რას პასუხობს ოპოზიციონერი კოლეგების ბრალდებებს, ვინ მიაჩნია მთავარ კონკურენტად და, პროდასავლური ორიენტაციის მიუხედავად, რატომ აღმოჩნდა ბიძინა ივანიშვილისთვის მიუღებელი პოლიტიკური ფიგურა _ ამ და სხვა მნიშვნელოვან მოვლენებზე «საქართველო და მსოფლიოს» «ქრისტიან-დემოკრატიული მოძრაობის» ლიდერი გიორგი თარგამაძე ესაუბრება.
_ ბატონო გიორგი, პარტია თავისუფალი საქართველოს წევრმა გია ყრუაშვილმა ჩვენს გაზეთთან ინტერვიუში რკინიგზის ხელმძღვანელობასთან გარიგებაში დაგადანაშაულათ. როდესაც თქვენ გადაცემა «დროებას» ხელმძღვანელობდით, «საქართველოს რკინიგზაში» მომზადებული სიუჟეტი ეთერში არ გაუშვით, რის სანაცვლოდაც 300 000 აშშ დოლარი აიღეთ რკინიგზის ხელმძღვანელობისგან. რა პასუხს გასცემთ ბრალდებებს?
_ ბეჭდურ მედიას, ელექტრონულისგან განხვავებით, ერთი ნაკლი აქვს, ჩემს ხმამაღალ სიცილს გაზეთის ფურცლებიდან თქვენი მკითხველი ვერ გაიგებს, თუმცა ასეთი არასერიოზული ბრალდებების მოსმენა უკვე სასაცილოც აღარ არის. ბატონ გია ყრუაშვილს ამ წლების განმავლობაში არაერთხელ შევხვედრივარ და ეს ისტორია მას რატომღაც არც ერთხელ არ გახსენებია. ყველას კარგად ახსოვს, «ვარდების რევოლუციის» შემდგომ პერიოდში სატელევიზო სივრცეში თუ რაიმე კრიტიკული სიუჟეტი გადიოდა, ეს სწორედ გადაცემა «დროებასა» და ტელეკომპანია «იმედის» ეთერში ხდებოდა. ასე რომ, ბატონი გია ვიღაცამ შეცდომაში შეიყვანა ან არ მინდა ვიფიქრო, რომ შეგნებულად ავრცელებს დეზინფორმაციას._ რატომ არ გავიდა ეთერში მომზადებული სიუჟეტი? გია ყრუაშვილი ამბობს, რომ მან რკინიგზაში არსებულ დარღვევებზე სერიოზული მასალები გადმოგცათ, რასაც თქვენ თავიდან სიხარულით შეხვდით, თუმცა შემდეგ სიუჟეტი ეთერში აღარ გაუშვით..
_ ბატონ გიას საგანგებოდ არასდროს შევხვედრივარ. მე ის გავიცანი, როცა უკვე «თავისუფალი საქართველოს» წევრი იყო. პოლიტიკური პარტიების კონსულტაციების დროს სხვა პოლიტიკოსებთან ერთად რამდენიმეჯერ შევხვდით ერთმანეთს.
_ გია ყრუაშვილმა მოგიწოდათ, პარტიას სახელი შეუცვალოთ, ვინაიდან, მისი აზრით, თქვენ რელიგიით სპეკულირებთ…
_ რა პასუხი უნდა გავცე მსგავს გაუგებარ განცხადებებს?! მე ყოველთვის ვერიდები ადამიანების შეურაცხყოფას და შესაბამისად, მის შეურაცხმყოფელ განცხადებებზე იმავე ფორმით რეაგირებას არ ვაპირებ. მის არაკორექტულ განცხადებებს ისეთივე განცხადებებით რომ დავუპირისპირდე, გამოდის, მართალი ყოფილა ბატონი გია, მაშინ მართლა არ უნდა ერქვას ჩვენს მოძრაობას «ქრისტიან-დემოკრატიული», ვინაიდან ერთ-ერთი მთავარი ღირებულება ჩვენთვის არის _ სხვა ადამიანს არ მივაყენოთ შეურაცხყოფა, არ ვიძიოთ შური. მე რომ არ ვიყო პოლიტიკოსი, «ქრისტიან-დემოკრატიული მოძრაობის» თავმჯდომარე, სხვანაირად მოვიქცეოდი, მაგრამ ახლა მაქვს ვალდებულებები, რომლებიც «ქრისტიან-დემოკრატების» ლიდერზე არსებულ წარმოდგენებს უნდა შეესაბამებოდეს. შემთხვევით არ აგვირჩევია ეს სახელი, ეს სერიოზული ფიქრის, განსჯისა და ჩვენი ცხოვრების წესის ნაწილია. დასკვნები მკითხველმა და საზოგადოებამ გამოიტანოს და სიმართლეც განსაჯოს.
