«ნაცმოძრაობის» ცხრაწლიანი მმართველობის პერიოდში ანტიმართლმადიდებლურმა კამპანიამ იმხელა მასშტაბებს მიაღწია, ამ მხრივ ახალ ხელისუფლებას კიდევ თუ ჰქონდა რამე გასაკეთებელი, ძნელი წარმოსადგენი იყო, მაგრამ თურმე ჯერ სად ვართ _ ფანჯიკიძის მიერ ვილნიუსში ხელმოწერილ დოკუმენტს მელანი არ შეშრობოდა, რომ საქართველოში მოქმედმა ლიბერასტულმა ელემენტებმა პატრიარქისა და მთლიანად საპატრიარქოს წინააღმდეგ პროპაგანდის ახალი ტალღა ააგორეს.
პროცესის მედროშედ, ალბათ, სავსებით ლოგიკურად, რესპუბლიკელი თამარ კორძაია მოგვევლინა, თუმცა მას არც პარლამენტს გარეთ მყოფი დანი და ძმანი ჩამორჩნენ, _ დაწყებული ორგანიზაცია «იდენტობიდან», დამთავრებული თეოლოგებად ცნობილი ცალკეული სუბიექტებით, ეკლესიის წინააღმდეგ მიმართულ კამპანიაში ფსევდოლიბერალთა აქტივი სრულად დაირაზმა. მეტიც, ბოლო დღეებში გაკეთებული შეურაცხმყოფელი განცხადებები არ იკმარეს და გასულ კვირას საპატრიარქოსთან აქცია _ პერფორმანსიც ჩაატარეს სახელწოდებით: «საჭიროებს დეზინფექციას»… ვინ და რა ძალები დგას მათ უკან, რა მიზანს ემსახურება საპატრიარქოს დისკრედიტაციის მცდელობა და რა შედეგებამდე შეიძლება მიგვიყვანოს ამ ყველაფერმა, «საქართველო და მსოფლიოს» ესაუბრება პრეზიდენტობის ყოფილი კანდიდატი ლევან ჩაჩუა.
_ ბატონო ლევან, რამდენიმე დღეა, პატრიარქის მისამართით, საპარლამენტო უმრავლესობის დონეზე მადისკრედიტებელი განცხადებები გვესმის. თამარ კორძაია და ლევან ბერძენიშვილი უკვე პირდაპირ აკრიტიკებენ ეკლესიას, სასულიერო პირებსა და სარწმუნოებას… თქვენი აზრით, რა ხდება რეალურად, რამდენად შეიძლება შეფასდეს ეს მიზანმიმართულ კამპანიად?
_ უპირველესად, მადლობას გიხდით, რომ აზრის გამოთქმის საშუალებას მაძლევთ. რაც შეეხება შეკითხვას, მე პირადად თქვენი გაზეთის მეშვეობით, ტელევიზიითაც და ყველგან, სადაც ამის შესაძლებლობა მექნებოდა, წინასაარჩევნო პერიოდში ხაზგასმით ვამბობდი, რომ ჩვენ წინ გველოდება უმძიმესი წლები. მეტიც, არაერთხელ მითქვამს, რომ შესაძლოა, მივიღოთ იმაზე გაცილებით უარესი მდგომარეობა, ვიდრე «ნაცმოძრაობის» დროს იყო. ზუსტად ამ საფრთხეების დანახვამ გადამაწყვეტინა პოლიტიკაში წასვლაც, მაგრამ, სამწუხაროდ, ჩემი მოლოდინი გამართლდა და დღეს ჩვენ ვხედავთ გამძვინვარებულ ანტიმართლმადიდებლურ კამპანიას, რომლის შემოქმედებიც, კარგად ვიცით, ვინც არიან. ეს არის ხელისუფლებაში მოკალათებული ძალა, რესპუბლიკელების სახით, და მათი წყალობით მივიღეთ ის, რომ, ფაქტობრივად, მოხდა «ნაციონალური მოძრაობის» პოლიტიკური რეინკარნაცია…
_ პატრიარქისა და საპატრიარქოს მისამართით გაკეთებულმა განცხადებებმა, მართალია, საზოგადოების დიდი ნაწილი გააღიზიანა, მაგრამ «ლიბერალები» ამას დემოკრატიის მთავარი პრინციპით _ გამოხატვის თავისუფლებით ხსნიან. თქვენ რა აზრის ხართ ამაზე?
_ რას ნიშნავს აზრის გამოთქმის თავისუფლება _ საზოგადოების შეურაცხყოფას? ერის მთავარი სულიერი ფასეულობის, ფუნდამენტის არაფრად ჩაგდებას? აბა, ისრაელში გაბედოს ვინმემ და სინაგოგის კრიტიკა დაიწყოს ან რაბინათის, წარმოგიდგენიათ, რა მოუვა?! და ამის გამო ვინმე იტყვის, რომ ისრაელი საქართველოზე ნაკლებად დემოკრატიული ქვეყანაა?!
