ორი გურული საუბრობს:
_ ძამა, ამ დუნიაზე ყველა რევოლუცია ჩვენი მოწყობილია და მოდი, ერთი რევოლუცია კიდო მოვაწყოთ და გადავაგდოთ აგი მთავრობაც!
_ კი, ძამა! რევოლუციის მოწყობას რა უნდა, მარა, რომ გევიმარჯვოთ, რა ვქნათ მერე?
ეს ძველი ანეკდოტი, როგორც ჩანს, ყოველთვის აქტუალური იყო, არის და იქნება ქართულ პოლიტიკაში.
საქმე ის არის, ამ გურულისგან განსხვავებით, ბევრს, ქართველ “პოლიტიკოსად” წოდებულს, მსგავსი რიტორიკული შეკითხვის დასმაც რომ არ სურს საკუთარი თავისთვის _ რომ გაიმარჯვოს, რას აპირებს მერე?
ჰონორი კი იცოცხლე:
“ივანიშვილის ხელისბიჭი ხელისუფლება უნდა წავიდეს!”
“ჩვენ უნდა გავუშვათ ეს მთავრობა!”
“ღარიბაშვილი გადადგეს და მას მიჰყვეს მთელი მინისტრთა კაბინეტი!”
“მოვითხოვთ, რომ სასწრაფოდ დადგეს მთავრობის უნდობლობის საკითხი!”
აირჩიე, სულო და გულო, რომელი პოლიტიკური ძალის ლოზუნგი გნებავთ! თუ მთლად დედმამიშვილებივით არა, გარებიძაშვილებივით მაინც წააგავან ერთმანეთს და საბოლოოდ ყველა მათგანის “კატეგორიული” ტონი არსებული ხელისუფლების “სახლში” გაშვებაზე თანხმდება.
განსხვავება მხოლოდ ის არის, რომ ზოგიერთი, შედარებით ნამუსიანი, არც იმთავითვე წყალობდა ივანიშვილს. აი, მთლად სინდისნამუსგარეცხილებმა კი მთელი ორწელიწად–ნახევარი იცურეს ივანიშვილის ნავით და მხოლოდ ამ ნავიდან ჭიტლაყით გადმოგდების შემდეგ გაახსენდათ, რაოდენ “დიქტატორი” და “ჩრდილოვანი მმართველია” ბიძინა და როგორ გამოუსწორებელ ზარალს აყენებს მისი “თავგასულობა”ქვეყანას.
ყველაზე საინტერესო ფენომენი არის ის, რომ მთელი ოჯახებით “მიხვდნენ” ამას! თუკი მანამდე “ოჯახობა” ნირვანაში ჰყავდათ ივანიშვილისნაირი “უმაგრესი პოლიტიკური პარტნიორის” არსებობის გამო, ახლა უკვე ეს კაცი ყველაზე მიუღებელ და, ასე განსაჯეთ, მათგან დასაცინ პერსონადაც კი იქცა!
თუმცა ოჯახური მხარდაჭერა ისე გასაკვირი არ არის და ბუნებრივიცაა, მაგრამ ნამდვილად დამაფიქრებელია ასეთი უეცარი და საყოველთაო მედიამხარდაჭერა, აი, ამ “ბიძინა, წადი!” ტიპის პოლიტიკოსებისა.
ის ტელევიზიები და მედიასაშუალებები, რომლებიც თუნდაც ამ ექვსიოდე თვის წინათ თავისი ორგანიზაციის ფეხსალაგშიც კი არ შეუშვებდნენ მოსაშარდად ზოგიერთ “არასაინტერესო” პოლიტიკოსს, ახლა ლახტის მათრახივით იქნევენ მათ თავიანთ “პრაიმთაიმულ” თოქშოუებში და ვითომ “მწვავე კითხვების” დასმის სოუსით გვაწვდიან, როგორც გაბედულ, ჭკვიან და უსამართლობასთან მებრძოლ პოლიტიკოსებს.
რას უნდა მივაწეროთ მედიის ასე ერთბაშად დაინტერესება ამ პოლიტიკური ლიდერებით?
მგონი, გეცნობათ, არა, სტილი?
დიახ, ეს “შეშფოთებულთა” მანერაა და იმ კონკრეტული პერსონის გვარს, რომელიც ამა თუ იმ კონკრეტული მომენტისთვის “აგვარებს” ასეთ საკითხებს ჩვენს ქვეყანაში, დიდი მნიშვნელობა არც აქვს, მაგრამ მაინც დავაზუსტოთ, რომ დღეისათვის ამ პერსონის გვარი ბატონი ნორლანდია. თუმცა, გუშინ რომ ტეფტი იყო და ხვალ რომ, დავუშვათ, ვინმე ჰოლმსი ან უოტსონი იყოს, არც ეს შეცვლის რამეს.