_ ახლახან ამერიკის შეერთებულ შტატებში იმყოფებოდით. გავრცელებული მოსაზრებით, «ქრისტიან-დემოკრატებს» აშშ-ის ხელისუფლება «სათადარიგო ნაცმოძრაობად» გამზადებთ და თქვენი შტატებში ვიზიტებიც სწორედ ამას უკავშირდება.
_ მე შეიძლება ამერიკის შეერთებულ შტატებშიც წავიდე, ბრიუსელშიც და ბერლინშიც და ყველგან ნორმალურად მხვდებოდნენ, მაგრამ ამ ყველაფერს მხოლოდ ქართველი ერის ინტერესების დასაცავად ვაკეთებ, ვინაიდან ვფიქრობ, რომ ამ ეტაპზე, დასავლეთის მხარდაჭერა საქართველოს ტერიტორიული მთლიანობისა და ქვეყანაში დემოკრატიის განვითარებისთვის ძალიან მნიშვნელოვანია. სწორედ ამ ჩვენს თანმიმდევრულ მცდელობასა და დემოკრატიული პრინციპებისადმი ერთგულებას აფასებენ ჩვენი დასავლელი კოლეგები.
ეს აშშ-ში კადრების განყოფილებასთან ორგანიზებული შეხვედრა ხომ არ არის, რომ «სივებითა» და ბიოგრაფიებით დავრბოდეთ გასაუბრებისთვის და «ქასტინგი» ეწყობოდეს საქართველოდან წასული პოლიტიკოსებისთვის?
ყველა სხვა საკითხთან ერთად, აშშ-ში ჩემი შეხვედრების დროს საუბარი, რა თქმა უნდა, მიმდინარეობდა «ქრისტიან-დემოკრატიული მოძრაობის» სამომავლო გეგმებზეც, მაგრამ ეს განიხილებოდა მხოლოდ საქართველოსთვის მნიშვნელოვან საკითხებთან კავშირში.
_ საზოგადოების ნაწილი დარწმუნებულია, რომ ობამა-სააკაშვილის შეხვედრისას საუბარი სწორედ ირანის კონფლიქტს შეეხებოდა, ვითარების გამწვავების შემთხვევაში კი, შესაძლოა, საქართველო ძალიან რთულ მდგომარეობაში აღმოჩნდეს. თქვენ როგორ ფიქრობთ: რამდენად რეალურია დღეს საფრთხე?
_ ეჭვი არ მეპარება, რომ პრეზიდენტების შეხვედრის დროს რეგიონული უსაფრთხოების საკითხებიც განიხილეს. მეტსაც გეტყვით, ყველა შეხვედრაზე, რომლებიც ვაშინგტონში პოლიტიკურ დონეზე გაიმართა ჩემთან, რეგიონული უსაფრთხოება და, მათ შორის, ირანის საკითხიც იყო ნახსენები. მე მაინც ვიმედოვნებ, რომ ირანზე სამხედრო შეტევა მხოლოდ უკიდურესი ნაბიჯი იქნება ამერიკის შეერთებული შტატების მხრიდან, თუმცა, როცა ასე იძაბება სამეზობლოში ვითარება, ჩვენ სირაქლემის მდგომარეობაში ვერ ვიქნებით და ადეკვატურად უნდა ვიმოქმედოთ.
