მომიახლოვდნენ მდევარნი გარყვნილებისა; შენს რჯულს დაშორდნენ.
ფს. 118, 150
“საქართველო და მსოფლიოს” შარშანდელ ბოლო (47-ე) ნომერში რუბრიკით “ის, რასაც ქართული პრესა არ აქვეყნებს” შემოგთავაზეთ ივო ზასეკის ფილმის _ “დაძალებული სექსის” _ გადმოქართულებული საგაზეთო ვარიანტის _ “პორნოინდუსტრია და პედოფილია ევროპაში” _ პირველი ნაწილი. დღეს მეორე ნაწილს ვაქვეყნებთ და ამთავითვე ვაფრთხილებთ ჩვენს მკითხველებს: მოარიდეთ ეს პუბლიკაცია ემოციურ ადამიანებს! აქ ისეთი საშინელებაა აღწერილი და დოკუმენტური სიზუსტით გადმოცემული, რომ სიმშვიდეს დაურღვევს მათ.
თვით ევროპაა აღშფოთებული ასეთი სექსუალური თავაშვებულობით და, პირდაპირ ვთქვათ, სატანისტური მორალის ფეხმოკიდებით თანამედროვე საზოგადოებაში, უმანკო ბავშვების გარყვნისა
და ადამიანების გაცხოველების შემთხვევებით.
ბავშვებს საკუთარი სიამოვნებისთვის აწამებენ
ეს პრობლემა რეალურად დგას თანამედროვე ევროპაში და არ არის ავადმყოფი გონების მანიაკური წარმოსახვის პროდუქტი.
ბელგიაში ერთი კაცი აქვეყნებს განცხადებას: ვეძებ 2-დან 12 წლამდე გოგონას საწამებლად, შეიძლება სიკვდილამდეც კი. გაზეთის რეპორტიორი ამ განცხადების კვალს მიჰყვება, მიდის განმცხადებელთან და თავს შუამავლად წარუდგენს. ის კაცი (განმცხადებელი) შუამავალს (ჟურნსლისტს) აჩვენებს ფოტოსურათებს, სადაც იგი (განმცხადებელი) ძალადობს თავის შვილებზე(!), და გარკვეულ საფასურს ჰპირდება ახალი მსხვერპლის მოყვანისთვის.
მომდევნო შეხვედრისას ამ კაცს მიაქვს წამების იარაღი და “შუამავლის” მანქანაში დებს. ჟურნალისტს მოძალადე პოლიციაში მიჰყავს… სამარცხვინოა და სრულიად გაუგებარი, რომ ამ შემთხვევის შესახებ პრაქტიკულად არაფერი ქვეყნდება პრესაში _ მხოლოდ მოკლე ცნობა ადგილობრივ გაზეთში.
საზოგადოების აღშფოთების გამომწვევი პუბლიკაციები? მოქალაქეთა პიროვნული პოზიცია? მღვდელმსახურთა და სამართალდამცავთა რისხვა? _ არაფერი მსგავსი. ისე ჩაიარა, როგორც გაზაფხულზე თბილისის ბაზარში ახალი კარტოფილის გასაყიდად გამოტანის რიგითმა ფაქტმა.
გამოთაყვანებაც ასეთი უნდა! მხოლოდ ეს რომ იყოს მიზეზი… ბოლო პერიოდის კვლევებმა დაამტკიცა, რომ ყოველგვარი ავხორცობა, უწინარესად კი, სექსუალური თავაწყვეტილობა, უბიძგებს ადამიანებს უფრო მეტი ავხორცობისკენ, ატეხილ ვნებათა დასაკმაყოფილებლად. ამ მიზეზით წარმოქმნილი გაუკუღმართების უსაზიზღრესი ფორმა სადომაზოხიზმია.
ეს უბედურება ცალკეულ შემთხვევებში კი არ ვლინდება, არამედ მთელ მსოფლიოსაა მოდებული სადომაზოხისტური გაერთიანებების სახით, ამასთან, დაკავშირებულია ზოოფილიასთან და ყველაზე უარესთან _ პედოფილიასთან, გასაგებად რომ ვთქვათ, ცხოველებთან სექსუალური ურთიერთობისა და ბავშვების გარყვნის პროპაგანდასთან.
ინტერვიუები, რომელიც ფილმშია წარმოდგენილი, მხოლოდ ზრდასრული, მყარი ფსიქიკის მქონე ადამიანებისთვისაა განკუთვნილი.
