ვერ მშვიდდება მსოფლიო, კვლავ დუღს სამოქალაქო დაპირისპირება ახლო აღმოსავლეთში _ ლიბიაში ყველაფერი თავიდან იწყება, სირიაში კვლავ მძლავრობს შეიარაღებული ოპოზიცია, რადიკალი ისლამისტები უტევენ, ქურთები რადიკალებს უპირისპირდებიან, ეგვიპტეში არც ომია, არც მშვიდობა, უკრაინაში ცეცხლის შეწყვეტის შეთანხმება ყოველდღიურად ირღვევა, კვლავ იღუპება მშვიდობიანი მოსახლეობა, 15 სექტემბერს ეუთოს დამკვირვებლები სასწაულებრივ გადაურჩნენ სიკვდილს, დასავლეთი რუსეთს სანქციებს უწესებს და ა.შ. მოკლედ _ აშშ მსოფლიოში დემოკრატიას ამყარებს. რა ხდება ამ ფონზე საქართველოში? როგორ აფასებს უშიშროების პროფესიონალი ჩვენთან შექმნილ ვითარებას? დღევანდელ პრობლემატიკაზე საუბარი ვთხოვეთ უშიშროების გენერალ-მაიორს ანზორ მაისურაძეს.
_ აზრი არ აქვს ჩემს ნალაპარაკევს. რაც გინდა თქვა, ვინც გინდა თქვას, რაც გინდა დაიწეროს ან ტელევიზიით გადაიცეს, რაც გინდა ინფორმაცია მიაწოდო ქვეყანას, არანაირი შედეგი არ მოჰყვება. წერე და იკითხეო, ნათქვამი რომ არის, ისეა.
_ რატომ ხდება ასე?
_ არ ვიცი. მაგრამ ჩვენს თაობას ხომ ახსოვს, გაზეთში ერთი კრიტიკული წერილი რომ დაიბეჭდებოდა, ქვეყანა აზანზარდებოდა, ყველა სახელმწიფო დაწესებულება ფეხზე დგებოდა. ღვთის რისხვასავით იყო ყველასთვის. ახლა, რაც გინდა დაწერე, არანაირი ფასი არ აქვს. ამდენი გაზეთი გამოდის, ამდენი მართლაც საინტერესო და ფასეული რამ იწერება, მაგრამ _ ვითომც არაფერი. ერთ სახელმწიფო ყურში შეუშვებენ, მეორიდან გაუშვებენ.
_ სააკაშვილი საერთოდ არ კითხულობდა გაზეთებს და თანაგუნდელებსაც ამისკენ მოუწოდებდა. ახალი ხელისუფლება დაგვპირდა, რომ შეიქმნებოდა სპეციალური სამსახური, რომელიც პრესაში გამოთქმულ მოსაზრებებს მიადევნებდა თვალყურს…
_ შეიძლება კიდეც შეიქმნა, მაგრამ გამოდნა რამე აქედან?! სამაგიეროდ ენდიაის და სხვა მსგავსი კვლევითი ცენტრის პუბლიკაციებს ისე დაჰკანკალებენ, როგორც ბიბლიურ ბრძენთა ჭეშმარიტებას. ამასთან, ისეთი შთაბეჭდილება მრჩება, რომ “ნაცების” ნებისმიერ ნათქვამზე რეაგირება უპირველეს საქმედ გაიხადეს.
_ რისი ბრალია, ბატონო ანზორ?
_ ცხოვრებამ მოიტანა. ყველა ყველაფერზე ლაპარაკობს, ყველა გაზეთი ყველაფერზე წერს და არავინ თავს არ იწუხებს, შეამოწმოს, რამდენად სარწმუნოა ინფორმაცია, რომელსაც მკითხველებს აწვდიან. ამიტომაც კატასტროფულად დაეცა მედიისადმი ნდობის დონე. ფასი დაკარგა ინფორმაციამ. არადა, ხომ საყოველთაოდ აღიარებულია, რომ ყველაზე ძვირად ღირებული საქონელი დღეს სწორედ ინფორმაციაა _ ქვეყნისთვის, ხალხისთვის, საქმისთვის.
