Home რუბრიკები საზოგადოება მამა გიორგი (რაზმაძე): რა მნიშვნელობა აქვს ჩემთვის, სამხედრო ტექნიკით შემოვა ვიღაც და...

მამა გიორგი (რაზმაძე): რა მნიშვნელობა აქვს ჩემთვის, სამხედრო ტექნიკით შემოვა ვიღაც და გადამივლის თუ სამუშაო ტექნიკას შემოიყვანს და ისე წამართმევს ტერიტორიას?!

4004
მამა გიორგი (რაზმაძე)

საქართველოაზერბაიჯანს შორის საზღვრის დემარკაციადელიმიტაციის საკითხზე ბაქოში მიმდინარე მოლაპარაკებების პარალელურად აზერბაიჯანული მხარის მიერ დავითგარეჯის სამონასტრო კომპლექსის ტერიტორიაზე გზის სამშენებლო სამუშაოების დაწყებამ სრულიად საქართველო კიდევ ერთხელ შეძრა და აღაშფოთა.

მეგობრად და პარტნიორად მიჩნეული მეზობელი სახელმწიფოს მხრიდან ჩადენილმა, იმ დროს, როცა საქართველო საკითხისადმი კვლავ “გასაოცარ დიპლომატიურ კორექტულობას თუ სიფრთხილეს” იჩენს და დაძაბულობის თავიდან ასაცილებლად თავის მოქალაქეებს მონასტრამდე არ უშვებს, საზოგადოებაში არსებული უკმაყოფილება კიდევ უფრო გაზარდა. თუმცა მმართველმა გუნდმა, რომელსაც ამ ხნის განმავლობაში თავი მიწაში აქვს ჩარგული და ისტორიული მიწის ოკუპაციაზე თვალს ხუჭავს, მოსახლეობას ისევ სიმშვიდისკენ მოუწოდა. პარალელურად საგარეო საქმეთა მინისტრმა დავით ზალკალიანმა მედიასთან განაცხადა, რომ გზის გასაყვანი სამუშაოების დაწყებაზე მას ინფორმაცია არ ჰქონდა და ამის შესახებ მთავრობის სხდომაზე მედიასაშუალებებისგან შეიტყო: “ამ წუთებში ვრცელდება ეს ინფორმაცია, მეც ახლა გავიგე საინფორმაციო საშუალებებიდან. ბუნებრივია, ყველაფერი გადამოწმდება… მინდა, კიდევ ერთხელ ყველას მოვუწოდო, თავი შევიკავოთ ემოციური განცხადებებისგან. აუცილებელია, რომ ჩვენ, ამ ემოციური თემატიკიდან გამომდინარე, ყველა საკითხი გავიაროთ კომისიის ფარგლებში…” შეგახსენებთ, რომ იმ მომენტში, როცა საგარეო საქმეთა მინისტრმა ეს განაცხადა, აზერბაიჯანულ მხარეს დავითგარეჯის სამონასტრო კომპლექის ტერიტორიაზე, ჩიჩხიტურის კოშკის მიმართულებით, გზის გაყვანა რამდენიმე დღის დაწყებული ჰქონდა. მიუხედავად ამისა, ადგილობრივების ძალისხმევა რომ არა, ხელისუფლება საზოგადოების ინფორმირებას არ ჩქარობდა…

იყო თუ არა რეალურად საქართველოს ხელისუფლება ამ პროცესზე ინფორმირებული და, საერთოდ, ადეკვატურია დღეს მმართველი გუნდის პოლიტიკა საზღვრების დემარკაციაზე?

საქართველო და მსოფლიოსესაუბრება ავჭალის წმინდა ქეთევან წამებულის ტაძრის წინამძღვარი მამა გიორგი (რაზმაძე).