ლაპარაკობს ტოსტერ ბეკერი, ახალგაზრდების დაცვის სამსახურის ფუნქციონერი (ჰამბურგი, გერმანია).
_ გერმანიაში ვრცელდება ცნობები შემზარავი ფაქტების შესახებ, რომლებიც ბავშვებზე სექსუალურ ძალადობასთან და გარკვეულ რიტუალებთან არის დაკავშირებული. მათი რაოდენობა კატასტროფულად იზრდება, მოცემულ მომენტში 300-ს გადააჭარბა. სამწუხაროდ, მათ მიმართ ადეკვატური მოქმედება იშვიათად თუ ხორციელდება.
ბეკერს მხარს უბამს სექტებთან დაკავშირებული საკითხების საინფორმაციო სამსახურის თანამშრომელი ჰაიდემარიე კამენსი:
_ ასეთ შემთხვევებში საქმე გვაქვს სატანისტებთან, რომლებიც უმეტეს შემთხვევაში ახალგაზრდები არიან.
_ სექსუალური ძალადობა სხვა გადახრებთან შედარებით, ყველაზე უწყინარია, _ ლაპარაკობს პედოფილების მიერ გატაცებული მსხვერპლი, რომელიც თავის წარსულს იხსენებს (ცხადია, მან ანონიმად დარჩენა ისურვა), _ მაგრამ იქ იყვნენ ტიპები, რომლებიც გვცემდნენ, გვირტყამდნენ მთელი საათის განმავლობაში _ მათრახით დაწყებული, სასქესო ორგანოთი დამთავრებული. ასე აღიგზნებოდნენ სექსუალურად. რაგინდ სულელურად ისმოდეს, მაინც ვიტყვი _ მადლობა ღმერთს, რომ ისინი მხოლოდ გვცემდნენ, რადგან გაცილებით უარესი ფორმებიც არსებობს. ზოგი ისეთია, ადამიანებისადმი რწმენას სრულად დაგაკარგვინებს. მე, მაგალითად, ასე დამემართა. დავაზუსტებ, იმდენად არა ადამიანების მიმართ, რამდენადაც სახელმწიფოს ხელმძღვანელი ფენის მიმართ.
კლაუდია ფლისი, ფსიქოთერაპევტი, რიტუალური ძალადობის საკითხების სპეციალისტი განმარტავს, რომ არსებობს ფიზიკური, სექსუალური, ფსიქიკური ძალადობა, მუქარა, შანტაჟი, ხმის ამოუღებლობის იძულება, ცხოველებისა და ადამიანების _ ახალშობილთა, ბავშვების, ქალების მკვლელობა რიტუალების ჩარჩოებში. კლავენ ხან ერთ ადამიანს, ხან _ რამდენიმეს ერთად.
ლაპარაკობს ყოფილი სატანისტი ქალბატონი (ასევე _ ინკოგნიტო):
_ ჩვენ წინ წარმოდგა შავ ანაფორაში გამოწყობილი ქალი. ხელში თოთო ბავშვი ეჭირა. დადო ეს ჩვილი საკურთხეველზე. ბავშვი სუნთქავდა, მაგრამ არ ტიროდა. პირველმსახურმა აიღო დანა და ჩვილს ყელი გადაუჭრა, იფეთქა სისხლმა, მან თასი შეუდგა სისხლის ნაკადს. ვიგრძენი, რომ მუხლები მეკვეთებოდა, ძლივს ვიკავებდი თავს, რომ არ წავცქეულიყავი…
შეუძლია კი ადამიანს ამ საშინელების ჩადენა?
_ დიახ, _ ამბობს კურტ ჯექსონი, ქალაქ ბომონტის პოლიციის თანამშრომელი, _ მაგრამ ყოველთვის ისე არ ხდება, რომ მსხვერპლს საკურთხეველზე მიათრევენ და ყელს გამოჭრიან. თუ სატანისტი გაბრაზდა, იგი თავში ესვრის ტყვიას, კლავენ დანის დარტყმით, წამლავენ.
_ არსებობს სატანისტური ჯგუფები, რომლებიც დედებს უბრძანებენ თავიანთი შვილების მსხვერპლად შეწირვას, _ განმარტავს ოკულტიზმის საკითხების ექსპერტი ბილ შონოებელენი, _ ისეც ხდება, რომ ქალებს მაინცდამაინც ამ რიტუალის ჩასატარებლად საგანგებოდ აორსულებენ.
