Home ახალი ამბები საქართველო ვერაფერი ძმობაა უკრაინის ხელისუფლების აშკარა მცდელობა, საქართველო ნებისმიერ ფასად ჩაითრიოს ძმათამკვლელ ომში!

ვერაფერი ძმობაა უკრაინის ხელისუფლების აშკარა მცდელობა, საქართველო ნებისმიერ ფასად ჩაითრიოს ძმათამკვლელ ომში!

594

საქართველოს მოსახლეობა შიმშილობს, ნაგვის ბუნკერებში იქექება და ამ ვითარებაში უმადურ უკრაინელებს ტონობით სურსათს რომ უგზავნის ჩვენი ხელისუფლება, შუბლის ძარღვი აქვთ გაწყვეტილი და ძარღვებში სისხლის მაგივრად შარდი უჩქეფთ?” თუ გახსოვთ, საქართველოს ხელისუფლების გასაგონად ამ პასაჟით დავასრულე ჩემი წინა წერილი

ქართველები და უკრაინელები, იყო დრო, მართლაც იყვნენ მოძმე და მეგობარი ერები, მაგრამ ძმობა და მეგობრობა ორმხრივია, საქართველოსა და უკრაინის ბოლოდროინდელ ურთიერთობაში კი, რბილად რომ ვთქვათ, “ორმხრივობის” დანახვა, პრაქტიკულად, შეუძლებელია _ ვერაფერი ძმობაა კიევის აშკარა მცდელობა, ნებისმიერ ფასად ჩაითრიოს საქართველო ძმათამკვლელ ომში…

კიევის ბანდერელი, ანუ ნაცისტური ხელსუფლების ზოგიეთ მაღალჩინოსანს არაერთხელ “წამოსცდენია” საქართველოს ფარჩაკი ხელისუფლების მიმართ: რადგან უკრაინაში მიმდინარე ომი ირიბად, მაგრამ მაინც, საქართველოსაც ეხება, თქვენ მანდ შეეცადეთ სოხუმისა და ცხინვალის დაბრუნებას (რაც, პრაქტიკულდ, მეორე ფრონტის გახსნაა), ორ ფრონტზე ბრძოლას პუტინი ვერ შეძლებს და თბილისი და კიევი ერთად თავიანთ ტერიტორიულ მთლიანობას აღადგენენო. ამ უტოპიური სცენარით მოვლენათა განვითარებაზე სრულიად სერიოზულად ლაპარაკობენ ბანდერელთა რეჟიმის “ექსპერტ-პოლიტოლოგები”… სწორედ ამ უტოპიის განუხორციელებლობამ შეიწირა საქართველოში უკრაინის ელჩი და, მართალია, ზევით ქოცების ხელისუფლებას ფარჩაკი ვუწოდე, მაგრამ მოდი, სიმართლეს ნუ დავუკარგავთ, თუნდაც ფარჩაკს:

საქართველო აქამდე ომში რომ ვერ ჩაითრიეს, პირადად პრემიერ ირაკლი ღარიბაშვილის დამსახურებაა _ ამ ხელისუფლებაშიც ყოფილან ეროვნულად მოაზროვნე კაცები. რომ არა ბატონ ირაკლის ნათქვამი ბევრისთვის აწ უკვე ისტორიული ფრაზა _ “ჩემი უფროსი ევროკავშირი კი არა, ქართველი ერი და მისი ეროვნული ინტერესებია”-ო, დღეს საქართველოში ჩვენი ბუჩა და მარიუპოლი გვექნებოდა. მით უმეტეს, რომ, თუ დღეს უკრაინის “დემოკრატიის” (თუ რატომ ბრჭყალებში, ამაზე ქვემოთ) გადასარჩენად, უკაცრავად პასუხია და, ლამის ნიფხვებიდან ამოხტნენ კოლექტიური დასავლეთის ლიდერები, 2008 წლის აგვისტოში რუსეთ-საქართველოს ომის დროს “შეშფოთების” გარდა, პრაქტიკულად, არაფრით დაგვხმარებიან, თუ არ ჩავთვლით რამდენიმე მილიარდს, რომლის დიდი წილი “ნაცმოძრაობის” ლიდერების ჯიბეებში დაილექა, ნაწილი, ალბათ, რომელიმე “სტრატეგიულმა მოკავშირემ” აითვისა. თუმცა შეშფოთებით გამოწვეული დახმარების დამადასტურებელ ძეგლად წეროვანში სამარცხვინო ბარაკები დაგვიტოვეს სახსოვრად.

