რატომ კრთის მასონიზმი, რატომ დახარჯა მილიარდობით დოლარი ამერიკის შეერთებულმა შტატებმა და მსოფლიოს ფარულმა ხელმა ანტისტალინური ისტერიის გასაჩაღებლად?
ჩემი დღევანდელი წერილი ეხება პროფესორ დენიზა სუმბაძის სატელევიზიო გადაცემასა და გაზეთში გამოქვეყნებულ მასალას, რომლებშიც მან ფართოდ მიმოიხილა ეკლესიის როლი და ადგილი საზოგადოებაში, აგრეთვე, ნათელი მოჰფინა ქართველი ერის სამეფო დინასტიისა და ტახტის აღდგენის საკითხებს.
ქალბატონმა დენიზა სუმბაძემ, უდიდესმა მორწმუნემ, თეოლოგიისა და ფილოსოფიის უნიჭიერესმა მკვლევარმა, დიდი მოკრძალებითა და პატივისცემით ბრალი დასდო საქართველოს ეკლესიას ფარული გადაწყვეტილებების მიღებაში, რომლებმაც გამოიწვია:
პირველი. უცხოეთში გადახვეწილი მოქალაქეების სამშობლოში არდაბრუნების რჩევა, წინააღმდეგ იმისა, რომ პატრიარქი ყოველთვის მოუწოდებდა გადახვეწილ მრევლს, დაბრუნებულიყვნენ სამშობლოში და განემტკიცებინათ ოჯახი;
მეორე. პატრიარქის აღსაყდრების დღის გაუქმება, რომელიც არა მხოლოდ ილია მეორის პატრიარქად კურთხევის აღნიშვნა იყო, არამედ ქართველი მრევლის კვლავ ეკლესიაში შებრუნების, მართლმადიდებლობის გადარჩენისა და აღორძინების დასაწყისიც;
მესამე. პატრიარქის აღსაყდრებისა და საქართველოში მართლმადიდებლური წესით ცხოვრების დასაწყისის დღის ზეიმის ჩანაცვლება ებრაული დღესასწაულით _ ხანუქათი, რომელიც ებრაელმა ხალხმა აქ, თბილისში, ოპერის თეატრში უნდა იზეიმოს ყოველწლიურად;
მეოთხე. გაურკვევლობა საკითხში _ ჩვენს ქვეყანაში ჯერ ტახტი უნდა აღდგეს თუ დინასტია;
მეხუთე. არის თუ არა საქართველოს სამეფო დინასტია (ბაგრატიონთა) დავითიანთა ჩამომავლობის და ვართ თუ არა ქართველები ებრაელები და რატომ მაინცდამაინც ებრაელები.
წიგნის თაროების დალაგებისას ჩემი მუდმივი დამხმარე და წიგნების ბეჭდური ვერსიის ამწყობი ლელა სვანიძე ჩემთან ერთად გულმოდგინედ არჩევდა წიგნებს, როცა თხელყდიანი მომცრო წიგნი გადმომაწოდა და მითხრა: “თქვენ ეს წიგნი, მგონი, წაკითხული არ უნდა გქონდეთ”. დავხედე წიგნს და წავიკითხე: იმანო მეიმე. “ერთი ყველასათვის… ყველა ერთის წინააღმდეგ (სტალინი)”. ვიფიქრე, რომ ეს წიგნი ჩემნაირი მოყვარულის დაწერილი იქნებოდა და ამიტომ არ მიმიქცევია ჯეროვანი ყურადღება. როცა ლელამ წიგნის გადათვალიერება დაჟინებით მთხოვა, პირველ გვერდს გადავავლე თვალი და… 150 გვერდი სულმოუთქმელად ჩავიკითხე. წიგნს თავფურცელზე ეწერა: “სტალინელ გრიშა ონიანს ავტორისგან. 1999 წელი”.