ვინც ოდნავ მაინც ერკვევა თანამედროვე სამხედრო შესაძლებლობებში, არც საქართველოს და არც ერთი ჩვენი მეზობელი სახელმწიფოს ტერიტორია ამერიკის შეერთებულ შტატებს არ სჭირდება ირანზე დარტყმების განსახორციელებლად. ვფიქრობ, ერთადერთი საფრთხე, შესაძლოა, დაგვემუქროს სწორედ იმ არასტაბილურობითა და ქაოსით, რომელიც, ირანში ომის დაწყების შემთხვევაში, რეგიონში შეიქმნება. სამხედრო გეგმები ქართულ მხარესთან არ განიხილება და ქართველი პოლიტიკოსების მხრიდან ამ საკითხის გაზვიადება არასერიოზულობის გამოვლინება მგონია.
_ რაც შეეხება საგარეო ორიენტაციას, რამდენად რეალურად მიგაჩნიათ.
ბიძინა ივანიშვილისა და მის კოალიციაში გაერთიანებული პარტიების განცხადება, რომ ხელისუფლებაში მოსვლის შემდეგ, საქართველო ნატოშიც გაწევრიანდება და რუსეთთანაც მოაგვარებს ურთიერთობას?
_ ის, რომ არ უნდა იყო ზედმეტად აგრესიული რუსეთთან დაკავშირებით და დათვს გალიაში არ უნდა შეუვარდე, ელემენტარული კეთილგონიერებაა, მაგრამ დათვზე რომ არ თქვა, დათვიაო, ესეც სისულელეა. საერთოდ კი, ბოლო თვეების განმავლობაში იმდენად წინააღმდეგობრივია მათი განცხადებები, რომ რთულია, ამ ჯგუფის პოზიციაზე კომენტარი გააკეთო.
ბატონმა ივანიშვილმა ერთადერთი რაც გასაგებად თქვა, ის იყო, რომ თურმე რუსეთში უფრო დიდი დემოკრატიაა, ვიდრე საქართველოში. საქართველომ დაიწყო ომი რუსეთთან და ის არ აპირებს ამერიკას და ევროპას საქართველოს დეოკუპაციის მოთხოვნით თავი მოაბეზროს, ხოლო, აფხაზეთი და ცხინვალის რეგიონი მხარეებად უნდა განვიხილოთ.
ჩვენი ევროატლანტიკური ინტეგრაციის საკითხის «გაყინვა» გაცილებით საფრთხის მომტანი აღმოჩნდა საქართველოსთვის, ვიდრე ის, რომ თავიდანვე ეთქვათ, არ მიგიღებთო. ვინაიდან განცხადებამ, რომ საქართველო აუცილებლად გახდება ნატოს წევრი ქვეყანა, ჯერ ერთი, ქვეყნის შიგნით განვითარების ტემპი შეანელა და მეორეც, რუსეთი ძალიან გაღიზიანებულია ამით. მე ვფიქრობ, რომ სწორედ ნატოში ჩვენი ინტეგრაციის შემდეგ Gგახდება შესაძლებელი რუსეთთან ურთიერთობის დალაგება. ამის ნათელი მაგალითია ბალტიისპირეთის ქვეყნები, რომლებსაც ძალიან დაძაბული ურთიერთობა ჰქონდათ რუსეთთან, მაგრამ ამ ქვეყნების ნატოში გაწევრიანების შემდეგ რუსეთი შეეგუა ახალ რეალობას და მათ შორის ახალი ურთიერთობა ჩამოყალიბდა.
