საქართველოში სიმართლე სიცრუემ, ინფორმაცია დეზინფორმაციამ და სინდისი უსინდისობამ ჩაანაცვლა. ეს დასავლეთის ექოა – მისი ძალმომრეობისა და ბინძური პოლიტიკის გამოძახილი. პოლიტიკოსები, ჟურნალისტები და ათასი ჯურის ექსპერტ–მიმომხილველები ხალხს ორი მიმართულებით ატყუებენ:
1. რუსეთი აგრესორია და იგი თავს დაესხა მშვიდობიან უკრაინას;
2. უკრაინაში რუსეთი მარცხდება.
რუსეთის პრეზიდენტმა ვლადიმერ პუტინმა ამ საკითხებზე ისაუბრა პეტერბურგის საერთაშორისო ეკონომიკურ ფორუმზე, რომელიც 14-17 ივნისს გაიმართა და რომელსაც 130 სახელმწიფოდან 17 000-ზე მეტი მონაწილე ესწრებოდა. აი, რა განაცხადა მან “რუსეთის აგრესორობაზე” : “Война на Украине, на юго-востоке Украины, была начата украинским режимом при поддержке их спонсоров на Западе в 2014 году. Об этом никто старается не говорить на Западе. Но я вынужден напомнить: авиация, танки, артиллерия были применены на северо-западе против Донбасса. Это что, если это не война? Это и есть война. И она продолжалась почти девять лет. А потом наши так называемые партнёры, контрпартнёры публично отказались от урегулирования мирными средствами. И это вынудило нас использовать Вооружённые Силы в попытке прекратить эту войну”.
დააკვირდით მოვლენების განვითარებას და აღმოაჩენთ, რომ რუსეთის პრეზიდენტი სრულ ჭეშმარიტებას ამბობს. გაიხსენეთ ანგელა მერკელის, ფრანსუა ოლანდის, პეტრო პოროშენკოსა და სხვათა ნათქვამები.
ანგელა მერკელი: “მინსკის 2014 წლის შეთანხმება იყო უკრაინისთვის დროის მიცემის მცდელობა, რადგან მას არ ჰქონდა ნატოში წევრად შესვლის საშუალება. იმ დროს პუტინს მარტივად შეეძლო უკრაინის მიტაცება, ხოლო ჩრდილო-ატლანტიკური ალიანსი კიევს ისე ვერ დაეხმარებოდა, როგორც ახლა ეხმარება. ეს დრო უკრაინამ სამხედრო პოტენციალის გასაძლიერებლად გამოიყენა”.
ფრანსუა ოლანდი: “უკრაინამ გააძლიერა თავისი სამხედრო პოტენციალი. მინსკის შეთანხმებამ მას ეს შესაძლებლობა მისცა”.
პეტრო პოროშენკო: “სწორედ პრეზიდენტმა ბაიდენმა მოხსნა სანქციები, რომლებიც ხელს გვიშლიდა შეიარაღების მიღებაში. ეს ყოველთვის უნდა გვახსოვდეს. მინსკის შეთანხმებამ მე საშუალება მომცა, დრო მომეგო. ახლა ჩვენ გვაქვს შეიარაღება, ფული და გვყავს მოკავშირეები”.
ეს მხოლოდ აღიარებაა, აღიარება იმისა, რომ არც უკრაინის ფაშისტურ ხელისუფლებასა და არც დასავლეთს მინსკის ხელშეკრულების შესრულება გულშიც არ გაუვლიათ. მათ ომი სჭირდებოდათ და ყველაფერს აკეთებდნენ იმისთვის, რომ ჯერ კარგად მომზადებულიყვნენ, შემდეგ კი რუსეთი ომში ჩაეთრიათ. აი, სად უნდა ვეძებოთ აგრესორები და მშვიდობის მტრები. ეჭვიც არ შეგეპაროთ, რომ ამ ნაძირალებს აღიარებასთან ერთად აღსარების თქმაც მოუწევთ, მაგრამ იქამდე კიდევ ბევრ რამეს მოვისმენთ, როგორ შეიყვანა ვითარება ჩიხში კოლექტიურმა დასავლეთმა, რათა რუსეთისთვის პრობლემის სამხედრო გადაწყვეტის გარდა სხვა გზა არ დაეტოვებინა. სად არის აქ რუსეთის აგრესია? სპეციალური სამხედრო ოპერაცია მხოლოდ უკრაინაში რუსეთის წინააღმდეგ განხორციელებულ სამხედრო დანაშაულებზე რეაქცია და დაგეგმილი აგრესიის პრევენცია იყო. სწორედ ამ ფაქტს გაუსვა ხაზი ვლადიმერ პუტინმა: “Это же не мы водили за нос наших партнёров, а они, как выяснилось, подписывая Минские соглашения, не собирались ничего делать и публично совсем недавно об этом сказали, признались, по сути. И со стороны украинских властей, и со стороны европейцев публично об этом сказали. Так что мы просто вынуждены были использовать Вооружённые Силы”.
