GEWORLD.NET:
ვინ არიან და რა სურთ ქართველ ლიბერალებად ცნობილ ადამიანებს, მიუხედავად თვალისმომჭრელი დაპირებებისა, რის მიღწევას შეძლებს «ექვსიანი», და ემუქრება თუ არა საქართველოს დიქტატურა – ამ საკითხზე «საქართველო და მსოფლიოს» რესპუბლიკური პარტიის ერთ-ერთი ლიდერი, დავით ზურაბიშვილი ესაუბრა.
– რატომ აღმოჩნდა «რვიანიდან» მხოლოდ «ახალი მემარჯვენეებისა» და «ქრისტიან-დემოკრატებისთვის» ხელისუფლების წინადადება მომხიბლავი?
– «ქრისტიან-დემოკრატები» თითქოს გარემოების მძევლები იყვნენ. «რვიანში» თავიდანვე გარემოებათა დამთხვევის გამო აღმოჩნდნენ და ისე გამოვიდა, რომ ხელისუფლებას დაუპირისპირდნენ, თორემ ეს პარტია ხელისუფლებას სერიოზულად არც არასდროს შეწინააღმდეგებია.
მიხეილ სააკაშვილს ამერიკის ხელისუფლებასთან პირობა ჰქონდა დადებული, რომ ოპოზიციასთან შეთანხმებით საარჩევნო კანონმდებლობას შეცვლიდა, მაგრამ ამის გაკეთებას, რა თქმა უნდა, არ აპირებდა და ეს ყველაფერი მხოლოდ პიარისთვის სჭირდებოდა. ამიტომ ხელისუფლება საკმაოდ მძიმე დღეში აღმოჩნდა და გადაწყვიტა, როგორმე «რვიანი» დაეშალა.
რაც შეეხება «ახალ მემარჯვენეებს», მათი მოტივაციის ახსნა ცოტა მიჭირს. მათ ჩათვალეს, რომ ვერანაირ პარტიულ სარგებელს «რვიანში» ვერ იპოვიდნენ, მაგრამ, არა მგონია, რა გზასაც დაადგნენ, სარგებელი იპოვონ. მიმაჩნია, რომ ხელისუფლებამ მიზანს ნაწილობრივ მიაღწია.
– რა შეცდომები დაუშვა «რვიანმა»?
– საჭირო იყო მეტი აქტიურობა, ხალხში გასვლა, კარგად განმარტება იმისა, რას ვგეგმავდით, მაგრამ, სამწუხაროდ, ამას აქამდე ვერ ვახერხებდით, რადგან «ახალ მემარჯვენეებსა» და «ქრისტიან-დემოკრატებს» არ სურდათ. მიაჩნდათ, რომ ჯერ სხვა საკითხები უნდა გადაგვეწყვიტა. მათ აინტერესებდათ, ჯერ მიგვეღო გადაწყვეტილება, არჩევნებისთვის «რვიანი» ერთ სუბიექტად ჩამოყალიბდებოდა თუ არა, რამდენი ადგილი ექნებოდათ და მხოლოდ მას შემდეგ დაგვთანხმდებოდნენ ერთობლივ მოქმედებაზე. «ექვსიანში» ზემოაღნიშნულ საკითხებთან დაკავშირებით ერთიანობაა. მიგვაჩნია, რომ ჩვენი მთავარი ამოცანაა, მოსახლეობაში იმედის გაღვივება და ნიჰილისტური განწყობის შეცვლა. ჩვენ, სამოქალაქო საზოგადოებასთან ერთად, ხალხში გასვლას, აქტიურ ბრძოლას ვაპირებთ და მათ შორის საპროტესტო აქციებსაც არ გამოვრიცხავთ.
– ზოგიერთმა თქვენმა კოლეგამ 25 მაისის ღამეს და შემდგომ დღეებში განვითარებული მოვლენები დიქტატურის მოახლოებად შეაფასა. თქვენ როგორ ფიქრობთ, რა გავლენას მოახდენს ეს ყველაფერი ქვეყნის შემდგომ პოლიტიკურ ცხოვრებაზე?
– რა თქმა უნდა, ხელისუფლებამ დანაშაული ჩაიდინა და, რაც მეტ დანაშაულს ჩაიდენს, მით უფრო მეტად გაბოროტდება. აქციის დარბევას მსხვერპლი მოჰყვა და, ბუნებრივია, ხელისუფლებაში ავტორიტარული ტენდენციები გაძლიერდა, მაგრამ ვიყოთ რეალისტები: ბოლომდე ვერ არის ხელისუფლება დიქტატორულ რეჟიმად ჩამოყალიბებული, რადგან ამერიკელი პატრონები არ აძლევენ ამდენის უფლებას, თუმცა ყველაფერი ნელ-ნელა მაინც დიქტატურისკენ მიდის. ამის საშუალება კი ჩვენ არ უნდა მივცეთ.
