Home რუბრიკები პოლიტიკა ალექსანდრე ჭაჭია: დარწმუნებული ვარ და მეტიც _ ზუსტად ვიცი, თუ რა გზებითა...

ალექსანდრე ჭაჭია: დარწმუნებული ვარ და მეტიც _ ზუსტად ვიცი, თუ რა გზებითა და რა მექანიზმებით არის შესაძლებელი აფხაზეთის პრობლემის მოგვარება

1369

გაზეთ «საქართველო და მსოფლიოში» ბატონ ალექსანდრე ჭაჭიას ინტერვიუების გამოქვეყნების შემდეგ რედაქციას დაუკავშირდა ცნობილი ჟურნალისტი თინათინ შანშიაშვილი, რომელმაც საინფორმაციო სააგენტო «თბილისის» მიერ ალექსანდრე ჭაჭიასთან 1998 წელს ჩაწერილი ინტერვიუ  მოგვაწოდა. 15 წლის წინანდელი ეს საუბარი კიდევ ერთი ნათელი სურათია იმისა, თუ რამდენად ზუსტ და უტყუარ პოლიტიკურ პროგნოზებს აკეთებდა ბატონი ალექსანდრე ჩვენი ქვეყნის პოლიტიკურ სინამდვილესთან და მომავალთან დაკავშირებით.

_ ბატონო ალექსანდრე, რუსეთის მაღალ პოლიტიკურ წრეებში საუბარია ფსოუზე საზღვრის გახსნის შესახებ. როგორ ფიქრობთ, რა მოჰყვება ყოველივე ამას?

_ ჯერ ამაზე კონკრეტული საუბარი არ არის, მაგრამ ხვალ და ზეგ აუცილებლად იქნება, ვინაიდან აბსოლუტურად უგუნურია ჩვენი ხელისუფლების პოლიტიკა,Aარც ერთი ნაბიჯი არ არის წინ გადადგმული ამ კონფლიქტის მოგვარების გზაზე და არავითარი მუშაობა არ მიმდინარეობს იმისათვის, რომ რუსეთის იმ გავლენიანმა წრეებმა, რომლებზეც თქვენ ბრძანებთ, რაღაც პოზიტიური პოზიცია დაიკავონ ამ კონფლიქტში, პოზიტიური, ჩვენი თვალსაზრისით.

_ ბერეზოვსკის ჩამოსვლასთან დაკავშირებით მინდა გკითხოთ: რაიმეს შეცვლის ბერეზოვსკი, რას მოიტანს მისი ჩამოსვლა?   

_ ბერეზოვსკი ვერაფერს გააკეთებს, ვერაფერს გადაწყვეტს. ესაა საერთო ქართული სენი და ავადმყოფობა _ გამოჩნდება ვინმე ახალი ადამიანი და ჩვენ, ყველა ვიწყებთ საუბარს იმაზე, რომ, აი, ეს კაცი გვიშველის, გადაგვიჭრის პრობლემებს და ა.შ. ჩვენს პრობლემებს კი ჩვენ გარდა ვერავინ გადაწყვეტს. ჩვენს საქმეს ჩვენ უნდა მივხედოთ!

იმ წრეებს, რომელთა წარმომადგენელიც არის ბერეზოვსკი, საკუთარი ინტერესები გააჩნიათ… შესაძლოა, რიგ შემთხვევებში ჩვენი და მისი ინტერესები დაემთხვეს ერთმანეთს, მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს, რომ ასეთ მნიშვნელოვან რეგიონულ კონფლიქტს, როგორიც ქართულ-აფხაზური კონფლიქტია, ერთი ადამიანი მოაგვარებს, როგორი მდიდარი და გავლენიანიც არ უნდა იყოს იგი. არ შეიძლება ასე ფიქრი და საუბარი. ეს არის ხალხის მოტყუება და შეცდომაში შეყვანა. ამ კონფლიქტს მოვაგვარებთ მხოლოდ ჩვენ _ ქართველები და აფხაზები.

