მონაწილეობდა თუ არა მოსადი 2008 წლის აგვისტოს მოვლენებში? იყვნენ თუ არა ჩართული ისრაელის სპეცრაზმები საბრძოლო შეტაკებებში? აკონტროლებდა თუ არა ფრენკელის მეშვეობით თელ-ავივი საქართველოს ტელეკომუნიკაციებს?
მწერალმა და მკვლევარმა, ეროვნებით ებრაელმა ლევ გუნინმა სიონიზმის კვლევას უამრავი ნაშრომი მიუძღვნა. მას, წარმოშობის მიუხედავად, ზოგი ანტისემიტს ეძახის, ზოგი _ იუდეველთა მოღალატეს, სინამდვილეში კი იგი ებრაელი ხალხის (და არა მარტო), მისი თვითმყოფადობის გადარჩენაზე ფიქრობს. იგი არ შეიძლება იყოს და არც არის ანტისემიტი, ანტისიონისტი კი ნამდვილად არის, რადგან მიაჩნია, რომ სიონიზმის პრაქტიკა ებრაელი ხალხის ინტერესებს ეწინააღმდეგება. ქართველი მკითხველისთვის კი უთუოდ საინტერესო იქნება ის ინფორმაცია, რომელიც საქართველოს 2008 წლის ომს და დღევანდელი ქართული ყოფის პარადოქსებს ხსნის. «საქართველო და მსოფლიო» გთავაზობთ მისი ნაშრომის თარგმანს, რომელიც გაგრძელებებით დაიბეჭდება.
სამეცნიერო კვლევა სამხრეთ და ჩრდილოეთ კავკასიის ანექსიის შესახებ, რომელშიც მოტანილია შემოწმებული და სარწმუნო და, ამავე დროს, სენსაციური და შოკისმომგვრელი ფაქტები და ცნობები, შესაძლოა, ბევრისთვის ეს დისონანსურად ჟღერს, როგორც შეუთავსებელი, მაგრამ ყველა პატრიოტმა – რუსეთის პატრიოტმა, კავკასიის პატრიოტმა და ევროპის პატრიოტმა ეს ნაშრომი უნდა შეისწავლოს. ამ მასალის ცოდნაზე ჩვენი საერთო მომავალი არის დამოკიდებული.1. ომი გრძელდება
რუსეთისა და კავკასიის ხალხებს უფლება აქვთ, იცოდნენ, რომ 2008 წლის ოსეთის კამპანია ახლა უკვე რუსეთის ტერიტორიაზე გრძელდება. ვინ არის ეს უბოროტესი და მზაკვარი მტერი, რომელიც ჩრდილოეთ და სამხრეთ კავკასიის გეგმაზომიერ მიტაცებას ახორციელებს? ვინ აცილებს რუსეთს ჩეჩნეთს, დაღესტანს, ჩერქეზეთს, ინგუშეთს და კავკასიისა და კავკასიისპირეთის სხვა რაიონებს? ვინ დანიშნა, ფაქტობრივად, საკუთარი გუბერნატორები ამ მხარეებში? ვისმა ძალაუფლებამ გადააჭარბა კრემლის ძალაუფლებას?
შეგახსენებთ, რომ 2008 წლის აგვისტოში «ქართული» (სინამდვილეში ისრაელის სპეცდანიშნულების დანაყოფები და მისი დაქირავებული ებრაული კომპანიები: მოსადის ფილიალები Elbit systems, Global CTS და სხვ.) ჯარები თავს დაესხნენ სამხრეთ ოსეთის ქალაქ ცხინვალს (ცხინვალი) და რუს მშვიდობისმყოფელთა კარვის განადგურების შემდეგ სისხლიანი კალო დაატრიალეს, მეთოდურად ხოცავდნენ მშვიდობიან მოსახლეობას: ქალებს, მოხუცებს, ბავშვებს. რუსეთის არმია რომ არ ჩარეულიყო, არა ათასი, არამედ ათეულობით და ასეულობით ადამიანი დაიღუპებოდა: მთელი ქალაქისა და ოლქის მოსახლეობა. ხანმოკლე რუსულ-ქართული ომის შედეგად საქართველო სასტიკად დამარცხდა, დაკარგა უამრავი სამხედრო ტექნიკა, მიადგა უზარმაზარი ეკონომიკური ზარალი. ისედაც მძიმე სოციალურ-ეკონომიკური მდგომარეობა გაუსაძლისი გახდა. დიქტატორმა სააკაშვილმა, რომელმაც ისრაელის სამხედროები მოიწვია და სამხრეთ ოსეთში მათი სასტიკი დანაშაულობების თანამონაწილე გახდა, ძალაუფლება შეინარჩუნა და კვლავაც მდიდარ ელიტაზეა ორიენტირებული, უბრალო ადამიანების გასაჭირის ხარჯზე. საქართველოს კატასტროფამდე მიყვანის შემდეგ, ისრაელნი კავკასიის სხვა ნაწილებზე გადავიდნენ; ასე გადადის ცეცხლი სხვა ადგილზე, მას შემდეგ, როცა მოსრავს ყველაფერს, რაც იწვის.
