Home რუბრიკები საზოგადოება თემურ ჩალაბაშვილი: ადამიანის გაუკუღმართებული ცნობიერების ნორმად წარმოჩენა არ არის გამოხატვის თავისუფლება!

თემურ ჩალაბაშვილი: ადამიანის გაუკუღმართებული ცნობიერების ნორმად წარმოჩენა არ არის გამოხატვის თავისუფლება!

663
თემურ ჩალაბაშვილი

მას შემდეგ, რაც 17 მაისს საპატრიარქოს მიერ ორგანიზებულ კულტურულ ღონისძიებებში მონაწილეობაზე უარი თქვა და პატრიარქის ინიციატივით დაფუძნებულ ოჯახის სიწმინდის დღის ზეიმს პრაქტიკულად ბოიკოტი გამოუცხადა, “ხელოვანთაერთმა ნაწილმა, ინტელიგენციად წოდებულმა ქვეყნისსაამაყო არტ ელიტამნიღაბი ჩამოიხსნა.

“ლატენტური ლიბერალები” (რომლებსაც ერთ დღეს პატრიარქის გვერდით შეუძლია დადგეს საშობაო წირვა-ლოცვაზე და დაჩოქილმა ილოცოს, ხოლო მეორე დღეს რომელიმე თოქ-შოუში დუჟი ანთხიოს და ეკლესიას ბნელი უწოდოს) საბოლოოდ გაშიშვლდნენ. თუმცა ამ საბოლოოდ გაშიშვლებული და დათვლილ-გამომზეურებული ფსევდოინტელიგენციის ზოგიერთმა წარმომადგენელმა ისიც არ იკმარა, რომ კოლექტიური გოგი გვახარიების საამებლად საპატრიარქოს შეთავაზებას ცივი უარი სტკიცა და მოგვიანებით მედიაში ეკლესიისა თუ სამღვდელოების მისამართით მწვავე კრიტიკაც არ დაიშურა (ამტკიცებდნენ, რომ პატრიარქი ძალიან უყვართ და მის გვერდით ყოველთვის ამაყად დადგებიან, ოღონდ არა 17 მაისს). მოკლედ, ამ პოპულისტურმა და პროპაგანდისტულმა დემარშმა, რომლითაც მედროვე “ინტელიგენციის” ერთმა ჯგუფმა “ლიბერალურ” ტირანიას კოჭი გაუგორა, წყალგამყოფი გაავლო: ზოგმა _ პირდაპირ და ზოგმაც _ ირიბად, მაგრამ მაინც ყველასთვის ცხადად და გასაგებად, რომ მამათმავლობის პროპაგანდას უერთდება…

რატომ დაიკავა რეალურად ინტელიგენციის ერთმა ნაწილმა 17 მაისს ასე ღიად ეკლესიის საწინააღმდეგო პოზიცია და რა ზეწოლა შეიძლება მომავალში განხორციელდეს იმ ადამიანებზე, რომლებმაც საპატრიარქოს მიერ ორგანიზებულ კონცერტში მიიღეს მონაწილეობა, “საქართველო და მსოფლიოსესაუბრება პოეტი თემურ ჩალაბაშვილი.

_ ბატონო თემურ, არტისტების ერთი ნაწილი 17 მაისს ეკლესიას ღიად გაემიჯნა და განაცხადა, რომ ამ დღეს ოჯახის სიწმინდის დღის აღნიშვნა ძალადობის პროვოცირებაა. თქვენ, როგორც ინტელიგენციის წარმომადგენელი, როგორ აფასებთ ამ ყველაფერს, რას ნიშნავდა რეალურად ეს განცხადებები და რა მიზანს შეიძლება ემსახურებოდეს?