_ ისეთი შთაბეჭდილება იქმნება, თითქოს გადაბრუნებულ რეალობაში ვცხოვრობთ, სადაც ყველაფერი არაფერია, არაფერი _ ყველაფერს მოიცავს.
_ ზოგჯერ მართლაც ასეთი შთაბეჭდილება იქმნება.
_ მოკლედ, სახელმწიფოსა და მასმედიის ურთიერთობაში, როგორც დანიის სამეფოში, ყველაფერი რიგზე არ არის. ბატონი ბიძინა ივანიშვილი პრესის კონტროლის საჭიროებაზე ალაპარაკდა, მაგრამ როგორ უნდა განხორციელდეს კონტროლი, როცა ქვეყანაში ცენზურა, მედიის იძულების ბერკეტები არ არსებობს და სიტყვის თავისუფლების პრინციპი დემოკრატიის აუცილებელ შემადგენლად არის აღიარებული?
_ ჯერ ის ვთქვათ, რომ მედიაში თავაშვებულობას აქვს ადგილი. დემოკრატიის პრინციპების ერთგული ჟურნალისტი თავს უფლებას არ მისცემს, დაწეროს ის, რაც ქვეყნისთვის საზიანო იქნება. მაგრამ პოლიტიკოსები ზოგჯერ ისეთ რამეს იტყვიან და აკეთებენ, რასაც მთელ ქვეყანაში უზარმაზარი უარყოფითი რეზონანსი მოჰყვება, ამიტომ კონტროლი სულ უფრო აუცილებელი ხდება. მაგრამ ცენზურითა და აკრძალვით ვერაფერს მივაღწევთ. არა მგონია, ივანიშვილმა ეს არ იცოდეს.
კრიტიკისგან კი არავინ და არაფერი, მათ შორის, თქვენი ამქრის წარმომადგენლები, დაცულნი არ არიან. როგორც უწინ ამბობდნენ, “ჯანსაღი კრიტიკა” საერთო საქმეს, მათ შორის, მედიის ხარისხიანობის ამაღლებას მხოლოდ წაადგება.
გასული საუკუნის 90-იანი წლების დასაწყისში ამერიკის შეერთებული შტატების ეროვნული უშიშროების საბჭოს ერთ-ერთ სხდომაზე გამოძიების ფედერალური ბიუროს დირექტორის მოადგილემ, რომელიც რუსეთთან კონტაქტების საკითხებზე საუბრობდა, განაცხადა: “ყოფილი საბჭოთა კავშირიდან ჩვენთან ჩამოვიდნენ მაღალგანათლებული ადამიანები გარყვნილი გონებით”.
ვისზე საუბრობდა ის მაღალი რანგის მოხელე და დაზვერვის პროფესიონალი, ამჯერად საინტერესო არ არის. ეს შემთხვევა გავიხსენე პარალელის გასავლებად იმ ახალგაზრდებთან, რომლებიც “ვარდების რევოლუციის” ძალით ქვეყნის სათავეში მოვიდნენ _ უმაღლესი განათლების მქონე ახალგაზრდები გარყვნილი გონებით. ცხადია, ყველაზე არ ვლაპარაკობ.
მათგან ზოგიერთი დღესაც ხელისუფლებაშია.
_ ვის გულისხმობთ?
_ დამიგდეთ ყური. გარყვნილი გონების არის ის პიროვნება, რომელიც ამბობს, რომ საქართველოში ხევსურები მტერს მარჯვენას იმიტომ აჭრიდნენ, რათა შემდეგ ეჭამათ ადამიანის ხორცი. კანიბალობას გვაბრალებს ქართველებს.
გარყვნილი გონების არის ის პიროვნება, რომელიც ვაჟა-ფშაველას სექსუალურად დაავადებულ კაცად წარმოგვიდგენს, რომელიც ქალებზე ძალადობას მათი ქმრების წინაშეც არ ერიდებოდა.
რომ ასეთ ქალთა შორის იყო სოსო ჯუღაშვილის დედა ეკატერინე, და რომ იოსებ სტალინი ვაჟას ნაბუშარია(!).