ირაკლი ღარიბაშვილისბრალია”, რომ ერთი და იმავე სქესის პირთა შორის ქორწინება ჩვენი კონსტიტუციის ძალით შეუძლებელია საქართველოს ლგბტპედერასტებისთვის. სიტყვამ მოიტანა და, რადგან კონსტიტუცია ვახსენეთ, იქნებ იქიდან იმ სამარცხვინო ჩანაწერის ამოღების დროც მოვიდა, რომელშიც ნატოსა და ევროკავშირში საქართველოს ინტეგრაციიის აუცილებლობაზეა ლაპარაკი.

სამართლიანობა მოითხოვს, აღინიშნოს, რომ ამჟამად საქართველოში ნატოზე საუბარი თითქმის შეწყდა, რადგან თბილისში უკრაინის მაგალითზე კარგად დაინახეს, რას ნიშნავს კოლექტიური დასავლეთისა და აშშ-ის დახმარება _ “ფულსა და იარაღს, რამდენსაც გინდათ, მოგცემთ, სლავებმა ხოცეთ ერთმანეთი, მთავარია, არ შეჩერდეს 2008 წლის აგვისტოს ომის მსგავსი, ოღონდ გაცილებით მასშტაბური “მაყუთის კეთების” პროცესი _ რა რაოდენობის ფულითაც დაეხმარა აშშ სამდღიანი ომის შედეგად დანგრეულ საქართველოს, იმაზე გაცილებით მეტი ყოველდღე მიედინება კიევში, სადაც იქაური კეზერაშვილები ამერიკელ ქორებთან (ომის მოსურნეებთან) ერთად ინაწილებენ ასტრონომიულ თანხებს და, აბა, ამ “მაყუთის ცეხს” ვინ დახურავს?!

ზემოთქმულიდან გამომდინარე, საქართველოს ფარჩაკი ხელისუფლება, ალბათ, მიხვდა, რომ ნატოში გაწევრება უტოპიაა და ახლა მეორე უტოპიაზე, ევროკავშირში სასწრაფოდ მიღების იდეაზე აპირებსცხვირის გატეხვას”.

ევროკავშირს კი ჩვენი ხელისუფლებისთვის 400-პუნქტიანი კითხვარი გამოუგზავნია, რომელზეც ლიბერასტულად სწორი პასუხების გაცემაზე ყოფილა დამოკიდებული ჩვენი იქ მიღება. პრემიერმა ბრძანა, ამ კითხვარს სწრაფად გავეცნობით და სწრაფადვე გავგზავნით ევროკავშირის დედაქალაქ და ლგბტ თემის უპირველეს დამცველ ბრიუსელშიო… მივმართავ ხელისუფლებას: პირველ რიგში, გაასაჯაროეთ ბრიუსელიდან გამოგზავნილი ლიბერასტული კითხვარი, რომელსაც საქართველოს მოსახლეობა გასცემს კაცურ პასუხს დაშემდეგ გაუგზავნეთ კოლექტიური დასავლეთისცისფერ კომისრებს”! ჩვენ არსად გვეჩქარება

ახლა კი დროა, სტატიის დასაწყისს დავუბრუნდეთ, სადაც აღშფოთება ვერ დავმალე საქართველოდან უკრაინაში გაგზავნილი ტონობით სურსათის გამო, მაგრამ თურმე ჯერ სად ხართ? _ არც მეტი, არც ნაკლები, უკრაინისთვის გაგზავნილი 400 ტონა ტვირთი ყოფილა მედიკამენტები და ის პროდუქტები, რომლებიც საქართველოს მოსახლეობისთვისაც სასიცოცხლოდ აუცილებელი და უღმერთოდ ძვირია. ყველაზე მეტად აღმაშფოთებელი კი არის ის, რომ, უკრაინის ფოსტის მონაცემებით, 400 ტონა ჰუმანიტარული ტვირთი ის მაჩვენებელია, რომლითაც საქართველო 191 ქვეყანას შორის პირველ ადგილზეა. იმავე მონაცემებით, მეორე ადგილზე 80 ტონით რუმინეთია, ხოლო მესამე ადგილზე, სულ რაღაც, 40 ტონით, არის ევროკავშირის ერთ-ერთი მდიდარი ქვეყანა _ ბელგია. აქ, როგორც იტყვიან, კომენტარი ზედმეტია…

საპასუხოდ ჩვენმა “მოძმე” უკრაინამ რაც გაგვიკეთა, შეიძლება ასე შეფასდეს: ვირო, მადლი… ან კიდევ _ ღორის ტილი, ფეხზე რომ დაისვა, თავზე აგაღოღდებაო.

