«ნაციონალური მოძრაობა» და მისი ქვემდებარე მოიერიშე საზოგადოებრივი ორგანიზაციები საპატრიარქოს, პატრიარქს, მართლმადიდებელ ეკლესიას ჯიქურ, დაუფარავად უტევდნენ. მათი იერიშები ორგანიზებულ ხასიათს ატარებდა. აშკარა იყო, რომ ეკლესიაზე, ეროვნულ ტრადიციებზე შეტევა წინასწარ გაწერილი სცენარის მიხედვით ხორციელდებოდა და სხვადასხვა რგოლის დესტრუქციულ საქმიანობას ერთიანი «გონებრივი ცენტრი» უწევდა კოორდინაციას. საქმე იქამდეც კი მივიდა, რომ წმინდა სინოდის სხდომებს რევიზორის თუ ცენზორის სახით კონსტიტუციური უსაფრთხოების დეპარტამენტის უფროსი სოსო თოფურიძე ესწრებოდა ხოლმე, პატრიარქს კი ხან უშიშროების საბჭოს მდივანი ბოკერია მიუვარდებოდა საპატრიარქოში, ხანაც დედაქალაქის მერი უგულავა სამების ტაძარში. დაუფარავი, ინტენსიური ზეწოლის პირობებშიც კი საპატრიარქომ შეძლო შეეზღუდა «ნაცმოძრაობის» დესტრუქციული საქმიანობა, ყოველ შემთხვევაში სოდომისტებისთვის ერთსქესიანი ქორწინებისა თუ შვილის აყვანის საკანონმდებლო რეგულაციების შექმნა «ნაცმოძრაობამ» ვერ გაბედა… მოგვიანებით ხელისუფლებაშიც «ქართული ოცნება» მოვიდა და ყველამ მშვიდად ამოისუნთქა _ ახალი ხელისუფლებისგან არავინ ელოდა სოდომიის წახალისებას და ერთხმად (104 ხმით) უზნეობის დაკანონებას… თუმცა ნეტარ არიან მორწმუნენი…
«17 მაისმა დაგვანახა, რომ ქართულ საზოგადოებაში ეროვნული ღირსების გრძნობამ გაიღვიძა ან, შესაძლოა, თვითგადარჩენის ინსტინქტი ამუშავდა. ჩვენი ხალხის ღირსებას, უკვე 20 წელზე მეტია, ფეხქვეშ თელავენ და ბევრ დამკვირვებელს გაუჩნდა შთაბეჭდილება, რომ ღირსების გრძნობა ჩვენს საზოგადოებაში მოკვდა. დიაგნოზი, მე მგონი, ნაადრევია, მაგრამ უნდა ნათლად გავაცნობიეროთ, რომ ჩვენ შევეჯახეთ არა ერთ მუჭა გეებსა და მათ თანამგრძნობ ქართველ «ევროპელებს», არამედ მძლავრ საერთაშორისო ძალას, რომლის უკანაც შეერთებული შტატები _ საქართველოს ფაქტობრივი პატრონი, და მთელი ევროპა დგანან. ძალიან არათანაბარი ძალებია…
ხომ ნახეთ აშშ-ის სახელმწიფო დეპარტამენტის, ევროპარლამენტის, ევროსაბჭოს, თითქმის მთელი დიპლომატიური კორპუსის რეაქცია. ამიტომაც ვამბობ, რომ პედერასტიის გავრცელების საწინააღმდეგოდ მოქმედება არაა მარტივი საქმე, მით უფრო, როდესაც ეს ამერიკაზე დამოკიდებულ სახელმწიფოებს შეეხება. საჭიროა საზოგადოების მაქსიმალური კონსოლიდაცია. არ ვიცი, ჩვენს საზოგადოებას შესწევს თუ არა მსგავსი კონსოლიდაციის უნარი, მაგრამ მხოლოდ ასეა შესაძლებელი აიძულო ხელისუფლება, დაიცვას ერი გახრწნისგან».