როცა შევარდნაძე ჯერ კიდევ ახალი მოსული იყო, მისი პირველივე გამოსვლების ძირითადი გზავნილი იყო ის, თუ რაოდენ დიდი ფიგურა გახლდათ იგი მსოფლიოსთვის, რომ მან იმდენი რამ გაუკეთა დასავლეთს, რომ ახლა დასავლეთი ამის გამო მას მხარს დაუჭერს და დაეხმარება 5-მილიონიან პატარა ქვეყანას. მიაჩვიეს ხალხი იმას, რომ ვიღაც აუცილებლად უნდა ეხმარებოდეს და თვითონ კი მუქთახორულად არაფერს უნდა აკეთებდეს. აი, ეს სიცრუე გრძელდება უკვე ამდენი ხნის მანძილზე და ამას უნდა მოეღოს ბოლო. ხომ უნდა მიხვდეს ხალხი, რომ  ჩვენ არავინ არაფერს  გაგვიკეთებს და ჩვენ თავად უნდა მივხედოთ ჩვენს საქმეს.

_ თუკი რაიმე იყიდება საქართველოში, აუცილებლად _ ყველაფერი უცხოელებზე. თქვენი აზრით, რატომ ხდება ასე?

_ როცა ქვეყანაში არანაირი წარმოება არ არსებობს, ყველაფერი პარალიზებულია, ქვეყნის ხელმძღვანელობას კი ესაჭიროება ფული, რათა მმართველ კლანს ეყოს და ხალხის არსებობა ბიოლოგიურ დონეზე მაინც უზრუნველყოს, მან რამე უნდა გაყიდოს. რა გაყიდოს, როცა არაფერი გააჩნია?!

ჩვენ ვიცით, რომ საქართველოს აქვს 2-მილიარდიანი ვალი, რაც იმას ნიშნავს, რომ, საქართველოში ეკონომიკური აღმასვლაც რომ დაიწყოს, ჩვენ ამ ვალის გადახდას, სულ მცირე, 30 წელი მაინც მოვუნდებით. ისინი კი, ვინც ჩვენ ეს ვალი მოგვცა, გვეუბნებიან: _ შენ ამ ობიექტს მიჰყიდი ამას ამ ფასად, ანუ პირდაპირი მითითებები კეთდება უკვე.

ალბათ, გახსოვთ, შადმან ვალავი რომ იყო საქართველოში. ეს ადამიანი იყო საერთაშორისო სავალუტო ფონდის რიგითი მოხელე. როცა ერთხელაც სავალუტო ფონდს ვესტუმრე, ვკითხე ერთ-ერთი დეპარტამენტის თუ სხვა სტრუქტურის ხელმძღვანელ პირებს ამ კაცის შესახებ. მათ არც კი იცოდნენ, თუ ვინ იყო ეს ადამიანი. არადა, პაკისტანის ეს მოქალაქე  წლების მანძილზე, ფაქტობრივად, საქართველოს პატრონი იყო. ახლა კი მის ადგილას სხვა არის… აი, ეს გვჭირს ჩვენ _ ქართველებს. დღეს ქარხნებს და სხვა ობიექტებს რომ ყიდიან, ეს კიდევ არაფერია, ტრაგედიაა ის შედეგი, რომელთანაც ამ ხელისუფლების მიერ არჩეული გზა საბოლოოდ მიგვიყვანს. როდესაც ამ ყველაფერს გაყიდიან და გასაყიდი არაფერი დარჩება, შემდეგ მიწებისა და ტერიტორიების გაყიდვას დაიწყებენ, რადგან საქართველოს სხვა არაფერი გააჩნია, ტერიტორიების გარდა. აი, ეს უნდა გაიგოს ხალხმა.

_ სააკაშვილის ჯგუფი აფიქსირებდა, რომ არაქართველებზე მიწების და, აგრეთვე, საწარმოების მიყიდვა დასაშვებია და ამის წინააღმდეგ მხოლოდ ძალიან მცირე ჯგუფი გამოდის. თქვენ რას ფიქრობთ, აგვიხსენით, ვინ არის სააკაშვილი?..

