კესოდ ქცეული ჯემალის გამაუპატიურებელიც და მკვლელიც ლგბტ-თა წიაღში ეძებონ და ჩვენ თავი დაგვანებონ

საძულველზე სიყვარულით როგორ ვილაპარაკო?!

წინამდებარე წერილი ჩემი რეაქციაა ინგა გრიგოლიას 4 აპრილის “რეაქციაზე”, რომელიც ქართული ჟურნალისტიკის “პრიმადონამ” “ველური ქართველების” მიერ ჩაგრულ ლგბტ–უმცირესობას მიუძღვნა.

საკითხში უკეთ რომ გავერკვიოთ, უახლოესი წარსული გავიხსენოთ, რომლის მოწმეც და მონაწილეც თვითონ გახლდით.

რუსთაველის პროსპექტზე აღლუმის ჩატარება პედერასტებმა პირველად 2012 წლის 17 მაისს სცადეს.

თბილისში არსებობს ნობელის ლაურეატი გერმანელი მწერლის, ჰენრიხ ბიოლის, სახელობის ფონდი. არ ვიცი, რა კავშირი ჰქონდა ბიოლს პედერასტიასთან, მაგრამ თბილისში არსებული მისი სახელობის ოფისი ლგბტ-თა თავშეყრის ადგილი რომ არის, ჩემი თვალით მინახავს.

ჰოდა, 16 მაისს იმ ოფისში შეკრებილა ქართველი პედერასტების “ისტებლიშმენტი” და ისე, რომ არ დაუანონსებიათ (2010-11 წლების მწარე გამოცდილებიდან გამომდინარე, ალბათ, იფიქრეს, რომ დაანონსებულ გეიაღლუმს არ დაუშვებდა ქართველი საზოგადოება), მეორე დღეს დათქვეს შეკრება ფილარმონიასთან, 51-ე საჯარო სკოლის წინ.

შეიკრიბნენ დღის 12 საათზე, ანუ გაგანია სასწავლო პროცესის დროს. მოსწავლე ბავშვების თვალწინ ურცხვად “დაუზასა” ერთმანეთს სპეციალურად მოწვეულმა ორმა ამერიკელმა პედერასტმა (რომლებსაც, გარკვეულწილად, აღლუმის დაცვის ფუნქციაც უნდა შეესრულებინათ _ აშშ–ის მონა სააკაშვილის რეჟიმი ამერიკის მოქალაქეებს უბატონოდ ხმას გასცემდა?) და ლგბტ–თა დროშებისა და პლაკატების ფრიალით რუსთაველის მიმართულებით დაიძრა გეი–აღლუმი. სერიოზული ინციდენტების გარეშე გაიარეს მანძილი ფილარმონიიდან ე.წ.დომ კინომდე, ანუ ზემელამდე და აი იქ “დაერხათ”…

დარი იყო და “დომ კინოს” კუთხეში ბიჭები ვმასლაათობდით… პირველად ვერ მივხვდი, პროცესიის წარმომადგენლები ვინ იყვნენ, მაგრამ ახლოს რომ მოვიდნენ და მათ პლაკატებზე ლოზუნგები წავიკითხე: “ბედნიერება მრავალფეროვნებაშია, შენც გაბედნიერდი”, “შენც გახდი გეი” და ა.შ., არიქა, ბიჭებო, პედერასტები ყოფილან-მეთქი და მე, სოსო მანჯავიძე (დღეს საკრებულოს დეპუტატი) და კოტე ინაშვილი (დღეს ტელეარხ “ობიექტივის” წამყვანი, პარლამენტის ვიცესპიკერის _ ირმა ინაშვილის ძმა) პირველები გადავეღობეთ გეიაღლუმს, შემდეგ ქუჩაში გამვლელებიც წამოგვეშველნენ და პროცესია, რომლის მარშრუტის ბოლო წერტილი პარლამენტის შენობის წინარე მოედანი იყო, ზემელზე დავამუხრუჭეთ.

შემდეგ რაც მოხდა, ნაწილობრივ იხილა ტელემაყურებელმა _ მასობრივი შეხლა-შემოხლის ფონზე ის პლაკატი დავლეწე, რომელიც “გაბედნიერებისკენ” მომიწოდებდა, სოსო მანჯავიძემ კი “მამა-შვილური” ალიყური აჭამა “პლაკატმზიდს” _ ერთი სიტყვით, პირველი გეიაღლუმის ჩატარების მცდელობა კრახით დასრულდა საქართველოს ლგბტ-ებისა და მათი ამერიკელი კოლეგებისთვის.

