კავკასია, როგორც ისრაელის ტერიტორიის ნაწილი
(გაგრძელება)
«საქართველოსა და რუსეთს შორის საომარი მოქმედებების დაწყების შემდეგ 24 წლის ებრაელი, რომელიც ქვეყნის ცენტრალურ ნაწილში იმყოფება, ცდილობს, ტელეფონით დაუკავშირდეს ქართველ ჯარისკაცებს, რომელთაც ერთი თვის წინ წვრთნიდა. იგი, როგორც სხვა ჩვენი ახალგაზრდა ოფიცერ-რეზერვისტები, განიცდის საკუთარო მოწაფეების გამო, თუმცა იმის გარკვევაც უნდა, შეძლეს თუ არა სპეცდანიშნულების რაზმებმა მათზე დაკისრებული ამოცანების შესრულება».
«ჩვენ ყველანი წარმატებებს ვუსურვებთ მათ, _ წერს ეს ინსტრუქტორი, _ ბაზები, რომელზეც ჩვენ ჯარისკაცებს ვწვრთნიდით, დანგრეულია. მათ რუსები ბომბავენ. ეს ბაზები არ არის კონფლიქტის ზონაში, მაგრამ რუსებმა ავიადარტყმები ქვეყნის ცენტრალურ ნაწილსა და თბილისის რაიონს მიაყენეს». ეს ინსტრუქტორი საქართველოში ორმა ფირმამ – თადარიგის ბრიგადის გენერლის, ისრაელ ზივის «გლობალ სი-ეს-თი-მ» და თადარიგის პოლკოვნიკის გალ გირშის «დიფენსის შილდსმა» გაგზავნეს. ეს დაახლოებით ერთი წლის წინ მოხდა, როდესაც იგი არმიიდან დემობილიზებული იქნა. მისი განცხადებით, მას რეკომენდაცია სამხედრო მეთაურებმა გაუწიეს. «ისრაელის ხელფასების კვალობაზე ეს საკმაოდ კარგი ფული იყო», _ აცხადებს ინსტრუქტორი.მასთან ერთად საქართველოში ისრაელის არმიის ათეულობით თადარიგის ოფიცერი ჩავიდა, რათა ოთხ თვეში საქართველოს არმიის ქვეითები და სპეცრაზმის მებრძოლები მოემზადებინათ.
«ვითარება იქ წინასაომარი იყო, _ იხსენებს ინსტრუქტორი, _ ჩვენ მოგვაწოდეს ძირითადი მონაცემები რუსეთსა და საქართველოს შორის არსებული დაძაბულობის შესახებ, თუმცა მთავარი ჯარისკაცებთან საუბრის შემდეგ გავიგე. მათგან შევიტყვე სამხრეთ ოსეთისა და აფხაზეთის შესახებ. ჩემი აზრით, ომი მოსალოდნელი იყო».
ისრაელის ინსტრუქტორები რამდენიმე ბაზაში იყვნენ გადანაწილებულნი. ამ ინსტრუქტორს სპეცრაზმის მებრძოლების მომზადება მოუწია. «ზივი და გირში პერიოდულად ჩამოდიოდნენ იმის შესამოწმებლად, თუ როგორ მიდიოდა მომზადება. ყოველდღიურ სამუშაოს კი ჩვენ ვეწეოდით. ქართველი ჯარისკაცები ძალიან სერიოზულად ეკიდებოდნენ სწავლებას. ცაგალის მებრძოლებს არ შევადარებდი, მაგრამ საკმაოდ კარგად იყვნენ მომზადებულნი. ასაკობრივად უფრო განსხვავებული იყვნენ, ვიდრე ეს ჩვენთანაა: 18-დან 35 წლამდე. კარგად მოქმედებენ. ახალ ამბებს ვუსმენ და ვრწმუნდები, რომ ქართველები სტრატეგიაში გაერკვნენ, როგორც ჩვენ ვასწავლიდით».
ისევე, როგორც მიყიდული იარაღის ნაყალბევი სია, ამ შემთხვევაშიც ისრაელის ოფიცრების აღიარებანი ეშმაკური პროვოკაციაა: ისინი ცდილობენ, ისე წარმოაჩინონ ყველაფერი, თითქოს თავად უშუალო მონაწილეობა ბრძოლებში არ მიუღიათ, მაგრამ აგრესიის მზადებაში მონაწილეობა ასევე იმ დანაშაულობათა მტკიცებულებას წარმოადგენს, რომლებიც ოსი და რუსი ხალხის მიმართ იყო ჩადენილი.
