რაც უნდა ელჩმა მიბრძანოს, ბილწთ არ შევეკვრი ზავითა

რატომ უნდა იყარონ კენჭი ცალ–ცალკე “ქართულ ოცნებაში” შეჩურთულმა პარტიებმა

მართლაც პარადოქსების ქვეყანაა საქართველო _ “ქართული ოცნების” ხელისუფლებაში წარმმართველ ძალად მარად 2-3-პროცენტიანი რეიტინგის მქონე რესპუბლიკური პარტია მოგვევლინა, ანუ პარტია, რომელიც ყოველთვის მიუღებელი იყო ქართველი ხალხის დიდი უმრავლესობისთვის და ახლა, ქოცების ხელისუფლების პირველი ოთხწლიანი ვადის მიწურულს, ეს მიუღებლობა უკვე ბიოლოგიურ ზიზღად ტრანსფორმირდა… მიუხედავად ამისა, რესპუბლიკელები არად აგდებენ ქართველი ხალხის განწყობას და, რაც უფრო ცოტა დრო რჩება არჩევნებამდე, მით უფრო მატულობს მათი პოლიტიკური ამბიციები.

მოდი, ერთად გადავავლოთ თვალი ამ “უძველესი” პარტიისა და მისი ლიდერების განვლილ გზას:

რესპუბლიკელი ძმები ბერძენიშვილები, როგორც დისიდენტები, ისე რომ შევიდნენ საბჭოთა სუკის იზოლატორში და იქიდან “სუკებად”, ანუ “კგბ”-ს ნომრიან “სტუკაჩებად” გამოვიდნენ, არახალია და ამიტომ თავს დიდად არ შეგაწყენთ მათი ბიოგრაფიის ამ მონაკვეთზე საუბრით, მით უფრო, რომ ჩვენი გაზეთის მკითხველს, რომელსაც კიდევ ერთხელ სურს, დაწვრილებით გაიხსენოს ეს ამბები, შეუძლია, “დაგუგლოს” და წაიკითხოს თქვენი მონა-მორჩილის მიერ “საქართველო და მსოფლიოში” რამდენიმე წლის წინათ გამოქვეყნებული სტატიები: “ბალადა ნასუკარზე” და “როგორ იქცა სპილო კურდღლად”…

ყოფილი “სტუკაჩები”, როგორც ცნობილია, ჰოდა, ძმებმა “სტუკაჩებმა” თავიანთ “მხოლოდ ქაღალდზე არსებულ” (ლევან ბერძენიშვილის მიერ სუკის იზოლატორში მიცემული ჩვენების მიხედვით) პარტიასთან ერთად იმ ბედნიერ დღემდე მიაღწიეს, როცა სსრკ დაიშალა, მაგრამ ზვიად გამსახურდიასა და მერაბ კოსტავას მიერ აღორძინებულ ეროვნულ მოძრაობაში რესპებს, აბა, ვინ მიასუნინებდა და ისინიც მტრად მოეკიდნენ ეროვნულ მოძრაობას _ მათ “მხედრიონთან” ერთად არცთუ უკანასკნელი როლი ითამაშეს ზვიად გამსახურდიას ეროვნული მთავრობის დამხობაში; ამიტომ ჯერ კიტოვან–იოსელიანის სამხედრო საბჭოში მოხვდნენ, ხოლო შემდეგ, შევარდნაძის მიერ გამართული არჩევნების შედეგად, სადაც არავითარი ბარიერი არ არსებობდა, 2%-იანი რეიტინგის შესაბამისი რამდენიმე მანდატი ერგოთ უზენაეს საბჭოში.

ეგ იყო და ეგ, ყველა მომდევნო არჩევნებში ვინმესთან ალიანსის გარეშე რესპუბლიკურ პარტიას საარჩევნო ბარიერი არასოდეს გადაულახავს და მუდამ პარლამენტს გარეთ რჩებოდა.

