ნეოლიბერალების ყელში გაჩხერილი ძვალი და გლობალისტების მორიგი “იაღლიში”

ახლახან ვნახე შესანიშნავი დოკუმენტური ფილმი _ “სტალინ _ ბიჩ ბოჟიი”. და მართლაც, იოსებ ბესარიონის ძე ბევრისთვის, განსაკუთრებით კი, XX საუკუნის დასაწყისში მომძლავრებული ჩვენი თანამედროვე ნეოლიბერალების კოსმოპოლიტი წინაპრებისთვის ღვთის რისხვა იყო. 

მან არათუ ალაგმა “მსოფლიო მთავრობის” პარპაში, არამედ კონტრრევოლუციაც კი მოუწყო 1917 წლის რევოლუციის შედეგად რუსეთის სათავეში აღმოჩენილ სიონისტებს და ჩაუშალა მართლმადიდებელი მონარქიის _ რუსეთის დაშლა–დანგრევის თითქმის სისრულეში მოყვანილი გეგმა.

ყურადღებით რომ გადავავლოთ თვალი რუსეთის ისტორიას, მის წინააღმდეგ გაჩაღებულ ომებსა და კონფლიქტებში, გეოპოლიტიკური ინტერესების გარდა, ისტორიულად იკითხებოდა “კულტუროსან” ევროპელ, მოგვიანებით კი ამერიკელ “მსოფლიო მთავართა” ინტერესი _ როგორმე დაემხოთ ზემძლავრი მართლმადიდებელი მონარქია!

მართლმადიდებელი რუსეთის არსებობა მასონი ძაღლების ყელში გაჩხერილი ისეთივე ძვალი იყო, როგორც დღეს მართლმადიდებლობა არის უკანასკნელი აუღებელი ბასტიონი ნეოლიბერალი ხლისტებისთვის.

რუსეთი, როგორც წესი, მარტოდმარტო იგერიებდა მსოფლიო მასონთა შემოტევებს და ამიტომაც ბრძანა ალექსანდრე მესამემ: “რუსეთს მხოლოდ ორი მოკავშირე ჰყავს _ არმია და ფლოტი”.

წერილის დასაწყისში ნახსენებ დოკუმენტურ ფილმს თუ დავეყრდნობით, სასულიერო სემინარიის ბოლო კურსელ სოსო ჯუღაშვილისთვის ახალ ათონზე (აფხაზეთი) მოღვაწე ერთ მეუფეს უთქვამს, რომ მალე რუსეთს, როგორც ჭეშმარიტი სამოციქულო მართლმადიდებელი ეკლესიის ერთადერთ დასაყრდენს, მსოფლიო მასონები შემოუტევენ და შენი მისია რუსეთის, იმავე მართლმადიდებლობის გადარჩენააო…

კიდევ ვიმეორებ: არავინ იცის, ეს გადმოცემა “ზღაპარია თუ ნამდვილი”, მაგრამ ის კი უდავო ფაქტია, რომ სემინარიის წარჩინებულმა სტუდენტმა უარი თქვა ბოლო გამოცდის ჩაბარებაზე, მღვდლის ანაფორაზე და რევოლუციურ მოძრაობაში ჩაება.

ისიც ნამდვილია და არა ზღაპარი, რომ გერმანიაში დალუქული ვაგონების იმ 170 მგზავრიდან, რომლებიც ლენინის მეთაურობით 1917 წელს პეტროგრადში ჩამოვიდნენ, 128 იყო ტომით ებრაელი და მოწოდებით სიონისტი.

ისიც სიმართლეა, რომ მთავარი სიონისტი, ლევ ტროცკი, ამერიკიდან, უშუალოდ ამერიკის პრეზიდენტის, მასონი ვუდრო ვილსონის, ფინანსურ-პოლიტიკური ხელშეწყობით ჩამოვიდა პეტროგრადში;

1919 წელს მასონმა უინსტონ ჩერჩილმა ლორდთა პალატაში გამოსვლისას გერმანიაში დალუქული ის ვაგონი ქოლერის, ტიფისა და შავი ჭირის ბაცილებით სავსე ქილას შეადარა, რომელიც რუსეთს უნდა მოსდებოდა და აკი მოედო კიდეც ტროცკის თამადობით, იმ 128 სიონისტმა ბოლშევიკურ რუსეთში საკვანძო თანამდებობები დაიკავა და რუსული სახელმწიფოებრიობის საფუძვლის, მართლმადიდებელი ეკლესიებისა და სარწმუნოების, მიზანმიმართული ნგრევა დაიწყო;