ამ ავადმყოფურ იდეებს, ნაბოდვარს ეს კაცი სტუდენტებს ასწავლის. ესაა უბედურება და ცრულიბერალურ ფასეულობათა მიმდევრობის შხამიანი ნაყოფი.
არ უნდა გავაკრიტიკოთ ასეთი კაცი, რადგან იგი მმართველი გუნდის წარმომადგენელია?!
ერთ რამესაც გეტყვით, თავისთავად არაფერი ხდება, მათ შორის, ჩვენი მასობრივი ინფორმაციის საშუალებებში. დესტაბილიზაციის მაპროვოცირებელი ყველაზე მძლავრი და მასობრივი საშუალება, მოგეხსენებათ, მედიაა. ვისაც ხელს არ აძლევს ქვეყანაში არსებული მდგომარეობა, ვინც ვერ ელევა დაკარგულ ძალაუფლებას, ის აქტიურად იყენებს ამ საშუალებას.
_ ოპოზიციურობა დემოკრატიის ნიშანია…
_ და კარგი საფარიც რევანშისტული მიზნების დასამალად.
ამასწინათ ითქვა, რომ შინაგან საქმეთა სამინისტროს უნდა გამოეყოს უშიშროების სამსახური. რა თქმა უნდა, გამოყოფა აუცილებელია. სწორედ უშიშროებს სამსახურის მოვალეობაა, იცოდეს, როგორი პროცესები ვითარდება ქვეყნის შიგნით, გააანალიზოს ეს პროცესები და შესაფერისი დასკვნები და წინადადებები შესთავაზოს ხელისუფლებას. წინასწარ უნდა იცოდეს მოსალოდნელი საფრთხეების შესახებ, რომლებიც ქვეყნის შიგნით ვითარდება, ან გარედან მოდის.
ცხოვრებამ დაამტკიცა, რომ ნებისმიერ ჟურნალისტს, მოსყიდული თუ არ არის, რიდი უნდა ჰქონდეს თავისი სახელმწიფოსი. საზოგადოებაში ასეთი რიდის არარსებობის პირობებში სპეციალურმა სამსახურმა უნდა დაიცვას სახელმწიფოს უშიშროება და ინტერესები.
_ რახან სახელმწიფო უშიშროების საკითხს შეეხეთ, მოდით გავიხსენოთ, რომ “საქართველო და მსოფლიოსთვის” მიცემულ ერთ–ერთ პირველ ინტერვიუში თქვენ ამბობდით, რომ ყოფილმა ხელისუფლებამ მოშალა და მოსპო დაზვერვისა და კონტრდაზვერვის სამსახური, რადგან, მისი აზრით, შექმნილ ვითარებაში ამ სტრუქტურის არსებობა აუცილებელი არ იყო.
_ როცა “ვარდების რევოლუციის” გზით მოსულმა ხელისუფლებამ გააუქმა უშიშროების უმაღლესი სასწავლებელი, ეს იყო პირველი ნიშანი იმისა, რომ სააკაშვილი და მისი გუნდი ქვეყნის უშიშროებას ანდობდა სხვა ქვეყნის სპეცსამსახურებს, კერძოდ, აშშ სათანადო სტრუქტურების ხელში აგდებდა სახელმწიფოს მართვის ამ უმნიშვნელოვანეს კომპონენტს. ამიტომ საჭიროებაც მოიხსნა სპეციალური კადრების მომზადების.
მაშასადამე, უცხო ქვეყნის სპეცსამსახურებს მიეცათ სრული კარტბლანში, ისე წარემართათ, ისეთ კვალში ჩაეყენებინათ საქართველოს ხელისუფლება, როგორც სურდა აშშ სამხედრო-სამრეწველო კომპლექსს.
აგზავნიან ჩვენებურებს უცხოეთში ორ-სამთვიან მოსამზადებელ კურსებზე, სადაც ასწავლიან იმას, რაც სხვის ინტერესებშია და საერთო არაფერი აქვს ჩვენი ქვეყნის მიზნებთან და მისწრაფებებთან.
_ გადაბირებას გამორიცხავთ?
_ დაბეჯითებით ვერაფერს ვიტყვი, მაგრამ იმას კი მოგახსენებთ, რომ ასეთ შესაძლებლობას არავინ ხელიდან არ გაუშვებს. ეს ელემენტარულია.
