას. ეს არის გარკვეულწილად ლოგიკური გაგრძელება კანონპროექტისა, როდესაც ყველა რელიგიურ გაერთიანებას საჯარო სამართლის იურიდიული პირის სტატუსი მიანიჭეს და გაათანაბრეს.

_ ბერ–მონაზონი ლუკა კოკორაშვილი მეუფე კალისტრატეს უშიშროებასთან თანამშრომლობაში ადანაშაულებს. რა ინფორმაცია გაქვთ თქვენ? მართლაც თანამშრომლობდნენ თუ არა სასულიერო პირები ხელისუფლებასთან?

_ მე, ბუნებრივია, ამ კონკრეტული საკითხის განხილვას ვერ დავიწყებ, ამაზე ეკლესია, იერარქები მუშაობენ, რომლებმაც ნებისმიერ მსგავს ფაქტს უნდა მიხედონ. სადაც 12 მოციქულში ერთი იუდა იყო, არ არის გამორიცხული ეკლესიაშიც იყვნენ ასეთები, მაგრამ მე ვერავის დავადანაშაულებ და, რომც მქონდეს ასეთი ფაქტები, საჯარო განხილვის თემად არ ვაქცევდი. ასეთი ქმედებისგან ჟურნალისტებმაც თავი უნდა შეიკავონ. წინააღმდეგ შემთხვევაში, ღვთისგან მკაცრად დაისჯებიან. სასულიერო პირების საქციელის  საჯაროდ განხილვა რომ დავიწყოთ, ბევრი ადამიანი დაბრკოლდება, აღარ წავა ეკლესიაში და მათი სულებიც დაიღუპება.

_ მაგრამ, მამაო, თუნდაც იმსახურებდეს სასულიერო პირი, მაინც ცოდვაა მხილება?

_ რაოდენ არ უნდა იმსახურებდეს, მღვდლის განკითხვა არ შეიძლება. ეს ყველაფერი ეკლესიის წიაღშივე უნდა მოგვარდეს. ამას გარდა, მღვდლის მხილების სპეციალური წესი არსებობს. როდესაც ხედავ, რომ ცდომილებაშია მღვდელი, უნდა მიხვიდე და პირადად უთხრა, თუ არ მოგისმენს, მეორედ რამდენიმე კაცთან ერთად უნდა მიხვიდე. თუ კიდევ არ შეისმენს, ეპარქიის ეპისკოპოსთან უნდა მიხვიდე, სადაც ეს მღვდელი მსახურობს. ძალიან გახშირდა სასულიერო პირების განკითხვა სოციალურ ქსელებში. «აფეთქებულია» «ფეისბუქი» მღვდლების განკითხვით, რაც ძალიან დიდი ცოდვაა.

სხვათა შორის, ჩვენს წინა ინტერვიუსაც ბევრი კომენტარი მოჰყვა. ერთი რამ უნდა ვიცოდეთ: ვირტუალური მხილება არ არსებობს. ნებისმიერი ადამიანი, რომელიც ინკოგნიტოდ ცდილობს სხვის მხილებას, განიკითხავს, ამისთვის ღმერთი მას მკაცრად დასჯის. თუ განსხვავებული მოსაზრება აქვს ვინმეს, მზად ვარ, შევხვდე და ავუხსნა, რატომ ვფიქრობ ასე და არა სხვაგვარად, თუნდაც იმავე ID ბარათებთან დაკავშირებით და დარწმუნებული ვარ, ეს ადამიანები თუ არ დამეთანხმებიან, მინიმუმ, ადამიანის გალანძღვასა და დაცინვას მიატოვებენ.

ესაუბრა შორენა ცივქარაშვილი