სოფო ხორგუანი: ხელისუფლებისთვის მთავარია, ციხე იყოს სავსე და ადამიანებს ხმის ამოღების ეშინოდეთ…

GEWORLD.GE:
ადამიანის უფლებების დარღვევის ფაქტებსა და ზოგადად ბოლო დროს განვითარებულ მნიშვნელოვან მოვლენებზე «საქართველო და მსოფლიოს» ესაუბრება ქართული პარტიის ერთ-ერთი ლიდერი სოფო ხორგუანი.
_ ქალბატონო სოფო, უწინარესად, პატიმრობაში მყოფი ებრაელი ბიზნესმენების _ რონი ფუქსისა და ზეევ ფრენკელის შესახებ მინდა ვისაუბროთ. გავრცელდა ინფორმაცია, რომ ამ ადამიანების მიმართ გარკვეული ძალადობა განხორციელდა. კონკრეტულად რა სახის ძალადობას ჰქონდა ადგილი და რა ფორმით დაირღვა მათი უფლებები?

 
_ ამ საკითხთან დაკავშირებით ბოლო დროს რაც მოვისმინეთ, რასაც ვხედავთ და ზოგადად რა ინფორმაციაც მე პირადად გამაჩნია, მოწმობს, რომ ხელისუფლების მხრიდან მათ მიმართ ხორციელდება პირდაპირი ზეწოლა, რათა ამ ადამიანებმა უარი თქვან იმ ვალის დაბრუნებაზე. საუბარია ასმილიონიან ვალზე, რომელიც მათ, საერთაშორისო არბიტრაჟის გადაწყვეტილებით, უნდა დაუბრუნოს საქართველომ. ხელისუფლების მთავარი პრობლემა არის სწორედ ის, რომ ისინი არ აღიარებენ დანაშაულს, ამიტომ, ბუნებრივია, ესენი ყველაფერს აკეთებენ, რათა საბოლოოდ გატეხონ და დააჩოქონ ეს ადამიანები; ასე რომ, სიმართლე გითხრათ, ნამდვილად არ მიკვირს, რაც ხდება, რადგან ეს ხელისუფლება, უკვე დიდი ხანია, მიჩვეულია პატიმრებზე ზეწოლას, მათ დაშინებასა და დატერორებას…
რაც შეეხება ძალადობის ფორმას, ჩემთვის ნამდვილად უცნობია, კონკრეტულად რა სახის ძალადობა განხორციელდა ამ ადამიანების მიმართ, მაგრამ ამ შემთხვევაში ამას არსებითი მნიშვნელობა არ აქვს, ვინაიდან ძალადობა არ არის მხოლოდ ფიზიკური ზემოქმედება და არაერთი შემთხვევაა ჩვენთვის ცნობილი, როცა მსჯავრდებულებზე სხვა სახითაც ხორციელდებოდა ზეწოლა; მე შემიძლია გითხრათ ერთი კონკრეტული ფაქტიც, როცა ჩვენი პარტიის ერთ-ერთი წევრი ლევან ტერაშვილი დააკავეს, ღამის სამ საათზე მასთან საკანში შევიდა მთავარი პროკურორის მოადგილე და უთხრა ასეთი რამ: თუ შენ ახლა ხელს არ მოაწერ აღიარებით ჩვენებას, შენი ძმა, რომელიც ასევე დაკავებული გვყავს, რვა ან თერთმეტ წელს მიიღებსო… ეს არის ზემოქმედების ისეთი ფორმა, რომელიც უკიდურესად თრგუნავს ადამიანს, და ეს ხელისუფლება არა თუ არ ერიდება ასეთ მეთოდებს, არამედ დღესდღეობით საპყრობილეებში მსჯავრდებულთა მიმართ ადგილი აქვს ისეთ მოპყრობას, რომელიც პირდაპირ ანადგურებს ადამიანს სულიერად და მორალურად…
_ არის საუბარი იმაზეც, რომ ებრაელი ბიზნესმენების მიმართ ადგილი ჰქონდა ღირსებაშემლახველ მოპყრობას, რომ მათ ღორის ხორცს აჭმევდნენ, რასაც მათი რელიგია კრძალავს და ა. შ. რამდენად შეესაბამება ეს ყველაფერი სიმართლეს?