_ თქვენს პრაქტიკაშიც ასე იქცეოდით?
_ სწორედ ჩემი გამოცდილება მიკარნახებს ამას.
_ ფრანგმა ტელეჟურნალისტებმა თავის დროზე გადაიღეს ფილმი, რომელშიც გაშიშვლებულად დაგვანახეს “ვარდების რევოლუციის” მამოძრავებელი ძალა, რომელიც ორგანიზაციულად და ფინანსურად აშშ სპეცსამსახურებით იყო წარმოდგენილი. როგორ ფიქრობთ, ამ ყბადაღებული “რევოლუციის” წარმატების შემდეგ იმ სპეცსამსახურებმა “თავისუფალ ცურვაში” გაუშვეს საქართველოში მათ მიერ დასმული ხელისუფლება?
_ მიამიტური შეკითხვაა. არ მიწყინოთ. რომელი სერიოზული სპეცსამსახური, მით უფრო შტატების, დათმობს მოპოვებულ პოზიციებს?! “ნაციონალური მოძრაობა” ნახევრად ფაშისტური პარტია, დიქტატორული პარტია იყო, რომელიც აკეთებდა იმას, რაც მოესურვებოდა და გამკითხავი არავინ იყო, იმიტომ, რომ ამერიკული ზურგის იმედი ჰქონდა. ხომ ცნობილია, რომ სააკაშვილი სოროსის პროექტი იყო, ამაზე სიტყვას არ გავაგრძელებ.
_ ეს პარტია კვლავ აპირებს ხელისუფლების სათავეში მოსვლას. შინაგან საქმეთა მინისტრის ახლახან გაკეთებულ განცხადებაში მითითებული იყო, რომ ნაცები ამზადებენ შეთქმულებას სახელმწიფო გადატრიალების მოსაწყობად. ამას მაინც და მაინც არც მალავენ. შეიძლება სახელმწიფო დანაშაულად ამის კვალიფიცირება?
_ რა თქმა უნდა! ჩვენ თვალწინ მოხდა ის, რაც ლიბიაში კადაფის გაუკეთეს, რაც ეგვიპტეში, ერაყში დატრიალდა და სხვაგანაც, გაუთავებელი სისხლის ღვრა სირიაში, ამის მომსწრე ყველანი ვართ. უკრაინის ტრაგედიაც ახლა ხდება. ჩვენს უახლოეს ისტორიას თავი რომ დავანებოთ! ეს ყველაფერი ერთი ხელით კეთდება, ერთი მმართველი ჰყავს. ერთი კაცის მიერ არის მოფიქრებულიო, ნათქვამი აქვს ჭაბუა ამირეჯიბს “დათა თუთაშხიაში”. სადაა ეს ერთი ხელი, ყველამ კარგად იცის. დამალული არაფერია. დარწმუნებული ვარ, რომ რაც ხდება, მოფიქრებულია ამერიკის შეერთებული შტატების ცენტრალური სადაზვერვო სამმართველოს მიერ და ამას ჩვენს ენაზე “აქტიურ ღონისძიებებს” უწოდებენ.
_ რატომ სჭირდებათ დაულაგებელი საქართველო? აკი ჩვენს სასიკეთოდ იღვწის აშშ? დემოკრატიის განსავითარებლად, ცხოვრების დონის ასამაღლებლად და ა.შ.?
_ საქართველო, მათი ჩანაფიქრით, ყოველთვის უნდა დარჩეს ისლანდიის ბარდარბურგის მოთუხთუხე ვულკანივით, რომელიც საჭიროების შემთხვევაში უნდა ამოიფრქვეს, როგორც ეს 2008 წლის აგვისტოში მოხდა, ისე, როგორც უკრაინაში ხდება დღეს. კიევის “მაიდანზე” აშშ სახელმწიფო მდივნის მოადგილემ ვიქტორია ნულანდმა რომ ჩამოიარა, ღვეზელები რომ დაარიგა და ყოველმხრივი დახმარება რომ აღუთქვა მომიტინგეებს, ეს ფაქტი არაფერს გეუბნებათ? ვინ არის უკრაინაში სახელმწიფო გადატრიალების ორგანიზატორი?
