GEWORLD.NET:
«ვინც ახლა იტყვის, რომ შეუძლებელია რაიმეს მიღწევა და ხელისუფლებას დანებდება, ფაქტობრივად, ის ბარდება სააკაშვილს», – აცხადებს «თავისუფალი დემოკრატების» ლიდერი ირაკლი ალასანია და ამბობს, რომ აქტიური, ქართულ სინამდვილეში ჯერ არარსებული ბრძოლის დასაწყებად ემზადება. თუ რისი იმედი აქვს, ბრძოლის რა ახალ მეთოდებს მიმართავს თანამოაზრეებთან ერთად და რატომ გადავიდნენ «კალვერას ბანდაში» ყოფილი პოლიტიკური პარტნიორები – ამის თაობაზე «საქართველო და მსოფლიოს» ირაკლი ალასანია ესაუბრება.
– ბატონო ირაკლი, «რვიანი» დაგეშალათ, რას აპირებთ?
– «რვიანი» არ დაშლილა, უბრალოდ, გაერთიანებიდან ორი წევრი წავიდა. მე ეს ყველაფერი შევადარე ფილმს – «შესანიშნავი შვიდეული» – ჩვენი ორი წევრი «კალვერას ბანდაში» გადავიდა, მაგრამ ყველამ კარგად იცის, ეს ისტორია როგორც მთავრდება… როგორც ბატონი კუბლაშვილი მოიქცა, დემოკრატიულ ქვეყანაში ასეთი ულტიმატუმის ენით ხელისუფლება ოპოზიციას არ უნდა ელაპარაკებოდეს. ბრძოლას გავაგრძელებთ… ბრძოლის მეთოდებიც მთლიანად შეიცვლება. «რუსთავი 2-სა» და «იმედზე» ვერ მოისმენთ განსხვავებულ პოლიტიკური აზრს, მათი მეშვეობით სააკაშვილი და «ნაციონალური მოძრაობა» საზოგადოების დიდ ნაწილს სიბნელეში ამყოფებს. სწორედ ამიტომ ჩვენ ვივლით რეგიონებში, სადაც მოსახლეობას გავაცნობთ ჟურნალისტური გამოძიების მასალებს… ამასთანავე, ჩვენი ბრძოლა მშვიდობიან საპროტესტო აქციებსაც არ გამორიცხავს.
– ხელისუფლებამ, ანუ როგორც თქვენ აღნიშნეთ, «კალვერას ბანდამ», «რვიანიდან» ორი სუბიექტი მოისყიდა. თქვენს მოსყიდვას კვლავაც ეცდებიან?
– ხელისუფლებამ დაფინანსების საკითხი წინა პლანზე სწორედ იმიტომ წამოწია, იმ ოპოზიციური პოლიტიკური ძალების დისკრედიტაცია რომ მოეხდინა…
– რომელი პოლიტიკური ძალების დისკრედიტაციაზე საუბრობთ?
– ვინც მათ შეთავაზებას დათანხმდებოდა და იცით უკვე, ამ ყველაფერს საზოგადოების მხრიდან რა შეფასებაც მოჰყვა. დაიწყო საუბარი, რომ ოპოზიცია რაღაც თანხაზე იყიდება. ყველაფერს რომ თავი დავანებოთ, ხელისუფლების მხრიდან თვითონ მოლაპარაკების მანერაც სააკაშვილისეული ცინიზმისა და ულტიმატუმის მაჩვენებელი იყო…
– ანუ ორი პარტია: «ახალი მემარჯვენეები» და «ქრისტიან-დემოკრატები» გაიყიდნენ და თქვენ გიღალატეს?
– ასეთ შეფასებას ვერიდები, რადგან მიმაჩნია, რომ ეს არ არის ჩემი შესაფასებელი. საზოგადოებამ შეაფასოს – იყო თუ არა მათი საქციელი ღალატი. მათთვისაც არ არის მისაღები ხელისუფლების შეთავაზება…
– ბატონო ირაკლი, რას ნიშნავს «მათთვისაც არ არის მისაღები ხელისუფლების შეთავაზება»? მაშინ რატომ დასთანხმდნენ «ქრისტიან-დემოკრატები» და «ახალი მემარჯვენეები» ხელისუფლების წინადადებას?