რომელი მრავალსაუკუნოვანი მეგობრობის მაგალითებზე საუბრობენ ეს ფარისევლები? ტარას შევჩენკოზე ხომ არა, რომელსაც საქართველოსთან არასდროს არაფერი აკავშირებდა და არც იმ დონის შემოქმედი იყო, ნებისმიერ კულტურულ ქვეყანაში მისი ძეგლის დადგმა კითხვის ნიშანს არ აჩენდეს. მიუხედავად ზემოთქმულისა, შევჩენკოს მონუმენტი შუაგულ თბილისში, ვერაზეა “წამოწოლილი” და, როდესაც მის ძეგლთან გამოკითხვა ჩაატარეს, ვინ არის ტარას შევჩენკო, მხოლოდ ერთმა უპასუხა: შევჩენკო ფეხბურთელი გამიგიაო.

თუ მაინცდამაინც ქართველ და უკრაინელ შემოქმედთა ურთიერთობაზეა საუბარი, ამ მხრივ, უკრაინელ პოეტ ქალ ლესია უკრაინკას კონკურენტი არ ჰყავს. ქალმა, რომელსაც საქართველო და ქართველი ხალხი უყვარდა, სიცოცხლის უკანასკნელი წლებიც აქ გაატარა და ტუბერკულოზით დაავადებული სურამში აღესრულა გასული საუკუნის დასაწყისში. უკრაინაში ცხოვრობდა დიდი ქართველი პოეტი დავით გურამიშვილი, რომლის ძეგლი კი არა, საფლავიც კი დაკარგულია.

ეს არის და ეს საქართველოსა და უკრაინის ისტორიული “ძმობა და მეგობრობა”…

დასასრულ, საქართველოს ხელისუფლება, ფარჩაკობის გარდა, უთავმოყვარეოც ყოფილა. კიევს, სულ ცოტა, საჯაროდ უნდა მოეხადა ბოდიში თბილისისთვის დაუმსახურებელი შეურაცხყოფის გამო და საქართველოს დელეგაცია მხოლოდ ამის შემდეგ უნდა სწვეოდა უკრაინას ბუჩაში რუსი ოკუპანტების ნამოქმედარის სანახავად. სირცხვილისგან კინაღამ გული ამერია, როდესაც ჩვენი დელეგაციის (რომელშიც არ შედიოდა ირაკლი ღარიბაშვილი) წევრები დასჯილი ბავშვებივით თვალებში შესციცინებდნენ ბანდერელ მასპინძლებს.

დავით მხეიძე

P.S. ის, ვისაც ჰგონია, რომ კოლექტიური დასავლეთის (აშშ) მიერ უკრაინისთვის იარაღის მიწოდებითა და რუსეთისთვის სანქციების დაწესებით კლოუნი ზელენსკი რუსეთის არმიას დაამარცხებს, მთლად ჯანმრთელად ვერ უნდა იყოს, რადგან ეს ომი ვლადიმერ პუტინის პირადი ომია. ამ ომს იმთავითვე, რუსეთუკრაინის კი არა, უკრაინის ტერიტორიაზე აშშრუსეთს შორის მიმდინარე ომად მივიჩნევდი, ამიტომ აგრესორი რუსეთის მომხრე ვიქნები, რადგან მსოფლიოში ერთადერთი მართლმადიდებელი რუსეთის ეკლესია და პრეზიდენტი ვლადიმერ პუტინი არიან, უკომპრომისოდ რომ ებრძვიან მსოფლიო ლგბტ სექტას, და ამ ომში რუსეთის დამარცხება კაცებზე პედერასტების გამარჯვებაა. ამას უფალი არ დაუშვებს, რადგან იგი რუსეთთანაა და არა სატანისტ ანგლოსაქსებთან.

1 COMMENT

  1. რუსეთის მხარეს ვარ მეც. დიდება რუსეთს მის უძლეველ იარაღს! რუსეთმა გვიხსნა ჩვენ ისტორიული ჰერეთის მცხოვრები, როდესაც ათა თურქის წაქეზწებულმა ეგრეთწოდებულმა აზერბაიჯანელმა თათრებმა და ლეკებმა გენოციდი მოგვიწყეს 1914-17 წლებში ეს ფურცელი ქართველებმა ისტორიის წიგნებიდან ამოგლიჯეს, მაგრამ ჩვენს მეხსიერებაში ვერავინ ამოშლის, რადგანაც დღესაც თათრებს ჩვენთან ისტორიულ ჰერეთში ყველა ,,დუშმანს,, ეძახის. სომხებმა მიაღწიეს გენოციდის აღიარებას ჩვენ არავის ვახსოვვართ ,, ისინი თათრები ხომ სტრატეგიული პარტნიორები არიან,, თფუუუუუუუუუუუუუუუუუ!

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here