_ გინდათ თქვათ, რომ ამ შემთხვევაში სახელმწიფო დეპარტამენტსა და ცენტრალურ სადაზვერვო სამსახურს შორის დიდი განსხვავება არ არის, და სახელმწიფო დეპარტამენტი (ღმერთო, მაპატიე!) ცენტრალური სადაზვერვო სამმართველოს ფილიალია?
_ (იცინის) როდის არ იყო? ინგლისში, მაგალითად, საგარეო საქმეთა სამინისტრო და დაზვერვის სამმართველო ისეა ერთმანეთს გადაჯაჭვული, ერთმანეთში ისეა არეული, რომ ვერ გაიგებ, რომელი რომელია. აშშ-ში ცოტა განსხვავებულია, მაგრამ იქ ბევრნი არიან ისეთები, რომლებიც სახდეპში მუშაობენ და, ამასთან, ცენტრალური სადაზვერვო სამმართველოს შტატიან თანამშრომლებად ითვლებიან. პირდაპირ გეტყვით, საგარეო საქმეთა სამინისტრო, როგორც დასავლეთის ქვეყნებში, ისე ყოფილ საბჭოთა კავშირში დაზვერვის სამსახურის საფარად გამოიყენებოდა.
ახლაც ასეა.
_ ბატონო ანზორ, ევროკავშირისა და აშშ–ის მიერ რუსეთის წინააღმდეგ დაწესებულ სანქციებზე რას იტყვით?
_ ამ სანქციების დამწესებლები მსოფლიოს უმტკიცებენ, რომ ეს შეზღუდვები ემსახურება დემოკრატიის დაცვას, უკრაინის პრობლემების მოგვარებას, მშვიდობის დამყარებას და ა.შ. რომ ეს სანქციები შეიძლება კიდეც გაუქმდეს, როცა უკრაინაში დამყარდება სტაბილური მდგომარეობა, შეწყდება შეიარაღებული დაპირისპირება.
მაგრამ დააკვირდით, რა ხდება? მინსკის უმაღლეს დონეზე შეხვედრის საფუძველზე საკონტაქტო ჯგუფის მიერ მიღწეულია შეთანხმება ცეცხლის შეწყვეტის შესახებ. შეთანხმება სრულდება დაპირისპირებულ მხარეთა მიერ. და სწორედ ამ დროს ევროკავშირი და აშშ რუსეთს უწესებენ სანქციების ახალ პაკეტს.
_ ალოგიკურია.
_ არა. ალოგიკური არ არის. სანქციების დამწესებელთა მიზანი უკრაინაში მშვიდობის დამყარება კი არ არის, არამედ _ რუსეთის პოზიციების შერყევა. პირველმა პაკეტმა რუსეთის პოზიციები არათუ ვერ შეარყია მნიშვნელოვნად, არამედ ახალი იმპულსი მისცა რესურსების უფრო სრულად გამოყენებას ქვეყნის შიგნით და საგარეო ურთიერთობაში აქცენტების აღმოსავლეთით გადატანას.
მაშასადამე, საჭირო გახდა სანქციების ახალი პაკეტის დაწესება.
მათი ლოგიკა, უფრო სწორად, ტაქტიკური მოქმედების ლოგიკა ასეთია.
უფრო მეტიც, ასეთია ლოგიკა გლობალური კაპიტალიზმის, რომელიც სულ უფრო აშკარად და მოურიდებლად განახორციელებს დამპყრობლურ პოლიტიკას.
ეს იმდენად თვალშისაცემია, იმდენად მიუღებელია საღად მოაზროვნე ანალიტიკოსებისთვის, რომ ყოფილი საბჭოთა დისიდენტებიც კი გამოდიან ამ ბოდვითი იდეის წინააღმდეგ.
_ შეგიძლიათ, დააკონკრეტოთ?
_ რა თქმა უნდა! მაგრამ არ მგონია, რომ ორიგინალური ვიქნები. ვერც პირველობას დავიჩემებ.