_ მე მას პირადად არ ვიცნობ, მაგრამ, პრესის მეშვეობით რასაც ვკითხულობ, დანამდვილებით შემიძლია გითხრათ, რომ ის გახლავთ ტიპური ლიბერალური, ღრმა პროდასავლური ორიენტაციის წარმომადგენელი. ასეთი ბიჭები ბოლო წლების მანძილზე მოღვაწეობდნენ რუსეთშიც და ეკონომიკურად გაუნათლებელ რუს საზოგადოებას ეგონა, რომ ისინი რამეს გააკეთებდნენ, ვინაიდან მათ დასავლელი სპეციალისტების ორი-სამი წიგნი აქვთ წაკითხული და ბრტყელ-ბრტყელ, გაუგებარ სამეცნიერო ტერმინებს ისროდნენ. მაგრამ ასე არ მოხდა. მე ვთვლი, რომ ზუსტად ასეთი ადამიანია სააკაშვილი და მთელი მისი ვითომ რეფორმატორების ჯგუფი. ისინი ძალიან ლამაზად საუბრობენ, მაგრამ არაფრის გამკეთებლები არ არიან და ვერც იქნებიან, ვინაიდან სააკაშვილის ამერიკაში მუშაობისა თუ სწავლის დროს (არ ვიცი, კიდევ რას საქმიანობდა იქ ამ მოკლე დროში), ყოველ შემთხვევაში, მის მიერ რამდენიმე ენატლიკინა ჰარვარდის პროფესორის ლექციაზე დასწრება და ორი-სამი წიგნის წაკითხვა არაა საკმარისი ბაზა იმისთვის, რომ საქართველოში, ამ პატრიარქალურ ქვეყანაში, სადაც წლების მანძილზე სულ სხვა ტიპის ეკონომიკური წყობა მოქმედებდა, ეკონომიკა შეიცვალოს დასავლეთში მიღებული და ნასწავლი რეცეპტებით. ეს გამორიცხულია.

_ ბატონო ალექსანდრე, თქვენი აზრით, რა ხდება საქართველოში და საერთოდ, თუ აქვს ჩვენს ქვეყანას მომავალი და რა შემთხვევაში?

_ მე მგონი, უკვე ყველა დავრწმუნდით, რომ ის გზა, რომლითაც მიდის დღეს საქართველო, აბსოლუტურად უპერსპექტივოა. ჩვენ სულ გვესმის ჩვენი ხელისუფლებისგან, რომ ყოველი მომავალი წელი აღორძინებისა და აყვავების წელი იქნება. ასე არ ხდება და ამაში უკვე ხალხიც დარწმუნდა. როცა რამდენიმე წლის წინ ტელევიზიით გამოვდიოდი და მივმართავდი საზოგადოებას, რომ ამ კურსით ჩვენს ქვეყანას მომავალი არ გააჩნდა და ამ კუთხით არანაირი წინსვლა და პერსპექტივა არ იქნებოდა, არავის სჯეროდა, ხალხი იმდენად იყო გაბრუებული  ფუჭი დაპირებებითა და იმედებით. დღეს ამ უპერსპექტივო მდგომარეობაში ყველა რამენაირად უნდა გავერთიანდეთ და მოვძებნოთ გამოსავალი. შევარდნაძე თავისი ნებით არ გადადგება და არსად წავა. რევოლუციის, ომისა და სროლის გზით მისი გადაყენება კი არავის მოეწონება. ამიტომ მე შევარდნაძეს შევთავაზე შემდეგი: შეცვალოს მთავრობა. ჩამოაშოროს ხელისუფლებას კორუმპირებული ადამიანები. პრემიერ-მინისტრის პოსტზე შევთავაზე ჯუმბერ პატიაშვილის კანდიდატურა, ვინაიდან ამ ადამიანთან მივა ხალხი, რადგან ის პატიოსანი კაცია, არ არის სისხლში გასვრილი და ნდობას იმსახურებს. ვიცი რამდენიმე ადამიანი, რომლებიც აუცილებლად მივიდოდნენ მასთან და საქმესაც გააკეთებდნენ.

_ როგორი მდგომარეობაა რუსეთში, რამდენადაც ჩანს, ამერიკამ რაც საქართველოს და მთელ მსოფლიოს გაუკეთა, იმავეს უკეთებს რუსეთსაც?

_ რუსეთშიც ძალიან ცუდი მდგომარეობაა. პრაქტიკულად, ჩვენ და რუსეთი ანალოგიურ მდგომარეობაში ვართ ამ საერთაშორისო სტრუქტურებთან და იმავე ამერიკასთან დაკავშირებით. მაგრამ განსხვავება ისაა, რომ ჩვენ პატარა ქვეყანა ვართ და ჩვენ სრულ განადგურებას ერთი-ორი წელი დასჭირდება, ხოლო რუსეთი სხვა ხილია, მას ასე უცებ ვერ გადაყლაპავ.

