ნიკო ლეკიშვილი: სააკაშვილი ან უნდა შეეგუოს, ჩადგეს ნორმალურ კალაპოტში, ან… მოხდება ის, რაც მოსახდენია

ბატონი ნიკო ლეკიშვილი, წლების განმავლობაში ხელმძღვანელობდა დედაქალაქს, იყო თბილისის მერი, სახელმწიფო მინისტრი _ მთავრობის თავმჯდომარე, საქართველოს პარლამენტის დეპუტატი _ დარგობრივი კომიტეტის თავმჯდომარე. ამჟამად, როგორც თვითონ ამბობს, ოთხი წლით პაუზა აიღო, მაგრამ არ გამორიცხავს, რომ მომავალ ადგილობრივ არჩევნებში მიიღოს მონაწილეობა. ნიკო ლეკიშვილი «საქართველო და მსოფლიოს» შეკითხვებს უპასუხებს.

_ ბატონო ნიკო, «საქართველო და მსოფლიოს» ახალი რუბრიკის «მოდელირებული დემოკრატიის» პირველი შეკითხვა რესპონდენტისათვის დასმული, ერთია: ქვეყნის საზოგადოებრივი ურთიერთობის სივრცეში დღეს დემოკრატიის პრინციპები მოქმედებს თუ მათი ერზაცი?

_ ოქტომბრის არჩევნების შემდგომ თანდათან გადავდივართ ჭეშმარიტ დემოკრატიაზე. იყო პერიოდი, როცა საქართველოში დაიწყო დემოკრატიული სტრუქტურების ჩამოყალიბება, მაგრამ ბოლო 9 წლის განმავლობაში დემოკრატიზაციის პროცესი შეიზღუდა.

მახსენდება ბუხარინის გამონათქვამი: საბჭოთა კავშირში მრავალპარტიული სისტემა გვაქვს, მხოლოდ იმ განსხვავებით, რომ ერთი პარტია არის ხელისუფლებაში, დანარჩენი _ ციხეში.

დაახლოებით ასეთი მდგომარეობა იყო საქართველოში: მთელი ძალაუფლება _ ელექტრონული მედიიდან დაწყებული, სახელმწიფო სტრუქტურებით დამთავრებული, ერთ ხელში აღმოჩნდა კონცენტრირებული. არასამთავრობო სექტორი ფაქტობრივად _ ერთი მიმართულებით ორიენტირებული. ოპოზიცია პრაქტიკულად არ არსებობდა.

_ სატელიტი პარტიების გარდა.

_ რომელთაც ხალხი «დანიშნულ ოპოზიციას» ეძახდა. ამ არჩევნებმა ჩვენი ხალხის ძალისხმევით და დასავლეთის ჩარევით მოიტანა ის შედეგი, რომელიც დადგა. რა ინფორმაციაც მე მაქვს და, უთუოდ, სხვებმაც იციან, აშშ-მა ბოლო მომენტში დიდი როლი ითამაშა, რათა დასავლეთს ეღიარებინა სააკაშვილის მარცხი. ეს რომ არა, ყოფილი ხელისუფლება გაჩერებას არ აპირებდა: _ გააქტიურდა საგადასახადო შემოწმებები იმათ მიმართ, ვინც ნაციონალურ მოძრაობას მხარს არ უჭერდა, მილიონიანი ჯარიმები დაეკისრათ «ქართული ოცნების» საარჩევნო კამპანიის ფინანსური შენაწირების გამცემთ.

_ ცნობილი მოგელაძის რეპრესიები.

_ განსაკუთრებული ღონისძიებები განახორციელეს «მაესტროს», «მეცხრე არხის» წინააღმდეგ… და ა.შ. ეს ყველაფერი პირველი ოქტომბრის შემდეგ შეწყდა.

ჩამოყალიბდა ახალი სტრუქტურები, მთავრობა მუშაობას შეუდგა.

_ მიგაჩნიათ, რომ ეს მთავრობა  დემოკრატიულად გახსნილია?

_ ბევრად უფრო გახსნილია, ვიდრე წინა ხელისუფლების პირობებში. ოდესმე გინახავთ, რომ გენერალური პროკურორი ან იუსტიციის მინისტრი მედიასთან დამჯდარიყო და ჟურნალისტების კითხვებზე პასუხი გაეცა?!