საქართველო ებრაელებისთვის ისრაელის ეიდოლონად, მის ორეულად იქცა, რომელზეც ებრაული სახელმწიფოს რეალობები გადაიტანეს, მისი პრობლემებით ღაზის სექტორში, დასავლეთ ნაპირზე და იერუსალიმის ნახევარში (იგულისხმეთ აფხაზეთი, აჭარა და ოსეთი) და ისინი ბოლომდე იბრძოლებენ მათი ხელდასხმული სააკაშვილისა და მისი ტერიტორიისთვის, თითქოს საქმე თელ-ავივსა და იერუსალიმს ეხებოდეს.
თავდაპირველად ისე მოჩანდა, რომ საქართველოს დამარცხების შემდეგ ისრაელთან ურთიერთობები «გაიყინა». სააკაშვილის რეჟიმმა ანგარიშები გაუყინა ისრაელის იმ ფირმებს, რომლებმაც კიდევ უფრო დააქციეს საქართველო და ებრაელი ბიზნესმენებიც დააპატიმრა (მათგან ყველაზე მეტად რონი ფუქსისა და ზეევ ფრენკელის საქმეები გახმაურდა), თუმცა სააკაშვილის ხელისუფლებას, რომელიც ქვეყნის შიგნით ამერიკულ ხიშტებსა და ისრაელის «სპეცნაზზე» დგას, «ებრაული სახელმწიფოს» გარეშე გაძლება არ შეეძლო. ამიტომ იმთავითვე ნათელი იყო, რომ ქართული მხარის «შურისძიება» მხოლოდ ფარსი იყო, რომელიც მიზნად არა ისრაელთან ურთიერთობის გაწყვეტას, არამედ იმას ისახავდა, რომ რაც შეიძლება მეტი დაეცინცლათ ებრაელებისთვის მათთვის მონური მსახურების სანაცვლოდ. ომამდე ხომ ებრაელი პოლიტიკოსები, სამხედროები და ბიზნესმენები საქართველოს მხოლოდ ძარცვავდნენ, სამაგიეროდ კი არაფერს აძლევდნენ. შემთხვევითი არ იყო, რომ ფუქსი და ფრენკელი სააკაშვილმა «მძევლებად» ამყოფა 2011 წლის 5 დეკემბრამდე, როცა ამ ბანდიტების შეწყალების სანაცვლოდ ისრაელის პრეზიდენტმა პირადად არ გადაუხადა მადლობა! ამგვარად, საქართველო რჩება ისრაელის ყველაზე კარგად კონტროლირებად კოლონიად, მიუხედავად ისრაელის მიმართ მთელი ქართული ელიტის გაცივებისა.
ცნობილი ანალიტიკოსები და პოლიტიკური ჟურნალისტები: რაფაელ ჯონსონი, დან მიხაელი და იულიუს ევოლა ხაზს უსვამენ ერთ ტრაგიკულ გარემოებას, რომელიც ისრაელს ბრალდება. მათი აზრით, 2008 წლის ოსეთის ომმა კიდევ უფრო დააცილა ერთმანეთს ორი მონათესავე ქრისტიანული სახელმწიფო – საქართველო და სომხეთი, რომლებიც თანამშრომლობისა და მეგობრობის ნაცვლად გაუცხოებისა და მტრობის გზას დაადგნენ.
თუმცა სწორედ ეს იყო ისრაელის მთავარი ამოცანა.
ჯონსონი, მიხაელი და ევოლა ხაზს უსვამენ, აგრეთვე, ყარაბაღში სიტუაციის გამწვავების ღრმა ტრაგიზმს, რაც ასევე ისრაელის ბრალია, რომელიც მუსლიმანურ აზერბაიჯანს სამხედრო მხარდაჭერას უწევს და სომხეთის წინააღმდეგ ამხედრებს. რუსეთმა, თავის მხრივ, სომხეთში საკუთარი ჯარები განალაგა, გიუმრიში სამხედრო ბაზა აქვს და სომხეთის საჰაერო სივრცეს იცავს.
ყოველივე ამის გათვალისწინებით რუსეთის მიერ ისრაელის «დახმარების» მიღება აბსურდულად გამოიყურება; ეს ხომ ის სახელმწიფოა, რომელიც ყველა მიმართულებით რუსეთთან სამხედრო დაპირისპირების გზას ირჩევს. კიდევ უფრო ავისმომასწავებლად გამოიყურება ისრაელის საფინანსო-ეკონომიკური და სადაზვერვო ექსპანსია რუსეთის ფედერაციაში, ადამიანის ორგანიზმში ვირუსის შეჭრას რომ წააგავს.
