მიმდინარე დაპატიმრებების პარალელურად, თავდაცვის ექსმინისტრისა და ყოფილი გენერალური პროკურორის, ირაკლი ოქრუაშვილის, საქართველოში დაბრუნებაზე «ნაცმოძრაობას» ელდა ეცა. მსჯავრდებული, რომელიც უკვე შეფასდა ოქროს მოწმედ, სააკაშვილსა და მის გარემოცვას პოლიტიკურ აპოკალიფსს ჰპირდება. რას შეჰმატებს გამოძიებას ირაკლი ოქრუაშვილის ჩვენებები და შესაძლებელია თუ არა, რომ მისი დაკითხვის შემდეგ პასუხისმგებლობის საკითხი წინა ხელისუფლების უმაღლეს ეშელონებს შეეხოს, ამ და სხვა მნიშვნელოვან თემებზე «საქართველო და მსოფლიოს» ესაუბრება «ქართული პარტიის» წევრი თეო ტლაშაძე.
_ ქალბატონო თეო, ირაკლი ოქრუაშვილის ჩამოსვლამ მიმდინარე საგამოძიებო პროცესის მიმართ საზოგადოების ინტერესი ერთი–ორად გაზარდა. მას უკვე შეარქვეს «ოქროს მოწმე». რამდენად ამართლებს დღეს იგი რეალურად ამ «სტატუსს»?
_ ეს საკითხი არაერთხელ დაისვა ირაკლი ოქრუაშვილის საქართველოში ჩამოსვლის შემდეგ და მინდა გითხრათ, რომ ეს, ასე ვთქვათ, ახლადშერქმეული სტატუსი მთლად ბოლომდე სწორი არ არის. ირაკლი ნამდვილად არ აპირებს იმ თემებზე საუბარს, რომლებიც მას არ ეკითხება და რაზეც ოფიციალური გამოძიება კითხვებს არ დაუსვამს. რაც შეეხება პირად საქმეებს, ამაზე ის განმარტებას გააკეთებს და საზოგადოება კიდევ ერთხელ დარწმუნდება, თუ რამხელა გავლენა ჰქონდა მიხეილ სააკაშვილის დემაგოგიურ სატელევიზიო გამოსვლებს.
_ ოქრუაშვილმა 20 ნოემბერს აეროპორტშივე განაცხადა, ცხოვრებაში ორი მიზანი მქონდა, სახლში დაბრუნება და მიშას მოშორებაო. სახლში ჯერჯერობით ვერა, მაგრამ სამშობლოში დაბრუნდა. მიშას მოშორებას შეძლებს ბოლომდე, როგორც ფიქრობთ?
_ სააკაშვილი ნაწილობრივ უკვე გასტუმრებულია. რაც შეეხება მის სრულ გასტუმრებას და გაძევებას პოლიტიკური ასპარეზიდან, ვფიქრობ, ეს მხოლოდ დროის საკითხია. დარწმუნებული ვარ, ძალიან მალე მას ქართველი ხალხი მიუჩენს კუთვნილ ადგილს და გაუშვებს იქ, სადაც რეალურად დიდი ხნის წინ უნდა ყოფილიყო, _ პოლიტიკურ მოუსავლეთში.
_ ცნობილია, რომ ექსმინისტრის სასამართლო პროცესებს სააკაშვილის ძმა, დავით სააკაშვილი, მუდმივად ესწრება. რა კავშირი აქვს მას ოქრუაშვილთან?
_ ერთ ფაქტს გეტყვით და შეიძლება გაგიკვირდეთ, 2007 წელს ერთ-ერთ სუფრაზე საკუთარი ყურით მაქვს მოსმენილი, რომ დავით სააკაშვილმა პირდაპირ უთხრა ირაკლი ოქრუაშვილს, შენი თავი მირჩევნია მიხეილ სააკაშვილსო. არ ვიცი, ეს რამდენად გულწრფელი სიტყვები იყო, მაგრამ ფაქტია, ის დღეს დადის სასამართლო პროცესებზე და, ალბათ, ამით გამოხატავს თავის სოლიდარობას. მე მგონი, ამაში გასაკვირი არც არაფერია, არის საქართველოში ოჯახები, რომლის წევრებსაც აქვთ განსხვავებული პოლიტიკური მოსაზრებები. მაგალითად, მიხეილ მაჭავარიანის ძმა _ ვანო მაჭავარიანი «ქართული ოცნების» აქტიური მხარდამჭერია და მე ვიცი, რომ მას ჰქონდა შეთავაზება სერიოზულ თანამდებობაზეც. როგორც ჩანს, დავით სააკაშვილის შემთხვევაშიც ანალოგიურადაა, მისთვის მიუღებელია «ნაციონალური მოძრაობა».