_ საერთოდ არ გვინახავს.

_ ახლა პირიქითაა. იმის მოწმენიც კი გავხდით, რომ მთავრობის წევრები თავიანთი შეცდომის აღიარებასაც არ ერიდებიან. შეიძლება ვინმეს არ მოსწონს მათი პირდაპირობა, პრინციპულობა, არ იზიარებს მათ პოზიციებს, მაგრამ ფაქტია, რომ გახსნილობა არის. პროცესი დაიწყო. თუმცა მძიმედ. ისიც უნდა ვთქვა, რომ ჩვენი საზოგადოებრიობა არაა მიჩვეული ევროპული დემოკრატიის პირობებში ცხოვრებას. იქ ჩვეულებრივი ამბავია, როცა პრეზიდენტი ერთი ძალის წარმომადგენელია, პარლამენტის უმრავლესობა და მთავრობა _ სხვა ძალის. ასეთ ვითარებას ვერ ეგუებიან. ამას თავისი მიზეზები აქვს. მთავარი ისაა, რომ ნაციონალურმა მოძრაობამ ფეხქვეშ გათელა დემოკრატიის პრინციპები.

ხალხში ამიტომაც დაგროვდა უკმაყოფილების უზარმაზარი მუხტი.

_ და ამიტომაც მასობრივად მიმდინარეობს რაიონულ საკრებულოებში ის პროცესები, რომლებიც შეიძლება შევაფასოთ, როგორც ნაციონალების დიქტატის ნარჩენებისგან გათავისუფლება.

_ მეორე პრობლემაა პრეზიდენტი, რომელმაც დაიწყო იმით, რომ როცა ახალი მთავრობის მოსვლამდე ორი-სამი დღე იყო დარჩენილი, დანიშნა გენერალური შტაბის უფროსი, გარკვეული სამთავრობო სტრუქტურები პირადად დაიქვემდებარა და ა.შ.

ეს, რა თქმა უნდა, თანამშრომლობას არ ნიშნავს.

ხოლო ის რიტორიკა, რომლითაც იგი 20 დეკემბერს ჟურნალისტების წინაშე გამოვიდა, გაცილებით უფრო მძიმე იყო, ვიდრე ის, რის უფლებასაც წინასაარჩევნო პროცესში თავის თავს აძლევდა.

სააკაშვილი აღმოჩნდა ისეთ სიტუაციაში, როცა მისი თვითნებობა, თუნდაც, ფინანსების ხარჯვაში, შეიზღუდა, იგი ან უნდა შეეგუოს, ჩადგეს ნორმალურ კალაპოტში ან (პაუზა) მოხდება ის, რაც მოსახდენია.

_ კვლავ არაადეკვატურია?

_ მე მგონი _ კი.

კვლავ გრძელდება მოვლენების მისეული ინტერპრეტაციის საზოგადოებისთვის თავსმოხვევა: «დამანგრევლები», «თალიბანიზაცია», «ოროსნები» და ა.შ.

არავინ არავის ნგრევისკენ არ მოუწოდებს. ბიძინა ივანიშვილმა თავისი პოზიცია რიყეზე მიმდინარე მშენებლობისადმი სავსებით გასაგებად დააფიქსირა. როცა საზოგადოების დიდ ნაწილს უარყოფითი დამოკიდებულება აქვს იმისადმი, რაც იქ ხდება, მთავრობამ ხომ უნდა გააკეთოს რეაგირება? რეაგირება აუცილებელია.

ბიძინა ივანიშვილს არ უთქვია, დავანგრევო. მან განაცხადა, რომ საჭირო იქნება კომპეტერტური კომისიის შექმნა, რომელმაც უნდა შემოგვთავაზოს ყოველმხრივ დასაბუთებული დასკვნა, თუ როგორ მოვიქცეთ, რა გავაკეთოთ.

საქართველოში ძეგლებს კარგი დოღის ცხენებივით აქეთ-იქით დავარბენინებდით, და არაფერი დაშავდება, თუ რიყეზე დადგმულ ამ უზარმაზარ ბოთლების თუ მოლების ნაჭრებს სხვაგან გადავიტანთ. ამ კონსტრუქციების დემონტაჟი და სხვა, უფრო შესაფერ გარემოში აწყობა ძვირი არ დაჯდება.