_ მამაო, წინა კვირას აზერბაიჯანელებმა დავითგარეჯის სამონასტრო კომპლექსის ტერიტორიაზე სამუშაო ტექნიკა შეიყვანეს და ჩიჩხიტურის კოშკის მიმართულებით გზის გაყვანა დაიწყეს, რაც, ბუნებრივია, სერიოზული შეშფოთებისა და მღელვარების მიზეზია საზოგადოებაში. როგორ ფიქრობთ, რა არის საჭირო იმისთვის, რომ ეს პრობლემა მოგვარდეს და, საერთოდ, ადეკვატურად მიგაჩნიათ დღეს ჩვენი ხელისუფლების პოლიტიკა ამ საკითხის მიმართ?

_ დავიწყოთ იმით, რომ დავითგარეჯის სამონასტრო კომპლექსი ქართული კულტურის ძველი და უმნიშვნელოვანესი ძეგლია, რომელიც დაკავშირებულია ქრისტიანობის განმტკიცებასთან ჩვენს ქვეყანაში. მეექვსე საუკუნის პირველი ნახევრიდან მოყოლებული, როცა ის დაარსდა ერთ-ერთი ასურელი მამის, დავითის, მიერ, სამონასტრო კომპლექსს ჰქონდა უდიდესი მნიშვნელობა და დატვირთვა რელიგიურ-კულტურული თვალსაზრისით. ეს არაერთ ისტორიულ წყაროშია ასახული. რაც შეეხება შეკითხვას ხელისუფლების მიდგომაზე, არ მინდა, ზედმეტად მკვეთრი და კრიტიკული ნათქვამი გამომივიდეს, მაგრამ ბოლო პერიოდში რასაც ვისმენ, ვფიქრობ, ადეკვატურობაზე საუბარიც ზედმეტია _ რეალობას მოწყვეტილი და დაბნეული ადამიანების შთაბეჭდილებას ტოვებენ; ისეთ აბსურდულ განცხადებებს აკეთებენ, ისედაც ნერვებმოშლილ საზოგადოებას კიდევ უფრო ძაბავენ და აღიზიანებენ. ხომ შეიძლება, გაჩუმდე და არაფერი არ თქვა, როცა რამე აზრიანის თქმა არ შეგიძლია?! თუმცა მე, სიმართლე გითხრათ, არ მიკვირს ასეთი ცინიზმი ხელისუფლებისგან, რომელიც გამოდის და ურცხვად ეუბნება: ქვეყანაში ყველაფერი კარგადაა, უბრალოდ, თქვენ ამას ვერ ხედავთო. გახსოვთ, ალბათ, ის გადაცემა, რომელშიც ბატონმა ივანიშვილმა განაცხადა: საზოგადოება უნდა დავაბრუნოთ რეალობაში, რათა ხალხმა დაინახოს ხელისუფლების მიღწევებიო. აი, ეს არის ამათი მიდგომა და დამოკიდებულება ხალხისადმი. ასე რომ, ცინიზმი მათთვის უცხო ამბავი არ არის. ისე, მე ერთი რამ მაინტერესებს: ეს ჩვენი გულანთებულილიბერალებივითომ ოკუპაციას რომ აპროტესტებენ და ხან შარვალჩახდილები მიდიან საზღვართან, ხან დედას აგინებენ რუსეთის ხელისუფლებას, ახლა რატომ არ იღებენ ხმას? იმაზე მეტი ოკუპაცია და მტრობა რა გინდა, როცა მეზობელი სახელმწიფო შენთან შეუთანხმებლად მიდის სასაზღვრო ტერიტორიაზე, რომელიც, ვის უნდა დარჩეს, პოლიტიკურ დონეზე ჯერ გარკვეული არ არის, და ისაკუთრებს შენს სიწმინდეს?!

დავით გარეჯი

_ ცხადია, ამ ყველაფერს თავისი სახელი აქვს პოლიტიკურად, მაგრამ, მიუხედავად ამისა, ბევრი თავს იკავებს მკვეთრი შეფასებებისგან.