ზემოთ მოყვანილი ციტატა ამონარიდია პოლიტიკოს ალექსანდრე ჭაჭიას მიერ შარშან «საქართველო და მსოფლიოსთვის» მიცემული ინტერვიუდან. ამ ინტერვიუდან ათიოდე თვეში ანტიდისკრიმინაციული კანონის ფორსირებულად, პატრიარქის ნების წინააღმდეგ მიღებამ დაგვარწმუნა ამერიკაზე საქართველოსავით დამოკიდებულ სახელმწიფოში პედერასტიის წინააღმდეგ ბრძოლა გაცილებით მეტ ძალისხმევას მოითხოვს. ასევე ცხადი გახდა, რომ ქართულმა საზოგადოებამ ვერ მოახერხა საკმარისად კონსოლიდაცია იმისათვის, რომ აეძულებინა ხელისუფლება, დაეცვა ერი გახრწნისაგან.
ეს არც არის გასაკვირი, რადგანაც ამ ერთი მუჭა ქართველი გეებისა და მათი «ლობისტი» პოლიტიკოსების უკან, როგორც დავრწმუნდით, დგას მძლავრი საერთაშორისო ძალა აშშ-ის მეთაურობით. სწორედ ამ ძალის უშუალო მითითებით თუ აიხსნება საქართველოს პარლამენტის თავმჯდომარის _ დავით უსუფაშვილის განცხადება, რომელიც მან მოლდოვაში გააკეთა:
«რუსეთი თუ ევროპა? ამ არჩევანს აკეთებს დღეს პარლამენტი _ ანტიდისკრიმინაციული კანონის მიღება–არმიღებაზეა დამოკიდებული, საქართველო ევროპისკენ მიდის თუ რუსეთისკენ»…
თითქოს ცალსახად ცხადია, რომ სოდომიისადმი დამოკიდებულება ზნეობის საკითხია და არა გეოგრაფიის, მაგრამ _ არა, უსუფაშვილი თავის განცხადებაში სწორედ გეოგრაფიას უსვამს ხაზს. ის მიანიშნებს ვლადიმერ პუტინზე, რომელმაც რუსეთში გეიპროპაგანდა აკრძალა. უსუფაშვილი აპრიორი თვლის, რომ სოდომისადმი პუტინის მიდგომა, ანუ უზნეობის პროპაგანდის აკრძალვა ევროპის წინააღმდეგ სვლაა, არადა, ეს სიცრუეა…
რუსეთში გეიპროპაგანდის აკრძალვის ფონზე დასავლეთში საოცარი რამ ხდება _ ბოლოდროინდელი გამოკითხვებით, კიევის კრიზისის შემდეგაც, ანუ რუსეთზე მასიური პროპაგანდისტული შეტევის ფონზეც კი ვლადიმერ პუტინმა რეიტინგით ბარაკ ობამა შორს ჩამოიტოვა.
ბატონი უსუფაშვილი კი გვიმტკიცებს, რომ სწორედ სოდომიის დაკანონებაა ცივილიზებულობის, ევროპულობის მთავარი ნიშანი, მაგრამ გამოკითხვებმა აჩვენა, რომ ევროპის უბრალო მოსახლეობა, რიგითი ევროპელების უმრავლესობა, მათივე ხელისუფლებებისგან განსხვავებით, აშკარა სიმპატიას გამოხატავენ ვლადიმერ პუტინის მიმართ და ამართლებენ მის ქმედებებს, როგორც პასუხს აშშ–ევროკავშირის შეტევაზე ჯანსაღი აზრისა და ქრისტიანული მორალის წინააღმდეგ. უფრო მეტიც _ დასავლეთის ნეოკონსერვატორი პოლიტიკოსები სულ უფრო ხშირად საუბრობენ უკრაინაში მიმდინარე პროცესებზე, როგორც დაპირისპირებაზე ნეოლიბერალიზმსა და ნეოკონსერვატიზმს, გნებავთ, უზნეობასა და ზნეობას შორის და ამით ერთიან პოლიტიკურ ჭრილში განიხილავენ მიმდინარე პროცესებს, როგორც ომს უღმერთობასა და რწმენას შორის, და ამ უკანასკნელის ლიდერად რუსეთსა და მის პრეზიდენტს მოიაზრებენ.
