“მეოცნებე” მინისტრის დასავლური სენტიმენტები

გადადებული უვიზო მიმოსვლა და გადაგდებული საქართველო

საქართველოსთვის უვიზო მიმოსვლის კიდევ ერთი წლით გადადებამ, რაც, პრაქტიკულად, ამ საქმის გადაგდებას და მედასავლეთე ლიბერალებისთვის პირში ჩალის გამოვლებას ნიშნავდა, ზოგიერთი გაწბილებული “მეოცნებე” ისტერიკაში ჩააგდო.

საგარეო საქმეთა მინისტრმა მიხეილ ჯანელიძემ ევროპარლამენტში ლამის ცრემლები აღვარღვარა, ევროკომისრებს ტერფები უკოცნა და ბოლოს ასეთი “რეჩი” დაჰკრა: “მოდი, იმედს ნუ გავუცრუებთ ჩვენს ხალხს; მოდი, შევინარჩუნოთ მათი მოტივაცია, გააგრძელონ ურთულესი რეფორმები და მოდი, განვაგრძოთ ერთად სვლა თავისუფალი, უსაფრთხო და მშვიდობიანი ევროპისკენ”. იმავე გამოსვლაში მან ხაზი გაუსვა, რომ ქართველები კვლავ იხსენებენ საბჭოთა პერიოდს, როცა 37 მანეთად დაფრინავდნენ მოსკოვში. მისი თქმით, ევროკავშირმა არ უნდა გააღვივოს ქართველებში საბჭოეთის ნოსტალგია და ამიტომ ევროპის ქვეყნების დედაქალაქებში ჩასვლა ხელმისაწვდომი უნდა გახდეს საქართველოს თითოეული მოქალაქისთვის.

ამ განცხადების შემდეგ ბევრს, ალბათ, ლოგიკურად გაუჩნდებოდა შეკითხვა: რას ნიშნავს საბჭოეთის ნოსტალგია ან რაში ხედავს ჯანელიძე ამ ნოსტალგიის საფრთხეს, როცა მედიასივრცის უდიდეს ნაწილს დასავლური გრანტებით ნაკვები “ლიბერალები” კრუხებივით ასხედან და საბჭოთა წარსულის კრიტიკითა თუ ლანძღვა-გინებით ლამისაა ტყავიდან ამოძვრნენ? როგორც ჩანს, საქმე სხვა რამაა: ჯანელიძესა და მისნაირ მედასავლეთე “შესტიორკებს” ერთი ადგილი იმიტომ ეწვით, რომ დღეს საზოგადოებაში ანტიდასავლური განწყობა გეომეტრიული პროგრესიით იზრდება. დღითიდღე სულ უფრო მეტი ადამიანი ხვდება, რომ თანამედროვე ევროპა, არც კულტურულად და არც მენტალურად, ჩვენი არჩევანი არ არის და, რომც გვეპატიჟებოდნენ ევროკავშირში, ქართველ კაცს იქ არაფერი ესაქმება. ამ განწყობებთან რუსულ პროპაგანდას და მეტადრე მოსკოვში 37 მანეთად გადაფრენის სურვილს საერთო არაფერი აქვს, ამ ყველაფრის მიზეზი ევროინტეგრაციის ტრუბადურებმა ისევ ევროპასა და თანამედროვე ევროპულ ნეოლიბერალურ ფაშიზმში უნდა ეძებონ.

ევროპა, რომლისკენაც საქართველო ისტორიულად მიილტვოდა და ხან სპარსეთისგან დაცვას სთხოვდა, ხან ოსმალეთის გავეშებული იმპერიისგან, მენტალურად ქრისტიანულ კულტურაზე იდგა. იმ ევროპაში ჯვაროსნული დროშა ფრიალებდა და ევროპელ მეომრებს, რომლებიც ქრისტიანობის ჭეშმარიტი მეციხოვნეები იყვნენ, მთელი მსოფლიო ჯვაროსნებად მოიხსენიებდა. დღევანდელი ევროპა “ელჯიბიტიების” სოდომურ დროშას აფრიალებს და ქრისტიანული სწავლებით ყველაზე მძიმე, მომაკვდინებელ ცოდვას _ პედარასტიას ნორმად აცხადებს. მეტიც, მილიონებს ხარჯავს, რათა ეს ცოდვა დანარჩენ მსოფლიოს, მათ შორის, საქართველოსაც, მოახვიოს თავს. აი, რა არის განსხვავება ძველ და თანამედროვე ევროპას შორის. ძველ ევროპასთან სამეგობროდ და სათანამშრომლოდ ერთადერთი წინაპირობა არსებობდა _ ქრისტიანობა და ქრისტიანული მორალი. დღევანდელი ევროკავშირი კი პირდაპირ გეუბნება: თუ გინდა, მიგიღო, ქრისტეს ძვლის მკვნეტელი უნდა გახდე, პედარასტია ოფიციალურად დააკანონო და კაცი კაცზე დააქორწინო, ქალი _ ქალზეო. ცხადია, ასეთ გეოპოლიტიკურ ერთობაში შესვლას არც ერთი ჭკუათმყოფელი არ ისურვებს, რადგან ნებისმიერმა საღად მოაზროვნე ადამიანმა იცის, ეს რას მოიტანს. ეგეც არ იყოს, ევროკავშირი, კარგა ხანია, აღარ არის უსაფრთხო თავშესაფარი, ევროპა უკვე თავის მოქალაქეებს ვერ იცავს საფრთხისგან, დაწყებული ტერორიზმით და დამთავრებული მიგრანტების უკონტროლო შედინებით.

