ხუბუტიასთან დაკავშირებით…

21 დეკემბერს რუსეთში “ქართველთა კავშირის” თავმჯდომარემ, ბიზნესმენმა მიხეილ ხუბუტიამ სოციალურ ქსელში გაავრცელა ინფორმაცია, რომ რესტორან “თავადურში” ყოფნისას ამ დაწესებულების დაცვის თანამშრომლებმა სცემეს. ბიზნესმენმა თავისი გალახვა რატომღაც რუსეთის ფედერაციის პრეზიდენტს _ ვლადიმერ პუტინს დაუკავშირა.

მიხეილ ხუბუტიას კეთილი საქმეების შესახებ საზოგადოებამ კარგად იცის, არც ისაა საიდუმლო, რომ ბატონი ხუბუტია ხელგაშლილად ეხმარება უმწეოებს, რაც მისასალმებელია, ამდენად, სავსებით მიუღებელია ის ქირქილი, რომელიც “ნაცმოძრაობის” აქტივისტებისა და მათი დამქაშების მხრიდან მოჰყვა მის სამარცხვინოდ წიხლქვეშ გაფენას რესტორან “თავადურში”. მართალია, თვითონ ხუბუტიამ ამ სამარცხვინო გასილაქებას რატომღაც პოლიტიკური მოტივი მოარგო, მაგრამ, მედიის წარმომადგენელთა მტკიცებით, რესტორანში ადგილი ჰქონდა გამომტყვრალი და გავეშებული კლიენტის მორჯულებას…

 ფიზიკური ძალადობა ნებისმიერ შემთხვევაში მიუღებელია, მაგრამ უმჯობესია, გარემოცვამ მაინც ურჩიოს ქართულისა და რუსულის “მსუბუქად” მცოდნე კეთილ ადამიანს, რომ თავი შეიკავოს “საყველპურო” საჯარო გამოსვლებისგან შეუფერებელ ადგილებში, ვინაიდან მსგავსი, სოლიდური ადამიანისთვის შეუფერებელი ლექსიკითა და ინტელექტუალური “ბაგაჟით” ხაზგასმული გამოხდომები ძალიან ცუდად მოქმედებს და ღატაკ კონტექსტში წარმოაჩენს, როგორც ბატონი ხუბუტიას პერსონას, ასევე რუსულ-ქართულ ურთიერთობებს, რომელთა გურუდაც ბატონი მიხეილი საკუთარი თავის წარმოდგენას ცდილობს.

უმდიდრესი ქართული და რუსული ენების ცოდნის მწირი მარაგი ბატონ ხუბუტიას არ აძლევს საშუალებას, მონაწილეობდეს ნებისმიერ მოქმედებაში, რომელიც საყოფაცხოვრებო ფარგლებს სცდება და საჯარო სივრცეში გადადის. და როდესაც ბატონი მიხეილი ზოგადი განათლების კრიტიკული უკმარისობის ფონზე ჯიუტად მონაწილეობს საჯარო მოქმედებაში, ყველა მსგავი აქტი არის, უკეთეს შემთხვევაში, _ დაცინვის, ხოლო უარესში, როგორც რესტორანმა “თავადურმა” დაგვარწმუნა, – აგრესიის საგანი. რაც მთავარია, მრჩევლებმა აუცილებლად უნდა დარწმუნონ ბატონი ხუბუტია, რომ ის კატეგორიულად უნდა მოერიდოს იგავების გავრცელებას პუტინთან და რუსეთის პოლიტიკურ ისტებლიშმენტთან მითურ მეგობრობაზე – ეს კონტრპროდუქტიულია, ავნებს რუსულ-ქართულ ურთიერთობას და (როგორც რესტორან “თავადურში” დარწმუნდა) თვითონ ბატონი ხუბუტიას ჯანმრთელობასაც, რადგან სიცრუეს პუტინთან ძმაკაცობაზე არ შეიძლება ჰქონდეს გრძელი ფეხები და ეს მავნებლური ქოსატყუილობა ერთ მშვენიერ დღეს მოსკოვშიც მიიქცევს საჭირო ყურადღებას, რაც ბატონი ხუბუტიასთვის გაცილებით მძიმე პრობლემებს მოიტანს, ვიდრე ოთხიოდე ტანბრგე ყაზილარის მიერ წიხლქვეშ გაგდება. ასევე შერაცხადობას მოკლებულია (არა სადღაც რესტორანში, არამედ “ტაბულა TV”-ს ტელეანონსში) ბატონი ხუბუტიას მტკიცება _ მე მიყვარს პუტინი, ამიტომაც ვარ მისი ფავორიტი…

ძალადობა ბატონ ხუბუტიაზე, რა თქმა უნდა, დასაგმობია, მაგრამ ასევე დასაგმობია, რომ ხეპრეობის გამო, რესტორანში სამარცხვინოდ გალახულმა ადამიანმა დამსახურებული ალიყური არა საკუთარ თავკერძობას, არამედ პუტინთან მითურ მეგობრობას დააბრალო. და, საერთოდ, ხუბუტიას მიერ წარამარა რუსეთის პრეზიდენტის ხსენება, არის სამარცხვინო ქმედება. აბა, რა აზრი აქვს უსაგნო ტრაბახს, რომელიც მოტრაბახის, მსუბუქად რომ ვთქვათ, გაბღენძილობისა და ტლუობის გამო, დაცინვისა და გალახვის საგანი ხდება? ეს ყველაფერი ძირს უთხრის მეზობელთან ურთიერთობის ნორმალიზების ყველა მცდელობას და ერთადერთი, რა შედეგიც მოაქვს, არის მოტრაბახის სამარცხვინო გასილაქება და დაცინვა.

რაც შეეხება პოლიტიკურ მოტივს _ ხუბუტიას ვერსია კრიტიკას ვერ უძლებს. საქართველოში საზოგადოებრივი და პოლიტიკური საქმიანობით არაერთი ადამიანია დაკავებული, რომლებიც შევარდნაძის რეჟიმიდან მოყოლებული, არ მალავენ არარუსოფობურ შეხედულებებს და ათიოდე საშუალო გაქანების საქმოსანზე გაცილებით მეტს აკეთებენ ქვეყნის საკეთილდღეოდ. მათზე ზეწოლა იყო, მაგრამ არაც ერთ მათგანს არ მოსვლია აზრად აბსურდი, რომ ეს რუსეთის ფედერაციის პრეზიდენტისთვის დაებრალებინა. საქართველოში ძალიან უნდა “მოინდომო”, რომ თავი საყოველთაოდ საცემად და დასაცინად გაიხადო, თუმცა, ტელეანონსებით თუ ვიმსჯელებთ, საკმარისია, მიხვიდე “ტაბულას” ეთერში “მძიმე კაცთან” და იმდენი სისულელე ილაპარაკო, რომ გადაცემის ანონსიდანვე საყოველთაო დაცინვის, ხელმისაწვდომად კი _ გასილაქების ობიექტი გახდე.