_ ისინი, ვინც ეკლესიას აკრიტიკებენ, ხშირად აცხადებენ, რომ საპატრიარქო ზედმეტად ერევა პოლიტიკაში. თქვენი აზრით, ეს ორი სფერო რამდენად უნდა იყოს ან არის ერთმანეთთან დაკავშირებული?
_ და რა კუთხით ერევა ეკლესია პოლიტიკაში?! საპატრიარქო ფართო ცნებაა, ეს არის მრავალი ადამიანისგან შემდგარი აპარატი, დაწყებული დარაჯით, დამთავრებული მდივნით და კონკრეტულად ვის გულისხმობენ? განცხადებებს აკეთებს პატრიარქი, როგორც ყველაზე დიდი ქომაგი ჩვენი ეროვნული ცნობიერების, სულიერების და აქ, უბრალოდ, ჩნდება მარტივი შეკითხვა: რა, მას არ აქვს უფლება, საკუთარი გულისტკივილი გამოხატოს ან მრევლს _ სრულიად ერს მიმართოს?! ამათ რა უნდათ, იცით? რომ გაიტანონ ნებისმიერი კანონპროექტი, რომელიც დაშლის, დააქცევს სახელმწიფოს და ხმა არავინ ამოიღოს. ზუსტად ამიტომ ცდილობენ საზოგადოებრივი პროცესების დისტანცირებას ეკლესიისგან…
_ დღეს ბევრს საუბრობენ რესპუბლიკური პარტიის ურეიტინგობაზე, ხშირად გვესმის ხოლმე ფრაზა: ერთპროცენტიანი პარტია… როგორ ფიქრობთ, რატომ გადააბარა ბიძინა ივანიშვილმა ხელისუფლების მნიშვნელოვანი სადავეები სწორედ ამ ურეიტინგო პარტიას?
_ ბიძინა ივანიშვილის ნაცვლად ვერ ვილაპარაკებ, ამაზე მან თვითონ უნდა გიპასუხოთ; ზოგადად, მე იმთავითვე ვამბობდი, რომ ეს რესპუბლიკელები სერიოზულ ბარიერებს შეუქმნიდნენ არამარტო საზოგადოებას, არამედ თვითონ კოალიციასაც, თუმცა მაშინდელმა პრემიერმა მათ ყველაზე მეტი ნდობა გამოუცხადა.
_ მაშინ ასე შევხედოთ ამ ყველაფერს: საზოგადოებას რატომ არ ჰქონდა ამაზე ადეკვატური რეაქცია?
_ ამას შეიძლება ორი ახსნა ჰქონდეს: ერთი ის, რომ მაშინ ერის მთავარ ამოცანას, ფაქტობრივად, ფიზიკური გადარჩენა წარმოადგენდა და მეორე _ ყველას, მათ შორის მეც, ეგონა, რომ ივანიშვილი გადამწყვეტ მომენტში მნიშვნელოვან ნაბიჯს გადადგამდა, რომელიც ყველაფერს შეცვლიდა…
_ კონკრეტულად რას გულისხმობთ?
_ უბრალოდ, თავის დროზე, როცა ივანიშვილი შემოვიდა პოლიტიკაში და რესპუბლიკური პარტია დაიყენა გვერდით, ყველას ეგონა, რომ ეს რაღაც დროებითი გაერთიანება იყო. შესაბამისად, საზოგადოებაში მუსირებდა ასეთი აზრი: ის ყველაფერ ამას ამერიკელების, ევროპელების დასანახად აკეთებს, თორემ, საქმე საქმეზე რომ მიდგება, რა რესპუბლიკელები, ყველას მოიშორებსო. სამწუხაროდ, ეს მოლოდინიც აბსოლუტურად მცდარი აღმოჩნდა, დღეს კი ჩვენ ვხედავთ, რომ, არა თუ რესპუბლიკელების მოშორებაზე არაა ლაპარაკი, არამედ საკანონმდებლო ხელისუფლება, ფაქტობრივად, მათ ჩაიბარეს. ასევე, ცდილობენ ადგილობრივი თვითმმართველობის ორგანოებშიც თავიანთი წარმომადგენლების შეყვანას და საბოლოოდ სანამდე მიგვიყვანს ეს პროცესი, კაცმა არ იცის…
_ რესპუბლიკური პარტიის წინ წამოწევა, კოალიციას რეიტინგის ფასად უჯდება, საზოგადოებაში სულ უფრო იზრდება უკმაყოფილება და იმედგაცრუება, რომელსაც ხალხი საბოლოოდ მასობრივი დაუმორჩილებლობისკენ მიჰყავს.