_ სიმართლე გითხრათ, ამ პროცესებს, გარკვეული მიზეზების გამო, თვალი სათანადოდ ვერ ვადევნე და არ ვიცი, რეალურად რა ხდებოდა, მაგრამ, რაც ვნახე და მოვისმინე, სამარცხვინო იყო: უამრავი შეშფოთებული ადამიანი და დიდაქტიკური გამომეტყველება, რიტორიკა კი ერთი _ არა ძალადობას! ისეთი სახეებით ისხდნენ, გეგონებოდა, რაღაც უბედურება დატრიალდა. არ ვიცი, როგორ და რა ლოგიკით შეიძლება, ძალადობა ვუწოდოთ ოჯახის სიწმინდისა და სიმტკიცის დღის აღნიშვნას ქვეყანაში, სადაც თითქმის ყოველი მეორე ოჯახი ინგრევა და განქორწინების რაოდენობა კატასტროფულად მაღალია?! ან როგორ შეიძლება, ამას წინ აღვუდგეთ და დავუპირისპირდეთ მაშინ, როცა, თუკი რამე განიცდის დღეს შევიწროებას ყველა მხრიდან, პირველ რიგში, სწორედ ტრადიციული ოჯახის ინსტიტუტია?! ვინ დაიჩაგრა იმით, რომ ხალხმა იზეიმა?!

რაც შეეხება იმ ფაქტს, რომ ვიღაცებმა ითაკილეს საპატრიარქოს მიერ ორგანიზებულ კონცერტში მონაწილეობა, გასაგებია, რომ არის ძალიან დიდი წნეხი, ზეწოლა და მუქარა, რომლებსაც ყველა ვერ უძლებს და ვერც მოსთხოვ, მაგრამ ერთია, როცა ძალა არ შეგწევს და პრინციპებს ვერ იცავ; და მეორე, როცა ამ უძლურებასთან ერთად გაჩუმებასაც ვერ ახერხებ. ყოველთვის მიკვირდა იმ ადამიანების, რომლებიც უღირსად იქცევიან და ეს თვითონაც კარგად იციან, მაგრამ ჩუმად კი არ სჩადიან ამ უღირსობას, არამედ ყველაზე მეტს ხმაურობენ. ხომ შეიძლება, ჩუმად მაინც იყო და არ წარმოაჩინო შენი უნამუსობა?! მით უმეტეს, რომ არავინ გკიცხავს და დიდად არც არავის აინტერესებს, სად დადგები, თუმცა მათი პოზიციიდან ეს ყველაფერი გასაგებიცაა, უნდათ, რომ თავიანთ საქციელს საჯაროდ, ყველას თვალში რაღაც გამართლება მოუძებნონ, თანაც მავანს თავი მოაწონონ, იქნებ გრანტებს ან ჰონორარს გამორჩნენ. ეს არის სიამაყე და ამპარტავნება, რომელსაც ამ ხალხმა ვერ გადააბიჯა, მაგრამ ესეც არ გამოსდით. რატომ? იმიტომ, რომ შეუძლებელია ორი ბატონის მსახურება. ვერ შეძლებთ, ბატონებო, ღმერთსაც ემონოთ და მამონასაც

_ უარი საპატრიარქოს მიერ ორგანიზებულ კონცერტში მონაწილეობაზე ახსნეს იმით, რომ ეს ღონისძიება შეიძლებოდა ყოფილიყო დაპირისპირების მაპროვოცირებელი. თქვენ თუ დაინახეთ მსგავსი საფრთხე?