_ მესმის, რომ, ერთი მხრივ, არის პოლიტიკა და დიპლომატია, რომელიც, მოგვწონს თუ არა, გარკვეულ სიფრთხილეს საჭიროებს, მაგრამ ეს დიპლომატიური წესები, სიფრთხილე და პატივისცემა მეორე მხარის მიდგომებს ხომ უნდა შეესაბამებოდეს?! როდესაც იქიდან ხედავ შენი პოზიციის სრულ უპატივცემულობასა და გაუთვალისწინებლობას, რომელ სიფრთხილესა და სიმშვიდეზეა საუბარი? სიფრთხილე ასეთ დროს ნიშნავს თვალის დახუჭვას და ქვიშაში თავის ჩარგვას, რაც, ბუნებრივია, კიდევ უფრო აქეზებს უცხო ქვეყანას… რა მნიშვნელობა აქვს ჩემთვის, სამხედრო ტექნიკით შემოვა ვიღაც და გადამივლის თუ სამუშაო ტექნიკას შემოიყვანს და ისე წამართმევს ტერიტორიას?!

ახლა აზერბაიჯანული მხარის “არგუმენტებზეც” მინდა, მოკლედ ვთქვა: მათი ისტორიკოსები ხშირად აცხადებენ, რომ ისინი მიეკუთვნებიან ძველ ალბანურ კულტურას და დავითგარეჯის სამონასტრო კომპლექსი ამ კულტურის ნაწილია. ჯერ ერთი, გაუგებარია, რა კავშირი აქვს დღევანდელ აზერბაიჯანს და აზერბაიჯანელებს ისტორიულ ალბანეთთან, რომელიც იბერიულ-კავკასიური ტომების სახელმწიფო იყო; და მეორეც, თუ დავითგარეჯის სამონასტრო კომპლექსი მათი კულტურის ნაწილია, რატომ არის იქ ტაძრებზე ქართველი მეფეები გამოსახული?! იმის თქმა მინდა, რომ ეს ყველაფერი მიდის სრულ აბსურდამდე, რაზეც, უბრალოდ, არ შეიძლება კამათი, მაგრამ არის ერთი მომენტი _ როდესაც სახელმწიფო უკიდურესად დასუსტებულია და ყველა დაბალ ღობედ მიიჩნევს, მისთვის შარის მოდებისა და რაღაცების წართმევის სურვილი ბევრს უჩნდება…

_ გინდათ, თქვათ, რომ ეს ყველაფერი საქართველოს სისუსტის შედეგია?

_ რა თქმა უნდა, და ამ ყველაფერს აქვს თავის მიზეზი. როდესაც ქვეყანაში მიმდინარეობს ბრძოლა ერისა და სახელმწიფოს მთავარი საფუძვლის _ ოჯახის ინსტიტუტის წინააღმდეგ, როდესაც მიდის ქილიკი და პროპაგანდა ტრადიციული ფასეულობების დასაკნინებლად, ცხადია, ის ქვეყანა სახელმწიფოებრივად წელში გამართული ვერ იქნება. საერთოდ, მამათმავლების, “ბარიგებისადა ნარკომანების სახელმწიფო ისტორიამ არ იცის. ისტორიამ იცის ჯანსაღი ხალხის, საზოგადოების მიერ შექმნილი იმპერიები, რომლებიც გარყვნილებამ დაანგრია.

რაც შეეხება საქართველოს, სამწუხაროდ, დღეს ჩვენს ქვეყანას რეგიონში დაკარგული აქვს ავტორიტეტი. ეს განპირობებულია იმით, რომ მოვწყდით ჩვენს ისტორიულ ფესვებს; ის, რაც გვაძლიერებდა და მოტივაციას გვაძლევდა, გვაერთიანებდა და ძნელბედობის ჟამს გამძლეობას გვმატებდა, დავკარგეთ. გამოვეკიდეთ გარედან ნაკარნახევ ფსევდოღირებულებებსა და ფასეულობებს, რომლებმაც ერი შინაგანად გამოფიტა. აი, ეს არის ჩვენი რეალობა და უცხო ძალა ყოველთვის ხვდება ხოლმე შენს მდგომარეობას. საკმარისია, სისუსტე შეგატყონ, მაშინვე ჩნდება პრეტენზიები, მაშინვე ჩნდება საფრთხეები და გამოწვევები, რომელთა მიზეზიც, პირველ რიგში, საკუთარ შეცდომებში უნდა ეძებო…