მაგალითისთვის დაგისახელებთ დისიდენტური საქმიანობისთვის თავის დროზე საბჭოთა კავშირის მოქალაქეობა ჩამორთმეულ სოციოლოგ-ფილოსოფოსს, მწერალ-სატირიკოსს, ლოგიკოსს ალექსანდრე ზინოვიევს.
ბოლო ინტერვიუში, რომელიც ფრანგულმა “ფიგარომ” ჩამოართვა, იგი ამბობს, რომ დემოკრატია თანდათან ქრება დასავლეთის ქვეყნების საზოგადოებრივი ორგანიზაციებიდან, რომ ერთი ზენაციონალური სტრუქტურა სახელმწიფოებს თავს ახვევს საკუთარ კანონებს, საკუთარ ნებას, იძლევა ბრძანებებს, გასცემს სანქციებს, აწესებს ემბარგოს, ბომბავს ქალაქებს, ადამიანებს შიმშილით ხოცავს. ფინანსურმა ტოტალიტარიზმმა მყარად გაიდგა ფესვები, დაიმორჩილა პოლიტიკური ხელისუფლება. მისთვის უცხოა ემოციები და სიბრალურის გრძნობა.
აი, ეს ძალა მართავს დღეს დასავლეთს და არც უნდა გაგიკვირდეთ, რომ მას თავისი ლოგიკა ჰქონდეს.
ალექსანდრე ზინოვიევი მიიჩნევს, რომ დასავლეთი დღეს წარმოდგენილია ზესაზოგადოების სახით და ცდილობს დანარჩენ მსოფლიოს თავისი უპირატესობა აღიარებინოს.
_ რა უნდა გაკეთდეს საქართველოში, იდეოლოგიური ინტერვენციისგან ქვეყანა და ხალხი ხომ ვიხსნათ?
_ ერთხელ საქართველოს უშიშროების სახელმწიფო კომიტეტის თავმჯდომარემ, ცხონებულმა ალექსი ინაურმა დამიძახა და მკითხა (მაშინ მეხუთე განყოფილების, ახლა კონსტიტუციური უსაფრთხოების დეპარტამენტი რომ არის, იმისი ხელმძღვანელი ვიყავი): _ ანზორ, რა ვუყოთ ამ იდეოლოგიურ დივერსიასო. ცოტა კი გამიკვირდა, ასეთი შეკითხვა რომ დამისვა, მაგრამ ალალად ვუპასუხე: _ არანაირი იდეოლოგიური დივერსია არ იქნება, თუ ხალხს ცხოვრების პირობებს გავუუმჯობესებთ-მეთქი.
შემომხედა და პაუზის შემდეგ მითხრა: _ კარგი, წადიო.
ჩვენს ქვეყანას დღესაც ვერავითარი იდეოლოგიური დივერსია ვერ დაემუქრება, თუ სახელმწიფო ხალხის ცხოვრების დონის ამაღლებას მაქსიმალურად ხელს შეუწყობს.
თუ ხალხი რეალურად იგრძნობს, რომ მის კეთილდღეობაზე სახელმწიფო ზრუნავს, მაშინ სტაბილურობა უზრუნველყოფილია.
დღეს მინდა, პირდაპირ მივმართო ჩვენს ხელისუფლებას, რომ ის დაპირებები, რომლებიც ხალხს მისცა, შეასრულოს, ბიძია!
_ რა შეგიძლიათ თქვათ, ბატონო ანზორ, იმ სკანდალთან დაკავშირებით, რომელიც საქართველოშიც და შვედეთშიც აგორდა შვედეთის საგარეო საქმეთა მინისტრის _ კარლო ბილდტის წინააღმდეგ? ირკვევა, რომ ამ კაცის პიარკომპანიას, რომელიც სააკაშვილის ლობირებით და გაპიარებით იყო წლების განმავლობაში დაკავებული, ყოფილმა პრეზიდენტმა საქართველოს ბიუჯეტიდან 4 მილიონი ლარი დაახარჯა. ეს მინისტრი ამიტომაც რჩება დღემდე მიშას ერთგულ მეგობრად და ჩვენი ახალი ხელისუფლების აქტიურ მოწინააღმდეგედ.