_ დაპირისპირების საფრთხე არსებობდა და ისევ არსებობს, მაგრამ საქმეც ისაა, რომ ეს დაპირისპირება ხალხიდან არ მოდის. ეს დაპირისპირება ჩნდება მაშინ, როცა გარკვეული ძალა თუ ძალები ხელოვნურად ქმნიან დაძაბულობას და ცდილობენ, საზოგადოებას მიაღებინონ ის, რაც მის მრავალსაუკუნოვან კულტურას, ტრადიციებსა და ფასეულობებს პირდაპირ ეწინააღმდეგება. ხალხს, ფაქტობრივად, ეუბნებიან, რომ უნდა უარყოს საკუთარი ადათი, წესი და, რაც მნიშვნელოვანია, ქრისტიანული სწავლება, რომელიც ყველაფერს ძალიან ცხადად გვეუბნება ამ კონკრეტული მოვლენის შესახებ. ახლა რა გამოდის: თვალი დავხუჭოთ და არაფერი ვთქვათ ჩვენი სარწმუნოების იმ ნაწილზე, რომელიც ცხადად გვეუბნება, რომ მამათმავლობა უმძიმესი ცოდვაა?! უნდა ჩავთვალოთ, რომ ნორმალურია, როცა მამაკაცი თავს ქალად მიიჩნევს და თხოვდება? ღმერთმა და ბუნებამ ასე დააწესა?

_ მათიარგუმენტიასეთია: ქრისტიანობა სიყვარულის რელიგიაა და არა ძალადობის, ღმერთს ყველა ადამიანი უყვარს.

_ ძალადობას, ჩაგვრასა და შევიწროებას, რა თქმა უნდა, ყველა ვემიჯნებით, მაგრამ აქ ამაზე არ არის საუბარი, საუბარია ადამიანის კონკრეტულ მდგომარეობაზე, რომელიც არის არაბუნებრივი და, როდესაც ლაპარაკია შემწყნარებლობაზე, პირდაპირ უნდა ითქვას, რომ არ შეიძლება, შემწყნარებლობა ცოდვისადმი.

რაც შეეხება იმას, რომ თურმე ქართული კულტურა არის ძალადობრივი და ჩვენი საზოგადოება მისგან უნდა გათავისუფლდეს, იმ ხალხს, რომელიც ასე ფიქრობს და დღე და ღამე ამ მავნე პროპაგანდას ეწევა, მინდა, შევახსენო ერთი რამ: საქართველოში იყვნენ დამსახურებული ადამიანები, მათ შორის, კულტურის სფეროში, რომლებიც უმცირესობას განეკუთვნებოდნენ და არ მალავდნენ ამას, მაგრამ ერმა მათ სათანადო პატივი მიაგო. არ ყოფილა შემთხვევა, რომ მათი მისამართით ვინმეს ცუდი რამ ეთქვა ან განეზრახა და გაეკეთებინა, პირიქით, მათ ყოველთვის ღირსეული და გამორჩეული ადგილი ეკავათ ერის კულტურულ ცხოვრებაში. ახლა ვიღაც იტყვის, რომ დღეს უმცირესობებს არ აქვთ გამოხატვის თავისუფლებაო, მაგრამ ჩვენ ერთ რამეზე უნდა შევთანხმდეთ _ გამოხატვის თავისუფლება არ არის ადამიანის გაუკუღმართებული ცნობიერებას ნორმად წარმოჩენა და ახალგაზრდების აღზრდა იმ შეგნებით, რომ ამაში ცუდი არაფერია. ცუდი კი არა, ეს არის უბედურება და იმისთვის, რომ ამ უბედურებამ თავდაყირა არ დააყენოს მომავალი თაობების ცნობიერება, საჭიროა, ყველაფერს თავის სახელი დაერქვას.

სხვათა შორის, ამ დღეებში კეთდებოდა განცხადებები, რომ ეკლესიამ უმცირესობებს 17 მაისი წაართვა. წართმევით შეიძლება წაგართვან ის, რაც ოდესღაც გქონდა და შენი იყო, მაგრამ საქართველოში როდის ზეიმობდნენ მამათმავლობას და როდის იყო, ეს ადამიანები აღლუმებს აწყობდნენ? წაართვეს კი არა, უნდა თქვან, რომ ქართველი საზოგადოება არ იღებს მამათმავლობას, არ ეგუება და არც არასდროს შეეგუება, რა პროპაგანდაც უნდა მიდიოდეს…

_ დავუბრუნდეთ ინტელიგენციას, რომელმაც საპატრიარქოს ბოიკოტი გამოუცხადა. როგორ ფიქრობთ, მათი ეს ნაბიჯი მართლა ზემოქმედების შედეგი იყო თუ რეალურად აქვთ ასეთი პოზიცია?