– იმიტომ, რომ ზოგს ნებისყოფა არ ჰყოფნის, ზოგს არ აქვს შინაგანი ძალა, ბრძოლა გააგრძელოს, მაგრამ ჩემთვის მთავარი ოპონენტი ყოფილი პარტნიორები არ არიან. ჩემი მთავარი ოპონენტი სააკაშვილია. ჩვენი ამოცანაა, არჩევნების გზით ხელისუფლებიდან სააკაშვილი გავუშვათ. როგორც ჩანს, ზოგისთვის მთავარი ამოცანა პარლამენტში რამდენიმე დეპუტატის შეყვანაა.
– თქვენ გამუდმებით საუბრობთ ხელისუფლების შეცვლაზე, თან ყოველთვის ხაზს უსვამთ, რომ ეს მხოლოდ სამართლიანი არჩევნების გზით წარმოგიდგენიათ. რა გაძლევთ იმედს, რომ ამჯერად მაინც უზრუნველყოფთ სამართლიანი არჩევნების ჩატარებას?
– ჩვენი მთავარი ამოცანა იქნება, საზოგადოების დიდმა ნაწილმა არჩევნებზე მოსვლა გადაწყვიტოს და თავად გახდეს საკუთარი მომავლის შენების თანამონაწილე…
– ოპოზიცია მსგავს განცხადებებს აქამდეც აკეთებდა. თქვენც არაერთხელ გამოსულხართ იმედისმომცემი დაპირებებით, შედეგი კი არ მიგვიღია. მაშ, რა შეიცვალა ახლა და რატომ უნდა დაგიჯეროს ხალხმა?
– როგორც აღვნიშნე, შეიცვლება ჩვენი ქმედება, დინამიკა, საზოგადოებრივ ორგანიზაციებთან ერთად აქციების ჩატარების სიხშირე. განსაკუთრებით გავაქტიურდებით შემოდგომიდან, როდესაც პარლამენტში საჭირო გახდება გარკვეული საკანონმდებლო ცვლილებების მიღება. გარდა ამისა, მინდა ვისარგებლო შემთხვევით და ვთქვა, რომ ეს აღებ-მიცემობა, რომელსაც საპროცესო გარიგება დაარქვეს, როცა ადამიანი იძულებულია, გაყიდოს ყველაფერი და ხელისუფლებას ფული გადაუხადოს – არის სააკაშვილის რვაწლიანი მმართველობის შედეგი. ხალხს ამის გააზრებაში უნდა დავეხმაროთ.
– ხალხს არ აქვს ეს ყველაფერი გააზრებული?
– ვფიქრობ, რომ საზოგადოების დიდი ნაწილი მაინც რჩება სააკაშვილის მედიაპროპაგანდის გავლენის ქვეშ, რომელიც ტელეკომპანია «რუსთავი 2-ითა» და «იმედით» იმართება. მინდა, ყველამ გაიაზროს, რომ რეალობა სხვაა და, რასაც ამ ტელეარხებზე აჩვენებენ, – სულ სხვა.
– იქნებ მთავარი მიზეზი არა «რუსთავი 2-ისა» და «იმედის» პროპაგანდაში, არამედ ოპოზიციის, თითოეული თქვენგანის სისუსტეშია?
– ოპოზიცია ძლიერი ვერ იქნება, თუ მას არ აქვს შესაძლებლობა, ფონდებიდან სახსრები მოიზიდოს, რეალურად თავის მხარდამჭერებთან იმუშაოს ისე, რომ შემდეგ მისი მხარდამჭერის ოჯახს არ ეწვიოს ადგილობრივი გუბერნატორი ან პოლიციის წარმომადგენელი და სამსახურიდან არ გაუშვებს.