მიმაჩნია, რომ საქართველოში მომავალი არჩევნების სამართლიანად ჩატარება დიდ გავლენას მოახდენს იმაზე, მიგვიღებენ თუ არა ევროატლანტიკურ ალიანსში, მიუხედავად იმისა, რომ ნატოში საქართველოზე ნაკლებად დემოკრატიული ქვეყნებიც მიუღიათ და ჩვენზე კორუმპირებულებიც. მართალია, ჩვენს შემთხვევაში ცოტა სხვა რეალობაა. საქართველოს ნატოში გაწევრიანებისადმი სკეპტიკურად განწყობილი ევროპული სახელმწიფოები ღიად არ ამბობენ, რომ სერიოზული პრობლემები აქვთ ევროკავშირში, სჭირდებათ ახალი დიდი გასაღების ბაზრები, მათ შორის _ რუსეთის ფედერაციაშიც, რათა ევროპაში არსებულ უმუშევრობას, მათ შორის, წარმოების მაჩვენებლების კლებას რამენაირად უშველონ და ამით დააბალანსონ სოციალური და ეკონომიკური პრობლემები. ასევე, ღიად არ ამბობენ, მაგრამ ვიცით, რომ ევროპის საკმაოდ დიდი ნაწილი რუსულ ბუნებრივ აირსა და ენერგომატარებლებზეა დამოკიდებული, სწორედ ეს ფაქტორები განსაზღვავს ამ ურთიერთობებს. რაც უნდა გავითვალისწინოთ.
_ როგორც ბიძინა ივანიშვილმა განაცხადა, კოალიციის გარეთ დარჩენილი პარტიები არაპროდასავლური ორიენტაციის გამო დაიწუნა. თქვენ, პროდასავლური ორიენტაციის პოლიტიკოსი, რატომ აღმოჩნდით მისთვის მიუღებელი?
_ ბატონი ივანიშვილის ფსიქოლოგიური პორტრეტის გათვალისწინებით, მისი გემოვნების ანალიზი ძალიან შორს წაგვიყვანს. სიმართლე გითხრათ, ბევრი არ მიფიქრია ამ საკითხზე, რატომ აღმოვჩნდი მისთვის მიუღებელი, ჩვენ არც გვითხოვია, მათთან მჭიდრო-პოლიტიკური თანამშრომლობა. ჩვენ ძალიან მნიშვნელოვანი და სპეციფიკური ნიშა გვიკავია ქართულ პოლიტიკაში, ჩვენ ვართ ზომიერი პოლიტიკური ძალა, რომლის მხარდამჭერთა რაოდენობაც იზრდება.
_ და მაინც, არ ფიქრობთ, რომ ივანიშვილის ქართულ პოლიტიკაში გამოჩენით, სერიოზული კონკურენტი გაგიჩნდათ?
_ რა თქმა უნდა, ვფიქრობთ, მაგრამ ჩვენი მთავარი კონკურენტი ივანიშვილი კი არ არის, არამედ ის პრობლემები, რაც ქვეყანაშია. ამ ეტაპზე მას უზარმაზარი ფინანსური რესურსი და ძალიან დიდი ხიბლი აქვს, მაგრამ, თუ ივანიშვილი იმავე მეთოდებით ფიქრობს ქვეყნის პოლიტიკაზე გავლენის მოხდენას, რაც «ნაციონალებისა» და მიხეილ სააკაშვილისთვის იყო დამახასიათებელი, მალე ისიც ისეთივე მიუღებელი გახდება. ხელისუფლებამ ჩამოაყალიბა გარემო, რომელშიც ჯანსაღი პოლიტიკური პროცესისთვის სასიცოცხლო სივრცე არ დატოვა. სააკაშვილის მთელი ეკონომიკური პოლიტიკა ხალხის გაღატაკებისკენ და მხოლოდ 1%-ის გამდიდრებისკენაა მიმართული, რაც შემთხვევით არ ხდება. ღარიბ-ღატაკი მოსახლეობით მანიპულირება გაცილებით ადვილია და უფრო იაფიც ჯდება. თავად სააკაშვილმა შექმნა ისეთი გარემო, ივანიშვილი რომ არ გამოჩენილიყო, ვიღაც სხვა აუცილებლად გამოჩნდებოდა. არ იქნებოდა ბიძინა ივანიშვილი? _ იქნებოდა მინდია გულუა!…
_ თავადაც ბრძანეთ, ზომიერები ვართო, თქვენ ყოველთვის კონსტრუქციულ ოპოზიციონერად მოგიხსენიებენ, მეტიც, ოპოზიციონერი კოლეგები ხელისუფლებასთან გარიგებაშიც გადანაშაულებენ. თქვენ მართლაც არასდროს მდგარხართ ოპოზიციის გვერდით და მისი არც ერთი ინიციატივისთვის მხარი არ დაგიჭერიათ… რა არის ამის მიზეზი?