რა მიზნები დაისახა რუსეთმა: “Мы поставили перед собой определённые задачи, связанные с денацификацией этих территорий, связанные с демилитаризацией”.
ეს ის მიზანია, რომელიც არამხოლოდ რუსეთს, არამედ დასავლეთსაც ჰაერივით სჭირდება, თუკი მათ სურთ, რომ მსოფლიოში კიდევ ერთხელ არ გავრცელდეს ფაშიზმის შავი ჭირი, რომელიც მილიონების სიცოცხლეს შეიწირავს. მაგრამ არა, დასავლეთი შორს არის ამ პრობლემის აღქმისა და გააზრებისგან. დასავლეთს სხვა რამ სჭირდება ჰაერივით – ფაშიზმის გამოყენება მსოფლიოს წინააღმდეგ, პირველ რიგში კი – რუსეთის დასაჩოქებლად. რუსეთის წინამძღოლი ამას, რა თქმა უნდა, ხედავს: “Конечно, мы видим, что западные страны предпринимают максимальные усилия для того, чтобы Россия понесла, как они говорят, поражение на поле боя, стратегическое причём поражение, делают для этого всё, что в их силах. Мы прекрасно это видим”.
უკრაინის ფაშისტური რეჟიმის სურვილი გასაგებია, მაგრამ რეალობა აბსოლუტურად განსხვავებულია. აი, რას აცხადებს რუსეთის პრეზიდენტი: “Что касается демилитаризации… Ведь, смотрите, скоро Украина перестанет вообще использовать свою собственную технику, ничего не остаётся. Всё, на чём они воюют, и всё, что используют, это всё извне привносят, но так долго не навоюешь. А у нас оборонная промышленность раскручивается изо дня в день. Мы в 2,7 раза увеличили выпуск военной продукции за последний год, а по наиболее востребованным образцам увеличение в десять раз, и происходит дальнейший рост. Предприятия работают в две, в три смены, а некоторые днём и ночью. И это говорит нам о том, что запас прочности у нас очень большой”.
მოდერატორ დიმიტრი საიმსის მიერ დასმულ შეკითხვას, – რა ფაშიზმზე შეიძლება უკრაინაში ლაპარაკი იმ დროს, როდესაც ზელენსკი ებრაელია, – პუტინმა ასე უპასუხა: “У меня много друзей-евреев с детства. Они говорят: Зеленский не еврей, это позор еврейского народа. Это не шутка, не ирония, понимаете? Ведь на пьедестал почёта в качестве героев Украины возведены сегодня неонацисты, последыши Гитлера. Холокост – это уничтожение шести миллионов евреев, полтора миллиона были уничтожены на Украине и прежде всего руками бандеровцев”.
დასავლეთი არ თაკილობს არც ერთ მეთოდს, ყველაზე უღირსსაც კი, ოღონდ რუსეთს თუნდაც მცირეოდენი ზიანი მიაყენოს: პუტინი ახლო წარსულის მოვლენებს იხსენებს: “Давайте вспомним кровавые события у нас на Кавказе в конце 90-х, начале 2000-х. Ведь что происходило? Все проклинали «Аль-Каиду», но, когда «Аль-Каида» начала воевать против нас на Кавказе, забыли всё. Если можно использовать что-то в борьбе с Россией, используется на полную катушку, в том числе и та же самая «Аль-Каида» использовалась. Сегодня используют неонацистов на Украине. Забыли, что они неонацисты, никто не вспоминает, ни слова, ничего не говорит”.
დასავლეთს რუსეთის ჩათრევა სურდა ფართომასშტაბიან ომში, მაგრამ საქმეს ისეთი პირი უჩანს, რომ შესაძლებელია, ნატო თვითონ აღმოჩნდეს ჩათრეული ამ ომში. აი, როგორ მსჯელობს პუტინი: “НАТО, конечно, втягивается в войну на Украине. Ну о чём мы говорим, поставки идут военной техники, тяжёлой техники. Сейчас рассматривается вариант поставки самолётов”.