_ ისინი თავიდანვე აღმოჩნდნენ ისეთ პირობებში, რომლითაც პირდაპირ საფრთხე შეექმნა მათ არსებობას. ლაპარაკია იმაზე, რომ ერთ-ერთ მათგანს აქვს დიაბეტი და, როცა ამ ადამიანმა მოითხოვა საჭირო მედიკამენტები, უბრალოდ, ყურადღებაც კი არავინ მიაქცია, რის გამოც მას განუვითარდა ინფარქტი. გარდა ამისა, ხელისუფლებამ, რომელიც გამუდმებით საუბრობს იმაზე, რომ მისთვის პრიორიტეტულია რელიგიის თავისუფლება, შეურაცხყოფა მიაყენა ამ ადამიანების რწმენას, ვინაიდან, მათ საკანში შეუვარდა რამდენიმე ე. წ. სამართალდამცავი, რომლებმაც ძირს დაყარეს მათი სალოცავები და რელიგიური ნივთები, რაც ასევე, ბუნებრივია, იყო უკიდურესად ღირსებაშემლახველი მოპყრობა ამ ადამიანების მიმართ.
რაც შეეხება იმას, რომ მათ აჭმევდნენ ღორის ხორცს, სიმართლე გითხრათ, ამის შესახებ არანაირი ინფორმაცია არ მაქვს, მაგრამ ნამდვილად არ მიკვირს, თუ ასეთი რამ მოხდა, რადგან, როგორც გითხარით, ამ ხელისუფლებისგან და ამ რეჟიმისგან უკვე ყველაფერია მოსალოდნელი, რაშიც არაერთმა კონკრეტულმა ფაქტმა დამარწმუნა…
_ გასაგებია, მაგრამ ეს ადამიანები ხომ ჩვეულებრივი პატიმრები არ არიან, მათ უკან ისრაელის სახელმწიფო დგას?
_ თავიდან ჩემთვისაც ერთგვარი მოულოდნელობა იყო, როცა გავრცელდა ინფორმაცია, რომ მათ მიმართ გარკვეულ ძალადობასა და ღირსებაშემლახველ მოპყრობას ჰქონდა ადგილი, მაგრამ რეალურად თუ დავფიქრდებით, სწორედ ეს არის ის, რაც დამახასიათებელია ნამდვილი რეჟიმისთვის. ანუ იმის თქმა მინდა, რომ კი, ერთის მხრივ, ისინი არ არიან ჩვეულებრივი მოქალაქეები, მათ ჰყავთ გავლენიან ნაცნობთა წრე მთელ მსოფლიოში და მათი საქმე შეიძლება  საერთაშორისო განხილვის საგანიც გახდეს, მაგრამ, მეორე მხრივ, ჩვენ საქმე გვაქვს რეჟიმთან, რომელიც, ფაქტობრივად, არ სცნობს ადამიანის მთავარ უფლებას _ იყოს თავისუფალი. ეს იმას ნიშნავს, რომ ამათთვის გადამწყვეტი მნიშვნელობა არ აქვს, რას იტყვიან და რა გამოხმაურება მოჰყვება მათ ამა თუ იმ საქციელს საერთაშორისო პოლიტიკურ ასპარეზზე, მით უფრო, რომ სააკაშვილის ხელისუფლება უკვე ყველას ყელში ჰყავს გაჩხერილი და რეალურად იგი არ სჭირდება არავის _ არც ამერიკას, რომლის იმედიც ჰქონდა სააკაშვილს, არც ევროპას, რომელსაც უმტკიცებდნენ, რომ თურმე ესენი ყველაზე მეტად სწორედ ევროპელები არიან, და მით უმეტეს _ არც რუსეთს; ასე რომ, ამ ხელისუფლებისთვის, რომელიც დღეს, ფაქტობრივად, აგონიაშია, სულ ერთია, ვინ ეყოლება ციხეში, მთავარია, ციხე იყოს სავსე და ქვეყანაში მძვინვარებდეს ისეთი ტერორი, რომ ადამიანებს, უბრალოდ, ხმის ამოღების ეშინოდეთ…
_ მაინც რაში ატყობთ ხელისუფლებას, რომ ყველას ყელში ჰყავს გაჩხერილი და არავის სჭირდება?