სტივი, რომლის სახეს ფილმში არ აჩვენებენ, თავისი მოგონებებით გამოწვეული სულიერი ტკივილის დასაოკებლად ნემსს იყრის ფეხში (ეს “პროცედურა” კადრშია ასახული).
_ როცა ვიღაცამ მომაწოდა ხანჯალი და მიბრძანა _ მოჰკალ! უარი ვთქვი. მაგრამ იმავე წუთში დანა მომაბჯინეს ყელში. მივხვდი, რომ, თუ არ გავაკეთებდი იმას, რასაც მიბრძანებენ, მომკლავენ. ხანჯალი დავკარი მსხვერპლს. მაგრამ ამან ისინი არ დააკმაყოფილა. კიდევ და კიდევ უნდა დამერტყა. შემდეგ მაიძულეს, ჭრილობებიდან სისხლი ამომეწოვა.
ბრიტანეთის პარლამენტის წევრი დევიდ ვილშარი აცხადებს:
_ სატანიზმი, ჩვენს ქვეყანაშიც არსებობს, იგი უსაზღვროდ დაუნდობელია, _ უარს არ ამბობს არც მკვლელობაზე, არც ბავშვების ბოროტად გამოყენებაზე, წამებაზეც კი. ეს სახუმარო საქმე არ არის და სახელმწიფო დაუნდობლად უნდა ებრძოლოს ამ ყველაფერს.
ტრაგიკული ისტორიებიდან, რომლებიც, სამწუხაროდ, გახშირდა, ფილმის ავტორი გამოყოფს ერთს, რომელიც 15 წლის გოგონას _ დებორას გადახდა. ინტერვიუ მასთან რამდენიმე საათს გაგრძელდა, მაგრამ ფილმში მხოლოდ რამდენიმე ძირითადი მომენტია შეტანილი:
_ ვფიქრობდით, რომ დამნაშავეები ჩვენა ვართ, რადგან გვეგონა, რომ ცუდი რამ ჩავიდინეთ და სასჯელი გარდაუვალია…იქ იდგა მაგიდა და მაგიდის გარშემო სანთლები ენთო.
_ იყვნენ იქ ადამიანები?
_ დიახ. იყვნენ ისინი, ვინც მაუპატიურებდნენ.
_ შეგიძლია თქვა, რა ხდებოდა?
_ მათ გაკვეთეს ბავშვი, მოაჭრეს სხეულის ნაწილები.
_ რით გაკვეთეს?
_ ელექტროდანით.
_ ცოცხლად გაჭრეს ბავშვი?
დებორა თავის დაქნევით უდასტურებს, რომ ბავშვი ცოცხალი იყო.
_ ცოცხალი დატოვეს, რომ წამებულიყო?
_ დიახ.
_ ბავშვი მაინც გარდაიცვალა?
_ დიახ.
დებორა თავის უძლურებას გრძნობდა, ბავშვების ამ მოკვდინებას რომ უყურებდა. ახლა ამბობს, რომ დაეხმარება ყველას, ვისაც ასეთი საშიშროება დაემუქრება.
_ ბავშვს მოაჭრეს თითი, შემდეგ _ ქუსლი
_ მოკვეთეს ქუსლი და მიატოვეს?
_ არა. ერთი აუპატიურებდა, დანარჩენები უცქერდნენ.
პატარა ბავშვების ბოროტი განზრახვით გამოყენება სამწუხარო ნორმალურობაა. ბავშვებზე მოძალადეთა კაპიტალის წლიური ბრუნვა მსოფლიოში 300 მილიარდ ევროს აჭარბებს. მათ შორის, ერთ მილიარდამდე ევრო გერმანიის წილად მოდის.
რასაც დებორა ყვება და აღწერს, ეს სხვა არაფერია, თუ არა ე.წ. “სნახტ ვიდეო”. ეს არის ფილმი იმის შესახებ, თუ როგორ კლავენ ბავშვს და სექსუალურად ძალადობენ მასზე. ეს ფილმები არის სტიმული პარალელურად არსებული ბაზრისა, რომელიც მოქმედებს მდიდარი საზოგადოების წყალობით და მის ხარჯზე. ადამიანები, ვისაც ხელეწიფება ასეთი “პროგრამის” ყიდვა, ძალიან მდიდრები არიან. დღის წესრიგში მათი იდენტიფიკაციის საკითხი დგას: ვინ არიან ეს ბობოლები, რომლებიც რყვნიან ადამიანების სულსა და გონებას. ეს გათახსირებულები მხოლოდ იმიტომ, რომ იხილონ, როგორ კვდება პატარა ბავშვი, მზად არიან გადაიხადონ 25 ათასიდან მილიონ ევრომდე.