ეს ნიშნავს იმას, რომ ბიძინა ივანიშვილმა თქვა დავანგრიოთო?!

ხმებს ავრცელებენ _ საქართველოში მშენებლობები შეწყდაო. ტყუილია! მთელ მსოფლიოში დეკემბერ-იანვრის პერიოდში მსგავსი ტენდენცია ფიქსირდება და არავის აუტეხია პანიკა ამის გამო, რადგან თებერვლიდან, როგორც წესი, ჩვეული ტემპი აღდგება.

ამ ტენდენციას თავისი სპეციფიკური მიზეზები აქვს და აქ ამაზე საუბარს არ გავაგრძელებ.

_ ასეთ ბრალდებებზე _ ბიუჯეტთან, ეკონომიკის პრობლემებთან დაკავშირებით, ხდება კომპეტენტური პასუხის გაცემა?

_ ჩემი აზრით, არ ხდება. ამ პრობლემებზე სასაუბროდ უფრო ხშირად გამოდიან _ თვითმარქვია ექსპერტები. გაცილებით შედეგიანი იქნებოდა, თუ, მაგალითად, ეკონომიკის, ფინანსების საკითხებზე მასმედიაში მიიწვევენ აკადემიური წრეების ავტორიტეტულ წარმომადგენლებს, ისეთებს, როგორიც, მაგალითად, ლადო პაპავაა, უმაღლესი კლასის ეკონომისტი. სრულიად გაუგებარი იყო, როცა იგი 2000 წელს ეკონომიკის მინისტრობიდან გაათავისუფლეს. თორემ ზოგიერთი ისეთი «ექსპერტი» მოძღვრავს ჩვენს საზოგადოებას, რომელსაც ეკონომიკური განათლებაც კი არ გააჩნია. გვარებს არ დავასახელებ, მაგრამ თვითონ ხომ იციან, რომ ასეა?!

ამიტომაა, რომ ხშირად სრულყოფილი ინფორმაცია მოსახლეობამდე არ აღწევს.

_ «პესკებს» გადაკეთება თითქოს დაებედა, არქიტექტორებს ყოველთვის თვალი ეჭირათ ქალაქის ამ უბანზე…

_ კომუნისტების დროსაც ვიყავი დედაქალაქის ხელმძღვანელი. მაშინ გიგა ბათიაშვილს გაკეთებული ჰქონდა პროექტი ძველი უბნის აღდგენის _ კოლორიტული საცხოვრებელი სახლებით, პატარა რესტორნებით პირველ სართულზე, სასტუმროებით, სახელოსნოებით, დამახასიათებელი ვიწრო ქუჩებით და ა.შ.

რამდენიმე პროექტი შეიქმნა, ყველა თავისებურად საინტერესო… მაგრამ ამათ ყველაფერს ხაზი გადაუსვეს, ბულდოზერებით დაანგრიეს იქ გაშენებული რესტორნები. ამ ვანდალურ აქტს რამდენიმე კაცის სიცოცხლე შეეწირა, რასაც არ ახმაურებენ.

ხოლო რაც ამის შემდეგ მოხდა, ვერა და ვერ გავიგე: აქაურობა 10 მილიონად გაიყიდა და სახელმწიფომ 17 მილიონად დაიბრუნა (!)

ის პროექტი კი, რომლის განხორციელებაც აქ დაიწყეს, ბევრ შეკითხვას ბადებს.

_ «ბოთლები რიყეზე»?