_ ჩინეთში კლინტონის 10-დღიან ვიზიტზე რას იტყვით? მგონი, ჯერ არ ყოფილა ასეთი პრეცედენტი

_ კლინტონის ვიზიტი იმის აღიარება იყო, რომ ჩინეთმა თავის არჩეული კურსით არნახულ წარმატებებს მიაღწია. არადა, ეს არის კურსი, რომელსაც ჩვენ დავცინოდით, ვინაიდან იქ კომუნისტური წყობა და ძველი პოლიტიკური სისტემა შენარჩუნდა. დასავლეთი კი ამტკიცებდა, რომ მას არაფერი გამოუვა, სანამ ძველ სისტემას არ გამოცვლის, ანუ ჩინეთსაც უნდა გაეკეთებინა ის, რაც საბჭოთა კავშირმა გააკეთა. ეს აღმოჩნდა მტკნარი სიცრუე და ჩინეთმა ეს დაუმტკიცა მთელ მსოფლიოს. ამის დასტურია ისიც, რომ «არადემოკრატიულ ტოტალიტარულ» ჩინეთში დასავლეთი ყოველწლიურად 40-50 მილიარდიან ინვესტიციებს დებს, ხოლო საბჭოთა წყობაზე უარისმთქმელ დემოკრატიულ რუსეთში _ 2-3 მილიარდს.  ეს არის ხაზგასმა იმისა, რომ ის პოლიტიკა, რომელსაც დასავლეთი ახორციელებდა საბჭოთა კავშირთან დაკავშირებით, მიმართული იყო არა ჩვენი ხალხების ხსნისა და დემოკრატიის აშენებისკენ, არამედ კონკურენტი ზესახელმწიფოს ნგრევისა და მისი რესურსების ხელში ჩაგდებისკენ. თუმცა დღეს ამერიკაში ბევრი პოლიტოლოგი აღიარებს, რომ ეს იყო უდიდესი , რადგან დღეს ყოფილი საბჭოთა კავშირის ტერიტორია მსოფლიოსთვის წარმოადგენს გაცილებით უფრო დიდ საფრთხეს, ვიდრე საბჭოთა კავშირის არსებობის პერიოდში.

_ გალის ტრაგედია ვისი მოწყობილი უნდა იყოს და ვის აძლევდა ის ხელს?  

_ ამის თაობაზე უკვე განვაცხადე ქართულ პრესაში. ეს იყო დიდი პროვოკაცია, რომლითაც ჩვენმა ხელისუფლებამ დაგვარწმუნა, რომ ჩვენ ვერ შევძლებთ და არც უნდა ვიქონიოთ სურვილი, ძალისმიერი მეთოდებით ვიმოქმედოთ აფხაზეთის მიმართულებით. არც მე ვარ მომხრე იმისა, რომ იქ ძალისმიერი მეთოდებით რაიმე გაკეთდეს. დარწმუნებული ვარ და მეტიც _ ზუსტად ვიცი, თუ რა გზებითა და რა მექანიზმებით არის შესაძლებელი აფხაზეთის პრობლემის მოგვარება. ამის შესახებ არაერთხელ მითქვამს. თუმცა ამავე დროს ფსიქოლოგიურად აფხაზურ მხარეს უნდა ჰქონოდა შეგრძნება იმისა, რომ ჩვენ შეგვიძლია ძალისმიერი მეთოდების გამოყენება, მაგრამ არ ვაკეთებთ ამას. აი, ეს მომენტი გავუშვით ხელიდან, რადგან ახლა მათ უკვე იციან, რომ ძალისმიერი მეთოდებით ჩვენ არც არაფრის გაკეთება შეგვიძლია. ამ თვალსაზრისით, ეს იყო ძალიან ცუდი რამ. თუმცა, რა თქმა უნდა, ყველაზე ცუდი და მძიმე შედეგია ის დიდი ტრაგედია, რომელიც იქ მცხოვრებ მოსახლეობას დაატყდა თავს.

