ნატოზე უარი ღიად უნდა ვთქვათ!

ნატოში გაერთიანება საქართველოს ხელისუფალთა მრავალწლიანი სანუკვარი ოცნებაა. მათ ეს ოცნება  ქვეყანას უკურნებელ სენად, პოლიტიკურ კიბოდ უქციეს. იმის გამო, რომ «ნატო მინდას» ქაქანი არ შეწყდა, დაავადებულ საქართველოს სხეულს ორი კიდური მოჰკვეთეს _ აფხაზეთი და სამხრეთ ოსეთი.  გვინდა ვირწმუნოთ, რომ ხელისუფლებაში ახლადმოსული «ქართული ოცნება» თავს დააღწევს გეოპოლიტიკურ სიბრმავეს და, სომხეთ–აზერბაიჯანის მსგავსად, ნატოს სამხედრო–პოლიტიკურ ორგანიზაციაში საქართველოს გაერთიანებაზე უარს იტყვის.

ახალმა ხელისუფლებამ ის აუცილებელი ჭეშმარიტება უნდა ირწმუნოს, რომ იუგოსლავიის შვიდ სახელმწიფოდ დამშლელ აშშ-ის ინტერესებში საქართველოს ტერიტორიული გამთლიანება არ შედის, ამისათვის თავს არ აიტკივებს. იგი მხოლოდ სენატორთა მიერ ქარს გატანებული ბაქია რეზოლუციების მიღებით შემოიფარგლება.

ერთხელ და სამუდამოდ თავი უნდა დავაღწიოთ გეოპოლიტიკურ სიბრმავეს; ვიწამოთ ის ჭეშმარიტება, რომ ქვეყნის ტერიტორიული გამთლიანების გასაღები მხოლოდ მოსკოვშია. აკი გვითხრა კიდეც ამ 17 წლის წინ ამერიკელმა გენერალმა ჯონ მალხაზ შალიკაშვილმა: «დაკარგულ ტერიტორიებს რუსეთთან კარგი ურთიერთობით დაიბრუნებთო». ეს ჭეშმარიტება ამერიკელ გენერალს თავისმა ქართულმა გენმა ათქმევინა, ხოლო გეიტსები, ბუშები თუ მაკკეინები ამას არასოდეს გვეტყოდნენ.

ერთხელ და სამუდამოდ უნდა შევიმეცნოთ ის აქსიომური ჭეშმარიტება, რომ სამხრეთ კავკასიის გეოგრაფიული სივრცისთვის ნატოს სამხედრო-პოლიტიკური წევრობა შეუთავსებელია. ეს ჭეშმარიტება სომხეთმა და აზერბაიჯანმა თუ იმთავითვე გაითავისეს, ჩვენ რა გეოპოლიტიკური სიბრმავე შეგვეყარა? ნატო კარგი ხილი რომ ყოფილიყო, მის დაგემოვნებას სომხეთს ჩვენ მოვასწრებდით?

ერთხელაც რუსეთის პრეზიდენტმა ვ. პუტინმა თქვა: «სსრ კავშირის დანგრევა მე-20 საუკუნის გეოპოლიტიკურ კატასტროფად იქცაო». სხვა ქვეყნებისა რა მოგახსენოთ, მაგრამ საქართველოს იგი მართლაც კატასტროფად ექცა.

ახლახან ცნობილი გახდა, რომ ბელარუსის რესპუბლიკას განზრახული აქვს, ცნოს აფხაზეთისა და სამხრეთ ოსეთის დამოუკიდებლობა. თუ ეს დღეც დადგა, ჩავთვალოთ, რომ აღნიშნულ რეგიონებს საბოლოოდ დავკარგავთ და ტერიტორიების დაკარგვასაც გავაგრძელებთ. გაგახსენებთ «საქართველო და მსოფლიოს» 2012 წლის მე-13 ნომრის მეთერთმეტე გვერდზე სამცხე-ჯავახეთის სომხების ერთ-ერთი თავკაცის, აგასი არაბიანის, განცხადებას: «თუ საქართველო ნატოში გაერთიანდება, ჩვენ დავიწყებთ მოძრაობას სამცხე-ჯავახეთის საქართველოსგან გამოსაყოფად».