აქ ახლა, ალბათ, ზოგიერთი პირწავარდნილი მედასავლეთე სხაპასხუპით მოგვახლის გაცვეთილ “ნეოლიბერალურ” არგუმენტს _ ევროკავშირი არავის აიძულებს კანონების მიღებასო. ეს რომ ბლეფია და თავის დროზე ამ ტყუილებით შეაკოწიწეს ეს მკვრადშობილი გაერთიანება, ამიტომ ინგრევა და იშლება ის დღეს ხუხულასავით, ამიტომ ყვავის რიგ ევროპულ სახელმწიფოში ნაციონალიზმი და სადაცაა, საბოლოოდ წირვას გამოუყვანენ მიწის მისაყრელად გამზადებულ “კულტურულ მარქსიზმს”.

რაც შეეხება სხვა მიზეზებს, რომელთა გამოც ქართველებში ანტიდასავლური განწყობა იზრდება და “მეოცნებეთა” ისტებლიშმენტს, რომ იტყვიან, ერთი ადგილის ჟიმჟიმი აქვს, გავიხსენოთ, რას ითხოვდა და რას ითხოვს დღეს ჩვენგან ევროკავშირი. თავის დროზე, როცა ქვეყანაში პოლიტიკური ცვლილებები მოხდა და გაჩნდა მოლოდინი, რომ სააკაშვილს, თავის კრიმინალურ სექტასთან ერთად, “ვირის აბანოში” გაისტუმრებდნენ, ევროკავშირიდან ლამის განგაშის ზარები დაარისხეს _ “ოპოზიციას” პოლიტიკური ნიშნით ნუ დევნითო. მერე ყბადაღებული კოაბიტაცია შემოგვაპარეს და ქოცები ნაცებზე დააქორწინეს. ეს კიდევ არაფერი: საქართველოდან გაქცეული ყოფილი ჯალათები _ მეგის ქარდავა, ერეკლე კოდუა, დათა ახალაია, ზურაბ ადეიშვილი თუ დავით კეზერაშვილი, გულში ჩაიკრეს. მერე კი, იმის ნაცვლად, რომ ქართულ მართლმსაჯულებასთან ეთანამშრომლათ, ეს ჯალათები მაღალ პოლიტიკურ თანამდებობებზე გაამწესეს. პარალელურად აქ ყველაზე მნიშვნელოვანი პოსტი რესპუბლიკური პარტიის ქორებს ჩააბარეს: პარლამენტის თავმჯდომარის _ უსუფაშვილს, თავდაცვის მინისტრის _ ხიდაშელს, უზენაესი სასამართლოს თავმჯდომარის _ გვენეტაძეს (ყოფილი რესპუბლიკელი), შერიგებისა და სამოქალაქო თანასწორობის მინისტრის _ზაქარეიშვილს და ა.შ. შემდეგ წამოვიდა დირექტივებიც _ პარლამენტმა გრიალ-გრიალით დაამტკიცა ანტიდისკრიმინაციული კანონი, მოიხსნა შეზღუდვა უცხოელებზე მიწის გასხვისებაზე, სხვადასხვა რელიგიური კონფესია იურიდიული სტატუსით მართლმადიდებლობას გაუთანაბრეს და დაიწყო საუბარი ნარკოპოლიტიკის ლიბერალიზაციაზე. ლაპარაკი დაიწყო რეფორმებზე, რომლებმაც თანამედროვე დასავლეთი, დიდი ხანია, კულტურულ და იდეოლოგიურ კატასტროფამდე მიიყვანა. ამ ცვლილებებმა მათ წაართვა მთავარი _ ეროვნული იდენტობა და საბოლოოდ რაღაც ერთფეროვან სოციალურ მასად, უსუსურ და უუნარო ბრბოდ აქცია.

…მიუხედავად იმისა, რომ ნაც-ქოცური პროპაგანდა ამ ყველაფერს საკმაოდ ოსტატურად ნიღბავდა, ქართველმა საზოგადოებამ ძირითადი საფრთხეები დაინახა. ყველა მიხვდა, რომ ის, რასაც ცხრაგრანტსგადამხტარი “ენჯეოელი” დღეს პროგრესს ეძახის, სინამდვილეში რეგრესის გზაა. ეს გზა კი სახელმწიფოს არა ტაძრისკენ, არამედ უფსკრულისა და ჯოჯოხეთისკენ მიაქანებს. აი, ამიტომ გაიზარდა რეალურად ქართველებში ანტიდასავლური განწყობა და არა იმიტომ, რომ თურმე ევროპის ქვეყნებს 37 მანეთად ვერ ვსტუმრობთ. ეს რომ შეგვეძლოს, ალბათ, კიდევ უფრო მწვავე ანტიდასავლურ განწყობებს მივიღებდით, რადგან თავისუფალი მიმოსვლა კიდევ უფრო მეტ ქართველს მისცემდა საშუალებას, საკუთარი თვალით ეხილა იქ არსებული მარაზმი…

რაც შეეხება ჯანელიძეს და მის სენტიმენტალურ გამოსვლას ევროპარლამენტში, რაც უნდა სასოწარკვეთილი იყოს, მას უნდა ახსოვდეს ერთი საყოველთაოდ ცნობილი შეგონება: “გადადებული საქმე გადაგდებული საქმეა”. ევროკავშირის მხრიდან უვიზო მიმოსვლის გაფორმება უკვე მერამდენედ გადაიდო. ეს კი არც მეტი, არც ნაკლები, ამ საქმის გადაგდებას და ჩაფარცხვას ნიშნავს. ასეთია “მწარე “ რეალობა და ვერანაირი ხვეწნა-მუდარა, ვერანაირი სენტიმენტი ამას ვერ შეცვლის. არ სჭირდებით და ნუ “ეტენებით”! ნათქვამია, “საცა არა სჯობს, გაცლა სჯობსო…”

ჯაბა ჟვანია