_ უნდა იცოდეს ყველამ, რაც ხდება. მხოლოდ მაშინ იქნება შედეგიანი ამ ადამიანების წინააღმდეგ ბრძოლა, _ ამბობს დებორა და ამიტომაც გამოაქვს სააშკარაოდ ის, რაც თავს გადახდა. სხვები თავს იკავებენ. საკუთარი თავის კომპრომეტირებას ერიდებიან.
ვერც გაამტყუნებ.
შეკითხვაზე, თუ რას განიცდიან ამორალიზმის ასეთ წნეხში მოხვედრილი ნორჩი არსებები, დებორა მოკლედ უპასუხებს:
_ ჯოჯოხეთს.
_ რას ნიშნავს შენთვის ჯოჯოხეთი?
_ იმას, რასაც სხვაგან ვერსად ვერ განიცდი. ყველაზე უარესს, რაც ცხოვრებაში შეიძლება შეგემთხვეს.
ნოემი მ.-ზე ხუთი წლის განმავლობაში ძალადობნენ. მან შეძლო და გადალახა შიში საზოგადოების თვალში სახელის გატეხვისა.
_ ადამიანებმა უნდა იცოდნენ, რომ ეს უბედურება ნამდვილად ხდება, რომ ბავშვებზე ყოველდღიურად ძალადობენ და კლავენ. მე გადავიტანე ეს ყველაფერი, მე მოწმე ვარ ამისი. ბოლოს და ბოლოს, ვიცი, რა და როგორ უნდა ვთქვა. მე ეს უნდა გავაკეთო იმისთვის, რომ აღარ დაიტანჯონ ბავშვები, გაუპატიურება და მკვლელობა რომ შეწყდეს მათი. ადამიანები რომ გამოფხიზლდნენ და გაერკვნენ რეალობაში. რომ აღარ ილაპარაკონ, თითქოს ბავშვები იტყუებიან და რასაც ყვებიან, მათი ფანტაზიის ნაყოფია. არადა, ბავშვები სიმართლეს ლაპარაკობენ და, საზოგადოებას, უწინარეს ყოვლისა, უნდა სურდეს ამ სიმართლის მოსმენა.
და იგი აღწერს იმ საშინელი რიტუალის სცენას:
_ იქ იდგა მაგიდა და მის გარშემო შეკრებილი იყვნენ მღვდლები. მათ გრძელი, შავ-წითელი ანაფორები ეცვათ. უფრო _ შავი. მაგიდის გარშემო წრეს ურტყამდნენ და მღეროდნენ. დიდხანს გრძელდებოდა ასე. იქ იყო რაღაც, ანაფორის ფერის ქსოვილში გახვეული. მათ ეს რაღაც მაგიდასთან მიიტანეს: პატარა ბავშვი აღმოჩნდა. ჩემმა ბაბუამ მიიყვანა, ჩემი ძმა პიერი მის გვერდით იდგა. დაახლოებით ერთი საათის შემდეგ ისინი გავიდნენ.
ცერემონიები ყოველთვის მეტ–ნაკლებად ერთნაირად ტარდებოდა. შემდეგ ტერასაზე ორი დიდი ლანგრით შემოჰქონდათ ხორცი, ჭამდნენ ამ ხორცს. დღეს ვიცი, რომ ადამიანის ხორცი იყო.
ჩემი ისტორია ამტკიცებს, რომ არსებობს პედოფილთა სექტები. მათ შექმნეს ქსელი ბავშვების გასაუპატიურებლად და მოსაკლავად, ვიდეოკასეტების გამოსაცემად. ეს გიჟების დაჯგუფება არ არის, ჭკუაზე გადასულების, რომლებიც იტაცებენ და კლავენ ბავშვებს, თავიანთი პირადი სექსუალური მოთხოვნილების დასაკმაყოფილებლად. არა. ეს არის პროფესიულად მართული ქსელი. მე არ ვთხოვ მსოფლიოს, დამიჯეროს, რასაც ვამბობ. არა. დაე, ყველამ ის დაიჯეროს, რაც სურს. მაგრამ მე ვამბობ სიმართლეს და ვიცი ჩემი სიტყვების ფასი. სჯერათ ჩემი თუ არა, მათი პრობლემაა. მე ვიცი, რომ ის, რასაც ვამბობ, ბევრ ადამიანს ეხება, ბევრ ბავშვს ემუქრება გატაცება და სიკვდილი. რეალობა ამას ამტკიცებს.