ევროპის უბრალო მოსახლეობა, რიგითი ევროპელების უმრავლესობა ნათლად ხედავენ, რომ დღეს, სოდომიზაციის პარპაგანდისტი აშშ–ევროპის ხელისუფლებების ფონზე, რუსეთის ხელისუფლება ერთადერთია, რომელმაც საკანონმდებლო დონეზე აკრძალა სოდომიის პროპაგანდა; შესაბამისად, გეიპარადებისა და ერთსქესიანი ქორწინებების დაკანონების პერსპექტივა ჩანასახშივე მოსპო.
არადა, იმავე შეერთებულ შტატებში მშვენივრად ესმით უზნეობის, სოდომიის კულტივაციის დამღუპველი რაობა. შეერთებულ შტატებში ჯერ კიდევ გასული საუკუნის 50-ანებში სენატორ მაკარტის კომისია დასკვნაში წერდა: «მამათმავლები, რაც კი შესაძლებლობები გააჩნიათ, ერთმანეთს მაღალი საფეხურებისკენ ექაჩებიან. თუ რომელიმე მათგანი რომელიმე დაწესებულებაში მოიკიდებს ფეხს, სულ მალე იქ სხვა მისნაირებიც გამოჩნდებიან, დროთა განმავლობაში კი მთელი ძალაუფლება მათ ხელში აღმოჩნდება. ბუნებრივია, რომ ისინი კორუმპირებულები და არაპატრიოტები არიან»…
ეშმაკმა უწყის ასეთი რა მეტამორფოზი განიცადა საღმა აზრმა და რატომ დაკნინდა მორალის აღქმა ასე ძლიერად აშშ-ში, მაგრამ ფაქტია, დღეს სახეზე გვაქვს აშშ-ის ყოფილი სახელმწიფო მდივნის, ჰილარი კლინტონის, ოფიციალური განცხადება, რომ აშშ-ის საგარეო პოლიტიკის პრიორიტეტი მთელ მსოფლიოში ლგბტ-პედერასტების უფლებების დაცვაა, ხოლო პრეზიდენტი ობამა არც მალავს, რომ აშშ-ის ფინანსური დახმარება პირდაპირ იქნება დამოკიდებული ამა თუ იმ ქვეყანაში სოდომისტების უფლებების დაცვის დონეზე. ობამასავე მეცადინეობით პენტაგონის (იმავე ნატოს) არმიაში ლგბტ პირთა მსახურების უფლება ზარ–ზეიმით დააკანონეს, ევროპის რიგ ქვეყნებში ასევე სახეზეა სოდომისტების პარპაში, რომელიც ცხადყოფს, რომ თანამედროვე გაგებით «დასავლური ცივილიზაცია» ქრონიკულად დაავადდა სოდომიის დამღუპველი სენით და დანარჩენი სამყარო დააყენა ხისტი არჩევანის წინაშე _ ზნეობა და ტრადიციული მორალი თუ სოდომია და ცოდვა?
დღეს ბევრს საუბრობენ ასევე უკრაინაზე, იმაზე, თითქოს სახეზე გვაქვს უკრაინელი ხალხის ევროპული არჩევანი… არადა, ვინ ახმოვანებს ამ «ევროპულ არჩევანს» უკრაინელების სახელით?