_ იცით რა, «ვარდების რევოლუციის» შემდეგ ჩვენთან ერთი სამწუხარო პრაქტიკა დამკვიდრდა: საზოგადოების საკმაოდ დიდ ნაწილს ჰგონია, რომ ხელისუფლების შეცვლა შეუძლებელია, სანამ გარკვეული გარეძალები ამას არ მოისურვებენ. არაერთხელ მითქვამს და კიდევ ერთხელ ვიმეორებ, ნურავის ნუ ექნება იმის ილუზია, რომ ერთ მშვენიერ დღეს აქ რომელიმე სახელმწიფო შემოიჭრება, ამ ხელისუფლებას გაისტუმრებს და საშუალება მოგვეცემა, დემოკრატიული არჩევნები ჩავატაროთ. ეს არ მოხდება იმიტომ, რომ თანამედროვე, ცივილიზებულ სამყაროში ასე არ ვითარდება პროცესები და ყველა (იგივე ევროპაც, ამერიკაც და რუსეთიც) მიიღებს მხოლოდ და მხოლოდ იმას, ვისაც ჩვენ ავირჩევთ, ქართველი ხალხი.
_ თუმცა ქართველ ხალხს დღემდე არ თუ ვერ აღმოაჩნდა საამისოდ საკმარისი არც გამბედაობა და, რაც მთავარია, არც სოლიდარობა. არ მეთანხმებით?
_ ნაწილობრივ გეთანხმებით, მაგრამ მერწმუნეთ, არსებობს რაღაც ზღვარი, რომლის იქით, უბრალოდ, აზრი არ აქვს გაჩუმებას და დარწმუნებული ვარ, ადრე თუ გვიან, ეს ეტაპი დადგება საქართველოში. ყოველ შემთხვევაში, დღესდღეობით ხელისუფლება სხვა გამოსავალს არ უტოვებს მოსახლეობას, გარდა იმისა, რომ გამოვიდეს ქუჩაში და მიმართოს პროტესტის უკიდურეს ფორმას, რაც, ბუნებრივია, არ იქნება ხანმოკლე და მარტივი პროცესი…
_ მაგრამ როგორ ახსნით იმ ფაქტს, რომ უცხოელი ექსპერტების ერთი და არცთუ მცირე ნაწილი დადებითად აფასებს რეფორმებს, რომლებიც იმავე სასამართლო სისტემაში და საერთოდ, ქვეყანაში ბოლო დროს განხორციელდა?
_ ეს არის ხელისუფლების მხრიდან მათ მიერ კონტროლირებადი ტელევიზიების საშუალებით აგორებული პიარი, რომ თითქოს აქ მიმდინარე რეფორმებს დასავლეთში ხალხი აღტაცებაში მოჰყავს. სინამდვილეში კი ეს, რა თქმა უნდა, აბსურდია და ამის მაგალითად ერთ კონკრეტულ ფაქტს გავიხსენებ: ამასწინათ ჩვენი მოსამართლეები დიდ ბრიტანეთში რაღაც ვიზიტით ჩავიდნენ და, როგორც წესი, ძალიან ბევრი ილაპარაკეს იმაზე, თუ როგორი წარმატებით ხორციელდება საქართველოში სასამართლოს რეფორმა. წამოდგა ერთ-ერთი უცხოელი მოსამართლე და იკითხა: ეს ყველაფერი გასაგებია, მაგრამ, თუ ასეთი წარმატებული სასამართლო გაქვთ და რეფორმებიც წარმატებით ხორციელდება, რატომაა თქვენი ეკონომიკა ასე მოშლილი და განადგურებულიო…
მოკლედ, ყველასათვის ყველაფერი ნათელია, _ თუ შენ გაქვს კარგი სასამართლო, შენი ეკონომიკა წინ მიდის; და თუ მე მეცოდინება, რომ სასამართლო არის თავისუფალი, სადაც შემიძლია ჩემი უფლებები დავიცვა, ვერც პოლიციელი გაბედავს ჩემზე რაიმე ძალადობას და, ბუნებრივია, ვერც ხელისუფლება გააყალბებს არჩევნებს; დღეს საქართველოში ერთიც და მეორეც იმდენად ჩვეულებრივი მოვლენაა, რომ ხალხს უკვე აღარც უკვირს, როცა ესმით, რომ ვიღაც მოკლეს, ვიღაც დაიჭირეს, ვიღაცას რაღაც წაართვეს და ა. შ. აი, ეს არის რეალურად ამათი რეფორმების შედეგი და არა ის, რასაც ხელისუფლების წარმომადგენლები გვიხატავენ ხოლმე ვარდისფერ ფერებში.