_ სწორედ ამ ოპოზიციასთან ერთად ჩვენ მოვახერხეთ, ხელისუფლება საკმაოდ მნიშვნელოვან დათმობებზე წამოგვეყვანა. ხელისუფლებას ძალაუფლება ვერ დავათმობინეთ, თუმცა «ქრისტიან-დემოკრატები» ხალხს ამას არც ვპირდებოდით. ჩვენ არასდროს გვითქვამს, რომ ახლა შევიკრიბებით და სააკაშვილი გაიქცევაო, განსხვავებით სხვა ოპოზიციური პარტიებისგან, რომლებიც ხალხს უამრავ რამეს ჰპირდებოდნენ და შემდეგ საკუთარ თავზე ისეთ რისკებს იღებდნენ, რომელთა საფასურის გადახდის უნარი მათ აღარ შესწევდათ. დღეს ისენი, ყველანი, კარგად არიან. ჯიპებითაც დაბრძანდებიან, ახალი ფინანსური შემოსავლებიც იპოვეს და მომავალ პარლამენტში მათმა ნაწილმა ადგილებიც გაინაღდა. დაზარალებული კი ხალხი აღმოჩნდა, რომელიც ზოგიერთი ოპოზიციონერის ფუჭ დაპირებებს აჰყვა. რაც არ უნდა აგრესიისა და რადიკალიზმისკენ მიბიძგონ, იმისთვის, რომ დღეს ბრტყელ-ბრტყელი სიტყვებით ვიღაცას თავი მოვაწონო და მიტინგზე ტაში დამიკრან, ასე ვერ მოვიქცევი. ეს ძალიან ამორალური და უზნეო საქციელია ქართველი პოლიტიკოსების მხრიდან.
_ როგორ წარმოგიდგენიათ არჩევნებში გამარჯვება არსებული კანონმდებლობის პირობებში?
_ ჩვენი გუნდი ახლაც მუშაობს იმ ხარვეზებზე, რომლებიც მიღებული ცვლილებების შედეგად კანონმდებლობაში გაჩნდა. კონტროლის პალატას და ხელისუფლებას აბსოლუტურად დაუსაბუთებელი და არაადეკვატური უფლებამოსილება მიენიჭა, რომელმაც, ფაქტობრივად, შეუძლებელი გახადა, საერთაშორისო ორგანიზაციების საქართველოში მუშაობა. მე პირადად რამდენიმე საერთაშორისო ორგანიზაციის წარმომადგენელს შევხვდი, რომლებიც შეშფოთებულები არიან და უარს აცხადებენ საქართველოში პროგრამების გაგრძელებაზე. მაგალითად, ცოტა ხნის წინათ შევხვდი ჰოლანდიის მულტიპარტიული დემოკრატიის განვითარების ინსტიტუტის პრეზიდენტს, რომელმაც განაცხადა, რომ, სანამ კანონმდებლობასთან დაკავშირებით ყველაფერი არ გაირკვევა, მათი მუშაობა საქართველოში შეჩერდება.
_ საზოგადოების დიდი ნაწილი, მათ შორის საპატრიარქო, საქართველოში მეჩეთების მშენებლობას აპროტესტებს, თუმცა ხელისუფლება ამას ოშკისა და იშხნის გადარჩენის მიზნით ხსნის. თქვენ როგორ ფიქრობთ: უნდა აშენდეს მეჩეთები საქართველოში?