რა მოჰყვება ამას შედეგად? რუსეთთან ფართომასშტაბიანი დაპირისპირების შემთხვევაში დასავლეთს გარანტირებული გამარჯვების იმედი აქვს, მაგრამ, პუტინის განმარტებით, საქმე მთლად ისე არ უნდა იყოს, როგორც დასავლეთს სურს, წარმოადგინოს: “Танки горят, несколько танков уничтожено, и это в том числе «Леопарды». И вчера было то же самое, и вчера были «Леопарды». Они горят. Также будут гореть и F-16, сомнений нет”.
იბადება შეკითხვა: თუკი გაფართოვდება ომის არეალი, თუკი დასავლური ტექნიკის გამოყენება უკრაინის ტერიტორიის გარედან დაიწყება, რა მოხდება ასეთ შემთხვევაში? “Но если они будут располагаться на авиабазах за границей Украины, а использоваться в боевых действиях, мы должны будем посмотреть на то, как нам поражать и где нам поражать те средства, которые используются в боевых действиях против нас. Это серьёзная опасность дальнейшего втягивания НАТО в этот вооружённый конфликт”.
რაც შეეხება დასავლეთთან მოლაპარაკების თემას, პუტინი ამასაც შეეხო და მოდერატორის მიერ ამ საკითხზე დასმულ შეკითხვას ასე უპასუხა: “А что касается контактов, то у нас практически никаких контактов нет. Но мы от них не отказывались. Если есть желание с нами вести какой-то диалог – пожалуйста, не мы же с ними не ведём диалог, они просто перевели этот диалог в сферу поставок вооружения. Сейчас сожжём всё, что они поставили, посмотрим, что будут делать дальше”.
პუტინი დასავლეთის მიერ განხორციელებულ პროვოკაციებსაც შეეხო და ამ ქმედებათა მიზნებიც განმარტა: “Но вот эта попытка нанести ущерб Кремлю, резиденции Президента Российской Федерации, атаки на Белгородскую область, соседние регионы России – это всё попытки спровоцировать нас на ответные действия. Но послушайте, если мы под Киевом уничтожили пять комплексов «Пэтриот», то что нам стоит уничтожить любое здание и сооружение в центре Киева? Нет таких ограничений. Мы не делаем это по ряду соображений. Их много, я потом Вам скажу об этих соображениях. Вам скажу пока, не публично. Но такая возможность есть, все это понимают, все просто ждут, что мы начнём кнопки нажимать. Нет такой необходимости, это первое соображение. Такой необходимости нет. Потому что противник на линии фронта успеха не имеет, в этом всё дело. И, понимая, что успех маловероятен, нас и провоцируют на какие-то жёсткие действия в ответ, в надежде потом ткнуть пальцем в нас и сказать: «Смотрите, какие они злобные и какие они жестокие, с ними нельзя иметь дело». И всем нашим партнёрам на это указать, с которыми мы сегодня сотрудничаем. Поэтому нет такой необходимости сегодня. Что касается того, нужно с ними вести диалог или не нужно, я повторяю ещё раз: мы же не отказывались от этого диалога, это они решили с нами диалог прервать. Но не хотят разговаривать – не надо. Они захотят, а мы посмотрим, в какой момент и о чём с ними можно говорить”.
პუტინმა ბირთვული შეიარაღების გამოყენების საკითხზეც ილაპარაკა, ოღონდ მოდერატორის მიერ დასმული, გარკვეული თვალსაზრისით მაპროვოცირებელი შეკითხვის პასუხად: “Ядерное оружие создаётся для того, чтобы обеспечить нашу безопасность в самом широком смысле этого слова и существование Российского государства. Но у нас, во-первых, нет такой необходимости, а во-вторых, сам фактор рассуждения на эту тему уже понижает возможность снижения порога применения оружия. Это первая часть.Вторая заключается в том, что у нас такого оружия больше, чем у стран НАТО. Они знают об этом и всё время нас склоняют к тому, чтобы мы начали переговоры по сокращению. Хрен им!”
ბირთვულ შეიარაღებას თავისი დანიშნულება აქვს, რომელიც მკაცრად არის გაწერილი რუსეთის სამხედრო დოქტრინაში. ეს შეიარაღება მოქმედებს იმ დროსაც, როდესაც იგი მოქმედებაში არ მოდის, მაგრამ მისი არსებობა იძლევა სიგნალს იმისა, თუ რას რა შეიძლება მოჰყვეს, რამ რა შეიძლება გამოიწვიოს: “Как вы знаете, мы вели переговоры с нашим союзным государством – с Президентом Лукашенко – о том, что мы часть этого тактического ядерного оружия переместим на белорусскую территорию. Это произошло. Первые ядерные заряды доставлены на территорию Белоруссии, но только первые. Это первая часть. Но до конца лета, до конца года, мы эту работу выполним целиком и полностью. Это как элемент именно сдерживания, чтобы все, кто задумывается о том, чтобы нанести нам стратегическое поражение, не забывали об этом обстоятельстве”.