ხსენებული ავტორების ნაშრომებში 2 საინტერესო პასაჟი გვხვდება: 1. ისრაელის ელჩი რივკა კოენი ადგილობრივი ებრაული თემის მოსადის დივერსიულ-ტერორისტულ და საჯაშუშო ქსელში ჩართვის მთავარი კოორდინატორი იყო და მისი წყალობით თბილისი კავკასიაში მოსადის მთავარ საჯაშუშო ბაზად იქცა; 2. იმ დროს, როცა ისრაელი სამხედრო მეთოდებით უჭერდა მხარს საქართველოს აფხაზეთისა და სამხრეთ ოსეთის დაპყრობაში, ინგლისელ ებრაელთა ჯგუფი (მოსადის მხარდაჭერით) ჩეჩნეთში ომს აღვივებდა.
პირველი ვიზიტით სააკაშვილი ისრაელში 2004 წელს ჩავიდა, ხაიფას უნივერსიტეტის საპატიო დოქტორის წოდება მიიღო და პატივი მიაგეს როგორც «21-ე საუკუნის განდის». საგანგებო სახელმწიფო დადგენილებით, ქართულ-ებრაული მეგობრობის კვირეული გამოცხადდა. სააკაშვილმა საქართველო მთლიანად მიჰყიდა უცხო სახელმწიფოებს. ეს არა მარტო 2008 წელს ეხება, არამედ შემდგომ პერიოდსაც: იგი კვლავინდებურად ნიშნავს უმაღლეს თანამდებობებზე სხვა ქვეყნის მოქალაქეებს. მისი პრემიერი გახდა ლადო გურგენიძე, დიდი ბრიტანეთის მოქალაქე, ებრაელი. თავდაცვის მინისტრი – დავით კეზერაშვილი ისრაელის მოქალაქეა, ეკონომიკის მინისტრი – ვერა ქობალია კანადის მოქალაქე, 28 წლისა, ყოველგვარი პოლიტიკური თუ ეკონომიკური გამოცდილების არმქონე. სააკაშვილის მთავრობის ყოფილი მინისტრი თემურ იაკობაშვილი პირწავარდნილი სიონისტი და ისრაელის მოქალაქე ამერიკის შეერთებულ შტატებში საქართველოს ელჩად დაინიშნა და ა. შ.
დღემდე (2012 წ.) 2008 წელს სამხრეთ ოსეთში კონფლიქტის მხარეებს შორის მხოლოდ ცეცხლის შეწყვეტის ხელშეკრულება არის ხელმოწერილი და არა სამშვიდობო ხელშეკრულება, ხოლო ავანტიურისტი სააკაშვილის მმართველობა ახალ სისხლისღვრას მოასწავებს.
2011 წლის ბოლოს ისრაელმა, აფხაზეთის შეიარაღებისა და საქართველოზე წაქეზების პარალელურად, საქართველოს შეიარაღებაც დაიწყო. დახმარება საკონსულტაციო და სადაზვერვო მონაცემების მიწოდებითაც ხდება.
ბევრმა არ მიაქცია ყურადღება ჩემს გაფრთხილებას, რომ ისრაელი რუსეთის საწინააღმდეგოდ კავკასიიდან გიგანტური ნავთობის, წყლისა და გაზის სადენების მიყვანას აპირებს აშკელონამდე და აშდოდამდე, რათა შემდეგ ევროპულ სახელმწიფოებს მიჰყიდოს. სამხრეთ ოსეთის ომი არ ყოფილა ერთჯერადი სამხედრო აფერა, არამედ კავკასიის დაპყრობის საწყისი ეტაპის პირველი მცდელობა იყო.
2. «კავკასია? კავკასია უკვე ჩვენია!»
კნესეტის ერთმა წევრმა კოლეგა პოლიტიკოსს დასმულ შეკითხვაზე ასე უპასუხა: «კავკასია? კავკასია უკვე ჩვენია!»
ირანულმა ჟურნალმა «ალ ჰაიატ» ცენტრალურ სტატიაში ვრცელი მასალა გამოაქვეყნა (2011 წ.) «კავკასიაში ისრაელის შემოსვლის შესახებ». ჟურნალი ციტირებს ირანის პარლამენტის მიერ გამოქვეყნებულ მოხსენებას იმის თაობაზე, რომ საქართველო სავსეა ისრაელის საიდუმლო სამსახურების ხელმძღვანელებითა და აგენტებით, რომლებმაც ამ ქვეყნის ყველა მხარე საკუთარ «საჯაშუშო ბაზებად» აქციეს. ირანის დაზვერვის მონაცემებით, ისრაელი მასზე დამოკიდებულ რაიონებში ირანის (და, რა თქმა უნდა, რუსეთის) მიმართ სიძულვილის კულტივირებას ახდენს.
