Home რუბრიკები საზოგადოება გურამ ოდიშარია: როცა ამდენი პატიმარი გყავს, შეუძლებელია, კარგი და წარმატებული ქვეყანა იყო

გურამ ოდიშარია: როცა ამდენი პატიმარი გყავს, შეუძლებელია, კარგი და წარმატებული ქვეყანა იყო

633


აფხაზეთიდან დევნილი მწერალი გურამ ოდიშარია წლების მანძილზე სახალხო დიპლომატიის ეგიდით აფხაზებსა და ქართველებს შორის დაკარგული კავშირების აღდგენას ცდილობს, მაგრამ ქვეყანაში მიმდინარე პოლიტიკურ პროცესებში აქტიურ მონაწილეობაზე დღემდე უარს აცხადებდა. დღეს ბატონი გურამი საზოგადოებრივი მოძრაობა «ქართული ოცნების» წევრია. სწორედ ამ ორგანიზაციამ მოახდინა გავლენა მის გადაწყვეტილებაზე. თუ როგორ ესახება მას ქართული ოცნების ახდენა აფხაზეთთან დაკავშირებით გურამ ოდიშარიასთან «საქართველო და მსოფლიოს» ამ ინტერვიუდან შეიტყობთ.

_ ბატონო გურამ, მიუხედავად იმისა, რომ სხვადასხვა დროს თქვენ არაერთი პოლიტიკური პარტიისგან გქონდათ შემოთავაზება, პოლიტიკურ პარტიაში გაწევრიანებაზე უარს აცხადებდით, მაგრამ ახლა საზოგადოებრივი მოძრაობა «ქართული ოცნების» წევრი ხართ. რამ განაპირობა ამ გადაწყვეტილების მიღება?

_ უარს ვამბობდი, რადგან არ მომწონდა პოლიტიკური პარტიების რადიკალიზმი. მე წინააღმდეგი ვარ ისეთი პროცესისა, რომელსაც რევოლუციისკენ მივყავართ, რადგან რადიკალიზს სიკეთე ჩვენი ქვეყნისთვის არასდროს მოუტანია. ეს პერიოდი უკვე გავიარეთ. ყველა ხელისუფლება ვადაზე ადრე შევცვალეთ, რაც, ჩემი აზრით, არასწორია.

გადავწყვიტე «ქართულ ოცნებაში» გაწევრიანება, ვინაიდან ჩემი და ბიძინა ივანიშვილის მსოფლმხედველობა, იდეოლოგია ერთმანეთს ემთხვევა. მოგეხსენებათ, გუნდი ახლა ყალიბდება და ვნახოთ, მომავალში რა ურთიერთობა მექნება მათთან.

_ მრავალი წელია, თქვენ სახალხო დიპლომატიის მიმართულებით მუშაობთ, «ქართულ ოცნებაშიც» ამავე გზას გააგრძელებთ?_ დიახ, ვინაიდან ჩვენ აფხაზეთთან დაკავშირებითაც თანამოაზრეები ვართ. ვეთანხმები ბიძინა ივანიშვილის მოსაზრებას, რომ ქართულ და აფხაზურ საზოგადოებას შორის, პირველ რიგში, დიალოგი უნდა შედგეს. სამწუხაროდ, მისი განცხადება მასმედიის ზოგიერთმა საშუალებამ არასწორად გააშუქა. ითქვა, თითქოს ივანიშვილი მომხრეა აფხაზეთის დამოუკიდებლობა აღიაროს, რაც არასწორია, მაგრამ თუ მიგვაჩნია, რომ აფხაზეთი ჩვენია, დიალოგი უნდა აღდგეს. როცა აფხაზებთან დიალოგი გავწყვიტეთ, მაშინ გავარდა პირველი ტყვია.

ქართულ-აფხაზური ურთიერთობების მოგვარებასთან დაკავშირებით ჩემი, ირაკლი ალასანიას და პაატა ზაქარეიშვილის ხედვა ერთმანეთს ემთხვევა.

_ როგორ წარმოგიდგენიათ აფხაზებთან დიალოგის განახლება, როცა, მრავალი წელია, პროცესები «გაყინულია»? თქვენ ის ადამიანი ხართ, რომელსაც ურთიერთობა აქვს აფხაზებთან, გყავთ აფხაზი მეგობრები, ამ დროის მანძილზე შეიცვალა აფხაზების დამოკიდებულება ქართველებისადმი?

