ბოლო დროს განვითარებულ მნიშვნელოვან მოვლენებზე «საქართველო და მსოფლიოს» ესაუბრება ტრადიციონალისტთა კავშირის თავმჯდომარე აკაკი ასათიანი.
_ ბატონო აკაკი, დღესდღეობით საზოაგადოებაში დიდია მოლოდინი იმისა, რომ 2012-2013 წლების არჩევნების შედეგად ხელისუფლება შეიცვლება. თქვენი აზრით, ამ ეტაპზე რამდენად იკვეთება ამის რეალური პერსპექტივა?
_ ვფიქრობ, დღეს უკვე თამამად შეიძლება ითქვას, რომ ხელისუფლების შეცვლა გარდაუვალია, მეტიც, საზოგადოებაში იმის მოლოდინიც კია, რომ ეს მოხდება სააკაშვილის კონსტიტუციური ვადის ამოწურვამდე, ანუ საპარლამენტო არჩევნების შედეგად. რაც მთავარია, მოსახლეობაში არის სერიოზული მუხტი იმისა, რომ ხალხმა ხელისუფლებას დაუფიქსიროს საკუთარი უკმაყოფილება და პროტესტი. ასეთი მუხტი და მოტივაცია, ჩემი აზრით, დიდი ხანია, საზოგადოებაში არ ყოფილა. ასე რომ, არა მგონია, ვინმემ ან რამემ შეძლოს იმ პროცესების შეჩერება, რაც უკვე დაწყებულია და რამაც, ვფიქრობ, უკვე მიიღო გარკვეულწილად შეუქცევადი ხასიათი…
_ ერთია მოლოდინი, მაგრამ, თქვენი აზრით, რამდენად დიდია საფრთხე, რომ ეს მოლოდინიც ისეთივე იმედგაცრუებად იქცეს, როგორც ეს იყო წინა შემთხვევებში, როცა ოპოზიცია იწყებდა აქტიურობას და შემდეგ ყველაფერი სრულდებოდა მოწოდებით _ დავიშალოთ, წავედით სახლში.
_ ცხადია, ეს საფრთხე ყოველთვის იქნება, ვინაიდან არანაირი გარანტია იმისა, რომ ესა თუ ის პროცესი თავის დასასრულამდე მივა, არ არსებობს, თუმცა, მეორე მხრივ, უნდა გავითვალისწინოთ ისიც, რომ ადამიანს, ბიძინა ივანიშვილს ვგულისხმობ, რომელიც დღესდღეობით პოლიტიკური პროცესების სათავეშია, ჯერ შეცდომა არ დაუშვია და, შესაბამისად, რეალური საფუძველი, რამე იმედგაცრუების საფრთხეზე ვისაუბროთ, ფაქტობრივად, არ გაგვაჩნია. გარდა ამისა, მუდმივად მანიპულირება იმ საკითხით, რომ ოპოზიციამ ბევრჯერ გაუცრუა ხალხს იმედი და ივანიშვილმაც შეიძლება იგივე გააკეთოს, ვფიქრობ, მხოლოდ ხელისუფლების წისქვილზე ასხამს წყალს. ასე რომ, სიფრთხილე, რა თქმა უნდა, საჭიროა, მაგრამ ეს არ უნდა იყოს საზოგადოებისთვის შემაფერხებელი, მითუმეტეს, როგორც გითხარით, ივანიშვილის შემთხვევაში, ჯერჯერობით მაინც, ეჭვის არანაირი საფუძველი არ არსებობს…
_ თქვენ თქვით, რომ ხელისუფლების შეცვლა შესაძლებელია სააკაშვილის კონსტიტუციური ვადის ამოწურვამდე, ანუ საპარლამენტო არჩევნების შედეგად. როგორ ფიქრობთ, უმრავლესობით მოსვლის შემთხვევაშიც კი, დღევანდელი კონსტიტუციის პირობებში, რამდენად შეძლებს ოპოზიცია პრეზიდენტის იმპიჩმენტის საკითხის დაყენებას?
