სიბინძურეზე სიყვარულით როგორ ვილაპარაკო?!

2013 წლის 17 მაისს ქართველი საზოგადოების მიერ პედერასტული ბუნტის (თუ ასე შეიძლება ითქვას) ჩახშობის შემდეგ საქართველოს კათოლიკოს–პატრიარქმა ილია მეორემ ყოველი მომდევნო წლის 17 მაისი ოჯახის სიწმინდისა და ეროვნული ტრადიციების დაცვის დღესასწაულად გამოაცხადა და, გადაუჭარბებლად შეიძლება ითქვას, ბოლო ხუთი წელიწადია, ქართველი (და არა მხოლოდ ქართველი) საზოგადოება 17 მაისიდან 17 მაისამდე მოლოდინის რეჟიმში ცხოვრობს. და აი, კიდევ ერთი 17 მაისი ისტორიის კუთვნილებაა…

თუ ბოლო 4 წლის განმავლობაში ქართველი ლგბტ სექტანტები ამ საკრალურად ქცეულ დღეს, ქართველი საზოგადოებისა და საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის ერთობლივი რისხვის შიშით, გეიაღლუმის გამართვას კი არა, რომ იტყვიან, თავის წამოყოფასაც ვერ ბედავდნენ, წლეულს თავიც წამოყვეს და ზედაც დაგვამხეს ყველაფერი.

თუმცა საპირისპირო მოსაზრებაც არსებობს, რომ გავიმარჯვეთ და ა.შ., რაც მხოლოდ სასურველის რეალობად მიჩნევაა (რაც ხშირად გვჩვევია ქართველებს) და სხვა არაფერი. ეს რომ ასეა, ამის დამტკიცებას ქვემოთ შევეცდები.

ამ ყველაფერს წინ უძღოდა შინაური თუ ქვეყნის გარეთ არსებული ნეოლიბერალური ძალების ერთობლივი, მიზანმიმართული და, რაც მთავარია, თანმიმდევრული მუშაობა, ძირგამომთხრელი საქმიანობა.

* ჯერ 2016 წლის ე.წ. არჩევნებით დაგვინიშნეს ლიბერასტული იდეოლოგიის პარლამენტი. და, იდეოლოგიური თვალსაზრისით, ქოცების ხელისუფლებასა და ნაცების ოპოზიციას შორის არავითარი განსხვავება არ არის და, თუ მაინც არის, არა ქოცების სასარგებლოდ _ “ქართული ოცნების” ლიდერთა (არჩილ თალაკვაძე, მამუკა მდინარაძე, გუგული მაღრაძე და ა.შ.) უსახო სახეები ოდიოზურობაში, საზოგადოების დამსახურებულ “სიყვარულში” ტოლს არ უდებენ ნაცების გიგა ბოკერიებს.

* ე.წ. ციანიდის საქმე, რომელმაც მეუფე ყანდურთა სიმრავლე წარმოაჩინა და ერსა და ბერში მნიშვნელოვანად დასცა საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის ავტორიტეტი, ზემოხსენებული ძირგამომთხრელი საქმიანობის გრძელი ჯაჭვის პატარა რგოლია. და, თუ რაღაც ნდობა კიდევ არსებობს მღვდელმსახურთა მიმართ, ეს ნდობა ჩვენი საყვარელი პატრიარქის უდიდესი ავტორიტეტიდან გამომდინარეა.

* შემდგომი ლოგიკური რგოლი ჯაჭვისა წმინდა სინოდის წევრთა პრორუსულ და პროდასავლურ ფრთებად დაყოფაა. ეს უკანასკნელნი, “ზაპადნიკი” მეუფენი, სამი თვის(!) განმავლობაში ორჯერ სტუმრობდნენ ვაშინგტონში თეთრ სახლსა და კაპიტოლიუმის ბორცვს. საიდანაც ჯერ კიდევ “გუშინ” პრორუსმა მეუფე იაკობმა განაცხადა: ბევრი რამ სხვა თვალით დავინახე, ტაძარში მიმავალი გზა ამერიკაზე გადისო. და მეუფე, რომლის სახელთანაც ასოცირდება “ტაბურეტკები”, დღეს უპირველეს “ზაპადნიკად” განიხილება.

ასეთი სავლე-პავლეობა გაგონილა?..