_ დიახ. ამ პროექტის ავტორია მაქსიმილიან ფუქსასი, რომელთან დაკავშირება თავიდან მე მთხოვეს: ძველ კორტებზე იუსტიციის სახლის პროექტის დასამუშავებლად სურდათ მისი მიწვევა. შეხვდნენ. დაუკვეთეს. ჩემი აზრით, შენობა მართლა კარგი გამოვიდა, მაგრამ შეუფერებელ ადგილზეა აგებული. ფუქსასს რიყის პროექტის შექმნაც შესთავაზეს. ისე მოხდა, რომ ამ საუბარს მეც ვესწრებოდი. კონკრეტულ დაკვეთაზე _ რისი გაკეთება სურდათ _ იქ ლაპარაკი არ ყოფილა. შემდეგ გაირკვა. ჩემთვის სრულიად გაუგებარია, ამ გარემოსთვის სრულიად შეუფერებელი პროექტი რატომ შესთავაზა არქიტექტორმა ქალაქის ხელისუფლებას, ვისი იდეა იყო. გასაკვირია იმიტომ, როცა ფუქსასს თაბუკაშვილის ქუჩაზე მართლა შესანიშნავი თანამედროვე სამსართულიანი შენობის პროექტის ჩადგმაზე აზრის გამოთქმა სთხოვეს, იგი კატეგორიულად არ დაეთანხმა _ გარემოს არ შეეფერება და დაივიწყეთო.

თბილისელებს იმაზე მეტი სატრაბახო რა გვაქვს, ვიდრე ძველი თბილისის მულტირელიგიურობაა _ მართლმადიდებლური ტაძრები, გრიგორიანული ეკლესია, მეჩეთი, სინაგოგა ამ, ერთი ხელის დადება მიწაზე. ვიღაცამ მითხრა, ეს ჩვენი პატარა იერუსალიმიაო.

_ შესანიშნავი მწერალი, ქართველი იუდეველი ნოდარ ჯინჯიხაშვილი თავის ბრწყინვალე წიგნში «ჩემი თვითმკვლელობის ისტორია» წერს კიდეც, რომ თბილისური ფეთხაინი, სადაც უწინ მხოლოდ ებრაელები სახლობდნენ, «ქართულ იერუსალიმად» ითვლებოდა.

_ ასეა. და არა მგონია, შუშის შენობით და «წაქცეული ბოთლებით» გავაკვირვოთ ევროპიდან თუ ამერიკიდან ჩამოსული ტურისტები.

_ თუ ჩამოვლენ…

_ ესეც საკითხავია… მოკლედ, საზოგადოებასთან ურთიერთკავშირის არარსებობა ბევრი შეცდომის და ჭორის დაბადების შესაძლებლობას ჰქმნის.

_ სამაგიეროდ სისტემატურად და დიდი მოცულობით ვრცელდება ინფორმაცია ყოფილ დიდმოხელეთა კანონსაწინააღმდეგო მოქმედების, დაპატიმრების, საქმის გამოძიების შესახებ…

_ ერთი ჩემი ნაცნობი მეუბნებოდა ამასწინად _ აჩიკო კბილაშვილს და თეა წულუკიანს იმდენჯერ ვუყურებ, რომ უკვე მესიზმრებიანო (ეცინება). მაგრამ ვთვლი, რომ კანონსაწინააღმდეგო მოქმედების ფაქტების გამოვლენის გარდა უნდა ვრცელდებოდეს ინფორმაცია იმაზე, თუ კიდევ რას აკეთებს ქვეყნის მთავრობა.

ჩემი აზრით, შესაქმნელია ისეთი მიმართულება, რომელიც მოსახლეობას სრულ ინფორმაციას მიაწვდის საქართველოს მთავრობის მიერ განხორციელებულ ღონისძიებათა შესახებ ეკონომიკაში, სოციალურ სფეროში, კულტურისა და მეცნიერების სფეროებში.თვალშისაცემია, რომ ინფორმაციულ სივრცეში ყველა სამინისტრო ერთნაირად არ არის წარმოდგენილი.

ამასთან, არის ისეთი საკითხები, რომელთა მოგვარება ერთ კვირაში შეიძლება. ეს მოსახლეობისთვის კარგი ნიშანი იქნება.

_ რომელ სფეროს გულისხმობთ, ბატონო ნიკო?

_ თუნდაც კანონშემოქმედებითს.

_ რა ვიცი, ისეთი ჰუმანური კანონპროექტების განხილვის პროცესში, როგორიც პოლიტპატიმრების გათავისუფლებას ეხებოდა, შემდეგ კი საერთო ამნისტიას, ქალბატონი ეკა ბესელია კინაღამ მოინელეს, თანაც არა მარტო უმცირესობის წევრმა დეპუტატებმა, რომ მეეჭვება რაიმე ცვლილების განხორციელება ოპერატიულად და უმტკივნეულოდ იყოს შესაძლებელი.