_ იმპიჩმენტის საკითხის დაყენება, ჯერ ერთი, დამოკიდებულია იმაზე, თუ რანაირი უმრავლესობით მოვა ოპოზიცია პარლამენტში და მერე კიდევ, თუ ხელისუფლება ისე გააგრძელებს, როგორც დღეს იქცევა, ცხადია, უმრავლესობა მისთვის იქნება კატასტროფული. ამასთან, მორალური და პოლიტიკური ატმოსფეროც გახდება იმდენად გაუსაძლისი, რომ ამის ატანა, ხელისუფლების მხრიდან შეუძლებელი იქნება. ასე რომ, რაც არ უნდა ეცადონ, კონსტიტუცია თავიანთ ინტერესებს მოარგონ, საბოლოოდ ეს მაინც ვერ იხსნის ხელისუფლებას, პირიქით, ამით ხელისუფლებამ შეიძლება კიდევ უფრო სწრაფად დაკარგოს მმართველობის სადავეები და აღმოჩნდეს გაცილებით უფრო მძიმე მდგომარეობაში…
_ ოპოზიციურ სპექტრში ყველა ერთხმად თანხმდება იმაზე, რომ ხელისუფლების შეცვლა უნდა მოხდეს მხოლოდ მშვიდობიანი გზით. როგორ ფიქრობთ, რამდენად შესაძლებელია ეს ყველაფერი იმ ხელისუფლების პირობებში, რომელმაც 26 მაისს აბსოლუტურად მშვიდობიანი მანიფესტაცია სისხლში ჩაახშო?
_ საზოგადოების რაღაც ნაწილში დამკვიდრებულია აზრი, რომ ეს შეუძლებელია და, რა თქმა უნდა, ამას თავისი მიზეზიც აქვს. მე კი მიმაჩნია, რომ ეს ხელისუფლება დღემდე სულს ვერ მიატანდა, რომ არა ის საბედისწერო შეცდომები, რომლებიც ოპოზიციამ დაუშვა და რომელმაც საბოლოოდ დაქსაქსა ჩვენი მოსახლეობა. ანუ იმის თქმა მინდა, რომ, თუ იქნება სოლიდარობა და ერთიანობა საზოგადოების მხრიდან, ხალხის ნებას წინ ვერაფერი აღუდგება, ხოლო, თუ მოხდა და ხელისუფლება გაგიჟდა, რისი ნიშნებიც, სხვათა შორის, უკვე არის, ამით ის საკუთარ თავს თვითონ გამოუტანს განაჩენს; ოღონდ, ვიმეორებ, თუ იქნება ერთიანობა და სოლიდარობა საზოგადოებაში…
_ თავის მხრივ, საზოგადოებაში გავრცელებულია აზრი, რომ, თუ ამერიკის მხრიდან ნება არ იქნება, ხელისუფლების შეცვლა შეუძლებელია. რამდენად ლოგიკურად მიგაჩნიათ ეს შეხედულება?
_ არანაირი ლოგიკა ამ მოსაზრებაში არ არის, ვინაიდან, ვინ იქნება საქართველოს პრეზიდენტი, უპირველესად, ეს უნდა გადაწყვიტოს ქართველმა ხალხმა და არა _ რომელიმე სხვა სახელმწიფომ. კი, ამერიკას აქ აქვს სერიოზული ინტერესები, რომ ის არც მალავს და ხშირად აშკარადაც ერევა ჩვენს საშინაო საქმეებში, მაგრამ იმდენი ნამდვილად ესმის, რომ ხალხის საყოველთაო ნების გამოხატვას წინ თუ აღუდგება, ამით შეიძლება საბოლოოდ დაკარგოს გავლენა ამ ქვეყანაზე; ასე რომ, კიდევ ერთხელ ვიმეორებ, მთავარია, საზოგადოება იყოს ერთიანი და პრინციპული თავის მოქმედებაში, თორემ სააკაშვილს არავინ გადაჰყვება და მერწმუნეთ, არც ამერიკა შესწირავს თავის ინტერესებს ერთ ადამიანს…
_ დღესდღეობით ოპოზიციის უდიდესი ნაწილი პირდაპირ აცხადებს, რომ 2008 წლის აგვისტოში ომი დაიწყო საქართველომ; ამას ამბობს ივანიშვილიც. რამდენად სწორად მიგაჩნიათ ეს მიდგომა, ხომ არ ფიქრობთ, რომ მომავალში ეს ძალიან მძიმე ტვირთად შეიძლება დააწვეს ჩვენს ქვეყანას?