_ დროთა განმავლობაში დამოკიდებულებაც იცვლება. მაგალითად, 15-20 წლის წინათ სხვა ვითარება იყო, დღეს სხვა სიტუაციაა. აფხაზური საზოგადოება ჩვენთან შედარებით მცირერიცხოვანია, მაგრამ ძალიან «ჭრელი». საქართველოსთან დაკავშირებით მათ შორისაც აზრთა სხვადასხვაობაა.

_ თქვენი აზრით, რა შეგვიძლია ამ ეტაპზე შევთავაზოთ აფხაზებს, რით შეგვიძლია დავაინტერესოთ ისინი?

_ ყოველი გააზრებული პოლიტიკური განცხადება, ნაბიჯი, ადამიანური ურთიერთობა შედეგის მომტანია. მაგალთად, მივესალმები როდესაც აფხაზები თბილისში ჩამოჰყავთ და უფასოდ მკურნალობენ. აფხაზურ მასმედიას თუ გადაავლებთ თვალს, ჩანს, რომ ძალიან ცდილობენ საკუთარი ენა, კულტურა შეინარჩუნონ. იდენტობის დაკარგვის ეშინიათ. თუ ჩინოვნიკმა აფხაზური ენა კარგად არ იცის, ის ვერ იმუშავებს თანამდებობაზე.

ასე ცდილობენ იდენტურობის შენარჩუნებას. ჩვენ უნდა დავარწმუნოთ, რომ ჩვენგან საფრთხე არ ემუქრებათ, ამისთვის არის დიალოგი საჭირო. იმ სიტუაციაში, როცა ორი ქვეყნის ხელისუფალი ერთმანეთს ვერ ელაპარაკება და პოლიტიკოსებს შორის არანაირი დიალოგი არ არსებობს, სწორედ სახალხო დიპლომატიას შეუძლია გააკეთოს ის, რასაც ხელისუფლება და პოლიტიკოსები ვერ აკეთებენ.

საინტერესოა, რომ ცოტა ხნის წინათ, ცნობილი ყაბარდოელი მებრძოლის, აფხაზეთის გმირის, იბრაგიმ იაგანოვის ინტერვიუ დაიბეჭდა, რომელშიც ის მიმართავს აფხაზებს: მართალია, თქვენ ომი და დიდი გაჭირვება გადაიტანეთ, მაგრამ მაინც გერჩივნოთ, რომ ქართველებთან საერთო ენა მოძებნოთო. მისმა ნათქვამმა აფხაზეთში არაერთგვაროვანი რეაქცია გამოიწვია _ ზოგი ამბობდა, რომ ჩვენ არასდროს შევურიგდებით ქართველებს, ვინაიდან მათთან ომი გვქონდაო, ზოგი კი პირიქით ფიქრობს…

_ რაც შეეხება საგარეოპოლიტიკურ კურსს: ბიძინა ივანიშვილი და მისი გუნდი აცხადებს, რომ საქართველოს მიზანია ნატოში გაწევრიანება და რუსეთთან ურთიერთობის დალაგება, თქვენი აზრით, როგორ უნდა წარიმართოს ეს პროცესი?

_ ბევრი ქვეყანა მოქცეულა ასე და ვფიქრობ, აუცილებელია, ჩვენც ბალანსირების პოლიტიკა ვაწარმოოთ, როცა ორ დიდ ძალასთან თანამშრომლობას ახერხებ.

_ როგორ წარმოგიდგენიათ ამ ყველაფრის მოგვარება თქვენ პირადად, ადამიანს, რომელიც ჩართული ხართ ამ პროცესებში?