ჩვენ, გამოცდილი და ბევრის მომსწრე ისტორიკოს-პოლიტოლოგები, თავს უფლებას ვაძლევთ «ქართული ოცნების» კოალიციის ხელმძღვანელობას ზოგიერთი სურვილი, გნებავთ, რჩევა შევთავაზოთ:

1. უპირველეს ყოვლისა, მეცნიერულად დასაბუთებული, ღრმად გააზრებული საქართველოს გეოპოლიტიკური კონცეპცია, რომელიც დღემდე არ გაგვაჩნია, უნდა შემუშავდეს. კონცეფციის შესამუშავებლად უნდა მოვიზიდოთ პოლიტიკური გეოგრაფიის, გეოპოლიტიკის, პოლიტიკური დემოგრაფიის, პოლიტოლოგიის, ეკონომიკის, ეკოლოგიის, გეოლოგიის, საქართველოსა და მსოფლიო ისტორიის სპეციალისტები, ასევე ცნობილი ჟურნალისტ-პუბლიცისტები, იურისტები…

მეცნიერული გეოპოლიტიკური კონცეფციის საფუძველზე უნდა შეიქმნას გეოპოლიტიკის, როგორც მეცნიერული მიმართულების, პოპულარული სახელმძღვანელო სტუდენტებისთვის, ასევე ფართო საზოგადოებისთვის, როგორც ეს, მაგალითად, გერმანიის ფედერაციულ რესპუბლიკასა და რიგ სხვა ქვეყნებშია;

2. ჩვენ ვისურვებდით, საქართველოს ახალმა ხელისუფლებამ ფინეთის ყოფილი პრეზიდენტის, პაასიკივის, ისტორიული ინიციატივის ანალოგი ქართულ სინამდვილეში აღასრულოს. მოკლედ შეგახსენებთ აღნიშნული ინიციატივის არსს:

ფინეთი საბჭოთა კავშირთან ორჯერ იყო საომარ მდგომარეობაში. დამარცხების შემდეგ ფინეთის პოლიტიკურ მოღვაწეებს ცივი ომი და ისტერიკები კი არ დაუწყიათ საბჭოთა კავშირის წინააღმდეგ, არამედ შეიმუშავეს ქვეყნის გეოსივრცის შესატყვისი გეოპოლიტიკური კონცეფცია, რომელმაც ისინი ლოგიკურად მიიყვანა საბჭოთა კავშირთან კეთილმეზობლური თანამშრომლობის აუცილებლობამდე. 1948 წლის მაისში საბჭოთა კავშირთან გაფორმდა ჩარჩო-ხელშეკრულება «მეგობრობის, თანამშრომლობისა და ურთიერთდახმარების შესახებ».

ამ ხელშეკრულების საფუძველზე ფინეთმა იკისრა, რომ აღარ ჩაებმებოდა საბჭოთა კავშირისადმი მტრულად განწყობილ სამხედრო ბლოკებში. იგი სამხედრო ნეიტრალიტეტს დღემდე მტკიცედ ინარჩუნებს; ამით იგი მრავალმხრივ მოგებული რჩება;

3. კარგი იქნება, თუ «ქართული ოცნება» მიბაძავს ფინეთის მაგალითს და მოამზადებს ქვეყანას ევროკავშირში გაერთიანებისთვის. ნატოზე უარი ღიად უნდა ვთქვათ და საამისოდ ყველაფერი უნდა ვიღონოთ, რომ ამ ნაბიჯს აშშ გაგებით მოეკიდოს. რაც შეეხება რუსეთს, როგორც მან არაერთხელ გააჟღერა, ჩვენს ამ გადაწყვეტილებას მოწონებით შეხვდება. საჭიროა, აზერბაიჯანის მსგავსად, კონსტიტუციაში შევიტანოთ ფორმულირება: «საქართველო ნატოში ან სხვა ნებისმიერ სამხედრო ბლოკში გაერთიანებაზე უარს ამბობს»;

4. «ქართული ოცნება» პირველი უნდა გამოვიდეს ინიციატივით, რათა აღსდგეს 20 წლის წინ შეჩერებული სარკინიგზო მიმოსვლები: თბილისი–მოსკოვი, წყალტუბო–მოსკოვი, ბათუმი–მოსკოვი; აგრეთვე, ერევანი–თბილისი–მოსკოვი, რასაც უაღრესად დიდი და საქართველოსთვის მრავალმხრივ სასარგებლო პოლიტიკური, ეკონომიკური, სულიერ–კულტურული და ა.შ. დატვირთვა მიეცემა;

5. ნატო არ გახლავთ მშვიდობის მტრედი. იგი წარმოადგენს აშშ-ის იარაღს, ჯალათს, მსოფლიოს ამერიკულად გლობალიზებისთვის, «ახალი წესრიგის» დამყარებისათვის. თავის დამცირებაა, ქვეყნის ღირსება-სუვერენიტეტის შეურაცხყოფაა, ვეტრფოდეთ იმ ნატოს, რომელმაც ჩვენ თვალწინ უკანასკნელ წლებში სისხლის ნიაღვარი დააყენა ერაყში, ლიბიაში, ავღანეთში; იმ ნატოს, რომელიც 1999 წლის გაზაფხულზე, აღდგომის დღესასწაულის დღეებში, უმოწყალოდ ბომბავდა ბელგრადს, ანგრევდა ეკლესიებს, სკოლებს, საავადმყოფოებს, საცხოვრებელ სახლებს, ჟლეტდა მშვიდობიან მოსახლეობას;

6. ნატოს კი არ უნდა ვეტრფოდეთ, არამედ მისი გაუქმება უნდა მოვითხოვოთ. გაეროს გვერდით იგი ზედმეტია, პოლიტიკის კიბოა, შფოთის, ტერორის, ყოველგვარი ავანტიურის წყაროა; მისი გაუქმებით მსოფლიო შვებით ამოისუნთქავს.