რუსთაველის გამზირის, ქაშვეთის წმინდა ტაძრისა და 9 აპრილს დაღუპულთა მემორიალის წაბილწვის მეორე მცდელობა ხელისუფლებაში “ქართული ოცნების” მოსვლის 7 თვის შემდეგ, 2013 წლის 17 მაისს, ჰქონდათ პედერასტებს, რაც ნაცების მიერ დაგეგმილ პროვოკაციას ჰგავდა, რადგან ხელისუფლება დილემის წინაშე აღმოჩნდა:

არ მისცემდა საშუალებას, რომ ე.წ. გამოხატვის თავისუფლებით ესარგებლათ პედერასტებს და რუსთაველზე აღლუმით ჩაევლოთ, ჩვენი “მეგობარი” დასავლეთისა და პირადად აშშ–ის ელჩის რისხვას დაიმსახურებდა.

პირიქით ეცდებოდა და ძნელი წარმოსადგენი იყო, როგორ, რა ძალებით შეძლებდა ხელისუფლება იმ დღეს თბილისის ქუჩებში (და არა მხოლოდ რუსთაველზე, ყველა უბანში ფხიზლად იყვნენ ე.წ. ქუჩის ბიჭები) გამოსული ასიათასობით ადამიანის რისხვის განეიტრალებას, ხოლო ჯარს თუ გამოიყვანდა, ე.წ. ვარდების რევოლუციის გვერდით საქართველოს ისტორიაში “ტაბურეტკების” რევოლუციაც დაიკავებდა ადგილს.

საბოლოოდ ხელისუფლებამ ჩაქოლვას გადაარჩინა ერთი მუჭა პედერასტები, რომლებსაც ეყოთ თავხედობა, რომ, მიუხედავად ქუჩებში გამოსული ზღვა ხალხისა, სცადეს იმ პროვოკაციის მოწყობა, რომელსაც ე.წ. გამოხატვის თავისუფლების ბოროტად გამოყენება ჰქვია. მეორე დღეს, 2013 წლის 18 მაისს, ერთი მხრივ, აშშ-ის ელჩის ხელმძღვანელობით დასავლეთის ქვეყნების დიპლომატიური კორპუსი, ხოლო, მეორე მხრივ, “ღია საზოგადოება საქართველოს” (სოროსის ფონდი) ქართული ასოები კაპიტან გიგაურის მეთაურობით პარლამენტის წინ ლგბტ-თა გამოსაქომაგებლად გამოვიდნენ, ანუ ის ადამიანები, რომლებსაც არც 7 ნოემბრის დარბევაზე, არც 26 მაისის სასაკლაოზე, არც ქუჩებში ათობით დახვრეტილ ახალგაზრდაზე, არც ციხეებში პატიმართა მასობრივ წამებაზე და, საზოგადოდ, დემოკრატიის შუქურად წოდებული 9-წლიანი ფაშისტურ-სადისტური რეჟიმის საწინააღმდეგოდ კრინტიც არ დაუძრავთ!

ამის საპასუხოდ ჩვენმა ბრძენმა პატრიარქმა ერთ–ერთი ქადაგებისას სწორედ 17 მაისი გამოაცხადა ოჯახური სიწმინდის, ტრადიციული ღირებულებების დაცვის დღედ. ამას მოჰყვა ლევან ვასაძის მიერ ორგანიზებული ოჯახის დაცვის მსოფლიო კონგრესი, რომელიც 2014 წლის 17 მაისს ჩატარდა ფილარმონიაში საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქის ლოცვა-კურთხევით და, აბა, პედერასტები რაღას გაბედავდნენ _ მას შემდეგ სხედან ბუჩქებში უკეთესი დღეების მოლოდინში, რომლებიც არ იქნა და არ დაუდგათ და, უფლის წყალობით, არასდროს დაუდგებათ ღვთისმშობლის წილხვედრ საქართველოში.