_ თეორიულად იდეა მისასალმებელია, მაგრამ ამ საკითხზე ამჯერად ცალსახად პასუხს ვერ გაგცემთ, ვინაიდან ჯერჯერობით გუნდი ყალიბდება, ხდება პოზიციების შეჯერება, წინ ჯერ კიდევ დიდი სამუშაოა _ რა და როგორ უნდა მოხდეს. მუშავდება გეგმა, რომლის მიხედვითაც ვიმოქმედებთ. სულ ახლახან «ქართულ ოცნებაში» ჩამოყალიბდა ჯგუფები და მიმდინარეობს მუშაობა. ჩვენი ხედვა ასეთია: ჩვენ ყველა ქვეყანასთან უნდა მოვძებნოთ საერთო ენა. ვინაიდან, როდესაც პატარა ქვეყანა ხარ და არ შეგიძლია ძალით გადაწყვიტო რაიმე პრობლემა, დიდი დიპლომატია უნდა გქონდეს. მაგრამ ჯერჯერობით ვერ ვხედავთ, ჩვენი ხელისუფლება კონსტრუქციულად ვინმეს ესაუბრებოდეს.

მაგალითად, ძალიან გული მეტკინა ილორის ტაძრის გამო. ჩვენსა და აფხაზებს შორის რაიმე დიალოგი რომ არსებულიყო, ქართულ ძეგლებს მაინც მივხედავდით და მოვუვლიდით ერთობლივად, გავაგზავნიდით სპეციალისტებს. მაგრამ მე იმედიანი კაცი ვარ და მჯერა, ქართველები მოვძებნით გზას და ყველას მშვიდობიანად დაველაპარაკებით.

_ «ქართული ოცნების» პრეზენტაციაზე მიმტევებლობასა და წყენის დავიწყებაზე ისაუბრეთ, ფიქრობთ, რომ ხელისუფლების შეცვლის შემთხვევაში ყველას ყველაფერი უნდა ეპატიოს? ეს ხომ ქვეყანაში დაუსჯელობის სინდრომის განვითარებას გამოიწვევს?

_ რა თქმა უნდა, ასე არ უნდა მოხდეს, მაგრამ ამ ხელისუფლების მოსვლისთანავე დაიწყო ჩემიანებად და სხვებად ხალხის დაყოფა. არ უნდა ხდებოდეს ასე, რომ აი, ის მომღერალი ან მწერალი ჩვენიანი არ არის, ჩვენს აზრებს არ იზიარებს და ამის გამო უნდა გავრიყოთ. დაყოფა ჩვენიანებად და სხვებად არასწორია. სწორედ ამას ვეწინააღმდეგები. როდესაც პირველად მოვისმინე სლოგანი «ჩვენ ერთი გუნდი ვართ», მეგონა, მთლიანად საქართველოს გულისხმობდნენ, მაგრამ აღმოჩნდა, რომ მხოლოდ ერთ გუნდზე იყო საუბარი…

ჩვენ ვხედავთ, რომ ხელისუფლება საზოგადოების აზრებს, რჩევებს არასდროს ითვალისწინებს. ერთია, ააშენო სახლები, დააგო გზები, გაატარო სასარგებლო რეფორები, მაგრამ უფრო მნიშვნელოვანია მოუსმინო საზოგადოებას. არასწორად მიმაჩნია იმ ხალხის გასამართლება, რომელიც წინა ხელისუფლებას ემსახურებოდა, თუ, რა თქმა უნდა, ადამიანი არ არის დამნაშავე და კორუმპირებული. 25 წლის წინათ რომ დავიწყეთ ხალხის მტრებისა და აგენტების ძებნა, სამწუხაროდ, ეს პროცესი დღესაც გრძელდება. ეს უნდა დასრულდეს.

ხალხი მხოლოდ არჩევნების წინ არ უნდა ახსენდებოდეს პოლიტიკოსებს. როცა ამდენი პატიმარი გყავს, შეუძლებელია, კარგი და წარმატებული ქვეყანა იყო, პირიქით. ფაქტობრივად, ორი საქართველო შეიქმნა: ერთი _ კარგად ცხოვრობს, კარგი ჯიპები ჰყავთ, მაღალი ხელფასები აქვთ, დანარჩენი საქართველო კი ძალიან გაჭირვებულია.

რამდენიმე თვეში ჩატარდება საპარლამენტო არჩევნები და, სურთ თუ არა ვიღაცებს, პარლამენტის წევრთა შემდგენლობა უნდა განახლდეს, პარლამენტი უფრო დემოკრატიული უნდა გახდეს. პრეზიდენტ სააკაშვილს ეწურება საპრეზიდენტო ვადა და მას აღარ აქვს უფლება, იყოს სათავეში, ამიტომ ემზადებიან სხვები ხელისუფლებაში მოსასვლელად, რაც ბუნებრივია.