შეიძლება, ბევრმა არც დაიჯეროს, რადგან ამის წარმოდგენაც კი ძნელია.
პედოფილების მიერ ბავშვობაში გატაცებულ მსხვერპლთაგან ერთი, რომელიც ანონიმად ყოფნას ამჯობინებს, აცხადებს, რომ დღემდე ვერ გაიგო იმ რიტუალის აზრი, რომელსაც ესწრებოდა.
_ ისინი საოცარ გახრწნილობას ჩადიოდნენ: ამოთხრიდნენ ახლად დასაფლავებული ბავშვის ცხედარს. ჩვენ მის გვერდით, კუბოში უნდა დავწოლილიყავით… უნდა გაგვეუპატიურებია გვამი. ამას არავინ ყვება. პრესა ამბობს, რომ ეს აკრძალული თემაა.
წამყვანი ურთავს რეპლიკას, რომ ახლახან ჰაიტიზე დიდი მიწისძვრა იყო, დაიღუპა ბევრი ბავშვი და გამორიცხული არ არის, რომ სატანისტებს მათი ცხედრები ჩამოჰქონდეთ ევროპაში და ჰყიდდნენ.
_ მსოფლიოში მოქმედებს ოთხი კონცერნი სახსრების მილიარდიანი ბრუნვით. პირველი, თავისთავად ცხადია, ნავთობია, მეორე ფარმაცეფტული მრეწველობაა, მესამესაც ფარმაწარმოებასთან აქვს კავშირი _ ატარებს კიბოს და იმუნოდეფიციტის “გამოკვლევებს”, მეოთხე კონცერნი შანტაჟია, ორგანოებითა და ბავშვებით ვაჭრობაა, მონებით ვაჭრობა.
კიდევ ერთი ანონიმი ყვება, რომ მოძალადენი თავიანთი მსხვერპლის მიმართ იყენებდნენ ძალადობის ყველა ფორმას:
_ და ჩვენც, ვინც ამ ძალადობის მსხვერპლნი ვიყავით, გვაიძულებდნენ, სხვებისთვის იგივე ტკივილი მიგვეყენებინა. თუ არ დავემორჩილებოდით, გვსჯიდნენ, ეს კი ნიშნავდა, რომ გველოდა იმაზე მეტი და უფრო დახვეწილი ძალადობა, რომელიც გადატანილი გვქონდა. გვსჯიდნენ ყოველთვის, რადგან დავალების ზუსტად შესრულება შეუძლებელი იყო. გვეშლებოდა რაღაც და სასჯელი გარდუვალი ხდებოდა. ასეთი რიტუალები გადატანილი მაქვს, ბევრი და ძალიან მტკივნეული. შემდეგ გავიგე, რომ წამების ამ პროცესს ესწრებოდნენ გამორჩეული, დიდი თანამდებობების პირები, რომლებსაც სურდათ, ეხილათ, როგორ ხოცავენ ბავშვები ერთმანეთს. ეს მათთვის მნიშვნელოვანი იყო. ისინი ბავშვების სისხლსა სვამდნენ. ტკბებოდნენ პატარების სიმწრის ყვირილით. ეს მათთვის რიტუალი იყო.
ჰაიდემარიე კამენსი, რომელიც სექტების საქმეთა საინფორმაციო სამსახურში მუშაობს, ადასტურებს ნათქვამს და დასძენს:
_ ეს არის სატანისტური შავი წირვის რიტუალი, რომელიც სატანის თაყვანისცემისთვის სრულდება. სატანას სჭირდება მსხვერპლი, სისხლიანი მსხვერპლი და ყველაზე საუკეთესო მისთვის ახლადშობილი ბავშვის მსხვერპლად შეწირვაა.
_ ყველა სატანისტი ბავშვობაში გაუპატიურებული იყო, ყველა, _ ამტკიცებს დოქტორი ჯიმ ფილიპსი, რომელიც პოლიციაში ექიმად მუშაობდა, _ ვერავინ წარმოიდგენს ნორმალურად ადამიანს, რომელიც ასეთ საზიზღარ, საშინელ, ადამიანის ღირსების დამამცირებელ, მხეცურ ქმედებას ჩადის.
