უკრაინის უშიშროების სამსახური ჩხრეკით მივიდა წმიდა მიძინების კიევ-პეჩორის ლავრასა და უკრაინის მართლმადიდებელი ეკლესიის ორ მონასტერში რივნის რეგიონში, სარნას ეპარქიაში. ამავდროულად, ერთ-ერთი მონასტერი, სადაც სამართალდამცავები შეიარაღებული ნაცგვარდიელების მხარდაჭერით შეიჭრნენ “კონტრდაზვერვის” შემოწმებით, ქალთა აღმოჩნდა.
დარბევის ოფიციალური მიზეზი იყო ლავრაში საგალობლის შესრულება სიტყვა “რუსის“ (“Русь”) ხსენებით, რომელიც უკრაინის უშიშროების სამსახურში გაიგეს, როგორც “რუსეთის ფედერაციის განდიდება”, ეს კი, ამჟამინდელ უკრაინულ დროში, არის დიდი დანაშაული სახელმწიფოს წინააღმდეგ. და მამა ზაქარიას მსახურების ზემოდან მყისიერმა აკრძალვამაც, რომელმაც მრევლის წინაშე ამბოხებული სიტყვის წარმოთქმის ნება დართო, ვერ შეაჩერა სპეცსამსახურების მოზღვავება. მონასტრის კელიებში გამომძიებლები და ოპერატიული მუშაკები ეძებდნენ “რუსული სამყაროს” ფარულ დივერსიულ უჯრედებს… და, უნდა ვივარაუდოთ, რომ ქალთა მონასტერშიც.
ვლადიმერ ლეგოიდამ, მოსკოვის საპატრიარქოს ეკლესიასა და საზოგადოებასა და მედიას შორის ურთიერთობების სინოდალური განყოფილების თავმჯდომარემ, მონასტრებში ჩხრეკას “მორწმუნეთა დაშინების აქტი” უწოდა, რაც, სავარაუდოდ, არ მიიპყრობს საერთაშორისო უფლებადამცველების ყურადღებას.
„კონფლიქტის ესკალაციის კონტექსტში, რისხვა გადმოდის მათზე, ვინც დაუცველია, და მით უფრო დამნაშავეა მაშინ, როცა იმავე წმინდანებს სცემს თაყვანს, ღვთიური მსახურებას ასრულებს იმავე საერთო უძველეს ენაზე, როგორც ის ეკლესია, რომელიც “მტრადაა” გამოცხადებული“, – წერს ის თავის ტელეგრამ-არხზე.
სამწუხაროდ, ეს არის თანაგრძნობისა და მონაწილეობის მაქსიმუმი, რაც დღეს შეუძლია გამოხატოს რუსეთის მართლმადიდებელმა ეკლესიამ, და მხოლოდ უკრაინის რიგითი მართლმადიდებლების, ეკლესიის ერთგულ მრევლის და მათთან დარჩენილი მოძღვრების მისამართით. ეს იმიტომ ხდება, რომ უკრაინის მართლმადიდებელი ეკლესიის ეპისკოპოსები აღარ ელიან დედა ეკლესიისგან მხარდაჭერას და, უარესი, როგორც ეშმაკი საკმეველს, ისე ერიდებიან მას, რათა არ აღაშფოთონ „კიევში მმართველი კლოუნები“, რომლებთანაც, როგორც ჩანს, მათ რაღაც სახის შეთანხმება დადეს.