თუმცა საკანონმდებლო ორგანოში მოსახვედრად ყველაფერს კადრულობდნენ _ საზოგადოებას ემახსოვრება, “ვარდების რევოლუციის” შემდეგ როგორ მიხოხდნენ და დაუჩოქეს ძმებმა ბერძენიშვილებმა მათზე გამწყრალ ზურაბ ჟვანიას, _ არიქა, გვაპატიე, პარლამენტს მიღმა არ დაგვტოვოო…

“ილია ჭავჭავაძე _ მე ასეთ პოეტს არ ვიცნობ”; “ლადო ასათიანის “ჰეი, თქვენ, არაგველებო” მკვდრადშობილი ლექსია”; “რესპუბლიკურ პარტიას რეიტინგი რომ არა აქვს, ამიტომ არის საქართველო ჩამორჩენილი ქვეყანა და პირიქით: რესპუბლიკელებს მაშინ გვექნება მაღალი რეიტინგი, როცა ქართველი საზოგადოება გაიზრდება”; “სტალინი ვაჟა–ფშაველას ნაბიჭვარი იყო” _ აი არასრული ჩამონათვალი “ნასტუკაჩარი” ლევან ბერძენიშვილის საქართველოს შეურაცხმყოფელი განცხადებებისა…

“ქართული დემოკრატიის ამოცანა “ნაციონალური მოძრაობის” გადარჩენაა”, _ ამ ფრაზის ავტორი პარლამენტის თავმჯდომარე დავით უსუფაშვილი და შეთავსებით თავდაცვის მინისტრის ქმარი ის კაცუნაა, რომელიც კომუნისტური პატრიის რიგებში 1989 წლის 13 აპრილს შევიდა, ანუ სისხლიანი 9 აპრილის შემდეგ, როდესაც ლამის მთელი საქართველო კომპარტიისა თუ კომკავშირის მანდატებს საჯაროდ, დემონსტრაციულად ხევდა და წვავდა _ ხომ წარმოგიდგენიათ, დღეს დემოკრატიული იდეალებისთვის “მებრძოლი” პარლამენტის თავმჯდომარე დავით უსუფაშვილი როგორ კარიერას უმიზნებდა იმხანად?

სსრკ რომ არ დანგრეულიყო, დღეს ევროკავშირის დროშა კი არ იფრიალებდა მის კაბინეტში, არამედ დიდი ლენინის სურათის ქვეშ იქნებოდა წამოპლაკული!

თინა ხიდაშელი?

საქართველოს თავდაცვის მინისტრი და შეთავსებით პარლამენტის თავმჯდომარის ცოლი აფხაზეთის დამოუკიდებლობას აღიარებს ნატოში შესვლის სანაცვლოდ. აი თინას კიდევ ერთი “მარგალიტი”: “კოჰაბიტაცია საქართველოს მოსახლეობის დაკვეთა იყო”…

ცოლ-ქმარი შვილებს პატრიოტობას კი არ ასწავლის, არამედ ე.წ. თავისუფალ ადამიანებად ზრდის, რათა მერე თვითონ გადაწყვიტონ, სამშობლოზე ილოცებენ თუ მამონაზე. ეს ბუდარიხა დედაკაცი სხვის მამლუქ შვილებს კი უცხო მიწაზე თავგანწირვისკენ მოუწოდებს!

აი რას ამბობს ნაძალადევის მაჟორიტარი დეპუტატი თამარ კორძაია: “ერთსქესიანი ქორწინებების დაკანონება პროგრესის გზაზე წინგადადგმული ნაბიჯია”(!); კორძაიას ამ “ფრთიანი ფრაზის” გამო ვაჟკაცი “ნახალოვკელები”, რომ იტყვიან, იდაყვებს იჭამენ, _ ეს რა დაგვემართა, როგორ შემოგვიცურეს ეს ბუდარიხა დედაკაციო.

რესპების ნულოვანი რეიტინგი საქართველოში ნიშნავს მაღალ რეიტინგს ამერიკაში, ამიტომ ოკეანისგაღმელი მფარველ-დამფინანსებლები ყოველთვის უზრუნველყოფდნენ მათ არსებობას პარლამენტს მიღმა და ცდილობდნენ მათი რეიტინგის ამაღლებას, მაგრამ “უმადურ” ქართველებს ვერაფრით შეგვაყვარეს რესპები.