_ დავუბრუნდეთ ებრაელი ბიზნესმენების თემას. დღეს, როცა საუბარია იმაზე, რომ მათი უფლებები უხეშად ირღვევა, რა პოზიცია უკავია ამ ყველაფერზე ისრაელს, რომელიც ჩვენი ერთ-ერთი მთავარი სტრატეგიული პარტნიორია?
_ ის, რომ ხვალ და ზეგ ისრაელი აქ ჯარს არ გამოგზავნის, ყველასთვის ცხადია, მაგრამ, მეორე მხრივ, როცა იმ ქვეყნის მაღალჩინოსნები წერილებს აგზავნიან თხოვნით, რომ გაათავისუფლონ ეს ადამიანები და ჩვენი მხრიდან ამას, ფაქტობრივად, სრული იგნორირება უკეთდება, ეს ნიშნავს, რომ ორ ქვეყანას შორის ურთიერთობა, ამ კონკრეტულ საკითხში, ცივილიზებულად ვერ გვარდება. ეს თავისთავად ცუდი პრეცენდენტია, ვინაიდან, თუ გავითვალისწინებთ იმასაც, რომ ებრაული ლობი ძალიან ძლიერია ამერიკაშიც და ევროპის მთელ რიგ წამყვან სახელმწიფოებშიც, ამას ყველაფერს ჩვენთვის შეიძლება უმძიმესი შედეგი მოჰყვეს. ხელისუფლება, უბრალოდ, ვერ აცნობიერებს ამ საფრთხეს და ამიტომაც ვამბობ, რომ დღეს ეს რეჟიმი აგონიაშია. მთავარი უბედურება კი ის არის, რომ საბოლოოდ ამას ეწირება ქვეყნის ინტერესები და ხალხის, თითოეული ჩვენგანის მხრებზე გადადის ყველა ის პრობლემა, რომლებსაც ამათი წინდაუხედავი პოლიტიკის შედეგად ვაწყდებით.
_ დასაწყისში თქვენ თქვით, რომ დასავლეთი, ანუ ევროპა და ამერიკა მიიღებს მხოლოდ იმ ხელისუფლებას, რომელსაც ჩვენ ავირჩევთ. დღეს, როცა ქვეყანაში პოლიტიკური პროცესები ჩამკვდარია და, ფაქტობრივად, არაფერი ახალი არ ხდება, არ მიგაჩნიათ, რომ ხელისუფლების შეცვლის რეალური შანსი მაქსიმალურად მცირეა და მეტიც, ეს შანსი თითქმის არ არსებობს?
_ ნამდვილად ვერ დაგეთანხმებით იმაში, რომ შანსი არ არსებობს, პირიქით, ასე თუ გაგრძელდება, მომავალში კიდევ უფრო მეტი მოტივაცია უნდა გაუჩნდეს ხალხს იმისათვის, რომ გამოვიდეს ქუჩაში და ხელისუფლებას ხმამაღლა დაუფიქსიროს საკუთარი უკმაყოფილება. მესმის, რომ არის ძალიან დიდი შიში  საზოგადოებაში, მაგრამ, მეორე მხრივ, ჩვენ უნდა გვესმოდეს, რომ ასე დიდხანს გაგრძელება, უბრალოდ, შეუძლებელია. ეგეც რომ არ იყოს, ასეთი ტიპის რეჟიმები, როგორიც ჩვენ გვყავს, საქართველოსნაირ ქვეყნებში ისტორიულად დიდხანს ვერ ძლებს. ასე რომ, მე პირადად დარწმუნებული ვარ, მალე ეს რეჟიმიც დასრულდება და დასრულდება ძალიან ცუდად ხელისუფალთათვის. მხოლოდ ეგაა, ჩვენ უნდა ვეცადოთ, ეს დასასრული არ აღმოჩნდეს მეტისმეტად მასშტაბური და სტიქიური, რათა საბოლოოდ ეს ყველაფერი ასევე მძიმე შედეგით არ დასრულდეს ქვეყნისა და სახელმწიფოსთვისაც. არაფერს ვამბობ ჩვენს დანგრეულ და მოშლილ ეკონომიკაზე, რომელიც არასწორად წარმართულმა პოლიტიკურმა რყევებმა საბოლოოდ შეიძლება მოსპოს და მიწასთან გაასწოროს.
ესაუბრა 
ჯაბა ჟვანია