_ რამდენიმე დღეა, რაც საქართველოში ნატოს ჯარების შემოყვანაზე საუბრობენ. გალში მომხდარი ტრაგედია ხომ არ იყო საქართველოში ნატოს ჯარების შემოსაყვანად გამიზნული

_ თუ ეს იმისთვის იყო გამიზნული, რომ აფხაზეთის სამხედრო შენაერთები ენგურს სულ ცოტათი მაინც გადმოსცილებოდნენ და ამის შემდეგ საქართველოს ნატოსთვის მიემართა დახმარებისთვის, მაშინ ეს დიდი სისულელეა. აფხაზები არ არიან ისეთი სულელები, რომ დღეს ასეთი რამ გააკეთონ. უნდა გვესმოდეს კიდევ ერთი რამ: ჩვენ გვგონია, რომ მთელი  მსოფლიო ჩვენსა და  ჩვენი ქვეყნის ირგვლივ ტრიალებს. გვგონია, რომ ისეთი მნიშვნელოვანი ობიექტი ვართ მსოფლიოსთვის, რომ ყველა იმაზე ფიქრობს, თუ როგორ შემოვიდეს საქართველოში. არ არის ასე. ამჟამად ნატო დაკავებულია გაცილებით დიდი და მნიშვნელოვანი პრობლემებით. ეს შეეხება იმავე ბალკანეთისა თუ ბალტიისპირეთის პრობლემებს და ასე შემდეგ. საუბარიც კი არ არის ნატოს ჯარების საქართველოში ან თუნდაც ამიერკავკასიაში შემოსვლაზე. ესაა მორიგი ბლეფი, შემოგდებული ისევ ჩვენი პოლიტიკოსების მიერ იმისათვის, რომ ხალხს აჩვენონ: აი, ჩვენ კი გავაფუჭეთ საქმე და ურთიერთობები რუსეთთან, მაგრამ აგერ ახალი პატრონი გვყავსო. ეს არის მონისა და მუქთახორის ფსიქოლოგია, რისი წინააღმდეგიც, უკვე წლებია, ვარ. ეკონომიკის საკითხში ჩვენ მონის ფსიქოლოგია გაგვაჩნია. პოლიტიკაშიც ჩვენ ასევე მონა კაცის ფსიქოლოგია და მიდგომა გვაქვს. აი, ძველი პატრონი არ მოგვწონს, ახლა სხვა პატრონი გვინდა და გვჭირდება… ამას ამბობენ ადამიანები, რომლებიც საქართველოს დამოუკიდებლობაზე დებენ თავს. სამარცხვინოა, სხვა თუ არაფერი…

_ ამ ბოლო დროს ქვეყანაში გეგმაზომიერად მიდის ლგბტ საზოგადოების გააქტიურების პროცესი. აქ უკვე არ არის საუბარი ქვეყნის დანგრევაზე, აქ საუბარია სულისა და მორალის დანგრევაზე. ვის სჭირდება ეს, ვინ დგას ამის უკან და ვინ აფინანსებს მათ?

_ როცა დემოკრატიაზე საუბრობენ, ამას ყველა სათავისოდ აღიქვამს. არავითარ შემთხვევაში არ შეიძლება ისეთ ქვეყანაში, როგორიც ჩვენია, ჰომოსექსუალიზმის დანერგვა. ჰომოსექსუალიზმი შეიძლება იყოს მიღებული და, ასე ვთქვათ, წახალისებული, ისეთ ქვეყანაში, როგორიც ჩინეთია, მაგრამ საქართველოში გამორიცხულია. მე ახლა ამას წმინდა პრაგმატული თვალსაზრისით ვამბობ და არა მორალურით. როცა ჩვენი დემოგრაფია პრაქტიკულად არ არსებობს, რა ჰომოსექსუალიზმზეა საუბარი! მაგრამ, რომ გამოხვიდე და განაცხადო ამის შესახებ ტელევიზიით, გეტყვიან _ ხომ გინდოდათ დემოკრატია და აი, ეს არისო.

_ კი მაგრამ, მე თუ ეს არ მინდა, ამით ჩემი უფლებებიც ხომ ირღვევა?

_ თქვენ თუ არ გინდათ, ნუ გააკეთებთ, მათ უნდათ და ისინი გააკეთებენო, _ ასე გეტყვიან. როცა დემოკრატია შემოჰქონდათ, ვინ აუხსნა ხალხს საერთოდ, რას ნიშნავდა და რას მოიცავდა იგი? ჩვენს ხალხს უნდოდა კაპიტალიზმი, მაგრამ კაპიტალიზმი ესმოდათ, როგორც ის მდგომარეობა, რომელშიც შენახული შერჩებოდათ და კიდევ ერთი ან ორი მერსედესი დაემატებოდათ. მაგრამ ასე არ არის. როგორ შეიძლება საქართველოში გამოდიოდეს გაზეთი, რომელშიც ვიღაც ჰომოსექსუალის მონოლოგია წარმოდგენილი, რომელიც აღწერს, თუ რა ძნელია ამ ქვეყანაში მისი ყოფა და არსებობა, თუ როგორ ვერ უგებს ეს ველური ხალხი მას და სად არის აქ დემოკრატიაო. მათთვის მხოლოდ ესაა დემოკრატია. აი, ასეთი დემოკრატია შემოიტანა საქართველოში იმ ხროვამ, რომელიც დღეს ქვეყნის სათავეშია მოქცეული. ამიტომ, როცა ვწერ და ვამბობ, რომ საქართველო იღუპება,  ვგულისხმობ არამხოლოდ ეკონომიკურ პრობლემებს. უნდა გადავარჩინოთ ქართველი ერი ფიზიკური განადგურებისა და ზნეობრივი დაცემისგანაც.