საზოგადოებას შევახსენებ ირაკლი ალასანიას მიმართ მოლოდინს, რომ აშშ-დან დაბრუნებული ეროვნულ ოპოზიციას ჩაუდგებოდა სათავეში, მაგრამ სულ ტყუილად _ იმხანად 80%-იანი რეიტინგის მქონე ალასანია, როგორც კი ჩამოვიდა, რესპუბლიკელებს ჩაეხუტა. უფრო სწორედ, ამერიკელებმა ჩაახუტეს იმ იმედით, რომ ირაკლი ალასანიას მაღალი რეიტინგით ამოქაჩავდნენ რესპების დაბალ რეიტინგს, მაგრამ მოხდა პირიქით _ რესპებმა დაქაჩეს ალასანია და ახლა ის ერთი რიგითი პოლიტიკოსია.

ბიძინა ივანიშვილის ავტორიტეტით დათრგუნვილმა ქართველმა საზოგადოებამ კბილთა ღრჭენით მიიღო სამების აღმშენებლის რესპუბლიკური არჩევანი. ეროვნულმა ბიძინამ ანტიეროვნული, პოლიტიკურად მიცვალებული რესპები დასავლეთისთვის თვალის ასახვევად გააცოცხლა, დაიყენა გვერდით და, დღეს თუ არა, ხვალ-ზეგ მოიცილებს თავიდანო.

ამასობაში ოთხი წელიწადი გავიდა და ისე ჩანს, რომ ბიძინამ თვალი, დასავლეთს კი არა, ჩვენ, ქართველებს, აგვიხვია და ქართველთმოძულე და ქართველების საძულველ რესპებს მიუგდო სამართავად ჩვენი სამშობლო.

რესპებთა ლიდერების ზემოაღნიშნული “მარგალიტებიდან” გამომდინარე, ე.წ. კოჰაბიტაცია არა იმდენად გარედან ზეწოლის შედეგი მგონია, რამდენადაც ცოლ-ქმარ ხიდაშელ-უსუფაშვილისა და ნასუკვარი ძმების მიერ კოალიციის შიგნით ლობირებისა.

ნაცები, რომლებიც, რესპებისა არ იყოს, პოლიტიკური გვამები იყვნენ, რესპებმა გადაარჩინეს და მათ ერთად მიიღეს ე.წ. ანტიდისკრიმინაციული კანონი, რომელსაც ჩვენმა უწმინდესმა პატრიარქმა საქართველოს დამღუპველი კანონი უწოდა. და, თუ ქართველმა საზოგადოებამ წაუყრუა, არჩევნების შემდეგ ერთნაირსქესიანთა ქორწინებასაც დაგვიკანონებენ, მაგრამ…

სჯობს გვიან, ვიდრე არასდროსო და საბედნიეროდ გამოჩნდა კაცი გოგი თოფაძის სახით, რომელსაც ეყო ვაჟკაცობა და რესპებს მიახალა: “ძაღლ იყოს თქვენი მკვდრისადა!”; შემდეგ კი ქალბატონ მინისტრს, რომ იტყვიან, ყველაფერი ამოულაგა საგარეჯოს შუალედური არჩევნების გაყალბების ჩათვლით, რასაც მოჰყვა უმცროსი ნასუკარის _ დავით ბერძენიშვილის ისტერიკა პარლამენტის მაღალი ტრიბუნიდან, _ თინა ხიდაშელზე აშკარად ორკესტრირებული კამპანია _ ეს არის ანტიეროვნული შეტევა საქართველოს დასავლურ, ევროატლანტიკურ არჩევანზეო.

მართალაც სასაცილოა, სატირალი რომ არ იყოს _ ჯერ “თავისუფალმა დემოკრატებმა” ატეხეს განგაში, _ არიქა, ჩვენ თუ აღარ ვიქნებით მინისტრები, დაიღუპება საქართველოო, და ახლა იმავეს ამბობენ თინა მინისტრზეც.

არ ვიცი, პატარა ნასუკარი ვის ორკესტრზე ლაპარაკობს, მაგარმ თინა ხიდაშელის ორკესტრირებული დაცვა რომ დაიწყო “ტვ პირველის” ეთერში, ეს ნაღდია.

ჯერ იყო და ინგა გრიგოლიამ “გულის ამაჩუყებელი” რეპორტაჟები შემოგვთავაზა მუხროვანის სამხედრო ბაზიდან, სადაც ნატოს ჯარისკაცი ქართველები რაღაცებს მიედ-მოედებოდნენ და ირიბად იცავდნენ თავიანთ ქალბატონ მინისტრს. არადა, არც გოგი თოფაძეს და უფრო ადრე არც ირმა ინაშვილს ძვირი არ დასცდენიათ ქართულ ჯარზე და, თუ ჩვენს სამხედრო მოსამსახურეებს თინა ხიდაშელი და ქართული ჯარი ერთი და იგივე ჰგონიათ, კარგად ყოფილა მათი საქმე.