მიუხედავად ამისა, ქართველი საზოგადოების უმრავლესობა მაინც ველოდით საქართველოს დედაეკლესიის სახელით გაკეთებულ სოდომისტების დამგმობ, მკაცრ ოფიციალურ განცხადებას, მაგრამ…

შემთხვევითი არც ის გვგონია, რომ წლევანდელ 17 მაისს წინ უძღოდა 12-13 მაისის მოვლენები. ღამის კლუბებში (“ბასიანი” და “გალერი”) სამართალდამცავთა მიერ ჩატარებული სპეცოპერაციის შემდგომ განვითარებული პროცესები ზემოთ ხსენებული ჯაჭვის მორიგი რგოლია _ ორი დღე-ღამის განმავლობაში პარლამენტის წინ მდებარე მოედანი და, შესაბამისად, რუსთაველის პროსპექტი ოკუპირებილი ჰქონდათ ნარკომანებსა თუ ნარკომოვაჭრეებს ან მათთან ასოცირებული პოლიტიკური ძალების წარმომადგენლებს, რომლებიც, პრაქტიკულად, ნარკოტიკების ლეგალიზაციას მოითხოვდნენ. აქციის ამ მოთხოვნას ბუნებრივად შეერწყა მომიტინგეთა მომდევნო მოთხოვნა 17 მაისს ჰომოფობიის წინააღმდეგ ბრძოლის დღის ღირსეულად (წაიკითხე, გეიაღლუმის ჩატარება) აღნიშვნისა.

კიდევ ერთი ლოგიკური რგოლი ძირგამომთხრელი საქმიანობის ჯაჭვისა იყო ის, რომ ამ ყველაფერს თითქმის უწყვეტად პირდაპირ ეთერში აშუქებდა ყველა ე.წ. ნაციონალური მაუწყებელი. “იმედი”, “რუსთავი 2”, “ტვ პირველი”, “მაესტრო”, “იბერია” ერთმანეთს ტოლს არ უდებდნენ აქციისა და ე.წ. კონტრაქციის ტენდენციურად გაშუქებაში. მათი შეფასებებით, ერთ მხარეს ლგბტ–თა სახით აპრიორი ჩაგრული “პრადვინუტი” სექსუმცირესობები იდგნენ, ხოლო მეორე მხარეს _ ასევე აპრიორი ბნელი მჩაგვრელები, მეტიც, კრემლისგან მართული კონტრაქციის მონაწილენი.

კონტრაქციის მონაწილეთა მიერ ნათქვამი სიტყვა პედერასტი (რაც ბერძნულად, უცხო სიტყვათა ლექსიკონის მიხედვით, ბიჭების მოყვარულს ნიშნავს) გაუგონარ უცენზურობად, სიძულვილის ენად მიაჩნდათ ზემოხსენებული ტელევიზიების მედია-მეძავ “ჟურნალისტებს” და ამიტომ ბლოკავდნენ აღშფოთებულ კონტრაქციის მონაწილეთა გამონათქვამებს, ხოლო ლგბტ-თა წარმომადგენლების, ნარკომანების პირიდან ამოსულ უშვერ ლანძღვას, დედის გინებას კონტრაქციის მონაწილეთა მიმართ დაუფარავი სიამოვნებით ტირაჟირებდნენ.

ლგბტ-თა თავხედობას საზღვარი მართლაც არ აქვს, რადგან კიდევ ერთხელ დავრწმუნდი ერთი რუსული გამონათქვამის სისწორეში: “Íთგოეე აელეპთყით ნეი ნმჩეგრ ნთ ყვეიე”…

და მართლაც, თურმე იმიტომ იცეკვა 9 აპრილს დაღუპულთა ხსოვნის მემორიალზე ერთმა უსირცხვილო გოგომ, რომ 1989 წლის 9 აპრილს სწორედ იმ თავისუფლებისთვის დაიხოცნენ გმირები, რომელ თავისუფლებასაც ითხოვენ ნარკომანები, ბარიგები, ლგბტ-ები და ა.შ.

მართლაც წარმოუდგენელი მკრეხელობაა!

თქმულიდან გამომდინარე, სტატიის დასაწყისში თქვენი მონა-მორჩილის მიერ გამოთქმული სკეპტიციზმი 17 მაისს ქართველი ხალხის გამარჯვების შესახებ, რბილად რომ ვთქვათ, არცთუ უსაფუძვლოა.