_ მცდელობას წინ რა უდგას?! წინასაარჩევნო პერიოდში ბიძინა ივანიშვილი ყველა რაიონში გამოვიდა და ამ რაიონებისთვის სპეციფიკური პრობლემური საკითხების მოგვარებას დაპირდა. რაჭაში ყოფნისას თქვა, რომ ძალიან კარგ კანონს ადგილწარმოშობილი ღვინოების შესახებ, რომელიც უწინ იყო მიღებული, სააკაშვილის პარლამენტმა (მე ვიცი, ვისი ლობირებითაც) გააუქმა, აღვადგენთო.

იმ კანონის აღდგენას დიდი ფილოსოფია არ სჭირდება, მაქსიმუმ _ ერთი კვირა. მოსახლეობა დაინახავს _ დანაპირები სრულდება. იყო, გააუქმეს, აღადგინეს!

აი, ასეთი კონკრეტული საკითხები ყველგან არის და მათი ოპერატიულად გადაწყვეტისთვის არც დიდი დროა საჭირო, არც დამატებითი სახსრები.

ამ კანონის აღდგენით ამბროლაურის რაიონში გლეხობა დაიწყებს ყურძნის იმ ჯიშის მოშენებას, 2008 წელს რომ შეწყვიტა. ამ ყურძნის ერთი კილოგრამი 4-5 ლარი ღირს. ამუშავდება 5 ქარხანა, რომლებიც დღეს უქმად დგას, მინიმუმ 500 კაცი დასაქმდება. იმ ქარხნებს დაუდებენ ხელშეკრულებებს გამსაღებლები, «ხვანჭკარის» ხარისხი კონდიციას მიაღწევს, თორემ ახლა დურდოს ჰყიდიან!

ონიშჩენკო არ ტყუოდა, როცა ქართული ღვინის უხარისხობას ჩიოდა. იყო ერთი ქარხანა სენაკში, რომელიც წელიწადში მილიონ ბოთლზე მეტ «ხვანჭკარას» ამზადებდა. საქართველოდან 15-17 მილიონი ბოთლი ხვანჭკარა გადიოდა, მაშინ, როცა 500 ათას ბოთლზე მეტის დამზადება წარმოუდგენელია! ბუნებაში არ არსებობს საამისოდ ყურძნის მასალა.

წელსაც კი, რაც დიდად სასირცხვილოა (და ამ კანონის უქონლობის ბრალია), 740 ტონა დაფიქსირდა. რეალურად კი დაახლოებით 300 იყო. პატიოსნად იმუშავა მხოლოდ ორმა-სამმა კომპანიამ _ «თბილღვინომ», «თელიანმა ველმა»… მეღვინეებს ეწყინოთ, რა ვქნა! იგივე შეიძლება ითქვას იმერეთზე, კახეთზე…

აღადგინონ კანონი, რომელიც სიტუაციას დაარეგულირებს.

ერთი საინტერესო მომენტიც: სოფლის მეურნეობისთვის საჭირო ქიმიკატების ან პროდუქციის შემოსატანად სოფლის მეურნეობის სამინისტროს სპეციალური ნებართვა უნდა გაეცა. ახლა ირკვევა, რომ არავითარი დოკუმენტი საჭირო არ ყოფილა!

_ ესეც ხელისუფლების მიერ დამარცხებული კორუფცია და არარსებული მონოპოლია!

_ რა ხდებოდა ტვირთების გადაზიდვის სფეროში? რკინიგზის ხელმძღვანელობას თავს მოახვიეს ისეთი ტარიფები, რომ ერთ დღეში დაიხურა 25 გადამზიდავი კომპანია და ყველაფერი ერთ ხელში მოექცა. არ მინდა გვარი დავასახელო, კერძოდ, ვის ხელში. იმას კი ვიტყვი, რომ ეს კაცი ახალი პარლამენტის წევრია, ძალიან საპატივცემლო ადამიანია, მაგრამ ცოტა ხანს კიდევ ვუყურებ და თუ არ მიიღებს საჭირო გადაწყვეტილებას, გავახმაურებ. ამ საქმეში ჩართულები იყვნენ ძალოვანი უწყებების ხელმძღვანელები, თავდაცვის ერთი მინისტრი, რომელიც ახლა გაქცეულია. ესეც _ «ბუნებრივი» მონოპოლია.