_ სასაცილოა, როდესაც «ნაციონალური მოძრაობის» ლიდერები ცდილობენ, საზოგადოება დაარწმუნონ, თითქოს მათ საქართველოს საპატრიარქოზე მეტად შესტკივათ გული ოშკის, იშხნის, ხახულის და თურქეთის ტერიტორიაზე არსებული სხვა უძველესი ძეგლების ბედზე. ამ ადამიანებს შორის არიან ისეთებიც, რომლებსაც არაერთხელ უთქვამთ, რომ ეს ტაძრები თურმე მხოლოდ ქვების გროვაა და საქართველოში ეკლესიების მშენებლობაც არაერთხელ გაუპროტესტებიათ. ახლა კი სიტუაციის ისე წარმოჩენა, თითქოს ვინმე წინააღმდეგი იყოს ქრისტიანული კულტურის საამაყო ძეგლების გადარჩენისა, უზნეო საქციელია.
საქართველოს ხელისუფლებამ თურქეთის მთავრობას უნდა მოსთხოვოს, რომელიც ჩვენი მეგობარი ქვეყანაა, საერთაშორისო ვალდებულებებით ნაკისრი მოვალეობა შეასრულოს. ამას გარდა, თურქულ მხარესთან მოლაპარაკებები ისე მიმდინარეობს, თითქოს საქართველოს საპატრიარქო საერთოდ არ არსებობდეს. თურქეთის სახელმწიფომ შარშან მიიღო გადაწყვეტილება, ებრაული, კათოლიკური, გრეგორიანული, ბერძნული დენომინაციებისათვის საკულტო ნაგებობების ნაწილის დაბრუნების თაობაზე, მაგრამ საქართველო ამ სიაში საერთოდ არ მოხვდა. შესაბამისად, ცალმხრივი მეგობრობა მე არ გამიგია. თუ ვსაუბრობთ იმაზე, რომ თურქეთი ჩვენი დიდი სავაჭრო-ეკონომიკური პარტნიორია, კი ბატონო, მაგრამ ისიც გავითვალისწინოთ, რომ თურქეთმაც არანაკლები სარგებელი ნახა საქართველოსთან ღია სავაჭრო ეკონომიკური ურთიერთობებით. მთელი საქართველოს ბაზარი თურქული იაფფასიანი პროდუქციის გასაღების ბაზრადაა ქცეული.
მე აჭარას კარგად ვიცნობ და მიმაჩნია, რომ საერთოდ, რელიგიური თემატიკით სპეკულირება ხელოვნურად ხდება, ვინაიდან არც ქართველ და არც თურქ მაჰმადიანებს მეჩეთებიც აქვთ და ყველა პირობა გააჩნიათ, რომ რელიგიური რიტუალები შეასრულონ. დღეს საუბარი მიმდინარეობს ძველი, უკვე დანგრეული და პანთურქისტული იმპერიალიზმის სიმბოლოს აღდგენაზე. აჭარაში ათეულობით მეჩეთია, იქვე მედრესეებიც მოქმედებს, სადაც ქართველ ბავშვებს ასწავლიან. ეს განსაკუთრებული მონდომება რელიგიური სწავლების რამდენად ჯანსაღი და ბუნებრივი მოვლენაა, ეს კითხვები რომ გაჩნდეს საზოგადოებაში, ამაში მოულოდნელი არაფერია.
_ რას იტყვით ვალერი გელბახიანის დაკავებასა და უეცარ გათავისუფლებაზე, ხომ არ დაგრჩათ შთაბეჭდილება, რომ ეს ყველაფერი წინასწარ შეთანხმებული სცენარით გათამაშებული სპექტაკლია?
_ თუ ეს სპექტაკლი იყო, მაშინ გამოდის, რომ ამ სპექტაკლში ქართული მედიაც მონაწილეობდა, ვინაიდან სწორედ მედიის წარმომადგენლებმა მიმართეს პოლიტიკურ პარტიებსა და საზოგადოების წარმომადგენლებს, ვალერი გელბახიანის გასათავისუფლებელ კამპანიაში სერიოზული მონაწილეობა მიეღოთ. სწორედ საზოგადოებრივი აზრის გათვალისწინებამ, ქართული პრესის აქტიურობამ, პოლიტიკური პარტიების თანადგომამ და საქართველოს ადვოკატთა ასოციაციის შუამდგომლობამ, ასევე იმ ინტერესმა, რომელიც ჩვენ გავაღვივეთ უცხოეთის საელჩოების წარმომადგენლებში ამ საქმისა და სასამართლო პროცესისადმი, განაპირობა ვალერი გელბახიანის გათავისუფლება.