და რადგან ამ “მომგვარებლის” გვარი დავასახელეთ, მოდი, მის მიერ “მოგვარებულთა” გვარებიც გატეხილად ვთქვათ, რადგან ეს მსჯელობასაც უფრო გაგვიადვილებს:
1. ირაკლი ალასანია, 2. შალვა ნათელაშვილი, 3. კახა კუკავა.
ეს არის “მრისხანე” ტრიო!
რა თქმა უნდა, არის კიდევ “ქალთა დუეტი” _ ნინო ბურჯანაძე-ირმა ინაშვილის სახით და ბოლო ხანს მათ რეალურ პოლიტიკურ საარჩევნო დუეტად ჩამოყალიბებაზეც ალაპარაკდა მედია, მაგრამ ეს ქალბატონები ღარიბაშვილის მთავრობის დღესვე და დაუყოვნებლივ გადადგომას ასე კატეგორიულად არ მოითხოვენ და მართალია, მკაცრად, მაგრამ მაინც მეტ-ნაკლები წინდახედულობით აკრიტიკებენ არსებულ ხელისუფლებას.
სიტყვამ მოიტანა და აქვე უნდა ვთქვა ისიც, რომ მკითხველთაგან ბევრს შეიძლება გაუკვირდეს კიდეც ჩემი ეს პოზიცია და თქვას _ ეს კაცი მუდამ ივანიშვილს და მის დამქაშებს აკრიტიკებს და ახლა რა ბზიკმა უკბინაო?! მაგრამ ასეთებს მარტივად ვუპასუხებ _ მე არ მომწონს, მეტიც: სასტიკად არ მომწონს ივანიშვილ–ღარიბაშვილის ხელისუფლების უნიათობა, უუნარობა, სიბეცე და ხშირ შემთხვევაში ბრიყვული გადაწყვეტილებები! მაგრამ არასოდეს, არსად და არც ერთხელ არც ჩემს საგაზეთო პუბლიკაციებსა და არც ჩემს კერძო “ფეისბუქ–პოსტებში” არ დამიყენებია არსებული მთავრობის სასწრაფოდ გადადგომის მოთხოვნა!
მიზეზი მარტივია: ხელისუფლებიდან ივანიშვილის გუნდის წასვლასა და სხვა ნებისმიერი გუნდის მოსვლას აუცილებლად მოჰყვება “ნაციონალური მოძრაობის” უძლიერესი შეტევა “მთელი ფრონტით” ხელისუფლების უზურპაციისთვის! არავინ მითხრას ახლა, _ “ნაცებს” ხალხის მხარდაჭერის რესურსი საერთოდ აღარ აქვთ და არჩევნებს ვერ მოიგებენო…
სიტყვა “უზურპაცია” ხელისუფლების უკანონოდ მითვისებას ნიშნავს. გაითვალისწინეთ ეს!
და მინდა, ვკითხო სწორედ იმ “მრისხანე” სამეულს:
_ რომელიმეს გაქვთ შნო იმისა, რომ, ივანიშვილის გუნდის გადადგომის შემთხვევაში, რაიმე წინააღმდეგობა გაუწიოთ სრულიად “ნაციონალურ” მძიმე შეტევას?
გიფიქრიათ ამაზე?
ან იქნებ თქვენ არც გიფიქრიათ და მათ, ვინც წაგაქეზათ და ყველა ტელევიზიის საუკეთესო ეთერში თქვენი ლამის ყოველდღე ჯდომაც უზრუნველყო, სწორედაც რომ იფიქრეს ამაზე და “ნაცების” დაბრუნების ეს არაპირდაპირი ხერხი მოიფიქრეს, რადგან მათი პირდაპირი დაბრუნების შანსი და რესურსი მართლაც არ არსებობს!
მეწისქვილე ბონიას ეპიზოდი მახსენდება “დათა თუთაშხიადან”:
“მგელიც ვიღაცის შესაჭმელად გამოდის ბუნაგიდან, მაგრამ ისეთის შეჭმა დავაპირო, აქეთ არ შემჭამოსო, ამას მაინც ფიქრობს მგელი!
ადამიანმა ის ხომ მაინც უნდა იფიქროს, ისეთი ვინმე შევჭამო, ჩემი სიცოცხლე ჯობდეს იმის სიცოცხლესო? შენ რომ ხარ, იმისთანა კაცის გახარებისთვის არ ღირდეს, იქნება, მე რომ ვარ, იმისთანა კაცის სიკვდილი, ბონია, თუ გიფიქრია ამაზე?!”
ჰოდა, ბატონო ალასანიავ, ნათელაშვილო და კუკავავ! ბიძინა ივანიშვილი რომ არის, იმისთანა კაცის გაგდება არ ღირდეს იქნება, თქვენ რომ ხართ, იმისთანა კაცების მოსასვლელად ხელისუფლებაში, თუ გიფიქრიათ ამაზე?