_ ეს ბუნებრივიცაა, მაგრამ დღეს, სამწუხაროდ, ისეთ რეალობაში ვიმყოფებით, რესპუბლიკურ პარტიაზე ნებისმიერი შეხება ნიშნავს, რომ პირადად ეხები ბატონ ბიძინას და ამერიკის ელჩს, ბატონ ნორლანდს. შემდეგ რა შედეგი მოჰყვება ამას, ყველამ ვიცით…
_ რა შედეგი?
_ საკმარისია, მათთვის მიუღებელი ერთი განცხადება გააკეთო ან რაიმე ნაბიჯი გადადგა, მორჩა, იხურება სივრცე და, შესაბამისად, შენი პოლიტიკური კარიერის მზეც ნელ-ნელა დაიწყებს ჩასვენებას. ამის მაგალითები ადრეც ბევრი გვინახავს, ამიტომ აქ მოცემულობა ძალზედ მარტივია: ან ხარ ამათთან და თამაშობ მათი წესებით, ან მზად უნდა იყო იმისთვის, რომ შენთვის წინსვლის, წარმატების ყველა კარი დაიხურება.
_ თუმცა ეს, ალბათ, «ნაცმოძრაობას» არ ეხება.
_ «ნაცმოძრაობა» არცაა ხელისუფლების რეალური ოპონენტი. მთავარ, ფუნდამენტურ საკითხებში, რომლებიც ქვეყნისთვის სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანია, მათი ხედვები თითქმის იდენტურია და ახლა ქუთაისში განლაგდება პარლამენტი თუ თბილისში _ ამაზე აზრთა სხვადასხვაობა არაფერს წყვეტს.
_ ისე, ხელისუფლებაში მოსვლის პირველ წლებში «ნაცმოძრაობაც» ვერ ბედავდა ეკლესიაზე ისეთ ღია შეტევას, როგორც დღეს ამას რესპუბლიკელების ზოგიერთი წარმომადგენელი აკეთებს.
_ უბრალოდ, საქმე ისაა, რომ «ნაცებს» პირველად მოუხდათ ყველაფრის გაკეთება. მათ არ ჰქონდათ არც გამოცდილება, არც მყარად ჩამოყალიბებული სტრატეგია და, რაც მთავარია, არ იცოდნენ, რა რეაქცია ექნებოდა ხალხს ამა თუ იმ ე. წ. რეფორმაზე. რესპუბლიკელებს უკვე იდეოლოგიური საფუძველი გააჩნიათ, რაც იმას ნიშნავს, რომ ისინი რამეს კი არ იწყებენ გაუკვლავ გზაზე, არამედ აგრძელებენ. შესაბამისად, მათი მოქმედება ბევრად უფრო საშიშია, ბევრად უფრო სწრაფი და ეფექტიანი.
_ თუკი რესპუბლიკური პარტია «ნაცმოძრაობის» რეინკარნირებული ვარიანტია, როგორ ფიქრობთ, რამდენად მოსალოდნელია რეპრესიები? ამას იმიტომ გეკითხებით, რომ ხელისუფლება უახლოესი ერთი წლის განმავლობაში ძირეული რეფორმების განხორციელებას აპირებს, რომელთაც საზოგადოება, დიდი ალბათობით, პროტესტით შეხვდება.
_ კიდევ ვიმეორებ: ეს ხელისუფლება, რესპუბლიკელების სახით, «ნაციონალებზე» ბევრად უფრო აგრესიული ძალაა, ამიტომ, თუ ამათ ბოლომდე ჩაიგდეს ქვეყანა ხელში, მერე რეპრესიები, ცოცხები და გლდანის ციხე მონაგონი იქნება; ესენი სამოქალაქო ომს გამოიწვევენ.
_ რაც შეეხება ვილნიუსში ხელმოწერილ დოკუმენტს, ტექსტი ჯერჯერობით ქართულად არაა თარგმნილი, მაგრამ უკვე საუბრობენ, რომ, ამ შეთანხმების თანახმად, საქართველოს მნიშვნელოვანი რეკომენდაციების გათვალისწინება მოუწევს ადამიანის უფლებების კუთხით. თქვენი აზრით, რას უნდა ველოდოთ?