_ თუმცა სააკაშვილის პრემიერის პოსტზე მოსვლაზე უკვე საუბრობენ…

_ ეს ცუდი ნაბიჯი იქნება. როცა ჯორჯ ვაშინგტონმა საპრეზიდენტო ორი ვადა დაასრულა, მას შესთავაზეს საპრეზიდენტო პოსტზე მესამე ვადით მოსვლა, მაგრამ მან უარი განაცხადა. არ შეიძლება ერთ კაცს მოარგო კანონი.

_ როგორ ფიქრობთ, ოპოზიციური სპექტრი სათანადოდ ემზადება მომავალი არჩევნებისთვის? უკვე საუბრობენ, რომ, თუ ოპოზიციური ძალები არ გაერთიანდებიან, ბიძინა ივანიშვილს მხოლოდ ორი პარტიით გამარჯვება გაუჭირდება.

_ მეც მსმენია კრიტიკა, რომ აქტიურები არ არიანო, ბუნებრივია, იმ ფონზე, როცა სააკაშვილი ყოველდღე ტელევიზორშია, ასე ჩანს, მაგრამ ბიძინა ივანიშვილს აქვს თავისი სტრატეგია და, ალბათ, მალე ყველაფერი გამოჩნდება. რადგან ის, რაც წინათ პიარი იყო, დღეს ანტიპიარად შეიძლება იქცეს _ თუნდაც პოლიტიკოსის ყოველდღე ტელევიზიით ხილვა.

ვფიქრობ, არ აქვს მნიშვნელობა, რამდენი პარტია იქნება. საქართველოში 200-ზე მეტი პარტიაა დარეგისტრირებული და, ბუნებრივია, მათი გაერთიანება ვერ მოხერხდება. ერთ პარტიასაც მოუგია არჩევნები. მთავარია, პარტია იყოს ძლიერი და საზოგადოების მხარდაჭერა ჰქონდეს. მიუხედავად იმისა, რომ ჯერ პარტია არ ჩამოუყალიბებია, ბიძინა ივანიშვილი სხვადასხვა გამოკითხვის შედეგად უკვე ლიდერობს. მაგრამ საზოგადოებამაც უნდა იაქტიუროს.

_ საზოგადოების აქტიურობა როგორ წარმოგიდგენიათ, როცა ყოველგვარ საპროტესტო აქციებს გამორიცხავთ?

_ ამ შემთხვევაში დიდი როლი მასმედიამ უნდა შეასრულოს, წარმოაჩინოს ახალი სახეები. სამწუხაროდ, ჩვენი ტელევიზიები არ უთმობენ დროს ასეთ ხალხს. უნდა გავიცნოთ სხვადასხვა სფეროსა თუ კუთხის წარმომადგენლები. არ შეიძლება ყველა სატელევიზიო შოუში ერთი და იგივე სახეები ჩანდნენ.

_ ბატონო გურამ, რამდენიმე დღის წინ აზერბაიჯანში იმყოფებოდით, რა იყო თქვენი ვიზიტის მიზანი?

_ გაზაფხულზე გვინდა ერთობლივი ალმანახის სახელწოდებით «სამხრეთ კავკასია» მეორე ნომრის პრეზენტაცია მოვაწყოთ, რომელსაც დაესწრებიან აფხაზი, ოსი, სომეხი, აზერბაიჯანელი მწერლები. ჩვენც ვაპირებთ სოხუმში ჩასვლას. ვიკრიბებით და ვმსჯელობთ ქართულ-აფხაზურ, ქართულ-ოსურ, ქართულ-აზერბაიჯანულ, ქართულ-სომხურ ურთიერთობებზე. ხელოვნება, კულტურა ყოველგვარ დაპირისპირებასა და პოლიტიკაზე მაღლა დგას. ჩვენი მიზანი მხოლოდ ჟურნალის მომზადება და გამოცემა არ არის, ალმანახი ხალხებს შორის გაუცხოების დაძლევის, დიალოგის აღდგენის გზად უნდა იქცეს.

ესაუბრა შორენა ცივქარაშვილი

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here