ვინ და არსენი იაცენიუკი _ იუდეველი პრემიერმინისტრი; ალექსანდრე ტურჩინოვი _ რადას ბაპტისტი სპიკერი, და პრეზიდენტის მოვალეობის შემსრულებელი; შინაგან საქმეთა მინისტრი, მამათმავლობაში შემჩნეული სომეხი არსენ ავაკოვი; დიმიტრი იაროში _ ე.წ. პრავი სექტორის ლიდერი, ბანდერელი ფაშისტი ტერორისტი; სომხის კნეინა იულია ტიმოშჩენკო; საპრეზიდენტო წინასაარჩევნო კომპანიის ლიდერი პოროშენკოც კი ვაიცმანია, დედის გვარზეა უბრალოდ, უფრო სწორად, მამამისი გადავიდა დაქორწინების შემდეგ მეუღლის გვარზე… (როგორც ხედავთ, მაკარტის რომ დავესესხოთ, _ უკრაინაშიც მაგრად «უქაჩიათ» ერთმანეთი…) ქსენოფობიაში ნუ ჩამითვლით მავანთა ეთნიკური წარმომავლობის ხაზგასმას, ეს იმისთვის დამჭირდა, რომ მიმენიშნებინა _ ევრომაიდნის ლიდერები ძირითადად არაუკრაინელები, არამართლმადიდებლები არიან და ამდენად, მათ ნაკლებად სტკივათ უკრაინა, დიდი ალბათობით, ამიტომაც აქციეს მათ ასე ადვილად უკრაინა გარე გეოპოლიტიკური ინტერესების პოლიგონად მას შემდეგ, რაც აშშ–ევროპისგან მხარდაჭერილი «ფერადი» გადატრიალების გზით მოვიდნენ ხელისუფლებაში…
კიევის მოვლენების პარალელურად ევროპამ საქართველოსთვისაც მოიცალა და შტეფან ფულე აფრინა პატრიარქთან შესახვედრად. მან მის უწმინდესობასთან ნიანგის ცრემლები ღვარა _ რის გეიპარადები და რომელი ერთსქესიანი ქორწინებები, საქართველოს მიმართ ეგეთები არც კი გაგვიფიქრებიაო, მაგრამ ფულეს წასვლა იყო და დასავლეთის ფულებით გამძღარმა, პარლამენტში მოკალათებულმა ხლისტებმა ვნების კვირაში ფორსირებულად აგვიმუშავეს ე. წ. ანტიდისკრიმინაციული კანონი, რომელიც, საპატრიარქოს პროტესტის მიუხედავად ჯერ წითელ პარასკევს მიიღეს მეორე მოსმენით და ბოლოს 2 მაისს აღარც პატრიარქის შეისმინეს და მესამე მოსმენით ერთხმად (114 ხმით) ჭეშმარიტად ჩრდილოეთკორეული ერთსულოვნებით საბოლოოდ დაამტკიცეს ეს საქართველოს ამომგდები კანონი!!!
მიიღეს და თანაც დაგვცინიან: პრემიერმა ღარიბაშვილმა _ ჩვენი პატრიარქი ბრძენია, დიდ პატივს ვცემ, მაგრამ ჩვენ მაინც მივიღებთ ამ კანონსო. ვერაფერს იტყვი, მართლაც დიდი «პატივისცემა» მოჩანს; რესპუბლიკელების უფროსმა ხლისტმა, ლევან ბერძენიშვილმა, საერთოდ გაუნათლებლები გვიწოდა, ვინც ამ კანონის წინააღმდეგი ვართ. ამ კანონს, პირველ რიგში, უწმინდესი ეწინააღმდეგება და მინდა, ვკითხო ბ–ნ ბერძენიშვილს _ პატრიარქი გაუნათლებელია?
პარლამენტის თავმჯდომარემ უსუფაშვილმა ჯერ ნოტაცია წაგვიკითხა, რომ თურმე სწორედ მართლმადიდებლური საქციელია ამ კანონის მიღება და მერე _ ვინც მას ეწინააღმდეგება, რუსეთში დამრჩენია და ვინც მომხრეა, ის ევროპაში მიდისო…
რაც მთავარია, ისეთი ერთსულოვნება გამოიჩინეს «ნაცებმა» და «ქოცებმა» ამ კანონის მიღების დროს, რომ კოაბიტაცია კი არა, შეფიცულობა მიმიქარავს _ არავინ აღმოჩნდა პარლამენტში _ 114 იუდას შორის ერთიც ისეთი, რომ წინააღმდეგ მიეცა ხმა!