– ფიქრობთ, რომ დასავლეთი აკონტროლებს ხელისუფლებას? მაშინ რატომ ხდება, რომ ზუსტად მაისის აქციების შემდეგ, ხელისუფლება მანიფესტაციისა და შეკრებების შესახებ კანონმდებლობას ამკაცრებს. ნიშნავს თუ არა ეს ყველაფერი იმას, რომ ხელისუფლებას არანაირი «შემაკავებელი ფაქტორი» აღარ აფერხებს და ეს ყველაფერი სწორედ ოპოზიციის უნიათობამ გამოიწვია?
– რას ნიშნავს ოპოზიციის უნიათობა? დღეს შეიძლება ოპოზიცია დასუსტებულია, მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს, რომ ყოველთვის ასე იქნება. 2007- 2009 წლებშიც ასე იძახდა სააკაშვილი – ოპოზიცია სუსტიაო, მაგრამ 7 ნოემბერსა თუ 26 მაისს გამოჩნდა, რომ არცთუ ისე სუსტი ყოფილა. უბრალოდ, საქართველოში ისეთი სიტუაციაა, ბიზნესი, სასამართლო თუ ნაციონალური მასშტაბის მედია ხელისუფლების ხელშია და ასეთ პირობებში რა უნდა გააკეთოს ოპოზიციამ? ამიტომაა საჭირო პარტიებისა და სამოქალაქო საზოგადოების ერთობლივი მოქმედება.
– თქვენ ტელევიზიით საჯაროდ გააკრიტიკეთ ნინო ბურჯანაძე და განაცხადეთ, რომ 25 მაისის მოვლენებზე პასუხისმგებლობა მასაც ეკისრება. როგორ ფიქრობთ, როგორ უნდა მოქცეულიყო ბურჯანაძე – ხელისუფლების გაფრთხილებისთანავე უნდა დაეშალა აქცია?
– ნინო ბურჯანაძეს ხალხი აქციაზე დასარბევად არ უნდა წაეყვანა. როცა აქციის ლიდერებმა დაინახეს, რომ ცოტა ხალხი შეიკრიბა, უნდა ეთქვათ მათთვის, არაფერი გამოვიდა და დაიშალეთო, მაგრამ ჩვენს პოლიტიკოსებს ხომ არ შეუძლიათ მარცხის აღიარება! მთავარი დამნაშავე მაინც ხელისუფლებაა. რაც 25 მაისს მოხდა, სისხლის სამართლის დანაშაულია.
– თუმცა კოალიციამ «ევროპული საქართველოსთვის», რომელშიც უამრავი არასამთავრობო ორგანიზაცია და ლიბერალებად ცნობილი ადამიანები არიან გაერთიანებული, აქციის მონაწილეებისა და ლიდერების მკაცრად დასჯა მოითხოვა.
– რომელია მანდ ლიბერალი? ლიბერალები ერთი – ერნესტ კალტერბრუნერი და ალფრედ როზენბერგი იყვნენ და მეორე – გიგი თევზაძე და გია ნოდია არიან.
ან არასამთავრობო ორგანიზაცია იქ რომელია? ყველა სამთავრობო ორგანზაციაა ამ კოალიციაში გაერთიანებული. კოალიცია «ევროპული საქართველოსთვის» – ეს არის ხელისუფლების მხარდამჭერთა კოალიცია და მათი განცხადებები ცოტა სასაცილოა.
ჩვენი პარტიის ყოფილი წევრი მურმან დუმბაძე ხომ ნახეთ რა დღეში ჩააგდეს? ფეხზე ვერ დგებოდა, ისე იყო ნაცემი. შემთხვევით მოუვიდათ ესეც? მაგრამ ესენი სამთავრობო ორგანიზაციებია და, აბა, რას იტყვიან?
– რა არის ქართველი ლიბერალების პრობლემა? რატომ ხდება, რომ ის, ვინც საქართველოში ლიბერალურ იდეებით გამოდის, ხშირ შემთხვევაში, პირიქით, – გარყვნილებასა და ანტიჰუმანურ იდეალებს ქადაგებს? რატომ გაუფუჭდათ ქართველ ლიბერალებს სახელი და ხშირად შეურაცხმყოფელი ტერმინით – «ლიბერასტებადაც» კი მოიხსენიებენ ხოლმე?