პრინციპში, სავარაუდოდ, ყველას გვახსოვს, რასაც უპასუხებს მეწისქვილე ბონია დათა თუთაშხიას და საკუთარ სიხარბეს თავის უბედურ ცოლსა და გასამზითვებელ ქალიშვილებს მიაწერს…
უნდა ვიფიქროთ, რომ ეს ქართული პოლიტიკის “ბონიებიც” სწორედ ასეთ პასუხს გაგვცემენ და “უბედური ცოლისა და გასამზითვებელი ქალიშვილების” როლში ჩვენ _ ქართველ ხალხს გამოგვიყვანენ…
მაგრამ “არა, ბონია! შენთვის გინდა ის ფული შენ! არაფერ შუაში არიან შენი უბედური ცოლი და გასამზითვებელი ქალიშვილები მანდ! ასეა ეს!”
მაშ, რატომ ვაკრიტიკებ ხოლმე, თან საკმაოდ ხშირად და ზოგჯერ საკმაოდ უხეშადაც დღევანდელ ხელისუფლებას და პირადად ბიძინა ივანიშვილს?
მე ჟურნალისტი ვარ და მაქვს არა მხოლოდ უფლება, არამედ მოვალეობაც კი, რომ მივუთითო მთავრობის, ხელისუფლების ნაკლოვანებებზე. ვეცადო, რომ მათ ეს ნაკლოვანებები გამოასწორონ. ჩვენ _ მედია და ხალხი, ვალდებულნიც ვართ, ვაკონტოროლოთ ხელისუფლება და ვიყოლიოთ ის წნეხის ქვეშ!
მაგრამ ნამდვილად არ მაქვს განზრახვა, დღესვე გადავაყენო ღარიბაშვილი და მის ადგილზე მე ვცადო დაჯდომა! ზუსტად ვიცი, არ გამაჩნია არც ფიზიკური, არც სულიერი და, რაც მთავარია, არც ფინანსური რესურსი საიმისოდ, რომ ხელისუფლების ნებისმიერი გზით ხელში ჩასაგდებად მომართულ “ნაციონალურ” ბოროტების მანქანას გავუმკლავდე!
მაგრამ, როდესაც შენ, როგორც პოლიტიკოსი, ებრძვი ივანიშვილს, რაღაცით მასზე მეტი თუ არა, ოდნავ მიახლოებული მაინც უნდა იყო მასთან. მაშ, რატომ “იხსნით ვენებს” და რატომ იჭაჭებით, ბატონებო, _ “დღესვე და დაუყოვნებლივ გადადგეს არსებული მთავრობაო”?
რით აპირებთ, წინააღმდეგობა გაუწიოთ “ნაციონალების” ბრწყინვალედ ორგანიზებულ პარტიულ აქტივს, მათ კონტროლს დაქვემდებარებულ მედიასივრცეს და იმ თითქმის განუსაზღვრელ ფინანსურ მხარდაჭერას, რომელსაც ისინი დღემდე ინარჩუნებენ?
სულ სხვა საქმეა, რომ მართლაც შეიძლება ვიფიქროთ, _ ივანიშვილი და კომპანია სპეციალურად, მიზანმიმართულად და უნამუსოდ ქმნიან სიტუაციას, რომ “ოცნების” წასვლა ავტომატურად “ნაცების” მოსვლას ნიშნავდეს!
კი, ბატონო, ვიბრძოლოთ იმისათვის, რომ ეს სიტუაცია რამენაირად შევცვალოთ და ბატონი მილიარდერი ვაიძულოთ, იფიქროს რეალურად ქვეყანაზე და არა საკუთარ თავსა და მისი გუნდის ხელისუფლებაში მყარად ყოფნაზე “ნაციონალ-საფრთხობელების” მეთოდის გამოყენებით!
მაგრამ ამას სულ სხვა, გააზრებული ბრძოლა სჭრდება და არა ღარიბაშვილისა და მისი მთავრობის დღესვე გადადგომის სრულიად გაუაზრებელი და უპასუხისმგებლო მოთხოვნა!
დღევანდელ სიტუაციაში ეს იგივეა, რომ ვინმემ პირდაპირ მიშასა და “ნაციონალების” დაბრუნება მოითხოვოს ხელისუფლებაში.
ასეა თუ ისე, ჩამოთვლილი “ლიდერების” ფონზე, ივანიშვილი, სამწუხაროდ, მართლაც ჩემბერლენად გამოიყურება და ბიძინას მისამართით გაკეთებული მათი განცხადებები ხშირად მოგვაგონებს ისევ და ისევ გურულების კიდევ ერთ ძველ ანეკდოტს, ყანაში მომუშავე დაღლილი ორი მეზობელი რომ ბილ კლინტონზე იწყებს საუბარს.
მართლაც, თავისუფლად შეგვიძლია წარმოვიდგინოთ, როგორ გატეხავენ შუაზე უფილტრო პაპიროს “ასტრას” კუკავა და ნათელაშვილი, მოუკიდებენ, გააბოლებენ და იწყებენ საუბარს:
“რაიო, რას ჩივა იგი მათხოვარი ივანიშვილი?…”
ბაკურ სვანიძე