ამ კანონის მიღებით დამთავრდა ის მითები, რომ ბიძინა ივანიშვილი დღეს არა, ხვალ გაემიჯნება რესპუბლიკელ ხლისტებს და ა.შ. დღეიდან საზოგადოება «ნაცებსა» და «ქოცებს» ამერიკული სისტემის ორ შემადგენელად განიხილავს, ბევრს კი სამართლიანად უჩნდება კითხვა: ბიძინა ივანიშვილი რესპუბლიკური პარტიის ფარული წევრი ხომ არ არის?
რაც შეეხება უსუფაშვილის მტკიცებას, რომ ანტიდისკრიმინაციული კანონის მიღება-არმიღება რუსეთსა და ევროპას შორის არჩევანი იყო… სოდომიისადმი დამოკიდებულება არა გეოგრაფიული, ანუ რუსეთ-ევროპას შორის, არამედ ზნეობრივი არჩევანია. სწორ ნაწლავში უცხო სხეულის შეტენვას გეოგრაფიასთან საერთო არაფერი აქვს _ ეს მორალის, ესთეტიკისა და ჰიგიენის საკითხია, ბატონო სპიკერო.
ჩვენმა ხელისუფლებამ ამერიკელების მითითებით ერთხმად (ასთოთხმეტი ნულის წინააღმდეგ) აირჩია ევროპა – ეს მისი მორალური არჩევანი და ზნეობრივი სახეა!
ეს 114 «ოცნებელი» დეპუტატის ზნეობრივი არჩევანია და აღარ გვინდა ფარისევლობა _ გეოგრაფია აქ არაფერ შუაშია…
როდესაც საქართველოში ანტიდისკრიმინაციულ კანონს იღებდნენ, სამღვდელოებამ ამ პროცესს ცოდვის დაკანონება უწოდა… კანონი მაინც მიიღეს და, თუ ვინმეს ჰგონია, რომ ცოდვის დაკანონების პროცესი შეჩერდა, ცდება. ეს კანონი პირველი მერცხალია. შორს არ არის დღე, როდესაც ერთსქესიანი ოჯახები და მათზე ბავშვების გაშვილება საქართველოშიც «ნებისმიერ ფასად» დაკანონდება. ეს შეუქცევადი პროცესია, ამის დასტურად საფრანგეთის მაგალითიც კმარა…
თუმცა რაღა საფრანგეთი, ევროვიზიის წლევანდელი გამარჯვებული ავსტრიელი წვერებიანი ტრანსვესტიტი კონჩიტა ვურსტი გახდა. ცნობისათვის: მას საქართველოდან ყველაზე მეტი _ 10 ქულა ერგო. კონკურსის ტრანსვესტიტი მონაწილის საქართველოდან ყველაზე მაღალი 10 ქულიანი შეფასება ადგილობრივმა ლიბერალებმა ევროპულობის დასტურად მიიჩნიეს… მომხდარის გამო წუხილი არც საპატრიარქოს გამოუთქვამს. ერთადერთი, ვინც შეფასება მისცა მომხდარს, რუსული მართლმადიდებელი ეკლესიაა, რომელმაც მიკიბვ-მოკიბვის გარეშე დაგმო მომხდარი, როგორც ცოდვის ლეგიტიმაციის, გარყვნილების ცხოვრების წესად დანერგვის მცდელობა.
ზოგი ჭირი მარგებელიაო, ნათქვამია. «ნებისმიერ ფასად» ანტიდისკრიმინაციული კანონის მიღებამ, ცოდვის დაკანონების ფერხულში აქტიურმა მონაწილეობამ საზოგადოება საბოლოოდ დაარწმუნა, რომ მოქმედი ხელისუფლება ქართველი ხალხის მცდარი არჩევანია და, სანამ ხელისუფლებაში არ მოვიყვანთ ადამიანებს, რომელთაც არ დასჭირდებათ იძულება ერის გახრწნისაგან დასაცავად, ამ შეცდომას არაფერი ეშველება…
გიორგი გაჩეჩილაძე