_ რამდენადაც ჩვენთვის ცნობილია, იუსტიციის სამინისტროში რეგისტრაციაში გატარდა ორგანიზაცია «ცისარტყელას» სახელწოდებით, თუმცა ეს ინფორმაცია ჯერ გადასამოწმებელია.

_ ეჭვიც არ მეპარება, რომ ასეც იქნება. წარმოიდგინეთ, როცა ასეთი წერილები იბეჭდება პრესაში და ამგვარი ორგანიზაციები ყალიბდება, ხალხში კი ღიად საუბრობენ ჩვენი ხელისუფლების მაღალი წარმომადგენლები მორალურ სახესა და მიდრეკილებებზე, რა ქნას მოქალაქემ, რომელსაც შეიძლება არ უნდა და არ სჯერა ასეთი რამეების, მაგრამ თვალნათლივ ხედავს, რომ ამგვარი მიდგომა  სახელმწიფო პოლიტიკად გადაიქცა? ასეთ ვითარებაში ეს მოქალაქეები, განსაკუთრებით ახალგაზრდობა, ადვილად შესაძლებელია ძალაუნებურად დაემორჩილოს ამგვარ დინებებს.

_ სად ხედავთ გამოსავალს რუსეთსაქართველოს ურთიერთობის მხრივ?

_ რუსეთს ძალიან უჭირს ეკონომიკურად, მაგრამ ასეთ გაჭირვებაშიც კი ყველა რესურსი გააჩნია იმისათვის, რომ საქართველოს უმნიშვნელოვანესი პრობლემები მოუგვაროს, მაგრამ ამისათვის საჭიროა კეთილი ნება. შევარდნაძესთან რუსეთის არც ერთ გავლენიან წრეს აღარ სურს საუბარი, ამიტომ  ვამბობდი და ახლაც ვიმეორებ, რომ საჭიროა, გვყავდეს ამ ამოცანისთვის შესაფერისად დაკომპლექტებული მთავრობა. მასში უნდა შედიოდეს პიროვნებათა  ჯგუფი, რომელიც რუსეთთან ურთიერთობაში რეალურად მოაგვარებს საქართველოსთვის სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვან პრობლემებს.

ამასთანავე, კიდევ ერთხელ ხაზგასმით აღვნიშნავ: იმისათვის, რომ მთავრობამ იმუშაოს ხალხის და არა პირადი ინტერესებიდან გამომდინარე, საჭიროა, მივიღოთ კანონი სახელმწიფო მოხელის პირადი პასუხისმგებლობის შესახებ. როცა მე ამას ვამბობ, მეუბნებიან, რომ ეს არადემოკრატიულია და მსგავსი რამ არც ერთ დემოკრატიულ ქვეყანაში არ ხდება, მაგრამ არც ერთი დემოკრატიული ქვეყანა არ იღუპება ისეთი ტემპით, როგორითაც იღუპება საქართველო. როდესაც პიროვნება აცხადებს, რომ იქნება პრემიერ-მინისტრი,  აყალიბებებს მთავრობას, პარლამენტს წარუდგენს თავის პროგრამას, ბოლოს უნდა თქვას: თუ ვერ შევასრულებ ან არ შევასრულებ ჩემ მიერ წარდგენილ პროგრამას, თქვენ შეგიძლიათ დამსაჯოთ. მაგრამ როგორ უნდა დაისაჯოს, თუ კი კანონი ამის შესახებ არ გაგვაჩნია? როცა ქვეყანა ასეთ კრიტიკულ მომენტში  იმყოფება, ხალხი იღუპება, ხელისუფლება კი თავის დანაპირებს ვერ ან არ ასრულებს, უნდა შემოვიღოთ ხელმძღვანელი პირების სისხლისსამართლებრივი პასუხისმგებლობა.