აქეთ უკიდურესი სოციალური გაჭირვებაა, იქით _ საგარეო პოლიტიკის, კრახი თუ არა, სრული სტაგნაცია, სახელისუფლო კრიზისი. მოკლედ, იმდენი სამწუხარო რამ ხდება ჩვენს ქვეყანაში, რომ დავით გურამიშვილი მახსენდება _ “ქართლის ჭირსა ვერვინ მოსთვლის, თუ არ ბრძენი ენამჭევრი” და რა დროს ინგა გრიგოლიას “რეაქცია” იყო პედერასტებზე?!

აგერ მორიგი 17 მაისი მოდის და ხომ არ იყო ინგა გრიგოლიას ის “რეაქცია” ზონდაჟი იმისა, შეიცვალა თუ არა საქართველოს მოსახლეობის განწყობა, საზოგადოდ, პედერასტებისა და, კონკრეტულად, ერთნაირსქესიანთა შორის ქორწინების დაკანონების მიმართ?!

ამ ეჭვს ისიც აძლიერებს, რომ “ქართული ოცნების” ერთ–ერთი წინასაარჩევნო დაპირება იყო კონსტიტუციაში ოჯახის დეფინიციის შეტანა, რომ ოჯახი არის მხოლოდ ქალისა და მამაკაცის ნებაყოფლობითი ერთობა.

მიუხედავად იმისა, რომ “ქართულ ოცნებას” საკონსტიტუციო უმრავლესობა აქვს და ერთი ხელის მოსმით შეუძლია ამ დაპირების შესრულება, ხელისუფლება კრინტს არ ძრავს. ისე, რომელი დაპირება შეასრულა “ქართულმა ოცნებამ” (ბიძინა ივანიშვილმა), რომ ეს შეასრულოს?!

სამაგიეროდ, რაც არ დაგვპირებია, იმის შესრულებას აპირებს _ ნაცების (წაიკითხე _ დასავლეთის) ზეწოლით აქტიურად მიმდინარეობს სჯა–ბაასი კონსტიტუციაში საქართველოს ევროატლანტიკური არჩევანის უცვლელობის ჩაწერის თაობაზე, რაც სრული აბსურდია: ის ევროატლანტიკა თუ ხრამში იჩეხება, რადგან კონსტიტუციაში ჩავწერთ, ჩვენც უნდა გადავყვეთ?

საზოგადოებას იმასაც შევახსენებ, რომ, თუ აქამდე დასავლეთი, საზოგადოდ, საქართველოს მართლმადიდებელ ეკლესიას სდებდა ბრალს ჰომოფობიასა და სიძულვილის ენით საუბარში, ახლა აშშ–ის სახელმწიფო დეპარტამენტის 2016 წლის ანგარიშში პირადად საქართველოს კათოლიკოს–პატრიარქი, უწმინდესი და უნეტარესია “მხილებული” მსგავს “ცოდვებში”… ქართველი ერის ეს აშკარა შეურაცხყოფა, ისევე, როგორც ბევრი სხვა, რომ იტყვიან, გაატარა ჩვენმა ფარჩაკმა ხელისუფლებამ.

რა უნდათ, რას ითხოვენ ჩვენგან, რომელ ტოლერანტობაზე გვიკითხავენ ლექციებს წარმომადგენლებს იმ ქვეყნისა, რომელიც ერთადერთია, სადაც ებრაელთა დარბევები არასდროს ყოფილა? რას და საქართველოში თურმე პედერასტების გაუპატიურება და მკვლელობა გახშირებულა.

იქნებ ასეც არის, მაგრამ ჩვენი, ქართველი საზოგადოების ნორმალური ნაწილის რა ბრალია? რომელ ჰეტეროსექსუალს, ანუ ტრადიციული სექსუალური ორიენტაციის მამაკაცს აღაგზნებს ქალად ქცეული კაცი თუ პირიქით? ამის გაფიქრებაც კი გულისრევას იწვევს ყველა ნორმალურ ადამიანში.

ჰოდა, კესოდ ქცეული ჯემალის გამაუპატიურებელიც და მკვლელიც ისევ ლგბტ–თა წიაღში ეძებონ და ჩვენ თავი დაგვანებონ.

ებრაელები ვახსენე _ საქართველოში არა თუ იუდეველთა, არამედ არც ერთ ტრადიციულ კონფესიასთან არ ყოფილა რელიგიური მოტივით კონფლიქტი.