დავიწყე იმანო მეიმეს ძებნა, როგორც საზოგადოებაში, ისე ინტერნეტში. კვალს ვერ მივაგენი. წიგნს არც რედაქტორი ჰყავს და არც სტამბაა მითითებული. გამოშვებულია 1999 წელს. ახლა ეს პატარა წიგნი ჩემს ბიბლიოთეკაში ყველაზე ძვირფასია; სადაც უნდა წავიდე დასასვენებლად, ყველგან დამაქვს. სწორედ ამ წიგნიდან ამონარიდებით უნდა განვამტკიცო პროფესორ დენიზა სუმბაძის მეცნიერული კვლევის შედეგები, რის გამოც მკვლევარს ჯვარზე გაკვრას უპირებენ:
* “ისრაელის საზღვრებს მიღმა მცხოვრებ ებრაელთა ფსიქიკის ერთ-ერთი მახასიათებელი მათი გამორჩეული თვითმყოფადი მსოფლმხედველობაა. მათ შექმნეს და გაითავისეს სხვა ქვეყნებში, ასე ვთქვათ, “მშობლიურ უცხოეთში” ცხოვრების მობილური კანონები, რომლებიც არასდროს ემთხვევა იმავე საზღვრებში მოსახლე მკვიდრი ერის ცხოვრებისეულ ნორმებს, რაც კიდეც განსაზღვრავს “მშობლიურ უცხოეთში” მოსახლე ებრაელთა დამოკიდებულებას ქვეყნის სახელმწიფო თუ ნაციონალურ ინტერესებთან, აგრეთვე, აბორიგენ მოსახლეობასთან, ასევე, განსაზღვრავს მათ დამოკიდებულებას ზოგადსაკაცობრიო იდეალებთან და, საერთოდ, სამყაროსთან. ამდენად, უდავოა, რომ “მშობლიურ უცხოეთში” მოსახლე ებრაელი სხვებზე მეტი სულიერი სიღრმის პიროვნებაა, იგი გაორებულია და ყოველთვის მობილიზებულია ამ გაორების დასამალავად. მისი იდეოლოგია “თავისიანებთან” (ებრაელებთან) სხვაა, არაებრაელებთან _ სხვა, რაც ჩემთვის უდავო და უეჭველია. მეტსაც ვიტყვი, “მშობლიურ უცხოეთში” მოსახლე ებრაელები, ასე ვთქვათ, “გასამხედროებული” სულის ადამიანები არიან, რომლებიც მზად არიან, დამალონ საკუთარი სახე და არ თქვან ის, რასაც ფიქრობენ.
ებრაელთა სასახელოდ ისიც უნდა ითქვას, რომ მათ “მშობლიურ უცხოეთში” გადაბირებულ პირთა თუ სხვა ეროვნებად მონათლულ მზვერავ პოლიტიკოსთა მეშვეობით შეძლეს, დაებრმავებინათ ხალხები. მათ მეტიც შეძლეს… ასე ვთქვათ, “მშობლიურ უცხოეთში” მოსახლე უდავოდ გენიალურმა ებრაელებმა, მასონებისა თუ სხვა მბრძანებლების სახით, თავიანთი უნიკალური ტალანტით შექმნეს და განახორციელეს “მსოფლიოს ათვისების” პროგრამა, თავს მოახვიეს დანარჩენ კაცობრიობას ასიმილაციის, ნაციონალურ-პატრიოტული სულისკვეთების განელების თეორიულ-პრაქტიკული მოდელი; თავს მოახვიეს კაცობრიობას ის ეკონომიკური მოდელი, რომელიც ტრადიციულად ებრაელთა ინტერესების მატარებელია, რომელიც აკანონებს მათ ეკონომიკურ ძლევამოსილებას, შეუზღუდავ თავისუფლებასა და განამტკიცებს “მშობლიურ უცხოეთში” მოსახლე ებრაელთა ჰეგემონიზმს სამყაროზე. ეს მაშინ, როცა “მშობლიურ უცხოეთში” მოსახლე ებრაელებმა სწორედ ეროვნული რელიგიის თუ იდეოლოგიის წყალობით თავისი ერის შიგნით გააძლიერეს ნაციონალურ-პატრიოტული თვითშეგნება, შექმნეს გაებრაელების ყველა საჭირო პირობა და ნორმა”.