_ დავუბრუნდეთ სასამართლოს თემას, ოქრუაშვილის მხრიდან გამოძიებისთვის ინფორმაციების სრულად მიწოდების შემდეგ, რამდენად არსებობს ალბათობა, რომ პასუხისმგებლობის საკითხი მიხეილ სააკაშვილსაც შეეხოს?
_ ვიდრე ირაკლი ოქრუაშვილი საქართველოში არ იმყოფებოდა, უამრავი მძიმე დანაშაული იყო ჩადენილი საქართველოს პრეზიდენტის მხრიდან და ვფიქრობ, ამ დანაშაულებებს ოქრუაშვილის დამოწმება ნამდვილად არ სჭირდება. სამხილები და ფაქტები იმდენია, სამართლებრივი პროცესის შეჩერება, რომელიც ახლა მიმდინარეობს, უბრალოდ, შეუძლებელია. აქედან გამომდინარე, რა თქმა უნდა, არსებობს ალბათობა, არსებობს შანსი, რომ სამართლის ხელი მისწვდეს ყველას, ვისაც კი რამე კავშირი ჰქონდა დანაშაულთან, მათ შორის, რასაკვირველია, ქვეყნის პირველ პირსაც.
_ კონკრეტულად რა ფაქტები გაქვთ მხედველობაში?
_ მაგალითად, 2007 წლის 7 ნოემბერი, 2008 წლის აგვისტოს ომი, რომელსაც ვერ გავექცევით… თუ კი რამეზე შეიძლება საერთოდ პრეზიდენტის პასუხისმგებლობის საკითხი დადგეს, უწინარესად, სწორედ ეს უნდა იყოს. ასევე 2011 წლის 26 მაისის ტრაგედია და ა. შ. ამის გარდა, ჩვენ ნანახი და მოსმენილი გვაქვს, ფაქტობრივად, აღიარებითი ჩვენება პირველი პირისა, როცა მან განაცხადა, რომ პირადად გასცა სვანეთში აფრასიძეების ოჯახის დაბომბვის ბრძანება. ყველა ამ ფაქტის საფუძველზე, ვფიქრობ, პროკურატურას შეუძლია, დაიწყოს გამოძიება და პროცესის კვალდაკვალ დადგეს კონკრეტული პიროვნებების პასუხისმგებლობის საკითხი.
მივესალმები და დიდი გულისყურით ვაკვირდები ყოფილი პრემიერ-მინისტრის, ზურაბ ჟვანიას გარდაცვალების საქმის გამოძიებასაც. მიმაჩნია, რომ ეს არის მთელი ერის ღირსების საკითხი.
_ 2007 წელს ოქრუაშვილმა «ღია ეთერში» განაცხადა, სააკაშვილი პირადად იძლეოდა ბადრი პატარკაციშვილის ფიზიკური ლიკვიდაციის ბრძანებასო. შემდეგ მან ეს ყველაფერი უარყო. თქვენი აზრით, წამოწევს გამოძიება ხელახლა ამ საკითხს?
_ არ მინდა, გამოძიებას გავუსწრო, ყველაფერს დრო გვიჩვენებს. ფაქტი კი ისაა, რომ ახალი ხელისუფლება დაინტერესებულია სწორედ ამ ბურუსით მოცული საქმეების გახსნით და მე ამაში კარგის გარდა ვერაფერს ვხედავ. თუკი პროკურატურა პატარკაციშვილის გარდაცვალებაზეც ხელახლა დაიწყებს ძიებას, არ გამოვრიცხავ, ირაკლი ოქრუაშვილმა იგივე გაიმეოროს, რაც 2007 წელს განაცხადა…
_ ერთია გამოძიება, მაგრამ რამდენად ენდობით დღევანდელ სასამართლოს? ხელისუფლების შეცვლის მიუხედავად, მოსამართლეებად და პროკურორებად ისევ სააკაშვილისდროინდელი კადრებია. ესეც რომ არ იყოს, უზენაესი სასამართლოს თავმჯდომარე ისევ კოტე კუბლაშვილია.