ამის მიუხედავად, ვინც ახლა იტყვის, რომ შეუძლებელია ამ ქვეყანაში რაიმეს მიღწევა და ხელისუფლებას დანებდება, ფაქტობრივად, ის ბარდება სააკაშვილს. ჩვენმა პარტიამ – «თავისუფალმა დემოკრატებმა» გადავწყვიტეთ, ბრძოლა ბოლომდე გავაგრძელოთ…
– აქამდე «ბოლომდე» არ იბრძოდით? რით უნდა იყოს «ბოლომდე ბრძოლა» განსხვავებული?
– ეს ბრძოლა იქნება აბსოლუტურად განსხვავებული, ვიდრე აქამდე, 20 წლის განმავლობაში, ყოფილა საქართველოში…
– ბატონო ირაკლი, აქამდე რას აკეთებდით, რა გიშლიდათ ხელს ასე წაგემართათ პროცესი?
– აქამდე მოლაპარაკება მიმდინარეობდა და ნებისმიერ საკითხს სიფრთხილით ვეკიდებოდით. იმედი მქონდა, რომ მოლაპარაკებით უფრო მეტი შედეგის მიღწევა შეიძლებოდა, მაგრამ, როდესაც ხელისუფლებამ ულტიმატუმის ენით დაიწყო ლაპარაკი, ჩვენი დამოკიდებულებაც შეიცვალა.
– რატომ არ შეუერთდით «სახალხო კრების» მიერ ორგანიზებულ მაისის საპროტესტო აქციებს? რვა პარტია რომ გამოსულიყო ქუჩაში, ხელისუფლებას იქნებ ამდენი ვერ გაებედა და მსხვერპლიც არ ყოფილიყო?
– ეს იყო არასწორი ფორმითა და მოთხოვნებით ჩატარებული აქცია; მათ მიერ წამოჭრილი პრობლემები და მოთხოვნები იყო არაადეკვატური და არასწორი. პირდაპირ ვაღიაროთ: საზოგადოებაც არ უჭერდა მხარს მაისის აქციებს. ამის შესახებ ორგანიზატორებს არაერთხელ ვუთხარით. მე თანავუგრძნობ საზოგადოების ყველა წარმომადგენელს, ვინც აქციებზე იყო, მაგრამ ეს ის არ იყო, რაშიც ჩვენ უნდა მიგვეღო მონაწილეობა… რა თქმა უნდა, ახლა ჩვენი მთავარი ამოცანაა, მოვითხოვოთ მომხდარის გამოძიება.
– თქვენ საპარლამენტო კომისიის შექმნის ინიციატივით გამოხვედით, რომელიც 25-26 მაისის ღამით სამართალდამცველების მხრიდან ძალის გადამეტებასა და დაზარალებულთა საქმეებს გამოიძიებდა, მაგრამ პარლამენტმა თქვენი წინადადება სერიოზულად არც კი განიხილა. მეტიც, პარლამენტარმა დავით დარჩიაშვილმა ჩვენთან ინტერვიუში პოლიტიკური ქულების დაწერაში დაგადანაშაულათ.
– დარჩიაშვილის მოსაზრება ჩემთვის არაფერს ნიშნავს. ის არის სააკაშვილის პროპაგანდის ნაწილი, მაგრამ მე ის უფრო გამიკვირდა, რომ «ქრისტიან-დემოკრატებმა» არ დაუჭირეს მხარი ჩვენს ინიციატივას. არადა, შეეძლოთ ამ საკითხის პარლამენტში წამოჭრა, მათ შეეძლოთ შს მინისტრისა და სხვა ოფიციალური პირების მოყვანა პარლამენტში და დებატების გამართვა, მაგრამ ამ ყველაფერს თავი აარიდეს.
– 2008 წელს, როდესაც თქვენ თანამდებობა დატოვეთ, საზოგადოებაში, თქვენი სახით ახალი, ქარიზმატული ლიდერის გამოჩენის იმედი გაჩნდა. თუმცა თქვენ ვერ გახდით ქართული ოპოზიციის ლიდერი. როგორ ფიქრობთ, რამ შეგიშალათ ხელი, შეიძლება ითქვას, რომ ირაკლი ალასანია, უბრალოდ, სუსტი აღმოჩნდა გამოწვევების წინაშე?