ომის შემდგომ ქართველი მეცნიერების სტალინთან სტუმრობისას შავიზღვისპირა აგარაკზე ფართოდ მიმოიხილებოდა ქართველების ურთიერთობის საკითხები ძველ ცივილიზაციასა და უძველეს ხალხებთან, მაგრამ არც ნიკო ბერძენიშვილსა და არც სიმონ ჯანაშიას არსად უთქვამთ და დაუწერიათ ქართველებისა და ებრაელების ნათესაობის თაობაზე.
* “ბევრმა იცის, რომ ებრაული წეს-ჩვეულებით ბავშვი ებრაელად ითვლება, თუ დედა ებრაელია, ხოლო საერთაშორისო წეს-ჩვეულებით ბავშვი ებრაელად ითვლება, თუ მამა ებრაელია. ამ ორი წეს-ჩვეულების საფუძველზე ბავშვი ყველა შემთხვევაში შეიძლება იქცეს ებრაელად. ნუ შემედავებით, რადგან, სხვა ეროვნების დედებისგან განსხვავებით, მხოლოდ ებრაელ დედას აქვს ფსიქიკური საფუძველი, ანუ პრეტენზია იდავოს, იბრძოლოს ბავშვის ებრაელად აღზრდისთვის. ამდენად, ნურავის გაუკვირდება, თუ თანამედროვე სამყაროში, სადაც ჩამკვდარია ეროვნულ-პატრიოტული სულისკვეთება, შერეული ქორწინების შედეგად მოვლენილი პირმშო ყველა შემთხვევაში ებრაელად იქცეს”, _ წერს იმანო მეიმე.
ებრაელებს არ ეშინიათ გლობალიზაციის, მიუხედავად იმისა, რომ მისი ავტორები თვითონ არიან; არ ეშინიათ იმიტომ, რომ ისინი გასამხედროებული კანონებით ცხოვრობენ. მათ არ ეშინიათ ერთნაირსქესიანთა შორის ქორწინების, რადგან მას არასოდეს დაუშვებს ებრაელი ერი.
სწორედ ამაზე წერს იმანო მეიმე წიგნში:
* “მშობლიურ უცხოეთში” მოსახლე ებრაელებს, განსხვავებით დანარჩენი მოსახლეობისგან, ყოფა–ცხოვრების თუ სულიერი განვითარების სხვა მიმართულებები აქვთ. ამდენად, ებრაელებს არასდროს ეშინიათ ქვეყანაში ამორალური ატმოსფეროს გაძლიერებისა, რადგან ეს მოვლენა მათზე არავითარ უარყოფით გავლენას არ ახდენს და მე ვიტყოდი, პირიქით, არ იქნება გასაკვირი, თუ ვინმე არსებით განსხვავებას დაინახავს ისრაელისა და მის გარეთ მცხოვრებ ებრაელებს შორის”.
რატომ კრთის მასონიზმი, რატომ დახარჯა მილიარდობით დოლარი ამერიკის შეერთებულმა შტატებმა და მსოფლიოს ფარულმა ხელმა ანტისტალინური ისტერიის გასაჩაღებლად?
* “აშინებთ თუ არა ებრაელებს დღეს რაიმე? დღეს, რა თქმა უნდა, არაფერი აშინებთ, გარდა “წარსულის გახსენებისა”. ეს სტალინიზმის გახსენებაა, სოციალურ-ეკონომიკური წყობილება აბსოლუტური უმრავლესობის, ანუ მკვიდრი ერის ინტერესებში. სტალინიზმი სახელმწიფოსა თუ საზოგადოების მოწყობის ის მექანიზმია, რომლის იდეოლოგიაზე აღზრდილ ადამიანებს ერთსულოვნად სწამდათ, რომ სამშობლოში დამკვიდრდებოდა თავისუფლება, სამართლიანობა და თანასწორობა. აქ, ალბათ, ხაზი უნდა გაესვას ერთ გარემოებას, კერძოდ, იმას, რომ მკვიდრ ერებში მე ვგულისხმობ, როგორც ისტორიულ, ისე ახალ ერებს, ანუ ვგულისხმობ კაცობრიობის აბსოლუტურ უმრავლესობას, რომლის წინააღმდეგ დღესაც წარმოებს “ბრძოლა”. ალბათ, არ შევცდები, თუ ვიტყვი, რომ ის მიგრაციული პროცესები, რომლებიც დღეს მიმდინარეობს მსოფლიოში, თავიდან ბოლომდე მიმართულია ერთი მიზნისკენ _ დაირღვეს თანაფარდობა მკვიდრ ერსა და “ჩამოსახლებულთა” შორის, ჩამოსახლებულთა სასარგებლოდ”.