შემდეგ ქართული ჟურნალისტიკის პრიმადონა გრიგოლიამ მის მიერვე არაერთხელ ხაზგასმული პოსტულატი დაივიწყა, რომ ჟურნალისტმა, მით უმეტეს, ტელეწამყვანმა, თავისი აზრი არ უნდა გამოხატოს და მხოლოდ კითხვები უნდა დასვასო. ჰოდა, გამოხატა კი არა, ლამის საცვლებიდან ამოხტა, _ მე ევროატლანტიკური გეზის მომხრე ვარ და მაგრად “მევასება”, თავდაცვის მინისტრი რომ ქალიაო (საკუთარი პოზიციის გამოხატვას არც მაშინ ერიდება ტელეპრიმადონა, როდესაც საქმე ანტიდისკრიმინაციულ კანონსა და ერთნაირსქესიანთა ქორწინებს ეხება).

ის კი ვერ შენიშნა, ხიდაშელის განცხადება, სუსი რომ გვითვალთვალებდეს, ბუკა პეტრიაშვილს ვერავინ დაჭრიდაო, ტიპურ-კლასიკური ოპოზიციონერის განცხადება რომ იყო. არადა ეს ქალბატონი ხელისუფლებაში პრემიერის შემდეგ ყველაზე წონიანი მინისტრია.

ისიც ბლეფია, რომ “ღია საზოგადოება საქართველოს” (რომელიც სხვა არაფერია, თუ არა სოროსის ფონდი, რომლის ძუძუ არა ერთხელ უწოვია თინა მამიდას) მიერ შეტანილი სარჩელის გამო დაიწყო გამოძიება საგარეჯოს არჩევნებზე. ბლეფია იმიტომ, რომ, როგორც დაიწყო, ისევე დამთავრდება, არა ახლა თინა მამიდას გაამტყუნებენ ან რესპუბლიკურ პარტიას, რომელიც დასავლელი ნეოლიბერალების მეხუთე კოლონაა საქართველოში!

“საქართველო და მსოფლიოში” გამოქვეყნებულმა გოგი თოფაძის ინტერვიუმ ისეთი დაკა-დაკა გამოიწვია “ქართულ ოცნებაში”, რომ კოალიცია, ფაქტობრივად, აღარ არსებობს და ძალიანაც კარგი ქვეყნისთვის.

უკეთესი კი ის იქნება, რომ კოალიციაში შემავალმა თუ მის გარეთ არსებულმა პარტიებმა ცალ–ცალკე, ყოველგვარი ბლოკებისა და აგურების გარეშე, იყარონ კენჭი და რა რეიტინგიც ექნებათ, იმ რაოდენობის მანდატები მიიღონ ან, მარად 2-3 %-იანი რესპების მსგავსად, პარლამენტს გარეთ დარჩნენ.

გამოდით, ცალ–ცალკე გამოდით, რათა ქართველმა ხალხმა დაინახოს, ვინ რა ფერის ბაირაღს აფრიალებთ _ “ჩამორჩენილი” საქართველოს ეროვნულ დროშას თუ “პრადვინუტი” ლგბტ–პედერასტების “პროგრესულ” ცისარტყელას.

ხოლო, თუ ისევ ბლოკობია-კოალიციურ თამაშებს განაგრძობთ, მომავალი არჩევნები ჩატარდება დევიზით _ არც ერთი ხმა იმ საარჩევნო კოალიციას, რომელშიც ქართველთმოძულე რესპუბლიკელები იქნებიან!

 ამ შემთხვევაში ვერც ბიძინა ივანიშვილის ავტორიტეტი უშველის კოალიცია “ქართულ ოცნებას”, რადგან ბოლო ხანს ამდენი უნამუსობის შემხედვარე ქართველი ხალხი მართლაც გაიზარდა და ხვალ იმას აღარ შეჭამს, რასაც გუშინ სიამოვნებით მიირთმევდა…

დავით მხეიძე