_ ხელისუფლება მოსახლეობასა და სასულიერო პირებს სიმშვიდისკენ მოუწოდებს. ზალკალიანმა განაცხადა, რომ, სანამ მოლაპარაკებები მიდის, მკვეთრი განცხადებებისგან თავი უნდა შევიკავოთ. როგორ ფიქრობთ, ეს მხოლოდ სისუსტის ნიშანია ხელისუფლების მხრიდან თუ მიზანმიმართულ ანტისახელმწიფოებრივ პოლიტიკასთან გვაქვს საქმე?

_ ვფიქრობ, ხელისუფლების თავკაცი ვინც არის რეალურად, ის არის გულგრილი ამ საკითხისადმი და ეს ნათლად გამოჩნდა მაშინ, როცა განაცხადეს: არ ვიცოდით, აზერბაიჯანს გზა თუ გაჰყავდაო. წარმოიდგინეთ, მეზობელმა სახელმწიფომ საზღვარი გადმოკვეთა, გზა შემოჰყავს შენს ტერიტორიაზე და საგარეო საქმეთა მინისტრი ამას მაშინ იგებს, როცა ამ თემაზე ჟურნალისტმა შეკითხვა დაუსვა. არ ეთქვა მაინც, _ ახლა გავიგეო. თუმცა ეს კიდევ ცალკე საკითხია, მართლა მაშინ გაიგო თუ იცოდნენ და თვალს ხუჭავდნენ… საერთოდ, როცა სათავეში ოლიგარქია, ქვეყანა იმართება არა სახელმწიფოებრივი შეგნებითა და ინტერესებით, არამედ ბიზნესის კანონებით. ასე რომ, ნურავის ექნება თუნდაც იმ მოლაპარაკებებიდან რამე კარგის მოლოდნი. არ იქნებიან ესენი ამ საკითხში პრინციპულები და ვერც იქნებიან, იმიტომ, რომ მათ თავკაცს, სახელმწიფო კი არა, პირველ რიგში საკუთარი ბიზნესი აინტერესებს. აი, ამ ჭუჭრუტანიდან უყურებს და წყვეტს ის ყველაფერს.

_ გამოდის, რომ ეს მოლაპარაკებები მხოლოდ დროის კარგვაა. გამოსავალს ხედავთ?

_ გამოსავალს ვხედავ საზოგადოების გამოღვიძებაში. დღეს ხელისუფლება სარგებლობს იმით, რომ საზოგადოების დიდ ნაწილს ხელი აქვს ყველაფერზე ჩაქნეული. ასე რომ, ეს ინერტულობა მისთვის არის ერთგვარი ფუფუნება, რომელიც აძლევს სრულ თავისუფლებას ყველაფერში. საერთოდ, ვფიქრობ, რომ ყველა საკითხის, ყველა პრობლემის მოგვარება დღეს უნდა დაიწყოს პოლიტიკური წმენდით. ოღონდ არა მხოლოდ ხელისუფლებას უნდა ჩამოსცილდნენ მავნე ძალები, სრულიად პოლიტიკური სპექტრიდან უნდა განიდევნონ. სხვანაირად ნურავის ექნება მოლოდინი, რომ ხვალზეგ ესენი ჭკუას ისწავლიან და ყველაფერი შეიცვლება. ვერ შეიცვლება! რაც არიან, ის არიან და ასეთად დარჩებიან. დავითგარეჯის თემაზე მოლაპარაკებებს რაც შეეხება, ვფიქრობ, ეს ყველაფერი ერთადერთ მიზანს _ ხალხის დაშოშმინებას ემსახურება. გამოვლენ და იტყვიან: შეხვედრებმა შედეგი გამოიღოო. დაავიწყებენ ხალხს ამ საკითხს და იგივე გაგრძელდება…

ესაუბრა ჯაბა ჟვანია

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here