უდავო ფაქტია, რომ ეს ტროცკისტი სიონისტები სემინარიის ნასტუდენტარმა სოსელომ, იოსებ სტალინმა, ალაგმა;

არავის უნახავს იმის დამადასტურებელი ფოტო ან რაიმე დოკუმენტი, სტალინი ლოცულობდა თუ არა, ანუ ღმერთი სწამდა თუ არა, მაგრამ რა ვუყოთ იმ უეჭველ ფაქტს, როცა 1941 წლის ზამთარში, დაცემის პირას მდგომი მოსკოვის თავზე სტალინის ბრძანებით ყაზანის ღვთისმშობლის სასწაულმოქმედი ხატი შემოატარეს თვითმფრინავით? ან რას მივაწეროთ ის ფაქტი, რომ 1943 წელს სტალინმა რუსეთს პატრიარქის ინსტიტუტი აღუდგინა, რომელიც პეტრე დიდის შემდეგ არ ჰქონია, და საქართველოს _ ავტოკეფალია?

სტალინის მესიანობის დამადასტურებელი მაგალითების მოყვანა თუ რიტორიკული შეკითხვების დასმა კიდევ ბევრის შეიძლება, მაგრამ ვფიქრობ, ნათქვამიც საკმარისია საიმისოდ, რომ განვაცხადოთ:

სტალინი იყო “ბიჩ ბოჟიი” _ რუსთა და ყველა საბჭოთა ხალხის მესიის მახვილი და მასონთა ღვთის რისხვა;

 სტალინმა დაამარცხა საბჭოეთზე შემოსეული ფაშისტური გერმანია და არა მხოლოდ ყავისფერი ჭირისგან იხსნა მსოფლიო, არამედ 60-70 წლით შეაჩერა ის პროცესები, რომლებიც ალენ დალესის დოქტრინის მიხედვით დღეს მიმდინარეობს.

მართალია, თანამედროვე სიონისტები ეკლესიებს აღარ ანგრევენ, მაგრამ სამაგიეროდ ე.წ. ადამიანის უფლებების დაცვის კომუფლაჟით, რაც, პირველ რიგში, ლგბტ–თა უფლებების დაცვას, ერთნაირსქესიანთა ქორწინებების დაკანონებას გულისხმობს მსოფლიოს მასშტაბით, თითოეული ინდივიდის სულში არსებულ ეკლესიას, სულიერებას უნგრევენ ადამის მოდგმას!

ისტორია ჩვენ თვალწინ მეორდება _ აშშ-ის გავლენის აგენტების დახმარებით, საბჭოთა კავშირი ჯერ დაშალეს, მერე კი რუსეთი კუდის რიკამდე გაძარცვეს გასული საუკუნის 90-იან წლებში.

და, როდესაც რუსეთის დაშლა-დაქუცმაცების მორიგ ცრუ მოლოდინში მსოფლიო მასონ-ხლისტები (აშშ) სიამოვნებით იფშვნეტდნენ ხელებს, რუსეთს განგებამ კიდევ ერთი “ბიჩ ბოჟიი” _ რუსთა მესიის მახვილი და სიონისტთა ღვთის რისხვა მოუვლინა ვლადიმერ პუტინის სახით. პრეზიდენტი, რომელმაც ნაბიჯ-ნაბიჯ, საკუთარი სიცოცხლის რისკის ფასად ჯერ სამოქალაქო ომის ქაოსიდან გამოიყვანა ქვეყანა, შემდეგ კი ნელ-ნელა აღადგინა რუსეთის სამხედრო ძლიერება, რომელიც, საბჭოეთის დარად, შიშის ზარს სცემს ლიბერალობაში ნამეტნავად “პრადვინუტ” ამერიკას!

და, რაც არანაკლებ მნიშვნელოვანია, ყირიმის მორალურად სრულიად ლეგიტიმური “ანექსიით” ვლადიმერ პუტინმა რუს ხალხს დაუბრუნა სიამაყის, ღირსების განცდა, რომელიც გამრავლებული რუსეთის მძლავრ სამხედრო პოტენციალზე, მართლაც, უძლეველობის განცდას ბადებს!