_ ნამდვილად ვერ ვიტყვი, რომ დღეს სასამართლო ასი პროცენტით თავისუფალია «ნაციონალური მოძრაობის» წნეხისგან, მაგრამ თვითონ მოსამართლეები ცდილობენ, საკუთარ თავს გაუკეთონ რეაბილიტაცია. ამას შეიძლება თვითგადარჩენის ინსტინქტიც დავარქვათ. შანსი, რომ მათ გამოისყიდონ წინა ხელისუფლების დროს ჩადენილი ცოდვები, სწორედ დღეს მიმდინარე პროცესებზე ეძლევათ (ვისაც სისხლის სამართლის დანაშაული არ აქვს ჩადენილი, რასაკვირველია). ამიტომ ახლა ეს ადამიანები უნდა ებრძოლონ იმ ბინძურ გამოცდილებას, როცა ურეკავდნენ და ეუბნებოდნენ, ვისთვის რა განაჩენი გამოეტანათ. ასე იყო ირაკლი ოქრუაშვილის, მიხეილ ქარელისა და კიდევ ძალიან ბევრი ჩემი მეგობრის შემთხვევაში.
_ შეერთებული შტატები წინა ხელისუფლების მაღალჩინოსნების დაკავებას პოლიტიკურ დევნად აფასებს. რიჩარდ ნორლანდიდან დაწყებული, ჰილარი კლინტონით დამთავრებული, ყველა ამაზე საუბრობს. როგორ ფიქრობთ, რითაა ეს განპირობებული?
_ ვფიქრობ, ჩვენ მიმდინარე პროცესებში მეტი სიცხადე უნდა შევიტანოთ დასავლეთისთვის, თუმცა ვერც იმას ვიტყვი, რომ პროკურატურას გამჭვირვალობა აკლია. რაც ახლა აქ ხდება, ამაში უკანონო და არასამართლებრივი არაფერია. ასეთი რამ ევროპაშიც, გნებავთ, ამერიკაშიც ჩვეულებრივი ამბავია. გავიხსენოთ ამასწინანდელი შემთხვევები, იტალიის პრემიერი იყო სასამართლო პროცესზე და მიუსაჯეს კიდეც. საფრანგეთის ყოფილი პრეზიდენტიც დაიბარეს დაკითხვაზე. დემოკრატიულ საზოგადოებაში ეს ნორმალურია, საქართველოში რატომ უნდა იწვევდეს ეს გაკვირვებას, უბრალოდ, არ მესმის. მითუმეტეს, აქ არ არის საუბარი თეთრი ძაფით ნაკერ, რაღაც შეთითხნილ ბრალდებებზე, საქართველოს ხელისუფლებას ღიად აქვს დანაშაულები ჩადენილი და ამის კადრები არსებობს. კიდევ ერთხელ ვიმეორებ, ვისაც 26 მაისი, 7 ნოემბერი ნანახი აქვს, ასეთი განცხადების გაკეთება, ცოტა არ იყოს, დამამცირებელია ჩვენთვის…
_ სწორედ 26 მაისის შემდეგ განაცხადა ჯონ ბასმა, ოპოზიციამ ძალას გადაამეტა და ხელისუფლების ქმედება ადეკვატური იყოო.
_ ბატონი ბასის განცხადება, რბილად რომ ვთქვათ, ზედმეტად ლოიალური იყო მმართველი ძალის მიმართ და ჩვენ მუდმივად ვაპროტესტებდით ასეთ შერჩევით მიდგომებს ამა თუ იმ პოლიტიკური სუბიექტებისადმი. ამიტომაც არ მიიღო ქართველმა ხალხმა იმავე დასავლეთის მოსაზრებები და არ მისცა ხმა «ნაციონალურ მოძრაობას», იმის მიუხედავად, რომ მათი ზოგიერთი წარმომადგენელი თავგადაკლული უჭერდა მხარს სააკაშვილს. საზოგადოებას თვითონ გამოაქვს დასკვნები, ვინაა ჩვენთვის მტერი, ვინ _ მოყვარე და ვინ უბრალოდ ცბიერ, შეფარულ შეფასებებს აკეთებს ჩვენს ტრაგედიაზე. ასე რომ, ყველამ უნდა გაითვალისწინოს ხალხის ინტერესები; ჩვენ არ ვართ ერთი ან ორსაუკუნოვანი ერი, ძალიან დიდი ხნის ისტორია გვაქვს. ამდენად, ბრძოლაში გამოწრთობილებმა ვიცით თეთრის გარჩევა შავისგან. ყველას ვურჩევ, უფრო მეტი პატივისცემა გამოიჩინოს ქართველი ხალხის მიმართ და არა მხოლოდ კონკრეტული პერსონებისადმი.
ჯაბა ჟვანია