_ რა ეშველება ამ საქმეს?

_ სახელმწიფომ გახსნას თემა. სახელმწიფოს ნებით და არა ერთმანეთში რაღაც მოლაპარაკებით. ვინც კონკურენტუნარიანი აღმოჩნდება, ის იმუშავებს.

_ თქვენ თავიდანვე აღნიშნეთ, რომ დასავლეთს სააკაშვილი გონზე რომ არ მოეყვანა, ალაჰმა უწყის, რას მოიმოქმედებდა. საერთაშორისო პოლიტიკაზე გადავიდეთ.

ჩვენ მოწმენი ვართ იმისა, რომ სააკაშვილის ხელისუფლება რუსეთის პროექტად წარმოგვიდგენდა ბიძინა ივანიშვილს. ახლა _ პირიქით: გარკვეული ძალები პროდასავლურობას უწუნებენ.

როგორ ფიქრობთ, ამ სიტუაციაში რა უნდა მოიმოქმედოს საქართველოს ხელისუფლებამ,  რეალური ნაბიჯები რომ გადავდგათ იმ გზაზე, რომელიც დეკლარირებულია? რომელი ორიენტირით უნდა ვიაროთ?

_ გულწრფელად მივესალმები იმას, რასაც ახლა ჩვენი მთავრობა აკეთებს. ყველა ქვეყნისთვის უპირველესი საკითხი სამეზობლო პოლიტიკაა _ მეზობლებთან უნდა დაალაგო ურთიერთობა. 2008 წლის აგვისტოში რაც მოხდა, ყველათვის ნათელია. მაგრამ როდემდე უნდა ვატაროთ დაპირისპირების ეს ტვირთი და არ ვეცადოთ მის განეიტრალება-მოგვარებას? უკან ცქერის პოლიტიკით, პოზიტიური გამოსავლის ძებნის უარყოფის ლოგიკით, ჩვენ მტრებად უნდა მოვიკიდოთ ირანიც და თურქეთიც.

ძნელი იქნება რუსეთთან კეთილმეზობლური ურთიერთობის აღდგენა. მაგრამ იმიტომ, რომ ძნელია, უარი უნდა ვთქვათ?!

_ რასაკვირველია _ არა!

_ და ეს უნდა გაკეთდეს სხვა უახლოეს მეზობლებთან ტრადიციული ურთიერთობის შენარჩუნების, ევროპული ინტეგრაციისკენ მისწრაფების და აშშ-თან პარტნიორული თანამშრომლობის პოლიტიკის განხორციელებასთან ერთად და ამის პარალელურად.

პოლიტიკური ხელოვნება ის არის, რომ ყველასთან კარგად იყო. მაშინ ხარ ძლიერი, როცა ასეთი მოქნილობა გახასიათებს.

ზურაბ აბაშიძის სპეციალურ წარმომადგენლად დანიშვნა იყო ძალიან ძლიერი და თამამი სვლა. რა თქმა უნდა, იყო გარკვეული რისკები, მაგრამ ხომ ვნახეთ, რომ ჩვენს ინიციატივაზე რუსეთს შემხვედრი რეაქცია ჰქონდა, ხომ მოვისმინეთ, რა თქვა ამის გამო პუტინმა. მართალია პრობლემები დარჩება _ უარს არ ვიტყვით აფხაზეთის და სამხრეთ ოსეთის აღიარებაზეო, მაგრამ მზადყოფნა გამოთქვა საქართველოს პრემიერ-მინისტრთან შეხვედრაზე, დიალოგზე. საერთაშორისო ცხოვრება დინამიურად ვითარდება, რაც დღეს შეუძლებელი ჩანს, ხვალ შეიძლება იოლი გადასალახი აღმოჩნდეს.

_ ზურაბ აბაშიძემ «საქართველო და მსოფლიოსთან» საუბარში თქვა, რომ კარგ ომს ცუდი დიალოგი ჯობია.

_ სწორად უთქვამს. გერმანიის გაერთიანების ისტორია ამის კარგი მაგალითია. ჩვენ პერსპექტივის კუთხით უნდა ვუყუროთ რუსეთთან ურთიერთობის მოწესრიგებას და საქართველოს ტერიტორიული გამთლიანების პრობლემას.