_ ძნელია, შორიდან ერთმნიშვნელოვნად შეაფასო ადამიანის მოქმედება და საქციელი, მაგრამ ერთი რამ ვიცი: თუ მართლა ღირსეული ადამიანი ხარ და საკუთარ თავს პატივს სცემ, ზეწოლა არ არის იმის გამართლება, რომ უღირსი ნაბიჯი გადადგა. და კიდევ: საინტერესოა, ვის რით აშინებენ. მე, მაგალითად, ვერავინ ვერაფრით დამემუქრება და დამაშინებს, იმიტომ, რომ არაფერია ჩემს ცხოვრებაში ისეთი, რითაც შეიძლება გამაჩუმონ.

_ გინდათ, თქვათ, რომ ვინც გააჩუმეს და დააშინეს, შეიძლება რამით გამოჭერილი ჰყავთ?

_ ყოველ შემთხვევაში, ეს შეკითხვა ჩნდება. როგორ შეიძლება, გაგაჩუმონ, თუ რამეში გასვრილი არ ხარ და, როგორც იტყვიან, ქუდი არ გეწვის, თუ ქრთამი არ აგიღია და ვინმე ფულს არ გიხდის იმისთვის, რომ მისი ხელის ბიჭუნა ან გოგონა იყო?! ახლა არ მინდა, ისე გამომივიდეს, რომ ვინმეს ვამცირებ და შეურაცხყოფას ვაყენებ, ყველამ თვითონ იცის თავისი საქმე, მაგრამ მართლა არ მესმის, როგორ შეიძლება, ვინმემ უარი გათქმევინოს საკუთარ პრინციპებზე, თუ რაღაც ისეთი არ არსებობს შენზე, რაც თავისთავად გაჩუმებს და ენას ჩაგაგდებინებს?! საერთოდ, პროლეტარს დასაკარგი მხოლოდ ბორკილი აქვს და ამიტომ ყველაფერზეა წამსვლელი. ეს ჩემი ნათქვამი არ არის. ის ხალხი კიდევ, რომელიც თითქოს ინტელიგენციას წარმოადგენს, მაგრამ სინამდვილეში ფულითაა ნაყიდი, კუდით ჰყავთ დაჭერილი, ამიტომ უჭირთ მათ სიმართლის მხარეს დადგომა.

რაც შეეხება იმ “არგუმენტს”, რომ ჩვენ მარიონეტული სახელმწიფო ვართ და, რასაც გარედან გვიბრძანებენ, უნდა შევასრულოთ, ისტორიულად საქართველო არაერთხელ ყოფილა დიდი სახელმწიფოების გავლენის ქვეშ და მათ შორის იმპერიებსაც არაერთხელ დაუპყრიათ, მაგრამ, როდესაც ქვეყანას სათავეში ეროვნული ძალები ჰყავდა, ისინი ყოველთვის ახერხებდნენ ტრადიციული კულტურის დაცვას. დღეს ასეთ ძალებს ვერ ვხედავ და ყველაზე დიდი საფრთხეც ეს მგონია, თორემ ის, რომ სადღაც ვიღაც მამათმავლობის პროპაგანდას შეუერთდა, მართალი გითხრათ, სულ არ მიმაჩნია მნიშვნელოვნად. ასეთი მედროვეები ყოველთვის იყვნენ და იქნებიან, უბრალოდ, ხალხმა არ უნდა დაუშვას მათი ბოგინი ხელისუფლების სათავეში. სამწუხაროდ, დღეს ეს შეცდომა დაშვებულია და შედეგსაც ვიმკით. რაც დრო გადის, მრჩება შთაბეჭდილება, რომ უიმედო მდგომარეობაში ვართ…

ესაუბრა ჯაბა ჟვანია

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here