მიუხედავად ორმხრივი ინტერესის გაცივებისა და საქართველოს ნაწილობრივ ირანზე ორიენტირებისა (საქართველომ ტეგეტანთან უვიზო რეჟიმი შემოიღო, იზრდება ტურისტული და ეკონომიკური კავშირები), ისრაელი კვლავაც მის ყელშია ჩაფრენილი და მის მტრებსა და მოძულეებს გამალებით აიარაღებს. ასეა ჩაფრენილი ნეკროფილი ცივ სხეულს, რომლიდანაც სიცოცხლე წავიდა. ყველაფერი მარტივია. British Petroleum-მა, კომპანიამ, რომელიც სადღაც როტშილდების კლანის უბეშია მოკალათებული, ნავთობსადენი გაჭიმა ბაქო-ჯეიჰან-ისრაელის მიმართულებით. ეს მილი კასპიის ზღვიდან შავ ზღვამდე არის გადაჭიმული (შემდეგ _ ხმელთაშუა ზღვაზე გადის), ხოლო ორ ზღვას შუა მთიანი მასივია – საქართველო.
2008 წლის აგვისტოში მე პირველი გამოვეხმაურე ტრაგიკულ მოვლენებს ცხინვალში და ჩემი შეფასება ყველაზე სწორი აღმოჩნდა. ეჭვგარეშედ არის დადასტურებული, რომ ოსებისა და რუსების წინააღმდეგ არა სააკაშვილის არმია, არამედ საქართველოს თავდაცვის სამინისტროს საფარქვეშ მოქმედი ისრაელი სამხედროები გამოვიდნენ.
კრიტიკოსთა და ანტაგონისტთა 90 პროცენტმა საბოლოოდ გაიზიარა ის მოსაზრება, რომ ისრაელმა მართლაც გადამწყვეტი როლი შეასრულა როგორც კონფლიქტის კატალიზატორმა, შეიარაღების ლომის წილის მიმწოდებელმა, სპონსორმა და ძირითადმა სამხედრო მრჩეველმა. ისრაელის დაზვერვამ და გენერალიტეტმა (ისრაელ ზივი, გალ გირში, რონი და შლომო მილო და სხვ.) საკუთარ თავზე აიღეს მთელი სამხედრო ოპერაციის ხელმძღვანელობა; ისრაელის სამხედრო სპეციალისტები წვრთნიდნენ და ამზადებდნენ ნარჩევ ქართულ დანაყოფებს, ისრაელის სპეცრაზმი შეტაკებებში მონაწილეობდა, ხოლო ისრაელის კორპორაციები და პარტიები მთლიანად აკონტროლებდნენ იმჟამინდელი საქართველოს ეკონომიკურ და პოლიტიკურ ცხოვრებას.
სააკაშვილის მთავრობაში უმაღლეს თანამდებობებზე ისრაელი პოლიტიკოსები დაინიშნენ (დავით კეზერაშვილი, თემურ იაკობაშვილი, გელა ბეჟუაშვილი, ვლადიმერ გურგენიძე და ა.შ.).
გაიხსნა პირდაპირი ავიამიმოსვლა თბილისი-თელავივი (მეტროპოლიასთან), რომელიც მნიშვნელობით მესამეა ინდოეთისა და აშშ-ის შემდეგ საქართველოს საჰაერო მიმოსვლის სამინისტროს რეიტინგში.
ისრაელის სახელმწიფოს დაფუძნება ისეთი პომპით აღინიშნა, თითქოს ეს ეროვნული დღესასწაული იყო (2008 წლის 12 მაისი: სრულიად საქართველოს ფორუმი «ისრაელი-საქართველო: ჩვენ ერთად ვაშენებთ». ორგანიზატორები: ისრაელის საგარეო საქმეთა სამინისტრო და საქართველოს ინვესტიციათა ეროვნული სააგენტო).