_ ადრე თუ გვიან, საქართველოს მაინც მოუწევს იმ პასუხისმგებლობის აღება, რომელიც მას რეალურად აკისრია. ასე რომ, დღეს მოხდება ეს თუ ცოტა მოგვიანებით, ამას გადამწყვეტი მნიშვნელობა არ აქვს. გარდა ამისა, არსებობს ევროსაბჭოს რეზოლუცია, რომელშიც შავით თეთრზე წერია, რომ 2008 წლის აგვისტოში პირველმა ცეცხლი გახსნა საქართველომ და ამ რეზოლუციას მხარი დაუჭირა ჩვენმა დელეგაციამაც. ანუ ამ ხელისუფლებამ, რომელიც ლამის ერის ღალატად გვიცხადებს იმის აღიარებას, რომ ომი დავიწყეთ ჩვენ, თვითონ უკვე მოაწერა ხელი ამ აღიარებას; ამდენად, განსხვავება მხოლოდ ერთ რამეშია _ ოპოზიცია პირდაპირ ამბობს, რომ ომი დაიწყო საქართველომ, ხელისუფლება კი, უბრალოდ, ამის ხმამაღლა დაფიქსირებას ერიდება. მიმაჩნია, რომ, თუ ჩვენ გვინდა, რეალურად მოვაგვაროთ ის პრობლემები, რომლებიც ამ ომის შედეგად შეექმნა და დღესაც ექმნება ჩვენს ქვეყანას, საქართველომ თვალი უნდა გაუსწოროს რეალობას და უნდა აღიაროს ის, რაც იყო სინამდვილეში.
_ და, თქვენი აზრით, რას შეცვლის ეს აღიარება იმავე აფხაზებთან, ოსებთან და რუსეთთან ურთიერთობაში?
_ მინიმუმ, გაჩნდება შანსი, რომ ურთიერთობა დაპირისპირებულ რეგიონებთან დავიწყოთ სუფთა ფურცლიდან, თუმცა ისიც უნდა ითქვას, რომ ამ ხელისუფლების პირობებში ამის შანსი მინიმალურია, ვინაიდან, სანამ სააკაშვილი იქნება ქვეყნის სათავეში, სულ რომც ვაღიაროთ აფხაზეთისა და სამხრეთ ოსეთის დამოუკიდებლობა, ვფიქრობ, ჩვენთან დიალოგზე წამომსვლელი არავინაა.
_ ეს ყველაფერი გასაგებია, მაგრამ, თუ საყოველთაოდ ცნობილი და აღიარებულია, რომ ომი დაიწყო საქართველომ, რატომ აქამდე არავინ დასვა ხელისუფლების პასუხისმგებლობის საკითხი?
_ ვერც ვერავინ დასვამს ამ საკითხს, იმიტომ, რომ ომის დაწყებაში მარტო სააკაშვილი არ არის დამნაშავე. გაიხსენეთ, რა განცხადება გააკეთა ბუშმა თბილისში, _ წითელი ხაზი გავავლე, კავკასიაზე ვერავინ გადმოვაო. ეს იყო პირდაპირ წაქეზება ამ ხელისუფლებისთვის და, რომ არა მსგავსი გაუაზრებელი განცხადებები, რომელთაც ბუშისგან ხშირად ვისმენდით ხოლმე, იქნებ ამ გიჟსაც ვერ გაებედა ომის დაწყება?! სააკაშვილი რაც არის, ეგ არის, ბოლოსდაბოლოს, ერთი გადარეული კაცია…
_ ამას წინათ გაზეთ «იზვესტიაში» გამოქვეყნდა ვლადიმერ პუტინის წერილი. მასში საუბარია ევრაზიული კავშირის შექმნაზე. თქვენი აზრით, რას ნიშნავს საქართველოსთვის ეს ინიციატივა?