თუ, რა თქმა უნდა, გამარჯვებად მხოლოდ იმას არ მივიჩნევთ, რომ სოდომისტებმა რუსთაველზე ვერ გამართეს გეიაღლუმი და მხოლოდ კანცელარიის წინა მოედანს დასჯერდნენ…

ნახეთ 20 მაისს “რუსთავი 2”-ის ეთერში გასული გადაცემა “პოსკრიპტუმი” და, თუ ვინმე კვლავ გამარჯვებაზე ისაუბრებს, არ ვიცი… ის, ალბათ, სამკურნალო იქნება. ლგბტ-ების მთელი სპექტრი: ბედნიერი ცოლ-ქმარი შალვა და ლაშა და მათი ბედნიერებით “გაბედნიერებული” მშობლები; ტრანსგენდერთა წყვილი და ყველაზე მთავარი: დაუფარავი მუქარა, რომ ეს ქვეყანა მათი, პედერასტ- ნარკომანებისაა და, როცა იქნება, გააუქმებენ საქართველოს კონსტიტუციაში პედერასტების დაუკითხავად ჩაწერილ დისკრიმინაციულ ჩანაწერს, რომლის მიხედვით ცოლ-ქმარი შეიძლება მხოლოდ ქალისა და კაცის ნებაყოფლობითი ერთობა იყოს, შვილების აყვანასაც დაიკანონებენ და ბედნიერად იცხოვრებენ, რადგანაც მათ უკან ცივილიზებული დასავლეთია, ხოლო ჩვენი, ნორმალური ადამიანების, უკან _ ბნელი რუსეთი…

წერილის ბოლოს მინდა კიდევ ერთ მტკივნეულ საკითხს შევეხო, ე.წ. სიძულვილის ენით საუბარს, რომლის გამოც, როგორც ჩვენში იტყვიან, შეიძლება ციმბირი უკან დაგატოვებინონ.

“პრადვინუტ” ლიბერალების გასაგონად მინდა ვთქვა, რომ ადამიანს ისევე აქვს სიძულვილის უფლება, როგორც სიყვარულის.

აქედან გამომდინარე, რა უნდა ვქნათ იმ ადამიანებმა, რომლებსაც უმყრალეს სიბინძურედ მიგვაჩნია სოდომური გარყვნილება, უნდა გვიყვარდეს მსგავსი, ადამიანის სახედაკარგული არსებები?

სხვის მაგივრად ვერ ვისაუბრებ, მაგრამ მე ხმამაღლა განვაცხადებ: ციმბირი უკან დამატოვებინონ კი არა, თუნდაც დამხვრიტონ _ პედერასტია მძულს და ჩემი ტოლერანტობა იქნება ის, რომ, სადაც ასეთები იქნებიან, იქ მე არ მივალ და, სადაც მე ვიქნები, იქ ისინი ვერ გაიჭაჭანებენ!

დავით მხეიძე

P.S. მაინც ჯიუტად მჯერა, რომ ღვთისმშობლის წილხვედრ საქართველოს არ გაწირავს უფალი და ამ ჩემი სიჯიუტის მიზეზია ჩვენი მომავალი თაობა სერგი კაკაჩიას სახით. 15 წლის ყმაწვილმა 17 მაისს კანცელარიის წინ ნამუსი მოგვწმინდა მამებსა და პაპებს, როდესაც ღვთისმგმობელ ლგბტ–ებს სწორედ იმ მომენტში მოარტყა მართალი მუშტი, როდესაც ის ღორისშვილი მოუწოდებდა ქათმებს, რომ ღვთის შიშის გარეშე უნდა აქნიონ ბინძური კურტუმოები, რადგან მთავარი, ღმერთი კი არა, ქათმების კრიახია.

ძალადობას გამართლება არ აქვს, მაგრამ სხვა გზას აღარ გვიტოვებენ გათავხედებული ლგბტ–ები, რომ არ ვთქვა: შენს მარჯვენას ვენაცვალე და დაილოცოს შენი გამზრდელი, შვილო სერგი!

მალე ამ ყმაწვილს ჩვენი ლიბერასტული სასამართლო გაასამართლებს, ამიტომ ქართველ საზოგადოებას მივმართავ: სერგი კაკაჩია არავის დავაჩაგვრინოთ, ხალხო…