– ვინ ეძახის მათ ლიბერალებს? ვისაც ლიბერალებს ეძახიან, მე მათ არ მივიჩნევ ლიბერალებად. ხუთს თუ ჩამომითვლით ასეთ ვითომ ლიბერალს, სამაგიეროდ მე ოცდახუთს ჩამოგითვლით მართლა ლიბერალს, რომელიც არ არის ამ ხელისუფლების მხარდამჭერი, თუნდაც ჩვენი პარტიიდან: მე, თინა ხიდაშელი, ივლიანე ხაინდრავა, დათო უსუფაშვილი, ლევან და დათო ბერძენიშვილები, პაატა ზაქარეიშვილი. ჩვენ, ყველანი ლიბერალები ვართ და გიგი თევზაძე და გია ნოდია რანაირი ლიბერალები არიან? ეგენი ლიბერალობას იბრალებენ. რამდენიც უნდა ამტკიცონ, ხელისუფლების მომხრე ლიბერალი არ არსებობს. ლიბერალური მსოფლმხედველობის ღერძი პიროვნების თავისუფლება, ადამიანის უფლებებია, ესენი კი უკუღმა აკეთებენ ყველაფერს.
– ამან ხომ არ განაპირობა საქართველოში დასავლური ფასეულობების ერთგვარი გაუფასურება?
– დასავლური ფასეულობების გაუფასურების მთავარი მიზეზი სახელმწიფოს კრახია. როდესაც სახელმწიფო დეკლარირებულად პროდასავლურია და, უკვე ოცი წელია, ხალხის ცხოვრება არ უმჯობესდება, ბუნებრივია, ეს გარკვეულ იმედგაცრუებას იწვევს. თუმცა სხვა გზა არ გვაქვს, პატარა ქვეყანაა საქართველო და დიდ პოლიტიკურ თუ გეოპოლიტიკურ გაერთიანებებთან ნორმალური ურთიერთობები უნდა ჰქონდეს.
– რუსეთთან ურთიერთობა როგორ წარმოგიდგენიათ?
– ჩვენი ქვეყნის პოზიცია უნდა იყოს კორექტული და პრინციპული. სააკაშვილის პოზიცია კი, ყველაფერთან ერთად, რუსეთის მიმართ არაკორექტულიც იყო. რუსეთთანაც ნორმალური ურთიერთობა უნდა გვქონდეს, არ შეიძლება ვიძახოთ, თითქოს რუსეთი არ არსებობს, მაშინ, როცა არსებობს. ჩვენი ხელისუფლების შეცდომა ისაა, რომ უკიდურესად გაამწვავა რუსეთთან ურთიერთობა.
თუნდაც ბოლო «გამოხტომას», არ ვიცი, რა ვუწოდო. საგარეო საქმეთა სამინისტროს მეტი საქმე არ აქვს და მთელ მსოფლიოს უგზავნის, გრუზიას ნუ ეძახით საქართველოს – ჯორჯია დაუძახეთო. რა მნიშვნელობა აქვს ამას? ან რატომ მაინცდამაინც ჯორჯია? მაშინ მოგვეთხოვა, საქართველო ეწოდებინათ.
– თქვენ იმ «თავისუფლების ინსტიტუტის» ერთ-ერთი დამფუძნებელი და იდეოლოგი იყავით, რომელსაც დღეს ანტიქართული იდეების დამკვიდრების მცდელობაში ადანაშაულებენ. თუ გრძნობთ პასუხისმგებლობას?
– «თავისუფლების ინსტიტუტის» გამო პასუხისმგებლობას, რასაკვირველია, ვგრძნობ, მაგრამ მიმაჩნია, რომ თავის დროზე «თავისუფლების ინსტიტუტმა» ბევრი კარგი საქმე გააკეთა. უბრალოდ, მისმა მესვეურებმა ძალაუფლების ცდუნებას ვერ გაუძლეს.
ესაუბრა შორენა ცივქარაშვილი
*ერნსტ კალტენბრუნერი – ობერგრუპენფიურერი, პოლიციის გენერალი, შშ-ის ჯარების გენერალი, შშ-ის იმპერიის უშიშროების მთავარი სამმართველოს უფროსი.
** ალფრედ როზენბერგი – ნაცისტთა პარტიის საგარეო სამმართველოს ხელმძღვანელი, ობერგრუპენფიურერი.