_ რვა წელიწადზე მეტი ვიმუშავე საზღვარგარეთ და ძალიან კარგად ვიცნობ იქაური ხალხის, განსაკუთრებით, ჩინოვნიკების, ფსიქოლოგიას. ფული მათთვის ყველაფერია. ფულით ყველას მოსყიდვა შეიძლება. და არ მიკვირს, შვედეთის საგარეო საქმეთა მინისტრის თუ სხვა ქვეყნის პრემიერ-მინისტრის კორუფციულ სკანდალში გარევა. საბჭოთა დაზვერვის, უფრო ზუსტად, სტალინის პირადი სტრატეგიული დაზვერვის ისტორია მოწმობს, რომ ამ დამახასიათებელი თვისების სწორად გამოყენებით გადმობირებულები იყვნენ სხვადასხვა ქვეყნის უმაღლესი სახელმწიფო პირები და მაღალი რანგის სახელმწიფო მოხელეები. ამითაც იყო განპირობებული, რომ საბჭოთა ხელმძღვანელობას გარანტირებული ჰქონდა მთელ მსოფლიოში მხარდაჭერა და ყველაფერ იმის განხორციელება, რასაც პოლიტბიურო გადაწყვეტდა.
მეტსაც გეტყვით, სტალინის დროს, როცა საბჭოთა კავშირი საბჭოთა კავშირობდა, ამერიკის შეერთებული შტატების პრეზიდენტს არ აირჩევდნენ, თუ კანდიდატურა რაღაც ფორმით საბჭოთა კავშირთან არ იქნებოდა მოსინჯული და შეთანხმებული.
_ თუ გახსოვთ შევარდნაძის პერიოდში დღის წესრიგში დადგა ე.წ. მესამე სექტორის, არასამთავრობო ორგანიზაციების დაფინანსების წყაროების შემოწმება.
_ რა შემოწმება ამას უნდოდა?! საყოველთაოდ ცნობილია, რომ ამ დაფინანსებას აწარმოებს აშშ ადმინისტრაცია და დასავლეთის სხვა ქვეყნები საქველმოქმედო, დემოკრატიის განვითარების ფონდების საფარქვეშ. ჯერ კიდევ პრეზიდენტ კენედის დროს ამუშავდა სისტემა სხვადასხვა ქვეყანაში შეერთებული შტატების იდეოლოგიური ექსპანსიის განსახორციელებლად. ასე იყო და ასე არის ახლაც. გადაკეტეთ ეს წყარო და ყველა არასამთავრობო ორგანიზაცია ისე გაქრება, თითქოს არც ყოფილა. უკვალოდ.
გარკვეულწილად ამ სფეროდან არის ინგლისურის 1000 მასწავლებლის ჩამოყვანა საქართველოში. ვერ გეტყვით, მათი მოღვაწეობის შედეგად გახდა თუ არა ინგლისური საქართველოში სახელმწიფო ენა, მაგრამ შემიძლია დარწმუნებით გითხრათ, რომ თითოეულმა მათგანმა დაზვერვის უწყებაში წარადგინა საკუთარი ანგარიში საქართველოში არსებული პოლიტიკური ვითარების შესახებ. აშშ შესაბამის სამსახურებში გააანალიზეს ამ გზით მიღებული ინფორმაცია და დარწმუნდნენ, რომ სააკაშვილის რეჟიმის შენარჩუნება საქართველოში შეუძლებელი იყო. ამიტომაც არავინ გადაყოლია მიშას…
_ ბოლო შეკითხვა: როგორ განწყობილებაზე ხართ, ბატონო ანზორ?
_ პესიმისტურ განწყობილებაზე.
_ რატომ?
_ იმიტომ, რომ ჯერჯერობით ვერ ვხედავ სამართლის ზეობას ჩვენს ქვეყანაში. გავიდა ორი წელიწადი და ახალმა ხელისუფლებამ წინასაარჩევნო დაპირებების მხოლოდ 20 პროცენტი თუ შეასრულა. ოპტიმიზმის საფუძველს ვერ ვხედავ. ამას დიდი გულდაწყვეტით ვამბობ.
ესაუბრა
არმაზ სანებლიძე