რუსეთი ერთადერთი ქვეყანაა, რომელმაც კანონის ძალით აკრძალა გეიაღლუმების გამართვა, მას შემდეგ, რაც აშშ-მა ქვეყნის მაშტაბით ყველგან დააკანონა ერთნაირსქესიანთა ქორწინება და უფრო მეტიც, სახელმწიფო მდივნის, ჯონ კერის, პირით მსოფლიოს დაემუქრა ამ “ჰუმანური” აქტის გავრცელებით. ამ დროს პუტინის რუსეთის ხისტი პოზიცია ამ უზნეო სიბინძურისადმი კიდევ უფრო აქტუალური და მისასალმებელია.

ახლა მავანი შემედავება _ ამერიკამდე მსოფლიოს 20-ზე მეტ ქვეყანაში იყო დაკანონებული ერთნაირსქესიანთა ქორწინებები და რაღა აშშ დაგვესო გულზე ეკლადო?!

საქმეც ისაა, რომ ლგბტ-თა სამოთხედ მიჩნეული ჰოლანდია, დანია, ნორვეგია თუ შვედეთი, მიუხედავად ძლიერი ეკონომიკებისა, პოლიტიკური გავლენის თვალსაზრისით, ევროპის რიგითი სახელმწიფოებია.

სულ სხვა დატვირთვა და ძალა აქვს, როცა ლგბტ–თა ბელადობაზე განაცხადს ზესახელმწიფო _ აშშ აკეთებს, რადგან მის მაგალითს, როგორც დემოკრატიის ეტალონს, ბევრი შესცქერის წაბაძვის თვალით, ასეთ მაგალითს მეტი გადამდები ძალა აქვს.

ერთნაირსქესიანთა ქორწინებები მხოლოდ იმას არ ნიშნავს, ქალი ქალთან დაწვება თუ კაცი კაცთან. ეს სწორედაც რომ პოლიტიკური საკითხია; პოლიტიკა, რომლის მიზანია ყოველგვარი მორალის, ეთიკის, ტრადიციებისა და ა.შ. დაცლილი საზოგადოების, მე ვიტყოდი, ჰომო ნეოლიბერალის მენტალიტეტის, ცხოველის მსგავსი ადამიანის შექმნა.

აქედან გამომდინარე, ვიმეორებ, რომ რუსეთის სახელმწიფოს ხისტი პოზიციის მნიშვნელობა მსოფლიოს ლგბტ-ზაციის მიმართ მართლაც იმედის მომცემია და არა მხოლოდ ჩვენთვის _ ქართველებისთვის.

დიახ, ყოველგვარი გადაჭარბების გარეშე, შეიძლება ითქვას, რომ ლგბტ უმცირესობებისგან ჩაგრული (და არა პირიქით) დასავლეთის ნორმალური საზოგადოებები, რომლებიც ხმის ამოღებას ვერ ბედავენ (ან, თუ ბედავენ, უშედეგოდ _ პარიზში მილიონიანი მარში), იმედის თვალით უმზერენ რუსეთის პრეზიდენტს, რომლის, შეიძლება ითქვას, სტალინის სტილში, სადა, გასაგებმა, ლაკონურმა, ვაჟკაცურმა კითხვა–პასუხებმა, შეუძლებელია, არ აღგაფრთოვანოს.

პუტინის შემთხვევაში მასონ ნეოლიბერალებს კიდევ ერთი “იაღლიში” მოუვიდათ _ არნახულად გაძლიერდა რუსეთის მართლმადიდებელი ეკლესია, რომელიც ლგბტ-თა დაუძინებელი მტერია და გადაულახავი ზღუდე ნეოლიბერალური იდეოლოგიის პროპაგანდისთვის.

ყოველივე ზემოთ თქმულიდან გამომდინარე, მიმაჩნია, რომ რუსეთის ორბიტა (გნებავთ, ევრაზიული კავშირი დაარქვით) საქართველოსთვის დაცული სივრცეა, სადაც სულის წამწყმედი ლგბტ–ჭირი ვერ გავრცელდება, ერთნაირსქესიანთა ქორწინებები ვერასოდეს დაკანონდება, ანუ გადაგვარების საფრთხე შეიძლება ავიცილოთ და ყოველგვარი ზნეობისგან თავისუფალი საზოგადოების ნაწილი არ გავხდეთ.

აღარაფერს ვიტყვი რუსეთთან ახლოს ყოფნის ეკონომიკურ ფაქტორებზე და ხმას არ ამოვიღებ ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენის შანსის ალბათობაზე, რაც რუსეთის კეთილი ნების გარეშე წარმოუდგენელია!

დავით მხეიძე