გარდა ამისა, ჩვენ საქართველოში ვცხოვრობთ, სადაც ადამიანურ მოტივებს ანგარიშს უწევენ. იცით, რომ ჯერ ბატონი ვალერის მამა გარდაიცვალა, ტვინში სისხლის ჩაქცევით და ახლა მისი დედაა უმძიმეს მდგომარეობაში? მიმაჩნია, რომ შვილს უნდა მისცე მომაკვდავი დედის მონახულების საშუალება, ვფიქრობ, ეს ფაქტი სასამართლოსთვის ანგარიშგასაწევი არგუმენტი აღმოჩნდა. აღარაფერს ვამბობ იმ საქმეზე, რომელიც თავიდანვე პოლიტიკურად მოტივირებული იყო. ვალერი გელბახიანი არანაირი შეთქმულების ორგანიზატორი არ ყოფილა, ისევე, როგორც დამნაშავეები არ ყოფილან ის ადამიანები, რომლებსაც ხელისუფლებამ ბრალდებები წაუყენა. ბადრი პატარკაციშვილი, ვის წინააღმდეგაც ეს საქმე იყო აღძრული, ცოცხალი აღარ არის. ამდენად, სასამართლოს არც სამართლებრივი, არც ადამიანური ფაქტორების გათვალისწინებით, არანაირი წინაპირობა არ ჰქონდა, რომ სხვა განაჩენი გამოეტანა.
_ თქვენ ბადრი პატარკაციშვილი ახსენეთ… მისმა გარდაცვალებამ დღემდე უამრავი პასუხგაუცემელი კითხვა დატოვა და ჩრდილი თქვენს სახელსაც მიაყენა. როგორ ფიქრობთ, ვინ უღალატა ბადრი პატარკაციშვილს?
_ უღალატეს მათ, ვინც მისი გარდაცვალების შემდეგ წლებში გარდაცვლილი ბადრი პატარკაციშვილის სახელით სპეკულირებდნენ და დღესაც ყველაზე მეტს ყვირიან, თუმცა, როცა ბადრის ყველაზე მეტად უჭირდა, მე მის გულშემატკივართა რიგებში ეს ხალხი არ მინახავს. მე ყველაფერი კარგად მახსოვს და არც საზოგადოებას გაუჭირდება გახსენება _ ვისი იმედი შეიძლებოდა ჰქონოდა ბადრის და შემდეგ როგორი დამოკიდებულება გამომჟღავნდა მათი მხრიდან.
მოსაყოლი და სათქმელი ძალიან ბევრი მაქვს, მაგრამ რამდენიმე გარემოებას ვუწევ ანგარიშს, პირველ რიგში კი იმას, რომ თავად ბატონი ბადრი აღარ არის ცოცხალი და შეიძლება არასწორად გამოჩნდეს იმ საკითხებზე საუბარი, რასაც თავად ვერ დამიდასტურებს. თუმცა, მე მიმაჩნია, რომ, როცა მან პოლიტიკაში მოსვლის გადაწყვეტილება მიიღო, ცალკეული პოლიტიკური ნაბიჯები უფრო მეტად გახდა განმსაზღვრელი პოლიტიკური მარცხისა, ვიდრე ადამიანური ურთიერთობები.
უზნეო ხალხის, მათ შორის ხელისუფლების მხრიდან, იყო მცდელობა 2007 წლის ნოემბერში და შემდეგ დღეებში დატრიალებული უბედურების მსხვერპლნი წარმოვეჩინეთ არასასურველ მდგომარეობაში, მაგრამ ცილისწამება ნახშირივითაა _ ვერ დაგწვავს, მაგრამ გაგმურავს, თუმცა ის მურიც დროთა განმავლობაში აუცილებლად მოგშორდება.
ესაუბრა შორენა ცივქარაშვილი