– არ ვფიქრობ, რომ სუსტი აღმოვჩნდი. უბრალოდ, პოლიტიკური გამოცდილება არ მქონდა. მე ხომ პოლიტიკოსი არ ვყოფილვარ, საჯარო მოსამსახურე ვიყავი. ადგილობრივ არჩევნებზე ძალიან დიდი გამოცდა ჩავაბარეთ, როდესაც თბილისში ასეთ უსამართლო გარემოში გარკვეულ შედეგს მივაღწიეთ.
უნდა აღინიშნოს, რომ მოლოდინი, რომელიც საზოგადოებას ჩემ მიმართ ჰქონდა, გადაჭარბებული იყო. ასეთი მოლოდინები აღარ უნდა ჰქონდეს ხალხს, რომ ერთი ადამიანი მოვა და ერთი ხელის მოსმით შეცვლის ყველაფერს.
საზოგადოებაში უკვე სხვა მოთხოვნებია. ყველა მიხვდა, რომ იმპულსურმა, ნაჩქარევმა გადაწყვეტილებებმა ქვეყანა დაღუპვის პირას მიიყვანა; ამას მოჰყვა სამოქალაქო დაპირისპირება და საზოგადოების პოლარიზაცია, გაუთვალისწინებელი ნაბიჯი – რუსეთის ფედერაციასთან კონფლიქტი, რაც ომში გადაიზარდა და ჩვენი ქვეყნისთვის სავალალო შედეგი მოიტანა.
– თქვენ ლიდერობა ახსენეთ, თუმცა ახლახან საერთაშორისო ორგანიზაცია Grenberg Quinlan Rosner Resarch-ის მიერ ჩატარებული კვლევის მიხედვით, ოპოზიციური პარტიებიდან «ქრისტიან-დემოკრატები» და ლეიბორისტები ლიდერობენ. დანარჩენმა პარტიებმა მხოლოდ 1-2% მხარდაჭერა მოიპოვეს.
– მთავარი არის არჩევნები, სადაც გამოიკვეთება, ვის ენდობა საზოგადოება და არა სააკაშვილის დაქირავებული პოლიტტექნოლოგების მიერ ჩატარებული კვლევის შედეგები…
– საზოგადოების ნაწილი თქვენ «ამერიკულ პროექტად» და «სააკაშვილი #2-ად» მოგიაზრებთ. ბევრი თქვენს პასიურობასაც ამას უკავშირებს.
– ჩემი, როგორც პოლიტიკოსის, მთავარი ამოცანაა საქართველოს ევროკავშირში გაერთიანება, ოღონდ ნაციონალური ღირსებისა და ეროვნული ტრადიციების შენარჩუნებით. ამერიკის შეერთებული შტატები ჩვენი სტრატეგიული პარტნიორია, მაგრამ გეოგრაფიულად ამერიკა ჩვენგან შორსაა, ევროპაა ჩვენი სამეზობლო. ამის მიღწევაში ქართველ საზოგადოებასთან მჭიდრო კავშირი გვჭირდება, რადგან სააკაშვილის ხელისუფლებამ კიდევ უფრო მეტად დააშორა საქართველო ევროპას თავისი სინგაპურიზაციის მოდელით, რომელიც ყველასთვის გაუგებარია…
– თუ სამეზობლოზე მიდგა საქმე, ევროპაზე არანაკლები მეზობელი რუსეთია, ვისი სახითაც «მედასავლეთე პარტიები» მხოლოდ მტერს ხედავენ…
– საჭიროა პარალელურად რუსეთის ფედერაციასთან ურთიერთობის ნორმალიზების დაწყება, რაც, თუნდაც ჩვენი ევროპელი პარტნიორების დახმარებით, აბსოლუტურად შესაძლებელია. მაგრამ რუსეთის ფედერაციასთან ურთიერთობების ნორმალიზება და აფხაზეთთან ურთიერთობის აღდგენაც ამ ეტაპზე წარმოუდგენელია, რადგან სააკაშვილმა ყველანაირი ნდობა და რესურსი დაკარგა. ასე რომ, ეს ყველაფერი მხოლოდ მიხეილ სააკაშვილის წასვლის შემდეგ მოხდება.
ესაუბრა შორენა ცივქარაშვილი