_ მე ველოდები წლევანდელი 17 მაისის მსგავს მოვლენებს საქართველოში და წინდაწინვე ვეუბნები ხელისუფლებას: თუკი იმ დოკუმენტში, რომელსაც დღემდე რატომღაც ასაიდუმლოებენ, ქართველი კაცის ეროვნული ცნობიერებისთვის მიუღებელი რამ წერია, მაშინ ჩვენი უწმინდესიც, ერიც და ეკლესიაც მზად არიან, ნებისმიერი გამოწვევა მიიღონ, რათა არ დაუშვან გარყვნილება. მერწმუნეთ, ის ასი ათასი ადამიანი, რომელიც წლეულს, 17-ში გამოვიდა, მინიმუმ გაორმაგდება და მიიღებენ ბევრად უფრო ფართომასშტაბიან აქციებს, თუ, კიდევ ვიმეორებ, მოინდომებენ ერთსქესიანთა ქორწინებებს, გეიაღლუმებსა და მოლის ყვირილს მინარეთებიდან.
_ წლევანდელი 17 მაისი ახსენეთ და მაშინ ხელისუფლების მიმართ ძირითადად კრიტიკა ისმოდა, რომ მან ვერ უზრუნველყო უმცირესობის გამოხატვის თავისუფლების დაცვა. როგორ ფიქრობთ, გაისად ხომ არ არის მოსალოდნელი უფრო მკაცრი ზომების მიღება სამართალდამცავების მხრიდან?
_ ეს მოლოდინი, რა თქმა უნდა, მაქვს; მეტიც, ამათ შეიძლება სპეცრაზმიც გამოიყვანონ და ჯარიც, მაგრამ მაინც ვიმედოვნებ, რომ, რეპრესიების მიუხედავად, ქართველი ხალხი ხერხემალში არ გადატყდება. ყველაფერს რომ თავი დავანებოთ, სააკაშვილის რეჟიმის პირობებში საზოგადოება ისე მიეჩვია ხელისუფლებისგან ძალადობას, მაგით უკვე ვერავის შეაშინებენ; ასე რომ, რანაირადაც უნდა ეცადონ, არ გამოუვათ ხელისუფლებაში მოკალათებულ ზოგიერთ ბნელ ძალებს თავიანთი მზაკვრული ჩანაფიქრის ასე იოლად განხორციელება.
_ დღეს უკვე ყველა ხვდება, რომ საზოგადოების მოლოდინი «ნაცმოძრაობის» პოლიტიკურ აღსასრულთან დაკავშირებით მცდარი იყო. თქვენი აზრით, რა შანსი აქვს ამ პარტიას მომავალში? საუბარია მათ შესაძლო მობრუნებაზე ხელისუფლებაში.
_ სამწუხაროდ, ჩვენ _ ქართველებს ხანდახან არ გვინდა, გამოვუტყდეთ საკუთარ თავს იმაში, რომ მორიგი პოლიტიკური აფერის მსხვერპლი გავხდით და კვლავ გაგვაბრიყვეს. დაბრუნებას უნდა აპირებდეს ის, ვინც ხელისუფლებიდან წავიდა, «ნაცმოძრაობა» კი რეალურად არსად წასულა. წარმოიდგინეთ, საკონსტიტუციო სასამართლოს თავმჯდომარე მათი კაცია, მათია დედაქალაქის მერიც; საკრებულოებშიც, ადგილობრივ თვითმმართველობებშიც სულ თავიანთი ხალხი ჰყავთ და პლიუს ამას _ კიდევ 40 პროცენტით არიან პარლამენტში წარმოდგენილნი. ახლა, ვისაც რა უნდა, ის დაარქვას ამას, მაგრამ მიმაჩნია, რომ ჩვენ დღეს ისევ ორხელისუფლებიანობის პირობებში ვართ. არც 1 და არც 27 ოქტომბრის არჩევნებით ძირეულად არაფერი შეცვლილა; რაც მოხდა, ეს იყო შეთქმულება და საზოგადოებისთვის თვალში ნაცრის შეყრა…
ესაუბრა ჯაბა ჟვანია
ვაი საცოდავები,მაგისთანა მატლებმა რო წამოყვეს თავები მეტი გვეკადრება,მაგათნაირების ადგილი სანაგვეზეა,და მალეც მიიგეენ სანაგვეს
ნაიცონალური მოძრაობა სულაც არ იყო აგრესიული ძალა. ის ძალიან კარგად იცავდა თავის ხალხს და კარგად ებრძოდა კრიმინალს. მე თუ არაფერი დამიშავებია არავის არაფრით შეუწუხებივარ. უბრალოდ შეიძლება იყო ცოტა მკაცრი და ის ვისაც 1 პანღური ეკუთვნოდა სამს ხეთქებდა. ხოლო თუ არაფერი გეკუთვნოდა მაშინ არაფერი არ მოგხდებდა. ბევრი ვიცი ხალხი, წუწუნებს მთავრობის აგრესიაზე მარა ღირსი იყო. ვიცი ქონდა დარღვევები და აგრესიაც ამიტომ მისი კუთვნილი იყო – ეკუთვნოდა!