კერძო კაპიტალით საქართველოს დაპყრობის დღიდან ჩვენი პოლიტიკოსები კიდეც ამაყად და კიდეც შვებით გაიძახიან, რომ საქართველოდან გასულია მილიონზე მეტი ქართველი, რაც პატრიოტებისთვის უდიდეს ეროვნულ უბედურებას წარმოადგენს. როგორც მოგეხსენებათ, ქართველები ბედის უკუღმართობით დემოგრაფიულ უკიდურესობაში ჩავარდნილი მცირერიცხოვანი ერია, აქ კიდევ ერთბაშად მილიონზე მეტი დაკარგული ადამიანი, რაც ნიშავს იმას, რომ საქართველოში ქართველები უკვე უმცირესობაში ვართ.
* “მეოცე საუკუნეში ებრაელთა ჰეგემონიზმის წინააღმდეგ ორი ისტორიული პიროვნება გამოვიდა _ სტალინი და ჰიტლერი. გამოვიდნენ განსხვავებულად, სხვადასხვა ისტორიული მისიით. ჰიტლერმა ჩაიფიქრა და ნაწილობრივ განახორციელა ებრაელი ერის ამოჟლეტის გეგმა. სტალინმა ჩაიფიქრა და განახორციელა ებრაელთა სულიერი გაკეთილშობილება. ალბათ, არ შევცდები, თუ ვიტყვი, რომ საბჭოთა კავშირში მცხოვრები ებრაელების უდიდესმა ნაწილმა იშრომა და იცხოვრა თანასწორობისა და სოციალური სამართლიანობის პრინციპებით და ამ პრინციპების ერთგული გახდა. ნურავის მოეჩვენება უცნაურად, თუ სტალინის მიერ დედამიწაზე თავისუფლების, თანასწორობისა და სოციალური სამართლიანობის პრინციპების დამკვიდრების მცდელობა, რომლითაც სამყაროს გარკვეულ ნაწილზე დროებით შეწყდა ებრაელთა ჰეგემონიზმი, ებრაელთა მსოფლიო “ანტისაზოგადოებამ” (მასონიზმმა _ გრ. ონიანი) ეს არანაკლებ სახიფათოდ მიიჩნია, ვიდრე ჰიტლერის გეგმა მათი სრული ამოწყვეტის შესახებ”.
იმანო მეომე, რომელმაც ფსევდონიმით ყველასთვის მტკივნეული საკითხები წამოჭრა თავის წიგნში, უხილავია, მაგრამ ხილულია ქალბატონი დენიზა სუმბაძე, რომელიც არ შეუშინდა სიმართლის თქმას და ისტორიული წყაროების ძირფესვიანი დამუშავების შემდეგ ჭეშმარიტება გამოარკვია. ის, ზოგიერთი გამყიდველი მოღალატე მეცნიერი ქალბატონის მსგავსად, არ გაყიდულა დოლარებზე და შვილთან ერთად გოლგოთის გზას შეუდგა.
ზოგიერთი უვიცი და ისტორიაში ჩაუხედავი შეიძლება ქალბატონი დენიზას ღირსების დაკნინებას შეეცადოს, მაგრამ “მალე დადგება დრო, როცა ამ ნაგავსაც ისტორიისა და სამმართლიანობის ქარი გადახვეტს”.
გრიგოლ ონიანი