მაგრამ, როდესაც იეღოველები სახლში შემოგეჭრებიან და სატანისტურ მოძღვრებას გიქადაგებენ, ერთი-ორი რომ გაუსილაქო, რელიგიური შეუწყნარებლობა იქნება? ან საქართველოში მრავალი მეჩეთია და, რამდენიც გინდა, აუარე და ჩაუარე მას ქრისტიანმა კაცმა, ხმას არავინ გაგცემს, მაგრამ, თუ აჭყვიტინებული გოჭით ხელში შემოუვლი მეჩეთს და ამის გამო ვინმე დაგბეგვავს, ამას რელიგიური საფუძველი ექნება თუ უბრალო ბოროტი ხულიგნობისა?

ან კიდევ _ როდესაც რესტორანში მეგობრებთან ერთად ქეიფობთ და გვერდით მაგიდასთან ორი მამაკაცი “ზასაობას” დაიწყებს, ამისთვის კი მაგრად დაჟეჟავთ, ამას სექსუალური უმცირესობის ჩაგვრა ჰქვია?

მინდა, ქალბატონ ინგა გრიგოლიას მივმართო, რომელიც მსგავს თემებზე თოქშოუებში ყოველთვის მხარეა და არა ობიექტური წამყვანი:

საქართველოში არ არსებობს არც სექსუალური, არც რელიგიური და, საერთოდ, არანაირი ფობია. რაც შეეხება სიძულვილის ენით საუბარს, რაშიც ბრალი, ვიმეორებ, ჩვენს საყვარელ პატრიარქსაც კი დასდეს, მინდა, ვკითხო ქალბატონ ინგასაც და სახალხო დამცველს “ასოებითურთ”:

* ადამიანის უფლებათა დეკლარაციის მიხედვით, ყველა და ყველაფერი უნდა მიყვარდეს და სიბინძურის სიძულვილის უფლება არ მაქვს?

მაშინ მიმიფურთხებია ასეთი “ადამიანის უფლებებისთვის”!

* მე მიყვარს სამშობლო, დედაეკლესია და მძულს ლგბტ-სექტა, რადგან ის იმისი მტერია, რაც მიყვარს!

* მძულს ერთნაირსქესიანთა ქორწინება იმიტომ, რომ არ მინდა, ამ ბინძური წყვილების მიერ შვილად აყვანილი ბავშვები სკოლაში ჩემი შვილიშვილების გვერდით ისხდნენ, რადგან დანომრილი “დედები” თუ “მამები” ნაშვილებ ბავშვებსაც პედერასტებად ან ლესბოსელებად ზრდიან…

ერთი სიტყვით, ნორმალური ქართველი საზოგადოების ტოლერანტობა იმით შემოიფარგლება პედერასტების მიმართ, რომ, სადაც ისინი იქნებიან _ იქ ჩვენ არ მივალთ და, სადაც ჩვენ ვიქნებით _ იქ ისინი ვერ მოვლენ.

ვისაც ქართული ტოლერანტობა ხელს არ გაძლევთ, აჰა, “ვიზალიბერალიზაცია” და ევროპულ ტოლერანტობაში მიბრძანდით, მაგრამ, მგონი, მალე იქაც არ მოგასვენებენ _ ამას წინათ ჰოლანდიაში, ერთნაირსქესიანთა ქორწინებების მექაში, გეიწყვილი მხოლოდ იმისთვის დაჟეჟეს ჰოლანდიელმა ახალგაზრდებმა, რომ ქუჩაში ხელიხელჩაკიდებულები მისეირნობდნენ.

ნათქვამია, ძაღლი ვინც მოკლა, გზიდანაც იმან გადაათრიოსო.

ჰოდა, ქრისტიანულ მორალზე აღმოცენებული ბებერი ევროპა, დღეს ყოველგვარი მორალის უარმყოფელი და ხსენებული სიბინძურეების ავტორი დასავლეთი, ნელ-ნელა იღვიძებს და მოკლულ ძაღლსაც, ალბათ, ის გადაათრევს.

თუ არა, ჩვენ, მართლმადიდებელი საქართველო, ერთმორწმუნე რუსეთთან ერთად საკუთარ საზღვრებს მაინც დავიცავთ ლგბტ-ტერორიზმისგან, რომელიც უფრო სახიფათოა, ვიდრე, საზოგადოდ, ტერორიზმი, რადგან ერთი მხოლოდ გკლავს, ხოლო მეორე გადაგვარებას გიქადის…

დავით მხეიძე

P.S. ქრისტეს ბრწყინვალე აღდგომას გილოცავ, ჩემო სამშობლოვ!