_ ზოგიერთი ექსპერტი მიიჩნევს, რომ აბაშიძე–კარასინის შეხვედრა უქმი სვლა იყო _ სამი თვის შემდეგ რომ უნდა შედგეს მეორე შეხვედრა, ეგ რა ურთიერთობის დამყარებააო.

_ არიან ადამიანები, ვისაც არასოდეს არაფერი მოსწონს. ის ჯობდა, როცა ასეთი შეხვედრის შესაძლებლობაც წარმოუდგენლად მიაჩნდათ?! შეხვედრიდან შეხვედრამდე რომ მიმდინარეობს მუშაობა იმ საკითხებზე, რომლებიც ჩვენ არ ვიცით (ყველაფერს ხომ არ მოგვიყვებიან), ეგ არაფერს ნიშნავს?!

პუტინს, თუ დააკვირდით, არ უთქვამს, რომ საქართველო ნატოში არ უნდა შევიდეს, არ გამოსულა საქართველოს ევროინტეგრაციის წინააღმდეგ, პირიქით, განაცხადა რომ რუსეთი შეასრულებს მსოფლიო ვაჭრობის ორგანიზაციის მიერ საქართველოს მიმართ დაკისრებულ მოვალეობას, და შედეგიც სახეზეა _ ქართული ღვინოებისთვის ოფიციალურად გაიხსნა რუსეთის ბაზარი.

თუ საქართველოს ბაზარი გაჯერებულია რუსული წარმოების პროდუქციით, რა არის ამაში ცუდი? 90 პროცენტი რუსული არაყი იყიდება, ბურღულეული, წვენები, შოკოლადები, სამზარეულოს მოწყობილობა, 11 დასახელების ლუდი, პარფიუმერია… დავინტერესდი, შევედი «გუდვილის» მაღაზიაში, დავითვალე და როცა 55 სახეობაზე ავედი, თავი დავანებე.

შე კაი დედ-მამის შვილო, თუ გაბრაზებული ხარ და იძახი, საქართველოს ღვინო რუსულ ბაზარზე არ უნდა შევიტანოთო, რუსულ პროდუქციას ასე ფართოდ რად უხსნი კარს?!

_ ეს მარტო ალოგიკურობა კი არ არის, მავნებლობაა.

_ პროდუქციის შეტანა მარტო გასაღება არ არის, ეს არის სატრანსპორტო ინფრასტრუქტურის აღდგენა, ეს არის ერთობლივი საწარმოების ამუშავება, ურთიერთობები შენი მათთან და მათი _ შენთან. მაშასადამე, ეს გარკვეულწილად პოლიტიკაც არის.

ასეთ შემთხვევაში ევროპასთან ურთიერთობაც სხვა ფაზაში შევა. ჩვენი მთავრობა არ არის ისეთი, რომ ყველას ყველაფერში კვერი დაუკრას. ეს ყველამ უნდა გაიგოს. ეს კარგია, მათ შორის, ევროპელებისთვისაც, რადგან საქმე ექნებათ მთავრობასთან, რომელსაც აქვს თავისი პრინციპები.

_ ე.ი. ეკონომიკა დაალაგებს პოლიტიკას. მაგრამ არის მოსაზრება, რომ რუსეთთან დიპლომატიური ურთიერთობის აღუდგენლად არაფერი გამოგვივა.

_ რთული საკითხია, რა თქმა უნდა. მაგრამ რაკი გამოინახა სპეციალური წარმომადგენლის ფორმა, ნუ გამოვრიცხავთ, რომ გარკვეული პერიოდის შემდეგ, იგი შეიძლება რაღაც სტრუქტურაში გადაიზარდოს, რომელიც დიპლომატიური ურთიერთობის არარსებობის პირობებში გააადვილებს ამ კუთხით რუსეთთან ურთიერთობას. შეიძლება რუსეთში აღდგეს ჩვენი სავაჭრო წარმომადგენლობა. ბევრი ფორმის მოძებნა შეიძლება.

ასე რომ, მაქსიმალიზმი და სულსწრაფობა ამ შემთხვევაშიც სრულიად მიუღებელია.

ესაუბრა

არმაზ სანებლიძე