ძალადობის კულტის მქადაგებელი ფილმების მღვრიე ტალღა შედეგია მოყირჭებული სექსუალიზმისა. სასაკლაომ, რომელიც დენვერში ფილმ “ბეტმენის” დემონსტრირების შემდეგ მოხდა, და რომელიც მთავარი გმირის მიბაძვით იყო განხორციელებული, გაამჟღავნა, რომ წამებისკენ მიდრეკილება მასაში რეალურად არსებობს. ქილერს ისეთივე ნიღაბი ეკეთა, როგორიც ფილმის ბოროტ გენიას, იგი (ქილერი) ხელის აუკანკალებლად ესროდა ადამიანებს და 70-ზე მეტი კაცი, ქალი და თითო ბავშვი დაჭრა.
ლიტტონიდან უტოიამდე ჩადენილ ბოროტმოქმედებას, ადამიანების მასობრივ დახოცვას, ვინ მოთვლის, ძალადობის კულტის მქადაგებელი რამდენი კინოსურათი უძღოდა წინ.
შეიძლება ბევრს არც ახსოვს, რა მოხდა ლიტტონში (აშშ) 1999 წლის 20 აპრილს.
თოფებით შეიარაღებულმა ორმა მოსწავლე ბიჭმა 13 თანაკლასელი დახოცა.
შემდეგ _ შვეიცარია, ზუგი. 2001 წლის 27 სექტემბერი. შეიარაღებული შვეიცარიელი მთავრობის შენობაში შეიჭრება და 14 პოლიტიკოსს დამიზნებით ესვრის.
ერფურტი, გერმანია. 2002 წლის 26 აპრილი. უმაღლესი სასწავლებლიდან გარიცხული სტუდენტი ერთმანეთის მიყოლებით კლავს 12 ლექტორს, ერთ მდივანს, 2 სტუდენტსა და ერთ პოლიციელს.
ბლექს ზორგი, აშშ. 2007 წლის 16 აპრილი. დილაადრიან ერთი სტუდენტი შეიჭრება ვირჯინიის ტექნიკურ უნივერსიტეტში: 32 ადამიანი მოკლულია, 29 დაჭრილია.
ვინინდენი, გერმანია. 2009 წლის 11 მარტი. 17 წლის ყმაწვილი სკოლაში სიცოცხლეს გამოასალმებს 15 ადამიანს. ბოროტმოქმედების ადგილიდან გაქცეული კიდევ 11 ადამიანს დაჭრის.
უტოია, ნორვეგია. 2011 წლის 22 ივლისი. მასონი ანდრეს ბრეივიკი ჯერ ოსლოს სამთავრობო კვარტალში აფეთქებს ბომბს. შემდეგ კი 77 ახალგაზრდას კლავს, რომლებიც ანტისიონისტურ ახალგაზრდულ კონგრესზე იყვნენ შეკრებილები უტოიაში.
უტოიადან ერთი წელიც არ იყო გასული, რომ გერმანიის საუკეთესო კომპიუტერული თამაშის წოდება მიანიჭეს ეგო შუტოს, მკვლელთა დაუნდობელ თამაშს “კრიზის 2”-დან. ასეთი ვიდეოთამაშების მეშვეობით ბავშვებს აჩვევენ სიამოვნების მიღებას ძალადობრივი მოპყრობისგან.
ხომ არ არის ტვინების გამორეცხვის საშიში პრეცენდენტი ის, _ კითხულობენ ფილმის შემქმნელები, _ როცა ბავშვები მკვლელობას საზიზღარ ქმედებად კი არ მიიჩნევენ, არამედ სიამოვნებას იღებენ და უხარიათ კიდეც ადამიანის მოკვდინების ხილვა.
იუსტიცია, სამართალი კი ამ ყველაფერზე თვალს ხუჭავს. ეს ხდება მაშინ, როცა ჯერ კიდევ რამდენიმე წლის წინათ ქვემო საქსონიის კრიმინოლოგიური კვლევითი ინსტიტუტის დირექტორი კრისტიან ფაიფერი საჯაროდ აცხადებდა, რომ “საზოგადოება, რომელიც ამგვარ თამაშებს დასაშვებად მიიჩნევს, მძიმედ არის დაავადებული”.
მეცნიერ-კრიმინალისტის ეს განცხადება ეხებოდა იმ დროს მიმოქცევაში არსებულ გაცილებით უწყინარ თამაშებს.
ჯოჯოხეთის ალი, რომელიც ნელ-ნელა გაძლეირდა, დღეს უკვე შთანთქმით ემუქრება კაცობრიობას.
რუბრიკას უძღვება არმაზ სანებლიძე