_ ვფიქრობ, ეს არის ერთგვარი შეთავაზება მთელი რიგი ქვეყნებისთვის და, მათ შორის, ცხადია, ჩვენთვისაც. ამიტომ, ბუნებრივია, ამას სერიოზული განხილვა და ადეკვატური რეაგირება სჭირდება. ჩემი აზრით, პუტინის ამ ინიციატივის ფარგლებში საქართველოს ეძლევა სერიოზული შანსი, რომ რუსეთთან ურთიერთობის მოგვარების პროცესი რეალურად დაიწყოს. ამასთან, ეს კავშირი ჩვენთვის იქნება ძალიან მომგებიანი როგორც პოლიტიკური, ისე ეკონომიკური თვალსაზრისითაც.
_ ეკონომიკურად მომგებიანში რას გულისხმობთ?
_ ვგულისხმობ იმას, რომ, თუ აღმოსავლეთის ენერგორესურსები საქართველოზე გაივლის, ჩვენი ეკონომიკისთვის ეს იქნება ერთგვარი ბუმის დასაწყისი. არაფერს ვამბობ იმაზე, რომ ამით ქვეყანა საერთაშორისო გეოპოლიტიკურ ასპარეზზე უფრო მეტად მნიშვნელოვან ფუნქციასაც შეიძენს.
_ როგორ წარმოგიდგენიათ რუსეთ-საქართველოს ურთიერთობა მომავალში, თუ საქართველოს საგარეოპოლიტიკური კურსი უცვლელი დარჩება? ბევრი ფიქრობს, რომ ხელისუფლებაში პუტინის მოსვლის შემთხვევაში ომის საფრთხე გაიზრდება.
_ ნებისმიერი საღად მოაზროვნე ადამიანი მაგ საფრთხეს მოხსნის და ვფიქრობ, ამას გენიოსობა ნამდვილად არ სჭირდება. რაც შეეხება ვლადიმერ პუტინს, არაერთხელ მითქვამს და კიდევ ერთხელ ვიმეორებ, რომ ის არის პატრიოტი ადამიანი და რასაც აკეთებს, აკეთებს თავისი სახელმწიფოებრივი ინტერესებიდან გამომდინარე. ეს იმას ნიშნავს, რომ, თუ ჩვენ გვინდა მუდმივად დაპირისპირებაში არ ვიყოთ მეზობელ ქვეყანასთან, მარტივად რომ ვთქვათ, არ უნდა გადავაბიჯოთ მის ინტერესებს. წინააღმდეგ შემთხვევაში, ბუნებრივია, დაძაბულობა მომავალშიც იქნება და ურთიერთობის კიდევ უფრო გამწვავების საფრთხეც, ცხადია, გაიზრდება…
_ ერთია, რომ არ უნდა გადავაბიჯოთ მეზობელი ქვეყნის ინტერესებს, მაგრამ, მეორეს მხრივ, რამდენად თანხვედრია ეს ინტერესები ჩვენს სახელმწიფოებრივ ინტერესებთან?
_ რუსეთსაც და საქართველოსაც ისტორიულად ბევრი რამ აკავშირებთ ერთმანეთთან, ბევრი რამ გვაქვს ჩვენ საერთო, რაზეც ხელახლა შეიძლება აიგოს ჩვენი კეთილმეზობლური ურთიერთობები. თამამად შეიძლება ითქვას, რომ ჩვენი მხრიდან არანაირი სახელმწიფოებრივი ინტერესების გაწირვას ამ ურთიერთობის მოგვარება არ მოითხოვს. ის, რომ ნატო უნდა დავივიწყოთ, სახელმწიფოებრივ ინტერესებზე უარის თქმას არ ნიშნავს, უბრალოდ, ქვეყანა უნდა ატარებდეს იმ პოლიტიკას, რომელიც, უპირველესად, მეზობელ სახელმწიფოს არ შეუქმნის საფრთხეს და, ბუნებრივია, მერე თვითონაც არ შეექმნება პრობლემები. ჩვენი მხრიდან ამის გაუთვალისწინებლობა იყო სწორედ ის საბედისწერო შეცდომა, რომელმაც მიგვიყვანა 2008 წლის აგვისტოს ომამდე; და კიდევ უფრო დიდი უბედურებაა ის, რომ საბოლოოდ, ამ ხელისუფლებისთვის ეს მაინც არ აღმოჩნდა საკმარისი გაკვეთილი…
ესაუბრა ჯაბა ჟვანია