ისრაელის საერთაშორისო გაზეთ ჟშშ Nეწს-ს ეს მასალა მოტანილი აქვს საკუთარ ფრანგულ სტატიაში (2012 წ. 3-4 იანვარი) და ხაზს უსვამს, რომ ებრაული წარმოშობის პოლიტიკური მოღვაწე და პოლიტოლოგი ზბიგნევ ბჟეზინსკი ამერიკის შეერთებული შტატებისთვის (იგულისხმეთ – საერთაშორისო სიონიზმისთვის) კავკასიის სტრატეგიულ მნიშვნელობაზე მიუთითებდა. ჟურნალ Lე ვრაი ცჰოიხ-ის ფურცლებზე ბჟეზინსკი 2004 წელს წუხდა, რომ ბაქო-ჯეიჰანი-აშკელონის გაზსადენის გაყვანის სტრატეგიულ სტადიაზე ხელისშემშლელი რუსეთი და ირანია.
სხვა პირწავარდნილი სიონისტი – ჰენრი კისინჯერი ამერიკის შეერთებული შტატებისთვის (იგულისხმეთ – ებრაელებისთვის) კავკასიის უდიდეს მნიშვნელობას აღიარებდა და მოუწოდებდა იქ «ჩვენი» (იგულისხმეთ – ებრაული) ჰეგემონიის დამყარებისკენ.
კისინჯერმა ჩამოაყალიბა, აგრეთვე, «სამი რევოლუციის» კონცეფცია (გაზეთი თჰე ჭასჰინგტონ Pოსტ-ის იმავე სახელწოდების სტატია), რომელშიც იწინასწარმეტყველა: 1. ევროპული სახელმწიფოების მცდელობა, თავი დააღწიონ ბრიტანულ-ამერიკულ ჰეგემონიას საერთო-ევროპული კავშირის სასარგებლოდ ტრადიციული სუვერენიტეტის დათმობის ხარჯზე; 2. რადიკალური ისლამის გავრცელება და მის მიერ ტრადიციული ნაციონალური სახელმწიფოს (სუვერენიტეტის) გამორიცხვა და 3. ამერიკის ინტერესების გადანაცვლება ატლანტიკიდან ინდოეთისა და წყნარი ოკეანის მიმართულებით.
კისინჯერის შემოთავაზება იყო, ამ 3 ანტისიონისტური რევოლუციის წინსწრებით პროსიონისტური რევოლუციების ორგანიზება: ისრაელისა და მისი სატელიტების – ბრიტანეთისა და ამერიკის მიერ «ნარინჯისფერი რევოლუციების» ორგანიზება ისლამის ქვეყნებში, ირანზე სამხედრო დარტყმა და რუსეთისა და ჩინეთის წინააღმდეგ სამხედრო-ეკონომიკური ოპერაციები.
ქვემოთ შევეხებით, თუ რატომ არ უკავშირდება ისრაელის სიძულვილი ირანის მიმართ «ატომურ პროგრამას», «საფრთხეს ისრაელისთვის», ირანის პრეზიდენტის ანტიისრაელურ რიტორიკას და გეოპოლიტიკას. ირანს ეს ჩინებულად ესმის და სრულიად მართებულ ინტერპრეტაციას აკეთებს ისრაელის მიერ კავკასიის რეგიონის თანმიმდევრულად ხელში ჩაგდებაზე ყოფილი სპარსეთის იმპერიის წინააღმდეგ.
კავკასიაში ისრაელის ექსპანსიის ერთ-ერთი მთავარი მამოძრავებელი ძალაა ირანის მიმართ მისი სიძულვილი, რის გამოც მეზობლებთან მისი წაკიდება სწადია.
ისრაელის საგარეო საქმეთა სამინისტროს ახალმა გენერალურმა დირექტორმა იოსი გალამ გერცლიის (გერცლია და ნეთანია ისრაელის უმაღლესი ელიტის ექსკლუზიური კლუბის ორი ცენტრია) დისციპლინათაშორისი ცენტრის მე-9 კონფერენციაზე განაცხადა, რომ ისრაელის საგარეო საქმეთა სამინისტროს პრიორიტეტული ამოცანა კავკასიაში არის: ყველა დიპლომატიური და არადიპლომატიური მეთოდებით ადევნოს თვალი ირანის დიპლომატიურ მცდელობებს მეზობელ ქვეყნებთან და დაბლოკოს ეს მცდელობები დიპლომატიური და არადიპლომატიური (ანუ სამხედრო-ტერორისტული) მეთოდებით.
«ავუხსნით სამხრეთ კავკასიისა და ცენტრალური აზიის პატარა მეფეებს, რომ ისრაელს მათთვის გაცილებით მეტის მიცემა შეუძლია, ვიდრე ირანს», _ განაცხადა იმავე კონფერენციაზე იოსი გალას მოადგილემ.
(გაგრძელება იქნება)