რიგით მოქალაქეს არ აინტერესებს, რატომ ვერ შექმნა ლეკიშვილმა ან ჟვანიამ მილიონი სამუშაო ადგილი. მოქალაქეებს საკუთარი მთავრობა ძარცვავს, ატყუებს, იჭერს და ხოცავს. ამის შემდეგ გამოვა პრეზიდენტი და იტყვის, რომ ყველაფერში დამნაშავეა პრემიერ-მინისტრი ან მთავრობა და გადააყენებს მას. მათ კი ამ დროისთვის იმდენი ფული აქვთ ნაშოვნი, რომ სულ არ აინტერესებთ პოლიტიკური პოსტი. ასეთ შემთხვევაში ამოქმედდებოდა აღნიშნული კანონი და ის პრემიერი, მინისტრი თუ დეპუტატი იმდენივე ხნით ჩაჯდებოდა ციხეში, რამდენი ხანიც ხელისუფლებაში ბრძანდებოდა, საკუთარი ქონების სრული კონფისკაციით. განა ეს უსამართლობაა?! ასეთი კანონი აუცილებელია. ამას მე ხაზგასმით ვამბობ! ეს კანონი ჩვენ იმაშიც დაგვეხმარება, რომ ამდენი დეპუტატობისა და მინისტრობის კანდიდატი აღარ იქნება. ამდენ ადამიანს აღარ ექნება სურვილი პარლამენტში შესვლისა და იქ ჯიბის გასქელებისა. ასე რომ, ეს კანონი სასიცოცხლოდ სჭირდება ქვეყანას.

კიდევ ერთხელ მინდა გალის მოვლენებს შევეხო. სადაცაა შემოდგომა დადგება. ეს ადამიანები კი ღია ცის ქვეშ, კარვებში ცხოვრობენ. თქვენი აზრით, რა ეშველება მათ, რა უნდა გააკეთოს მთავრობამ?

_ კიდევ ერთხელ მინდა ოფიციალურად განვაცხადო: გალიდან წამოსული ხალხის სასწრაფოდ დაბრუნება საკუთარ სახლებში შესაძლებელია. მე ამის თაობაზე პრეზიდენტს შევუთვალე და მან ეს იცის, მაგრამ მას ეს, როგორც ჩანს, არ აინტერესებს. ის რამდენიმე ადამიანი, რომლებიც ამას ვითავებთ, თუ ვერ შევასრულებთ დანაპირებს, პასუხისმგებლობას ვიღებთ საკუთარ თავზე და მზად ვართ, ამისათვის დავისაჯოთ. შევარდნაძემ ეს იცის, მაგრამ მას არც ჩვენი პასუხისმგებლობა აინტერესებს და არც ღია ცის ქვეშ დარჩენილი გალის მოსახლეობა. მას აქვს აღებული კურსი და იგი ამ კურსით სვლას ბოლომდე  გააგრძელებს.

ესაუბრა

თინათინ შანშიაშვილი

1998 წელი

 

9 COMMENTS

  1. მტრები გვყავდა სატავეში აქამდე და მემგონი ისევ ისინი არიან

  2. […] Alexander Chachia, 4 July 2013: “We know that Georgia has a debt at 2 billion and it means that even if economic upturn starts in Georgia, it will take us at least 30 years to pay off this debt. Those, who gave us this loan, are telling us: you will sell this facility at a certain price; so they are giving direct instructions.” […]

  3. […] ალექსანდრე ჭაჭია ივლისი 4, 2013: ,,ჩვენ ვიცით, რომ საქართველოს აქვს 2-მილიარდიანი ვალი, რაც იმას ნიშნავს, რომ, საქართველოში ეკონომიკური აღმასვლაც რომ დაიწყოს, ჩვენ ამ ვალის გადახდას, სულ მცირე, 30 წელი მაინც მოვუნდებით. ისინი კი, ვინც ჩვენ ეს ვალი მოგვცა, გვეუბნებიან: _ შენ ამ ობიექტს მიჰყიდი ამას ამ ფასად, ანუ პირდაპირი მითითებები კეთდება უკვე” […]

გაიარეთ ავტორიზაცია კომენტარის დასამატებლად: გიგი Cancel reply

Please enter your comment!
Please enter your name here