სოლომონ თერნალელის ბლოგი მუდამ ანცვიფრებს მკითხველს ორიგინალური ხედვით. ამჯერად მან საპარლამენტო დებატებისა და „ნაცმოელი“ ექსპერტების გამოსვლები გააანალიზა და მწარე სინამდვილე მკაფიოდ დაანახა მკითხველს. სრული სახით მისი სტატიის „მიშა ვოლდემორტი და ხალხთმოყვარეობის აპოთეოზი, ანუ გამოპავლეების ცრუმოსურნეები“ შეგიძლიათ წაიკითხოთ მის ბლოგში, ჩვენ კი მის მიერ მოდელირებულ წარსულს შემოგთავაზებთ:
1949 წლის გერმანია.
კონრად ადენაუერის მთავრობის დამტკიცების წინ ბუნდესტაგის ტრიბუნაზე რიგრიგობით ადიან იოზეფ გებელსი, ჰაინრიხ ჰიმლერი, ჰერმან ჰერინგი, იოაკიმ ფონ რიბენტროპი, ჰაინრიხ მიულერი… თავად ფიურერიც (როგორც ოპოზიციის ლიდერი!) და ფოლადისებური ხმით ჩამჭრელ კითხვებს უსვამენ კანცლერობის კანდიდატს:
– რას გააკეთებთ გერმანელი ხალხის ბედნიერებისათვის?
– როდის დაიბრუნებთ პრუსიას და ელზასს?
– როდის აღადგენთ დანგრეულ მრეწველობას?
– როდისთვის მოახერხებთ გერმანული საფინანსო სისტემის სტაბილიზაციას?
– როდის გახდება მინიმალური პენსია 1000 მარკა?
– როდის დატოვებენ უცხო ქვეყნების ჯარები გერმანულ მიწებს?
ხოლო სესიის შემდეგ გებელსი ამაყად გაიძახის ჟურნალისტების მიკროფონების წინ:
– ჩვენ არ დავუშვებთ გერმანელი ხალხის მოტყუებას! ადენაუერს არ გაუვა პროპაგანდისტული ხრიკები! ჩვენ სიმართლეს მოვითხოვთ!
ჰიმლერიც ასევე ამაყად იძლევა ინტერვიუს:
– გერმანელი ხალხი ყოველთვის იყო ტოლერანტულობის ნიმუში და ჩვენ არ მივცემთ უფლებას ახალ უმრავლესობას, ფეხქვეშ გათელოს პოლონელი თუ რუსი ტყვეების უფლებები, მოვითხოვთ მათთვის სამართლიან სამუშაო კონტრაქტებს, თანაბარ ანაზღაურებას და უმუშევრობის დახმარებას!
ხოლო გესტაპოს შეფი მიულერი სულაც ებრაელების და სექსუალური უმცირესობების უფლებების დაცვის აუცილებლობაზე წარმოთქვამს მგზნებარე სიტყვას!
თვალისდაუხამხამებლად!
რამეს ხომ არ გაგონებთ ეს „მოდელირებული წარსული“?
იმის კვალობაზე, როგორ სულ უფრო გულისშემძვრელი ფაქტები ხდება ნათელი იმ მასობრივ ძალადობაზე, რაც დემოკრატიის შუქურად წოდებულმა ძალამ მასობრივი ტერორის ლაბორატორიად ქცეულ საქართველოში დანერგა, თითქმის დარწმუნებული ვარ, რომ საქართველოსთვის ნიურნბერგის მსგავსი პროცესი აუცილებელია. და სამართლიანობის აღდგენის ეს პროცესი თავად საქართველომ უნდა ჩაატაროს. ვფიქრობ, დიდი შანსი არსებობს, რომ ამან ისევე დაუდოს საფუძველი საქართველოს სახელმწიფოს, სამართლიანობის, საზოგადოების და ეკონომიკის აღორძინებას, როგორც ეს 50-იანი წლების გერმანიაში მოხდა.