2007 წელს დაფუძნდა საქართველო-ისრაელის სავაჭრო პალატა, ორ ქვეყანას შორის განსაკუთრებული ურთიერთობების დასტური.
ისრაელის მხრიდან ბიზნესპროექტების პროგრამის ხელმძღვანელმა მოშე რაპაპორტმა განაცხადა: «ისრაელისა და საქართველოს კავშირები უაღრესად მნიშვნელოვანია ჩვენთვის (ისრაელისთვის)». ამ აზრს მხარი დაუჭირა საქართველო-ისრაელის სავაჭრო პალატის თავმჯდომარემ იციკ მოშემ. შეხვედრას (2008 წ.) «ებრაული სახელმწიფოს» 100 (!) მსხვილი ბიზნესმენი ესწრებოდა.
მკვეთრად გაიზარდა ინვესტიციები არა მარტო ისრაელიდან (ისრაელში საქართველოს ელჩის, ებრაელ ლაშა ჟვანიას სიტყვებით), არამედ ორ ქვეყანას შორის ვაჭრობის მოცულობაც: 80 მილიონ დოლარამდე ყოველწლიურად. ისრაელის გაზეთები წერდნენ (2005), რომ «სიღატაკით ტოტალურად დაავადებულ ქვეყანაში» სულ ორი წესიერი ოტელია, სხვებმა კი მიიჩნიეს, რომ თვით დედაქალაქშიც კი არ არის სათანადო სტანდარტის სასტუმროები. და მაინც, 2007 წლის მარტში საერთაშორისო სავალუტო ფონდის საქართველოს წარმომადგენელმა რობერტ კრისტიანსენმა ინტერვიუში განაცხადა, რომ პირდაპირმა უცხოურმა ინვესტიციებმა (რომლის ლომის წილიც ისრაელზე მოდის) საქართველოში 2006 წელს, სულ ცოტა, 1,2 მილიარდი დოლარი შეადგინა. წინა წელს ეს მონაცემი 800-900 მილიონ დოლარს შეადგენდა. საქართველოს ინვესტიციათა ეროვნული სააგენტოს მონაცემების თანახმად, ისრაელის პირდაპირი ინვესტიციები საქართველოში (2006 წელი) 20-ჯერ გაიზარდა. საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს მაღალი თანამდებობის პირის ინფორმაციით კი, 2008 წელს, 2006 წელთან შედარებით, ისრაელის ინვესტიციები 40-ჯერ გაიზარდა.
2006 წელს ისრაელში მცხოვრებმა 3 ათასზე მეტმა ქართული წარმოშობის ბიზნესმენმა ორმაგი, ისრაელ-საქართველოს მოქალაქეობა მიიღო (საქართველოს საგარეო საქმეთა სამინისტროს საიტი), მათ შორის (ისრაელის გაზეთების ინფორმაციით), ისეთმა მსხვილმა ფიგურებმა, როგორიც არის ზეევ ფრენკელი, რომლის კომპანია Tsavkisi Valley-მ თბილისის შემოგარენში 168 ფეშენებელური ვილა ააშენა. ფრენკელი ასევე აკონტროლებს ქვეყნის უმსხვილეს სატელეფონო კომპანიას (ანუ ისრაელმა კონტროლზე აიყვანა საქართველოს ტელეკომუნიკაციები), მსხვილ სამედიცინო ცენტრს და დასავლეთ საქართველოს მთელ აგროინდუსტრიას.
ეს ყოველივე მაინცდამაინც აფიშირებული არ ყოფილა ორი ქვეყნის საზღვრებს გარეთ, ვიდრე ეკონომიკური განვითარების მინისტრმა «საშინელი საიდუმლო» არ გათქვა: «Hundreds of investment are already made in georgia from israel» («ასობით ინვესტიცია ჩაიდო უკვე საქართველოში ისრაელიდან»).
ჯერ კიდევ 2007 წლის 24 ოქტომბერს ისრაელის გაზეთმა HaAretz-მა მკითხველს საქართველო-ისრაელის ურთიერთობების «ვულკანური» განვითარების შესახებ აუწყა. სტატიის სათაური მართლაც «წინასწარმეტყველური» იყო: «ისრაელის მიერ შთაგონებული ქართველი მინისტრები ისრაელთან უფრო მჭიდრო სტრატეგიული (სამხედრო–სამოკავშირეო) თანამშრომლობისკენ ისწრაფვიან».
ქართველი მინისტრი ბეჟუაშვილი რეგულარულად ხვდებოდა ისრაელის ლიდერებს – შიმონ პერესს, ციპი ლივნის, სპიკერ დალია იცხაკს და სხვ.