მოდერატორის მაპროვოცირებელი შეკითხვა, რომელიც ზემოთ ვახსენე, სწორედ ამ მომენტში გაისმა: “Но, Владимир Владимирович, Вы знаете лучше меня, будучи Верховным Главнокомандующим, что для того, чтобы сдерживание было эффективным, противник должен, по крайней мере, допускать возможность, что, если сдерживание не сработает, Вы сделаете то, что потребуют обстоятельства. Это правильная интерпретация?”
ამ შეკითხვის მოსმენის შემდეგ ვლადიმერ პუტინი ალჟირის პრეზიდენტ აბდულმაჯიდ ტებუნს მიუბრუნდა, რომელიც გვერდით ეჯდა: “Господин Президент, он к чему меня призывает или вынуждает? К чему? Чтобы я чего сказал? Чтобы напугал весь мир? Ну зачем нам весь мир пугать? Я уже сказал, что использование крайних средств возможно в том случае, если создастся угроза российской государственности. И в этом случае, конечно, мы все силы и средства, имеющиеся в распоряжении Российского государства будем использовать, здесь и сомнений нет”.
დასავლეთში პუტინის მიერ გაკეთებული მსგავსი განცხადება ადრეც მოუსმენიათ, მაგრამ, რომ არ ჰქონდეთ მოსმენილი, მაინც უნდა ხვდებოდნენ, რომ სხვანაირად ვერ იქნება. აუცილებლობის შემთხვევაში ბირთვული შეიარაღება ამოქმედდება (სხვათა შორის, ცნობილი გამოთქმა – “პიესის დასაწყისში კედელზე თოფი თუ კიდია, პიესის დასრულებამდე მან უნდა გაისროლოს” – რუსულია. იგი გენიალურ მწერალ ანტონ ჩეხოვს ეკუთვნის. წარმოდგენა დაწყებულია. ყველა ვხედავთ, რომ კედელზე თოფი (ატომური ბომბი) კიდია. ყველამ ვიცით, რომ წარმოდგენის დასრულებამდე მან უნდა გაისროლოს, ოღონდ არავინ იცის, როდის უნდა დასრულდეს წარმოდგენა. ეს ისე, როგორც “ლირიკული” გადახვევა.
პუტინმა კი ბირთვული შეიარაღების ეპიზოდს ისტორიული წიაღსვლა მოაყოლა, რომელიც ზუსტად ჩაჯდა კონტექსტში: “Но напомню, что единственной страной в мире, которая применила ядерное оружие в отношении неядерного государства, этой страной являются Соединённые Штаты Америки, которые дважды нанесли удар по японским городам Хиросиме и Нагасаки. Они посчитали, что они вправе это сделать. Такой прецедент создан Соединёнными Штатами”.
დასასრულ, მოდერატორის შეკითხვას, – იქიდან გამომდინარე, რაც ამ დარბაზში ისაუბრეთ, რამე ხომ არ გსურთ პრეზიდენტ ბაიდენს ურჩიოთ? – რუსეთის პრეზიდენტმა ასე უპასუხა: “Президент Байден – взрослый человек и опытный политик, не мне его учить. Пусть он делает так, как считает нужным, а мы будем делать то, что считаем, соответствует интересам Российской Федерации и народа России. И с этим придётся всем считаться”.
იმ დღეს პეტერბურგში პუტინის ამ საუბრის მოსმენის შემდეგ ნებისმიერი საღად მოაზროვნე მიხვდებოდა და ჩასწვდებოდა ორ ეპოქალურ სიმართლეს, რომლებიც მოვლენათა ზედაპირზე ძევს:
1. უკრაინის კრიზისი უკრაინაზე რუსეთის აგრესიის შედეგი კი არ არის, რუსეთზე დასავლეთის აგრესიის შედეგია;
2. უკრაინაში რუსეთის დამარცხების თეორიული შანსიც კი არ არსებობს.
რუსეთი განახორციელებს დენაციფიკაციასაც და დემილიტარიზაციასაც და მოძმე უკრაინელ ხალხს ერთხელ კიდევ გაათავისუფლებს დასავლური ფაშიზმის შავი ჭირისგან. ამ პროცესის შემჩერებელი არავინ არის, ეს ისტორიული გარდაუვალობაა!
ვალერი კვარაცხელია