პოლიტოლოგებმა დღეს რომ ვამტკიცოთ, _ რუსეთთან ურთიერთობებს მოვაწესრიგებთ, თანაც ნატოში შევალთ და ტერიტორიებსაც დავიბრუნებთო, ეს თავის მოტყუება და გულუბრყვილობა იქნება.

ვითვალისწინებთ რა იმ ავბედით შედეგებს, რომლებიც შეიძლება ნატოში საქართველოს შესვლას მოჰყვეს, ჩვენ გამოვდივართ საზოგადოებრივ–პოლიტიკური ორგანიზაცია «საქართველოს ანტინატოელთა კავშირის» შექმნის ინიციატივით, რომელიც დარაზმავს და თავის რიგებში გააერთიანებს მთელ რიგ პოლიტიკურ პარტიებს, საზოგადოებრივ ორგანიზაციებს, რომლებიც წარსულშიაც და დღესაც იდგნენ და დგანან ნატოს საწინააღმდეგო პოზიციებზე.

«საქართველოს ანტინატოელთა კავშირის» ძირითადი ლოზუნგი-მოწოდება იქნება «არა _ ნატოს!». გამოვთქვამთ იმედს, რომ «ქართული ოცნების» ხელმძღვანელობა, სომხეთისა და აზერბაიჯანის მსგავსად, გაითავისებს იმ აქსიომურ ჭეშმარიტებას, რომ სამხრეთ-კავკასიის გეოსივრცეში ნატოს სამხედრო ბლოკის ადგილი არ არის, რამეთუ საქართველოს ნატოში გაერთიანება უბედურებათა ახალ სერიალს მოგვიტანს.

აშშ არა და არ იშლის თავის მზაკვრობას. ოქტომბრის საპარლამენტო არჩევნების შემდეგ აქტიურად იჭრება ჩვენს საშინაო და საგარეო პოლიტიკის საქმეებში. საბედნიეროდ, ახალი ხელისუფლება არ არის ვალში აშშ-ის წინაშე. ვიმედოვნებთ, რომ აშშ-ში ვიზიტისას ბატონი ბიძინა დაარწმუნებს მის მმართველ წრეებს, რომ საქართველო, მისი გეოსივრციდან გამომდინარე, ნატოში ვერ გაერთიანდება. ამით იგი საქართველოს გეოპოლიტიკური სიბრმავისაგან დაიხსნის; ეს კი ბატონ ბიძინას ისტორიულ გმირობად ჩაეთვლება და მსოფლიოს თავის გამოკვეთილ პოლიტიკურ სახეს უჩვენებს; ერთბაშად დიდი პოლიტიკოსი გახდება. ეს ისტორიული შანსი ბატონმა ბიძინამ ხელიდან არ უნდა გაუშვას.

ბატონ ბიძინას აშშ–ის მმართველი წრეებისთვის ეთქმის: როცა ჩემი ქვეყნის უშუალო მეზობლები _ რუსეთი, აზერბაიჯანი, სომხეთი, ირანი უარყოფითად არიან განწყობილნი ნატოს ბლოკის მიმართ, ნატოში საქართველოს გაერთიანება ნიშნავს, რომ იგი ამ მეზობლებს უსიტყვოდ ეუბნება, რომ თქვენ ჩემი მტრები ხართ და ნატოში თქვენგან თავის დასაცავად შევდივარო. აი, რატომ არის მიუღებელი ნატოში საქართველოს გაერთიანება. ჩემი ქვეყნისათვის მისაღებად ვთვლი ფინეთის მსგავს სამხედრო ნეიტრალიტეტს.

ჩვენ, ამ სტრიქონების ავტორები, რჩევას ვაძლევთ ახალ ხელისუფლებას, ვიწამოთ ჩვენი დიდი სულიერი მოძღვრის, ქართული ეკლესიის მესაჭის _ ილია მეორის შეგონება, გაჟღერებული 2001 წლის სააღდგომო ეპისტოლეში: «ისეთი პატარა ქვეყნისთვის კი, როგორიც საქართველოა, ალბათ, ყველაზე სწორი პოზიცია ნეიტრალიტეტია» (იხ. «კვირის პალიტრა», 6-22 აპრილი, 2001 წ., გვ.3).

გივი გურეშიძე,

ნუგზარ ავალიანი,

ქუთაისი