ტყუილად როდი წერდა ინტერნეტ-ჟურნალი thethruthseeker.co.uk, რომ ისრაელმა საქართველოს მხარე დაიკავა რუსეთთან ბრძოლაში კასპიის ნავთობსადენისათვის. არაფორმალური მედია არხი, რომლის მოსადთან კავშირზე ეჭვობენ, იუწყება, რომ ისრაელის სამხედრო მრჩევლები (ალბათ, უფრო მეთაურები) სამხრეთ ოსეთზე თავდასხმაში მონაწილეობენ, მოტივაცია: ნავთობსადენი.
ქართული ჟურნალი invest Today-ი იუწყება ისრაელის 60 მსხვილი საინვესტიციო პროექტის შესახებ, რომელიც საქართველოში ხორციელდება.
შემთხვევითი არ არის, რომ ლუბავიჩური მიმდინარეობის ებრაული რელიგიური ორგანიზაცია «ჰაბადი» (ადრეული შუა საუკუნეების მებრძოლი ქრისტიანული მისიონერ-ჯვაროსნების ანალოგი) თბილისში მიშიკო სააკაშვილის ხელისუფლებაში მოსვლისთანავე დაფუძნდა. ებრაელ აშკენაზთა ორდენი «ჰაბადი» ერთობ უცნაურად გამოიყურება თბილისში. «ჰაბადმა» მართლაც უკიდეგანო საქმიანობა გაშალა.
თავისი კანტორიდან თბილისის ცენტრში (შევჩენკოს ქ. #10) იგი მართავს ებრაელთა სათემო ცენტრს, ებრაული დღესასწაულების პროგრამას, რელიგიურ კურსებს სტუდენტებისთვის, კომპიუტერულ კურსებს, ქაშერი სურსათის პროგრამას, კლინიკებში ავადმყოფების ნებაყოფლობით მონახულების მისიას, პატიმართა მონახულების მისიას, ხანდაზმულებზე ზრუნვას, ებრაული რელიგიური ქორწინების მომზადების პროგრამას, დამკრძალავ მომსახურებას, უფასო საკვების განაწილებას, ჰუმანიტარული დახმარების პროგრამას, ფულადი სესხების პროგრამა «მეზუზას», სკოლისშემდგომ პროგრამას, ბარ-ბათ-მიცვას აღნიშვნას, ებრაული ტრადიციების (დღესასწაულების) საგანმანათლებლო პროგრამას, უსახლკაროთა დახმარების პროგრამას, სათემო ლექციებს, მეზუზის და ტეფილინის შემოწმებას, პერსონალური გაკვეთილების კურსს, ქაშერი საკვების მიწოდებას, დღის სკოლას «ორ ავნერი», სინაგოგასთან არსებულ სკოლას «იალდეი მე-ჰა-შემი», საზაფხულო ბანაკს და სხვ.
განა გასაოცარი არ არის, რომ პოსტსაბჭოთა საქართველოში, სადაც წარმოუდგენელი სიღატაკე და ტოტალური უმუშევრობა არის გამეფებული, სააკაშვილის ტახტზე ასვლისთანავე ებრაული თემი თანმიმდევრულად იზრდება და მხოლოდ დედაქალაქში 15 ათას ადამიანს აჭარბებს (მანამდე ამდენი არასოდეს ყოფილა)?
რუსებისა და ქართველების რაოდენობა კლებულობს (მოსახლეობის მატება ძირითადად ეროვნული უმცირესობის ხარჯზე ხდება), ხოლო «ფრანგები» მრავლდებიან.
ადგილობრივი ებრაელების მიახლოებითი დაანგარიშებით, 2008 წლისთვის საქართველოში 30 ათასი ებრაელი ცხოვრობდა (საქართველოს მოსახლეობის 3 მილიონზე ცოტა მეტის ფონზე). მას შემდეგ, როცა 90-იან წლებში სიონისტებმა საქართველოში მცხოვრები 50 ათასი ებრაელი ისრაელში გაიტყუეს (ებრაული გლობალური ორგანიზაციების დანაშაულებრივი საქმიანობის შედეგი), ქვეყანაში არა უმეტეს 8-9 ათასი ებრაელი დარჩა. ებრაული ორგანიზაციები ტრაბახობენ, რომ ქრისტიანი ქართველების მნიშვნელოვანი ნაწილის იუდეურ რჯულზე მოქცევა მოახერხეს.
zhurnal.lib.ru
(გაგრძელება იქნება)
